پاورپوینت کامل تقدیس تا حد اعجاب;نگاهی به دیدگاه عباس محمود عقاد در مورد عاشورا ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تقدیس تا حد اعجاب;نگاهی به دیدگاه عباس محمود عقاد در مورد عاشورا ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تقدیس تا حد اعجاب;نگاهی به دیدگاه عباس محمود عقاد در مورد عاشورا ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تقدیس تا حد اعجاب;نگاهی به دیدگاه عباس محمود عقاد در مورد عاشورا ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

۷۲

«عباس محمود عقاد» (۱۸۸۹ – ۱۹۶۴) شاعر، ناقد، پژوهشگر، نویسنده و روزنامه نگار مصری، در تحلیل عاشورا، به مسئله قومیت و نوع تربیت دو خانواده بنی امیه و بنی هاشم تأکید می کند و بر اساس آن عاشورا را قضاوت و داوری می کند.

به گزارش خیمه، سخن عقاد درباره مسئله تربیت را اگر ناشی از جبر در موقعیت زمانی و مکانی ندانیم، می توان گفت او، ریشه های قیام عاشورا را در مقایسه تربیتی این دو خانواده می داند و عقیده دارد که همین نوع تربیت و پرورش افراد این دو خانواده، باعث رودررویی تاریخی آنان با یکدیگر شده است و چاره ای جز وقوع حادثه عاشورا نبود.

از دیدگاه عقاد، حسین(ع) از خانواده ای است که بر منهج حق و عدل رشد کرده و در صدد تأسیس امامت دینی بوده در حالی که خاندان بنی امیه مترصد فرصتی بودند تا دولت دنیوی تشکیل دهند و به مطامع دنیوی خود برسند.

عقاد در این باره می نویسد: «ما در کتاب »عبقریه الامام» گفتیم که مبارزه بین علی و معاویه، مبارزه بین دو فرد یا دو عقل و دو حیله نبوده است، بلکه در حقیقت، مبارزه بین امامت و دولت دنیوی بوده است. روزگار از آن دولت دنیوی شد و دعوت کنندگان به این دولت، از حزب معاویه پیروز شدند و دعوت کنندگان به امامت دینی، از حزب امام به پیروزی نرسیدند. مبارزه یزید و امام حسین(ع) نیز چنین بوده است. مبارزه بین آنان، مبارزه بین امامت و پادشاهی دنیوی بوده است.»

عقاد، مقام امام حسین(ع) را آن قدر والا می داند که به خود اجازه نمی دهد آن حضرت را با یزید مقایسه کند، زیرا یزید از هیج فضیلتی برخوردار نیست تا در مقام تطبیق دراید. عقاد می نویسد: «در صدد مقایسه بین حسین و یزید نیستم. چرا که با توجه به خصوصیات شخصی آنان، وجهی برای این مقایسه، باقی نمی ماند؛ زیرا برای یزید، هیچ گونه فضل کوچک یا بزرگی نبود. در حالی که حسین (ع)، هیچ گونه عیبی، بنا به اعتراف افرادی حتی مانند معاویه نداشت. وقتی معاویه از پیروانش خواست در تحقیر حسین چیزی بنویسند، گفتند: «ما عسیت ان اعیب حسینا؟ ما اری للعیب فیه مرضعا؛ در حسین، جایی برای عیب وجود ندارد.»

حسین(ع) و یزید؛ نمونه های کامل از دو خانواده

از نظر عقاد، امام حسین(ع) و یزید، نمونه کامل از دو خانواده بودند؛ با این اختلاف که حسین(ع) واجد فضایل هاشمی بود، ولی یزید، حتی فاقد صفات مادی خوب اموی ها بود.

همین مسئله، علت مبارزه دایمی بین این دو خانواده که مصادیق بارز حق و باطل در تاریخ بوده اند، شد؛ به اعتقاد عقاد، این مبارزه از زمان ولادت «عبد مناف» و «عبدالشمس» آغاز شد و به تدریج در هر عرصه ای که امکان بروز وجود داشت، عینیت پیدا می کرد.

تا این که به عصر یزید می رسیم، یزید از همان ابتدا، بنا را بر دشنام دادن به علی(ع) گذاشت، اگر حسین(ع) بیعت می کرد ناچار بود وفا کند؛ این عامل، به اضافه عوامل دیگر که از همان اختلاف ذاتی بین این دو خانواده نشأت گرفته بود، باعث قیام همه جانبه اباعبدالله(ع) علیه حاکمیت ظالمانه یزید و خاندان بنی امیه شد.

در عصر یزید، خاندان بنی امیه، به ظاهر به اسلام گرویدند اما هیچ وقت خصایص ذاتی و پست این خاندان، با تکرار شهادتین رخت برنبست و ریشه خباثت هم چنان در ضمیر وجود آنان باقی ماند و حتی رشد کرد.

عقاد معتقد است که «هم سپاه یزید و هم یاران حسین(ع) به آخرت ایمان داشته اند، ولی عقیده و ایمان در یک طرف، در روحی بوده کریم و در طرف دیگر، در روحی لئیم و پست، یاران حسین(ع) صاحب هدف بوده اند و سپاه یزید منعفت پرست.»

او معتقد است که حسین(ع) دارای انگیزه ای الهی و معنوی برای نجات دین بود و نتایج مورد نظر نهضتش نیز به زودی به دست آمد؛ یعنی یزید پس از چهار سال، در ذلت مرد، عاملان فاجعه عاشورا به سزای اعمال شان رسیدند و سلسله بنی امیه نیز در مدت اندکی سقوط کرد.

بی هیچ شکی باید اعتراف کرد که از دیدگاه عقاد، دین به دلیل حاکم شدن آن خانواده لئیم و مخالفت خاندان بنی هاشم مورد هجمه قرار گرفته بود و امام برای نجات دین از دستبرد بنی امیه،