پاورپوینت کامل کربلا ۶۲ خیمه داشت ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کربلا ۶۲ خیمه داشت ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کربلا ۶۲ خیمه داشت ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کربلا ۶۲ خیمه داشت ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

۶۰

بزرگ ترین تراژدی عالم اسلام، دردناک ترین، غم بارترین و سوگناک ترین حادثه ای که در تاریخ می شناسیم، حادثه ی کربلاست. تمام حادثه ی کربلا، هشت ساعت است. واقعه از ساعت ۵/۸ صبح روز عاشورای سال ۶۱ هجری آغاز می شود و آن طور که من مطالعه کرده ام، نزدیک ساعت ۳۸/۵ همان روز همه چیز تمام می شود. حسین را شهید می کنند. نعل اسب ها را تازه کردند.

گفته اند ۱۲ اسب، نعل هایشان را تازه کردند و بر اجساد شهیدان چنان تاختند که امام زمان (عج) در زیارت ناحیه ی مقدسه می فرماید: «حتی تهتوا؛ بدن ها زیر سم اسب ها خمیر شد.» بعد از این که همه چیز برایشان تمام شد، جشن پیروزی گرفتند. در کربلا هلهله و شادی کردند و بعد به سمت خیمه ها حرکت کردند و خیمه ها را به آتش کشیدند. حتی بر زنان و کودکان که باز مانده بودند (حدود ۸۰ نفر) هم رحم نکردند. گوشواره ها را از گوش ها درآوردند. اگر زنی خلخال داشت، از پایش بیرون کشیدند. چنان تازیانه زدند که امام باقر (ع) می فرماید: «۳۶ سال پس از حادثه ی کربلا، وقتی پدرم را غسل می دادم (امام سجاد) هنوز جای تازیانه های کربلا بر بدنش باقی بود.»

بعد از این که خیمه ها را هم به آتش کشیدند، هرچه توانستند غارت کردند و بردند. هنگام رفتن هم، همه احساس پیروزی می کردند. اگر آن روز دانشمندان نظامی دنیا را در کربلا جمع می کردند و این پرسش را مطرح می کردند که پیروز این میدان کیست؟ بی هیچ تردیدی همه می گفتند که این سپاه ۳۳ هزار نفری که روز یازدهم، آخرین سرها را هم از تن ها جدا کردند (۷۸ سر) روی نیزه ها افراشتند و بقیه را به زنجیر بستند و از کنار گودال قتلگاه به سوی خیمه حرکت کردند.

تاریخ نوشته است اسرا را به گونه ای بردند که کنار هر کودک دو نیزه دار ایستاده بود تا اگر کسی اشک بریزد، با نوک نیزه اشک را از گوشه ی چشمش پاک کنند. هرکسی سعی می کرد با خودش افتخاری از کربلا ببرد. نویسنده ی کتاب «التعجب» می گوید: «وقتی به کوفه رسیدند، هرکس هرچه از کربلا آورده بود، بالای در خانه اش آویزان کرد و به آن افتخار می کرد. آن ها که زین دزدیده بودند، معروف شدند به بنی السرج. زین را بالای خانه شان آویزان کرده بودند و زیر آن نوشته بودند که من این را از کربلا آورده ام. آن هایی هم که شلوار سربازان و رزمندگان جبهه ی اباعبدالله (ع) را دزدیده و غارت کرده بودند معروف شدند به بنی السراویل. سراویل تغییر شکل یافته ی شلوار است. این ها را بالای در خانه شان آویزان کرده بودند، یعنی این ها را از کربلا آورده ایم. آنان که نتوانسته بودند چیزی از کربلا بیاورند، بالای سر خانه شان نوشته بودند بنی المکبرین. یعنی من تکبیر می گفتم. در بالای بلندی ها ایستاده بودم و وقتی سر حسین را جدا کردند، تکبیر گفتم. من در کربلا بودم.

نوشته اند سواران وقتی به دارالاماره نزدیک می شدند، بلند بلند می خواندند «اوفر رکابی فضه و ذهب انی قتلت سید المحجبی؛ رکاب مرا با طلا و نقره پر کنید که من از رزمگاه و کشتن شخصیت بزرگی برگشته ام.» همه جشن پیروزی گرفته بودند و شادی می کردند و احساس می کردند که پیروزمندان فردا هم آنان اند.»

نوشته اند «وقتی قافله ی اسیران را وارد شام کردند، خلاف این که معمولاً اسیران را از دروازه ای وارد می کردند که خلوت تر بود، آن ها را از باب الساعات وارد کردند. باب الساعات شلوغ ترین دروازه ی سوریه بود.

سوریه را سوریه می گویند چون سور، به معنای قلعه است. هفت قلعه داشت یکی نیز باب الصغیر و یکی باب الساعات است. به این دلیل اسرا را از باب الساعات وارد کردند که جشن پیروزی بگیرند.

شهر هلهله می کرد، دف می زدند، زنان زینت آلات خویش را بر گردن آویخته بودند و در پشت بام ها، منتظر آمدن اسیران یا به تعبیر خودشان خارجی ها بودند.»

ما گاهی اوقات افق یا زاویه ی نگاه مان را به سمت همین دردها و رنج ها می گشاییم. اشک های کربلا، بدن های پاره پاره، اسیرانی که لباس ندارند، گودال قتلگاه. دوربین نگاه مان تنها این صحنه های کربلا را نشان می دهد.

این سوگ کربلاست، البته حق آن است که از سوگ کربلا سخن بگوییم تا روشن شود که حق، در تاریخ چقدر مظلوم بوده و بر حقیقت مظلوم شیعه چه ستم ها رفته است. ما در پرتو همین اشک ها، نال