پاورپوینت کامل مجذوب عشق اهل بیت ; مرحوم ایت الله حاج شیخ حسنعلی نخودکی ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مجذوب عشق اهل بیت ; مرحوم ایت الله حاج شیخ حسنعلی نخودکی ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مجذوب عشق اهل بیت ; مرحوم ایت الله حاج شیخ حسنعلی نخودکی ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مجذوب عشق اهل بیت ; مرحوم ایت الله حاج شیخ حسنعلی نخودکی ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

۵

عارف سالک، عالم ربانی، حاج شیخ حسنعلی مقدادی اصفهانی در سال ۱۲۷۹هجری قمری پا به عرصه ی وجود نهاد. پدر بزرگوارش ملّا علی اکبر، مردی زاهد، پرهیزگار و معاشر اهل علم و تقوی و نیز ملازم مردان حق و حقیقت بود. استادِ ملا علی اکبر در طریقت، استاد حاجی محمّد صادق تخته فولادی بود. او این بینش و طریقت را میراث خاندان خود قرار داد و به فرزندش «حسنعلی» به ودیعه نهاد. مرحوم ملا علی اکبر، فرزند دلبندش را از همان کودکی در هر سحرگاه که خود به تعهجد و عبادت می پرداخت، بیدار می کرد و بدین ترتیب او را بر نماز و ابراز نیاز به درگاه خداوند آشنا می ساخت. هفت سالگی «حسنعلی»، نقطه ی آغازی برای آشنایی با استادِ پدر – یعنی حاج محمّد صادق – بود از همان سال تا مدتها، حسنعلی تحت نظر آن استاد فرزانه، به سلوک طریقت پرداخت.(۱)

تحصیل علوم

از آغاز نوجوانی، در کنار سلوک معرفت، کسب دانش و فضیلت را نیز آغاز کرد و در شهر خود – اصفهان – نزد استادان زمان به آموختن طب، فقه، اصول، منطق و فلسفه پرداخت و سپس جهت کسب معارف بیشتر به نجف اشرف، مشرف گردید و در محضر اساتید علمِ عرفان از جمله مرحوم حاجی سیّد مرتضی کشمیری، به تلمّذ پرداخت. در تمام مراحل کسب علوم عقلی و نقلی، وی از کسب معارف علوم باطنی و نیز تزکیه ی نفس و انجام ریاضت های شرعی غافل نبود. وی در کسب فضایل و علوم به چنان سطحی رسید که در اکثر آنها قوه ی تدریس یافت و مدتی از تدریس فقه، تفسیر، هیأت و ریاضیات، فیوضات علمی بسیاری نصیب شاگردان خویش نمود.

سفر به ارض اقدس مشهدالرضا، ماجرای گم شدن در راه

بیست و چهار بیشتر نداشت که اصفهان را به قصد زیارت مرقد مطهّر حضرت علی بن موسی الرضا(ع) ترک نمود. این نخستین سفر او به شهر مشهد بود. امّا در همان روزهای اول سفر، راه را گم نمود و در غروب آفتاب، سرگردان کوه و بیابان شد. در آن حال – چون گمشدگی و حیرت را زمینه ی وصال دید – متوسل به ذیل عنایت حضرت رضا(ع) گردید و عرضه داشت: «مولای من! خودآگاهی که قصد زیارت شما را داشتم و اکنون در این وادی سرگردانم! از من دستگیری فرمایید!» پس از دقایقی به خدمت حضرت خضر طریقت(ع) تشرف می یابد و به طریق ظاهر و باطن، راه وصال می یابد.(۲)

وارسته و دل بسته

آیت الله حسنعلی اصفهانی با وجود توان بهره مندی از نعمت های دنیایی بسیار ساده می زیست. در تابستان، لباس کرباس بر تن می کرد و غالبا لباسش وصله دار بود. وی در جواب کسانی که از وضع ظاهری او متعجب می شدند همواره می گفت: «این طلاب، عموما لباس وصله دار می پوشند و وقتی ببینند لباس استادشان هم وصله دارد به آنها خیلی سخت نمی گذرد» و یا می فرمود: «حضرت امیر – علیه الصلوه والسّلام – نیز در هنگام تنگدستی مسلمانان، لباس مرقّع می پوشیدند و می فرمودند من احبّ قوما تشبّه بهم…»(۳)

وارستگی از دنیا بود که او را دلبسته ی معنویات الهی کرده بود و همین امر بود که مردم به او احساس دلبستگی داشتند. وی اکثر اوقات شریف خود را وقف مردم و رفع نیازهای ایشان می کرد. فرزند گرامی اش در این باره آورده است:

«روزی به ایشان عرضه داشتم خوب است برای مراجعه ی مردم، وقت خاصی مقرر شود. او فرمود: پسرم! لَیس عند ربّنا صباح و لا مساء [درِ خانه ی خداوند، همیشه باز است] آن کس که برای رضای خدا به خلق، خدمت می کند نباید برای آنها وقت معین کند!»(۴)

توسل به اهل بیت(ع) شرط سلوک الی الله!

آیت الله شیخ حسنعلی اصفهانی، استمداد از ارواح مطهر ائمه ی هدی(ع) را یکی از شرایط سلوک الی الله می دانست و از این رو به اعتکاف و زیارت مشاهد متبرکه ی ائمه ی هدی(ع) و قبور مقدسه ی اولیای الهی اهتمام فراوان می ورزید. از دیگر اموری که انجام آن را بر خود فریضه می دانست، خدمت به خلق بویژه سادات و ذُراری حضرت زهرا(س) بود.

به خاطر سیادت شما می پذیرم!

یکی از سادات محترم مشهد، برای ایشان سجاده و رختخوابی به رسم هدیه فرستاده بود. در جواب محبت او، ایشان فرموده بود: «سجاده را به خاطر سیادت شما – که رعایت حرمتش را بر خود واجب می دانم – می پذیرم؛ ولی به رختخواب، نیازم نیست زیرا که بیست و پنج سال که پشت و پهلو بر بستر استراحت ننهاده ام!»(۵)

من بهانه ای بیش نیستم!

خانه ی او مأمن افرادی بود که به دنبال طبیب علت ها و دردهای جسمی و روحی بودند. حضرت شیخ – رحمهالله علیه – هر گاه به کسی دوا یا دعا می داد، می فرمود: «ما بهانه ای بیش نیستیم و شفا دهنده اوست!»

نقل شده است که عده ی زیادی در خانه ی ایشان جهت گرفتن دعا و دوا جمع شده بودند. پیرمردی به عنوان خدمتگزار حاج شیخ، مرتب به در خانه می رفت و چیزهایی که مردم برای تبرّک آورده بودند، می گرفت و خدمت حاج شیخ تقدیم می کرد؛ ایشان نیز دعایی می خواند و آن را باز می گرداند.

یکی از مراجعان از ایشان پرسید که: آقا! آیا ممکن است دعایی که می خوانید به ما هم تعلیم فرمایید؟ ایشان در جواب فرمود: چیز فوق العاده و تازه ای نیست! فقط یک «حمد» می خوانم!(۶)

اگر ادعای پیغمبری می کرد!

در محضرت آیت الله حاج آقا حسین قمی(ره) از کرامت های آیت الله شیخ حسنعلی اصفهانی نخودکی، سخن به میان آمد؛ آیت الله قمی به اهل مجلس