پاورپوینت کامل هیأت های مذهبی؛ تجلّی فطرت های پاک ;گفت و گو با امیر حسین فردی، نویسنده ی کودک و نوجوان ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هیأت های مذهبی؛ تجلّی فطرت های پاک ;گفت و گو با امیر حسین فردی، نویسنده ی کودک و نوجوان ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هیأت های مذهبی؛ تجلّی فطرت های پاک ;گفت و گو با امیر حسین فردی، نویسنده ی کودک و نوجوان ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هیأت های مذهبی؛ تجلّی فطرت های پاک ;گفت و گو با امیر حسین فردی، نویسنده ی کودک و نوجوان ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

۳۸

امیر حسین فردی نیاز به معرفی ندارد. او چهره ی نام آشنای ادبیات امروز ماست. فردی که حدود بیست سال از حضور مؤثرش در عرصه ی ادبیات و فرهنگ می گذرد و در کنار چاپ و انتشار ده ها داستان و رمان، حدود بیست سال است که سردبیری قدیمی ترین مجله ی نوجوانان را بر عهده دارد و هیچ کس منکر حضور مؤثر او در هفته نامه کیهان بچه ها نیست.

فردی کم تر تن به گفت و گو و مصاحبه می دهد، اما این بار به بهانه ای متفاوت به سراغش رفتیم و از او خواستیم در مورد هیأت های مذهبی و مجالس عزاداری برایمان بگوید و او – همان طور که پیش بینی می کردیم – این بار بهانه ای نیاورد و در دفتر کیهان بچه ها پذیرایمان شد.

¨ برداشت و تعبیر شما به عنوان هنرمند از هیأت های مذهبی چیست و حضور مردم در این مجالس را چگونه تعریف و ارزیابی می کنید؟

هیأت های مذهبی یکی از نمادهای مدنی و سنتی کشور ماست که در بافت اجتماعی جامعه ی ما به طور طبیعی جا افتاده و همواره مجرای خدمت و تعالی بوده است؛ چه از نظر وجه عبادی و تقرب به خدا، پاکی و طهارت روح و چه از نظر کارهای خیری که از این مجرا انجام می شود.

به نظر من، اگر ما به دنبال ایجاد نهادهای N.G.O هستیم، نیازی نیست که به دنبال مدلِ غربی آن بگردیم؛ چون قدر مسلم در بافت جامعه ی ما نخواهند افتاد؛ چون بنا به هیأت شان بیرونی و القایی هستند؛ اما با نهادهایی چون هیأت های مذهبی، که هیأتی درونی و فطری دارند. کاربردهای هیأت های مذهبی، فقط در مراسم مذهبی خلاصه نمی شود و می تواند وسعت پیدا کند.

¨ توضیح بفرمایید که، کاربردهای آن وسعت پیدا می کند یعنی چه؟ چه کاربردهای متفاوتی در این میانه هست؟

ببینید! به عنوان مثال در این ۱۰۰سال اخیر، بارها خیزش هایی برای یک انقلاب در بخشی از جامعه صورت گرفته است، اما چون این خیزش ها از مجرای طبیعی خودش نبوده – از مشروطیت بگیرید تا ۲۸مرداد و غیره – جواب نداده، ولی به محض اینکه این حرکت در بستر طبیعی افتاده – یعنی هیأت ها، مساجد و مذهب – به طور معجزه آسایی انرژی ها رها شد و حرکتی که فکر می کردند هیچ وقت به نتیجه نرسد، بخوبی نتیجه داد؛ این ناشی از روحیه ی هیأتی مردم، بخصوص قشرجوان بود. بنابراین پدیده هایی مثل هیأت ها و مساجد، سرمایه های ملی و تاریخی ما هستند.

¨ اگر اجازه بدهید بیش تر در مورد این مسأله صحبت کنیم و از شما بخواهیم که کاربردی تر توضیح بدهید این که کارهای بزرگی در کنار هیأت ها و نشست های محفلی انجام می شود یعنی چه؟ در این مورد چه توضیحی دارید؟

ببینید. در محل زندگی من – محله ی سه راه آذری که در جنوب شهر تهران است – مسجد فعّال و پرتحرکی هست که حتما نام و آوازه ی آن را شنیده اید. مسجد الجواد. از جمله ی مساجد فعّالی است که در کنار برپایی نماز و تشکیل جلسات مذهبی و عزاداری، فعالیت های جانبی و هنری را نیز دنبال می کند.

در این مسجد، به طور جدّی و منسجم از سال ۵۸ جلسات قصه خوانی و نقد و بررسی قصه و شعر برپا می شد. حدود ۱۷-۱۸ سال تعداد زیادی از جوانان هنرمند و با استعداد، هر دوشنبه دور هم جمع می شدند و قصه می خواندند. تحت تأثیر همین هیأت های مذهبی، جوری بار آمده بودند که خودشان را موظف می دانستند که هر دوشنبه، تحت هر شرایطی در مسجد حاضر شوند. در بحبوحه و اوج جنگ، در بمباران و موشک باران در برف و باران و حتی مواقعی که با قطع برق مواجه بودیم، در این جلسات دوستانه شرکت می کردیم و همین پی گیری، ممارست و پشتکار باعث شد که هنرمندان قابلی از آن جمع، وارد عرصه ی هنر شوند. و تقریبا تمام اعضای آن جلسات به نویسندگان و شعرای مطرحی تبدیل شدند. مثل آقایان: فریدون عموزاده خلیلی، احمد غلامی، محسن مخملباف، خسرو باباخانی، حسن احمدی و دهها هنرمند دیگر.

به نظر من این ها جز از طریق هیأت و روحیه ی هیأتی بودن به وجود نمی آمد.

¨ حضور جوانان و نوجوانان در هیأت ها و مجالس عزاداری بسیار پررنگ و جدی است؛ حتی گاه پا به پای بزرگ ترها پیش می روند و تأثیرگذار هستند. شما این حضور را چگونه ارزیابی می کنید؟

این حضور، سر تا پا برکت است. این حضور، سر تا پا سازنده است. این ها – نوجوانان و جوانان – با این کار، تمرین زندگی اجتماع می کنند. تمرین همدلی و تشکل می کنند. این پدیده ی بسیار عجیبی است؛ این که می بینیم تعدادی بچّه در گوشه ای از کوچه و خیابان، چادری زده اند؛ دور هم جمع شده اند و پولی جمع می کنند و سعی می کنند هر کدام سهمی در عزادای داشته باشند.

این مسأله، فوق العاده آموزنده است. هیچ نیرویی، هیچ وزارتخانه ای نمی تواند بچه ها را این جوری دور هم جمع کند و به آن ها کار مشترک بیاموزد؛ کار مشترکی که در آن هیچ منافع شخصی هم نیست. جالب این جاست. هر کس می خواهد بیش تر از خودگذشتگی نشان دهد و بیش تر خدمت کند؛ چون می خواهد ثواب ببرد.

¨ این حضور اگر چه جدّی و بسیار مؤثر است، اما گاهی دیده می شود که به حضور بچه ها توجه نمی شود و به قول خودمان، بزرگ ترها آن را تحویل نمی گیرند؛ شاید به خاطر همین مسأله است که بچه ها، خودشان وارد گود می شوند و به قول شما پولی جمع می کنند و در گوشه ای از کوچه، دور هم جمع می شوند و…

متأسفانه ما متوجه نیستیم که چه گنجینه های باارزشی در کنار خودمان داریم کافی است، از بیرون به این قضیه، نگاه کنیم تا اهمیت و ارزش آن برایمان روشن شود.

همین بچه ها هم شاید ندانند و متوجه نباشند که چه کار بزرگ و باارزشی انجام می دهند. قشر روشنفکر هم که متأسفانه به دنبال جا انداختن N.G.O و این گونه مسایل هستند و اصلاً نمی