پاورپوینت کامل پریشانی عشق و آیینه گردانی عطش ۱۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پریشانی عشق و آیینه گردانی عطش ۱۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پریشانی عشق و آیینه گردانی عطش ۱۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پریشانی عشق و آیینه گردانی عطش ۱۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۶

یادداشت های سفر به مدینه و کربلا(۱)

مدینه / پشت دیوار بقیع

اگر فکر کنی حکایت این شهر تمام شدنی است، راه به جایی نمی بری. باید به اندازه ی هزار و چهارصد سال غربت و درد، همسفر دردهای این شهر شوی، شاید آنی از آن را درک کنی.

از آن لحظه که وارد مدینه شدم، تصویرهای سوخته ی کوچه ی بنی هاشم دلم را خراش می دهد. گاهی وقتها احساس می کنم آتش گرفته ام. گاهی وقتها فکر می کنم این نخلستانهای بیت الاحزان، همین دلهایی است که این شبانه روزها پشت دیوار بقیع می سوزند و می سازند. از آن روز که شُرطه ی دشداشه پوش دست به سینه ام گذاشت و از بقیع به جرم گریه کردن بیرونم کرد، فهمیدم که هنوز هم مردم این شهر، اگر در خانه ای را بیابند که عطر یاس می دهد، می سوزانند! امّا این بار نمی دانم چرا دلم گوشه ای دیگر از بقیع را می کاود؛ آنجا که کبوتران، مهربان می شوند؛ آنجا که این پرندگان بی زبان با لهجه ی اشک برای آدم روضه می خوانند. گوشه ی بقیع، نزدیک پنجره ها، قبر مادری است که به احترام فاطمه، پایین پای این منظومه ی اشک را برای آرامش ابدی انتخاب کرده است.

حق دارد عباس، پروردگار ادب باشد. از این مادر، آن چنان پسری چشم به جهان نگشاید، تعجب است! بقیع، کهکشان غربت است و قبر ام البنین، جغرافیای ادب!

دلم را به دستم می گیرم، اشک باران و سوگوار، کنار کبوتر روی خاک می نشینم و با انگشتهایم گندم می چینم و برایشان به آسمان می پاشم. دلم می گیرد برای مویه های این مادر. راستی چقدر تو بزرگی! تو از کدامین لحظات آفریده شدی که این چنین در گوشه ی بقیع آرمیده ای و دستان سبزت مرهم دلهای عاشق است. مادر دستهای سبز! گره گشایی می کنی؛ گره های بزرگ… سرم به زانوی می گذارم و می گویم.

خانم آشفته ام؛ بد حالِ بد حال! نمی دانم به که بگویم این همه درد را – این همه دردی که سالهاست در سینه ام حبس شده – ؟ تو شاید تنها کسی باشی که بتوانم با تو نجوا کنم. از آن روز که تو را ام البنین خواندند، تمام پسرهای شیعه به وج