پاورپوینت کامل دنیاده رسم دور اهل وفانی اهل وفا تانیر ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دنیاده رسم دور اهل وفانی اهل وفا تانیر ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دنیاده رسم دور اهل وفانی اهل وفا تانیر ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دنیاده رسم دور اهل وفانی اهل وفا تانیر ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

۶

حاج جلیل صلاحی، متولد ۱۳۲۵، اهل تبریز، مداح و خادم قرآنی است. او دریکی از محله های قدیم تبریز به نام «قره آغاج» با پرورش های مذهبی والدین، بویژه توجهات معنوی پدر بزرگوارش – که او نیز خادم اهل بیت بوده – بالیده و رشد کرده است. و امروز، مهم ترین میراث پدرش نزد او، عشق به اهل بیت (ع) و سفارش به هیأت داری و پرچم داری دسته های زنجیر زنی و عزاداری می باشد.

در کودکی – با فقدان پدر- سرپرستی خانواده به دوش او افتاد و بدین خاطر، مجبور شد روزها کار کند و شبها درس بخواند. با وجود سختی ها و مشکلات کاری، آنچه در زندگی او فراموش نشد، «مطالعه» بود. همین اهتمام او در مطالعه ی کتاب، باعث شد که درنوجوانی و جوانی و به هنگام مدّاحی، دقت نظر خاصی داشته باشد و «مطالعه »و «تأمل»، شالوده و اساس مدّاحی او را تشکیل دهد. این نیاز به مطالعه، نه فقط به جهت مدّاحی، که کلّا به عنوان یک نیاز فطری در وجود او بود؛ در نتیجه ی مطالعات مستمر و عمق یافتن بینش، مدّاحی او -بحمداللّه – از آفت سطحی نگری و روزمرگی مصون مانده، بواسطه ی همین وسواس و دقت نظر که یافته، دیگر هر شعر و نوحه ای او را اقناع نمی کرده است.

توجه به وظایف مدّاحی

مدّاحی در نظر «حاج جلیل صلاحی» صرفا خواندن و راضی کردن مردم و صاحب هیأت نیست؛ بلکه جست و جوی خلأها، توجه به نیاز واقعی مخاطب – حتّی اگر خود از آن غافل باشد – و تلاش جهت جلب رضایت اهل بیت (ع) از مهم ترین وظایف یک مدّاح برجسته است. توجه به همین نکات باعث شد که در روزهای دفاع مقدّس هشت ساله، یعنی درست همان زمان که مردم ما احساس نیاز بسیاری به دعا و توسل یافته بودند، سنت حسنه ی توجه به ادعیه بویژه «زیارت عاشورا» را در رأس وظایف هیأت خود قرار داد. خود در این باره می گوید:

«۱۴سال در تهران، بانی هیأت «دل ریش» بودم و بعد در شهرستان میانه و از سال ۱۳۶۵به بعد در تبریز، به فعالیت های هیأتی خود ادامه دادم و این مرحله ی مهمی در زندگی من بود؛ چراکه در آن روزهای دفاع مقدّس، احساس کردم که جای دعا و توسل در میان مدّاحی و در هیأت ها خالی است؛ بنا براین تمام سعی خود رادر این امر قرار دادم. این کار در چند مسجد تبریز شروع شد و برکات معنوی آن تا به امروز مشهود است؛ بویژه در حضور عاشقانه ی صاحب دلانی که تدیّن و عاشقی در وجودشان ریشه دوانده است.»

گوش نصیحت پذیر باید داشت!

یکی از مهم ترین ویژگی های مدّاحان و پیرغلامان قدیم در دستگاه ابراز ارادت به اهل بیت (ع)، گرایش به حقیقت پذیری و توجه به نصایح بزرگان بوده است. حاج جلیل صالح که از خرمن بسیاری از بزرگان، خوشه ی فیض چیده، رمز موفقیت خود را در تربیت پذیری از والدین و نصیحت پذیری از بزرگان می داند:

یکی از نکات – که رمز موفقیت در هر کار است و بنده نیز از آن بی بهره نبوده ام – این است که همواره گوش نصیحت پذیری داشته ام. اگر چیزی را نمی دانستم، رفته و یادگرفته ام و بر آنچه نمی دانسته ام، جاهلانه اصرار نمی کرده ام که حرفم درست است! من از علما و روحانیون، بهره ها و فیوضات معنوی فراوانی برده ام و بسیاری از آموخته هایم را مرهون این قشر خدوم و ارزشمند هستم. علاوه بر این، در مدّاحی، از آقایان حاج فیروز زیرک کار و حاج غلامرضا خشکبار، بهره های خاصی برده ام.

توجه به «امام شناسی» در هیأت ها و برنامه های عزاداری

حاج جلیل، از آنجا که تقریبا تمامی زندگی او با مدّاحی و هیأت داری عجین شده، درباره ی این دو عنصر مهم در معرفی سیره ی اهل بیت (ع) حرفهای بسیاری برای گفتن دارد و درد دلهای بسیاری برای شنفتن:

«مادر شناخت امام حسین (ع) تنها به یک بُعد – آن هم شهادت امام حسین – پرداخته ایم، با آن که تمام زندگانی آن امام – از تولد تا شهادت – سراسر درس و سیره و الگوی عملی برای زندگی است. البته عزاداری و سینه زنی برای امام حسین (ع) جایگاه رفیع و خاص خود رادارد؛ امّا اگر ندانیم چرا امام حسین باطاغوت زمان خود – یزید – بیعت نکرد، این عزاداری ها ارزش چندانی نخواهد داشت. امام حسین (ع) برپادارنده ی نماز بود و شهید امر به معروف ونهی از منکر شد. بنابر این اگر از سیره ی عملی امام پیروی نکنیم، عزاداری ما، تبلیغ سیره ی ایشان نخواهد بود و روح اعمال ما – اگر باسیره