پاورپوینت کامل مؤسس هیئت های سیار عارف کامل ایت الله محمدعلی شاه آبادی ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مؤسس هیئت های سیار عارف کامل ایت الله محمدعلی شاه آبادی ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مؤسس هیئت های سیار عارف کامل ایت الله محمدعلی شاه آبادی ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مؤسس هیئت های سیار عارف کامل ایت الله محمدعلی شاه آبادی ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

۶

سوم صفر، سالگرد عارف وارسته و واصل الی الحق، آیت الله محمّدعلی شاه آبادی می باشد امیدواریم با نگاهی هر چند کوتاه و مختصر به شخصیت و زندگی ایشان، بتوانیم الگوهای معرفتی نابی برای وصول به حقیقت بیابیم.

طلوع خورشید عرفان

در سال ۱۲۹۲هجری در محلّه ی حسین آباد اصفهان، در خانه ی ایت الله میرزا محمّدجواد بیدآبادی، کودکی پا به عرصه ی وجود نهاد که او را «محمّدعلی» نام نهادند.(۱) ایت الله بیدآبادی خود، فقیه و مجتهدی وارسته بود که در تربیت فرزندانش همّت و توجه فوق العاده ای داشت و بر اثر همین تلاش و کوشش، هر یک از فرزندانش به مراتب بالای علمی و اخلاقی نائل شدند، از آن جمله میرزا محمّدعلی بود که قریب هفتاد سال، همچون خورشیدی درخشنده از عرفان و اخلاق بر تارک حوزه های علمیّه درخشید و در پرتوی شعاعش، عارفان بزرگواری پرورش یافتند.

دوران تحصیل

میرزا محمّدعلی، مقدمات علوم را نزد پدر آموخت و آنگاه در کلاس درس برادر بزرگترش، شیخ احمد مجتهد که یکی از اساتید معروف آن روز اصفهان بود، حاضر شد. در سال ۱۳۰۴هجری، ناصرالدین شاه قاجار، ایت الله بیدآبادی را به همراه دو فرزندش، محمّدعلی و علی محمّد، به تهران تبعید کرد. محمّدعلی در تهران در درس فقه و اصول ایت الله میرزا حسن آشتیانی شرکت نمود و فطرت توحیدی و عشق به شناخت معارف الهی، او را به درس فلسفه ی حکیم بزرگوار، میرزا ابوالحسن جلوه، مشتاق ساخت. استعداد سرشار او موجب شد که به سال ۱۳۱۰هجری و در سنّ هیجده سالگی به درجه والای اجتهاد نائل آید. در سال ۱۳۱۲ اولین و بهترین استاد خودش یعنی پدر بزرگوارش را از دست داد، ولی این حادثه تلخ نتوانست در روح بزرگ او خللی ایجاد کند و به رغم مشکلات فراوان راه تحصیل و تهذیب را همچنان ادامه داد. در سال ۱۳۲۲هجری، عازم نجف اشرف شد و با آنکه خود مجتهدی مسّلم بود، با شور و شوقی وصف ناپذیر در درس آخوند خراسانی حاضر می شد. همچنین از محضر شیخ فتح الله شریعت، ایت الله میرزا محمّدحسن خلیلی و ایت الله العظمی میرزا محمدتقی شیرازی کسب فیض نمود و خلاصه عارف بزرگوار ما پس از هشت سال اقامت در کشور عراق و خوشه چیدن از خرمن علم و معرفت بزرگترین علما و دانشمندان جهان تشیّع، با توشه ی بزرگی از علم و اخلاق به کشور ایران بازگشت.(۲)

یک مبارز به تمام معنا

عارف وارسته، ایت الله شاه آبادی پس از بازگشت از کشور عراق از سال از ۱۲۴۷تا ۱۳۳۰در تهران اقامت گزید و در آن زمان چون که رضاخان تازه به قدرت رسیده بود، یکی از مهم ترین اقدامات ایت الله شاه آبادی، مبارزه با ظلم و ستم شاهی وی بود. چنانکه بنیانگذار انقلاب اسلامی، امام خمینی (ره) می فرمودند:«مرحوم ایت الله شاه آبادی، علاوه بر آنکه یک فقیه و عارف کامل بودند، یک مبارز به تمام معنا هم بودند.»

در اوج خفقان رضاخانی، ایت الله شاه آبادی از علمای تهران و دیگر شهرها خواست که در اعتراض به ستمهای شاه در پناه حضرت عبدالعظیم در شهر ری گرد آمده، متحصّن شوند. ولی علما نتوانستند ایشان را همراهی کنند. وی در حالیکه تنها دو نفر او را همراهی می کردند، دست از مبارزه ی خود برنداشت و چون ماه محرم بود همه روزه با سخنرانیهای کوبنده، فجایع رژیم را برای مردم بازگو می نمود. آن بزرگوار حدود پانزده ماه به تحصّن خویش ادامه داد و آنگاه در سال ۱۳۴۷هجری راهی شهر مقدس قم شد و به تعلیم و تربیت طلاب علوم دینی همّت گمارد.(۳)

پدر معنوی امام خمینی(ره)

در سالهای اقامت آیت الله شاه آبادی در قم، برجسته ترین شخصیتی که از انوار علم ربّانی این عارف کامل اقتباس کرد و از برکات قدسی اش توشه بر گرفت، رهبر کبیر انقلاب حضرت امام خمینی (ره) بود.

امام خمینی (ره) درباره ی مهارت فوق العاده ی مرحوم آیت الله شاه آبادی در تدریس عرفان، چنین می فرمودند: «ایشان مطالب را از شارح «فصوص الحکم» بهتر بیان می کردند؛ شاید بتوانم ادّعا کنم که هیچ کس به اندازه ی من ایشان را نشناخته است.»

امام خمینی (ره) بارها و بارها می فرمودند:«شیخ بزرگوار ما حقّا حقّ حیات روحانی به اینجانب داشت که با دست و زبان از عهده ی شکرش بر نمی آیم.»(۴)

ایشان همیشه با تعابیر بلندی چون «عارف کامل» و «روحی فداه» از استاد بزرگوارشان مرحوم شاه آبادی یاد می کردند و بدین وسیله مراتب ارادت و محبّت خویش را نسبت به ایشان ابراز می نمودند.(۵)

استاد شهید مرتضی مطهری (ره) نیز در احوالات شیخ بزرگوار مرحوم شاه آبادی چنین می نویسد:«او جامع معقول و منقول بود؛ در تهران به مقام مرجعیّت و فتوا رسید؛ در سالهای اقامت مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری در قم، به قم مهاجرت کرد و فضلا از محضرش سالها کمال استفاده را می بردند. در عرفان امتیاز بی رقیبی داشت. استاد بزرگ ما، آیت الله العظمی امام خمینی در آن مدّت از محضر پر فیض این مرد بزرگ استفاده برده بود و او را بالاخصّ در عرفان بی نهایت می ستود.»(۶)

حبّ فاطمه (س) اساس دین است

ایت الله نصر الله شاه آبادی فرزند بزرگوار مرحوم شاه آبادی، پیرامون شخصیت پدر بزرگوارشان چنین می گویند: «علاقه، ایمان و ارادت نسبت به اهل بیت اطهار (ع) از مواردی بود که همواره در افق زندگانی آن بزرگوار می درخشید؛ خصوصا حضرت فاطمه ی زهرا(س) مرحوم والد بارها می فرمودند: «اساس دین، حبّ فاطمه (س) است؛ اساس اسلام، بغض به اعدای فاطمه(س) است و هر که فاطمه (س) را بخواهد و بغض اعدای او را داشته باشد، او مسلمان است.» و سفارش می کردند: «در نوافل شب، به مقام شامخ حضرت زهرا (س) توجّه کنید و بدانید ک