پاورپوینت کامل زندگی تنها یک غروب نیست ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زندگی تنها یک غروب نیست ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زندگی تنها یک غروب نیست ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زندگی تنها یک غروب نیست ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

به تمام محمودهای آزاده

«زنده تر از تو کسی نیست، چرا گریه کنیم؟

محمودم! ای خورشید تابناک آزادگی، دیگر آسوده گشتی. دیگر زندانبانی در را به رویت نخواهد بست.

دیگر رها گشته ای محمودم!

کاروانی که می گفتی نزدیک تر می شود و باغبان زمان نیز انتظارش به سر رسید و لاله وجودت بر سینه دشت روئید. راستی ای
زندان موصل! تو شرمگین نیستی که سالها در برابر فریادها و ضجه های کبوتران سبکبال و مقاوم ایستادی و هنوز هم پابرجایی؟!

به یاد داری که در شب های تاریک زندان اگر همه آرمیده بودند چراغی در خلوتی سوسو می زد و در گوشه ای آرام آرام اشکی
می چکید؟ به خاطر داری صورت زیبای قرآنی را که در سینه حبس شده بود و آه و ناله های اسیری که از خدا چیزی می طلبید؟!
دقت کرده بودی چه می گفت؟!

اما ای دیوارهای همیشه سرد! ای قله های بلند! میله های سرد و خموش زندان موصل! شاهد باشید که بر محمود و یارانش چه ها
گذشت. چگونه ای زندان که میله های فولادیت ذوب نشدند؟!

آهای زندانبان! بالاخره صدای ضجه زندانی ما را شنیدی یا گوشهایت را بسته بودی تا آه و ناله های عزیزمان را نشنوی و فقط
کابل های سیاهت را می دیدی که رقص کنان در آسمان بالا و پایین می رفتند؟!

و تو محمودم! آسوده باش که وقت آن است تا خستگی های سال های اسارتت را، تنهایی هایت را، غصه هایت را از تن و جانت بیرون
آری و سبکبال در بهشت برین گام نهی.

ای عزیز! دیگر آن ریسمان های کتانی که گفته بودی گسسته است و شب نیز به پایان آمده و یارانت همه بی تو در اوج آسمان ها،
سرود آزادی می خوانند و تو کوله بارت را که به سنگین کوهی بود چه زیبا به سرمنزل مقصود رساندی و من مونس شب های تارت
را – که اشک و حسرت و سجاده بود – یافته ام.

محمودم! آسمان موصل هنوز هم زمزمه هایت را به یاد دارد که می خواندی:

«در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم

بدان امی