پاورپوینت کامل تو که آهسته می آیی از آن سو ۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تو که آهسته می آیی از آن سو ۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تو که آهسته می آیی از آن سو ۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تو که آهسته می آیی از آن سو ۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

هفت سینی برای سید الشهدا علیه السلام

۱. بهار امسال

بهار امسال ما دیگرگونه آغاز می شود. بهار امسال بوی محرم و صفر دارد و داغدار مصیبت جانکاه عاشورا می باشد. امسال بوی بهار
از کربلا منتشر می شود. به جای چهچه بلبلان و قناری ها، آواز حزین کبوتران حرم سیدالشهدا در آسمان می پیچد. بهار امسال
شروعی مقدس برای سفر به دیار حماسه و خون و گذر از خویشتن است.

۲. هفت سینی دیگر

«سفره » ای سیاه به نام «سیدالشهدا» گشوده می شود; سفره ای که نشان از غربت حسین است. صلوات سرآغاز مبارکی برای گشودن
سفره است. صلواتی که هر لحظه ما را متبرک می کند، صلوات به ساحت مقدس حسین و یارانش.

«سبزه » امسال ما به آب فرات و تربت پاک کربلا معطر است. سبزه ای که به دور آن روبانی سیاه است.

«سکه »ای هم به نام سیدالشهدا زده ایم. سکه ای به وسعت قلبمان و به اندازه دل کوچک گنجشکی که در عطش می سوخت.
سکه ای که نام سبز حسین بر آن نقش بسته است. سکه را در سینه پر تپشمان جای می دهیم تا یادمان نرود که این دل با یاد کربلا و
حسین می تپد.

«سجاده » سبز را هم کنار قرآن می گذاریم تا فراموش نکنیم که حسین برای چه پیکار کرد. لحظه هایی را به یاد بیاوریم که
سیدالشهدا در برابر هجوم نیزه ها و تیرها دست از نماز نکشید.

«سیب »های سرخ سفره هم زینت بخش سفره اند. سیب ها یادآور مهربانی حسین و یارانش است. سیب بوی مهربانی می دهد.

«سکوت » این شیواترین صدا را برمی گزینیم و به کربلا می اندیشیم. به حسین و راه بزرگش، به فرزند علی که از خاندان سبز
صداقت بود.

بر سر سفره هفت سینمان کاسه ای آب را مقابل آیینه می گذاریم. یادمان باشد وقتی آب را دیدیم علی اصغر و لب های تشنه
عاشورائیان را از یاد نبریم. آب نشان حیات است و حیات ما بستگی به روزهای عطش دارد. اگر عطش آن روزهای حماسه و خون
در وجودمان زنده باشد، آن وقت ادعا می کنیم که زنده ایم.

۳. رود تشنه لب

شرمگین است، فرات را می گویم. آن روز همان طور جاری بود; در راهی که دشمنان حسین علیه السلام انتخاب کرده بودند. فرات
نمی خواست این گونه جاری باشد. اما راه سعادت را بر او بسته بودند; راهی که به کوچه های پر عطش شهادت ختم می شد. فرات
جاری بود; اما نه به سوی آنهایی که خود می خواست. فرات می رفت; اما نه به آنجایی که خود آرزو می کرد.

فرات در اندوه خویش غوطه ور بود که مردی را سوار بر اسب و مشک بر دوش دید. مردی که ساقی تشنه لب های کربلا بود.
خروشی وجود فرات را فرا گرفت و عشق ساقی، رود را سرشار از مهر کرد. عباس دست بر آب برد. دل فرات مثل سیر و سرکه
می جوشید. انگار اقیانوسی قسمتی از وجودش را ارزانی فرات می کرد. به او گفت: «تو دریایی که از دیار نور می آیی و من رودی
کوچکم در برابر بزرگی ات.»

عباس مشتی از آب را برداشت; اما آن سو چشم هایی در انتظار بودند. از همه مهم تر مشک بود. کاسه دست عباس شکست و آب بر
فرات جاری شد. او مشک را از ایثار پر کرد تا به سوی تشنه لبان روانه شود; اما…

۴. سروها

محرم امسال در بهار است; اما محرم آن سال در بهار نبود. بهاری که آسمانش پر از ابر باشد و طراوت را ارزانی یاران حسین کند.
ام