پاورپوینت کامل او غربت یک غروب را می ماند ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل او غربت یک غروب را می ماند ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل او غربت یک غروب را می ماند ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل او غربت یک غروب را می ماند ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

۳۸

از خلافت تا شهادت حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام

امام حسن علیه السلام، مسؤولیت خلافت را در فضایی مضطرب، ناآرام و بسیار پیچیده که در اثر دسیسه های بنی امیه و دیگران در
پایان زندگانی پدر بزرگوارش امام علی علیه السلام بروز کرده بود بر عهده گرفت. با نگاهی گذرا به اوضاع و مشکلات پیچیده و
ناگوار آن زمان می توان نکات زیر را از زندگی امام حسن علیه السلام برداشت کرد.

امام حسن علیه السلام حکومت خود را با مردمی شروع کرد که به مکتبی بودن مبارزه و هدف های آن، ایمان واضح و کاملی
نداشتند و آنان را از جنبه دینی و اسلامی با خواسته های مبارزه هماهنگی نبود و در آن هنگام به چهار دسته تقسیم شده بودند:
الف) امویان ب) خوارج ج) شکاکان د) حمراء (سرخ)×

در این میان پیروان امام حسن علیه السلام کسانی بودند که پس از شهادت پدر بزرگوارش علی علیه السلام، به بیعت با او شتافتند و
در کوفه عده آنان بسیار بود. اما دسیسه ها و فتنه گری دیگران، پیوسته حرکت های آنان را با شکست روبه رو و خنثی می کرد.

در این دوره مردم ساده لوح با امام حسن علیه السلام آن سان رفتار می کردند که گویی امامت او را در امتداد خط سقیفه و شان آن
را در حد خلافت می دانستند و این گونه بود که جایگاه رفیع امامت را تنزل بخشیدند.

تبلیغات نیرنگ آمیز معاویه موج شک را در مکتبی بودن مبارزات امام حسن علیه السلام برانگیخت و این شبهه را در دل مردم
ساده لوح قوت بخشید که مبارزه حضرت با دستگاه اموی، مبارزه خانواده با خانواده است و در نتیجه، چنین مبارزه ای را مکتبی
نمی دانستند. همه این شرایط، وضعیت موجود زمان امام علیه السلام را در ارتباط با مساله حکومت پیچیده تر کرد.

نشانه های تاریخی بسیار وجود دارد که بیان می کند امام حسن علیه السلام موضع خود را به خوبی درک می فرمودند و
می دانستند که مبارزه با معاویه با وجود شک و تردیدی که در توده های مردم است، محال است. امام علیه السلام در بیانات تاریخی
خود ابعاد سیاست خویش را به روشنی در چاره جویی آگاهانه بحران موجود ترسیم کرده اند. امام حسن علیه السلام در خطابه
سیاسی مؤثری دشمنان خود را کوبیده اند و ژرفای تلخی و شدت مخالفت و نپذیرفتن حکومت را یادآور شده اند:

«اهل کوفه و رنگارنگی و فرصت طلبی آنان را شناختیم، هیچ یک از آنان که فاسد باشد به کار من نمی آید. آنان را وفا نیست و به
کردار و گفتار خود عمل نمی کنند. آنان با هم اختلاف دارند و معروف است که قلوبشان با ماست و شمشیرهاشان چنان که مشهور
است بر ما».

«مرا فریفتند هم آن سان که کسانی را که پیش از من بودند فریب دادند. پس از من، با کافر و ستمکاری که به خدا و رسولش صلی
الله علیه وآله ایمان ندارد در رکاب کدام امام خواهید جنگید؟»

«به خدا سوگند نه ذلت ما را از جنگ با اهل شام بازداشت نه قلت. بلکه به سلامت و بردباری با آنان جنگیدیم. سلامت را با عداوت
و صبر را با بی تابی در می آمیختیم و شما به سوی ما توجه می کردید و دین شما، پیشاپیش دنیای شما بود و اینک طوری شده اید
که دنیایتان پیشاپیش دین شماست. با ما بودید و اینک بر ضد مایید.»

کار طرفداران امام علیه السلام به خیانت رسید تا جایی که از روی طمع به سوی معاویه گرایش یافتند پول و مقام و آسایشی که
معاویه برای آنان فراهم آورد زمینه ای شد تا روی به سوی معاویه داشته باشند و کار را به جایی رساندند که زعمای کوفه به معاویه
نوشتند که هر وقت بخواهد امام حسن علیه السلام را دست بسته نزد او می فرستند. آن گاه به خدمت امام می رسیدند و به او اظهار
اطاعت و اخلاص می کردند و می گفتند: «تو جانشین پدرت و وصی او هستی و ما در مقابل تو سراپا گوشیم و فرمانبردار توایم. هر
فرمانی که داری بفرمای ». امام علیه السلام به آن ها می گفت: «به خدا سوگند، دروغ می گویید. به خدا سوگند شمابه کسی که بهتر
از من بود وفا نکردید، پس چگونه به من وفا می کنید؟ چگونه به شما اطمینان کنم؟ حالی که به شما وثوق ندارم اگر راست
می گویید، اردوگاه مدائن، میعادگاه و قرارگاه ما باشد، به آن جا بروید». و امام به مدائن رفت، اما بیش تر سپاهیان او را رها کردند.

امام در جایی دیگر اشاره می کند که در این محیط سرشار