پاورپوینت کامل شرحی بر جلوه های رفتاری امام خمینی (ره) با کودکان و نوجوانان (۳) ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شرحی بر جلوه های رفتاری امام خمینی (ره) با کودکان و نوجوانان (۳) ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شرحی بر جلوه های رفتاری امام خمینی (ره) با کودکان و نوجوانان (۳) ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شرحی بر جلوه های رفتاری امام خمینی (ره) با کودکان و نوجوانان (۳) ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

۲۲

بازی های تقلیدی کودکان

غریزه تقلید، یکی از غرایز نیرومند و ریشه دار در انسان است . به برکت وجود همین غریزه است که کودک بسیاری از رسوم زندگی،
آداب معاشرت، غذا خوردن، لباس پوشیدن، طرز تکلم، ادای کلمات و جمله ها را از پدر و مادر و سایر معاشران فرا می گیرد و به کار
می بندد .

چشم و گوش کودک چون دریچه ای باز است; می بیند و می شنود، ذهنش چون آینه است که هر چیزی در آن منعکس می شود با
این تفاوت که آینه، عکس شئ را همیشه در خود نگه نمی دارد ولی ذهن کودک آن را در خود ضبط می کند . کودک حتی شیوه فکر
مادر را نیز درک می کند و آنچه برداشت می نماید، ممکن است سازنده و یا ویرانگر باشد .

مادر می تواند با رفتار خود خصلت هایی هم چون امانت، صداقت، وفای به عهد و . . . را در کودک احیاء کند و یا آن ها را از میان ببرد .

انسان در تمام عمر، کم و بیش از دیگران تقلید می کند اما در سنین یک تا شش سالگی، بیش تر از این غریزه برخوردار است .
کودک تا مدتی از مصالح و مفاسد واقعی امور چندان اطلاعی ندارد و نمی تواند برای کارهایش هدف های عاقلانه و درستی تعیین
کند . در این مدت تمام توجهش به پدر و مادر و سایر معاشران است; اعمال و حرکت آن ها را مشاهده و از آنان تقلید می کند . تقلید
خود به خود انجام می گیرد و احتیاجی به تذکر ندارد . (۱)

کودک بعد از گذشتن از این مرحله درمی یابد که دنیای اطراف او بر خلاف باور اولیه اش – که می پنداشت دنیا قائم به ذات اوست
– در روال عادی خود جریان دارد . او در این احساس درمی یابد که افراد موجود در محیط زندگی او، هر یک به ایفای نقش خاص
خود سرگرم هستند . کودک با این دریافت، کنجکاو می شود تا نقش هر یک از آن ها را بررسی کرده و ویژگی های آن را دریابد، آن
گاه موقعیت خود را در رابطه با محیط و افراد، سنجیده و نقشی جهت ایفا به عهده می گیرد . اجرای این نقش ها – آن چنان که در
ابتدا تصور می نمود – چندان آسان نیست، بنابراین کودک باید آن ها را تجربه کند .

در این زمان کودک به تقلید نقش هایی که در باور او جای مستحکمی یافته اند مانند والدین، پدر بزرگ، مادر بزرگ، برادران،
خواهران و دوستان می پردازد و از ایفای نقش آن ها، بزرگ ترین لذت و تجربه را به دست می آورد . کسب لذت برای او باعث تداوم
تجربه می شود و این تجربه را به دنیای بازی خود منتقل می کند و به ایفای نقش های مورد علاقه خویش می پردازد . (۲)

کودک از طریق بازی های تقلیدی، به تدریج خصوصیات و ویژگی های افراد مورد علاقه خویش را به درون افکنده و آن ها را جزئی از
خصوصیات و ویژگی های خود می نماید . کودکان از طریق بازی های تقلیدی، یک سری مهارت های جدید را

کسب نموده و به اعصاب و عضلات خویش تسلط بیش تری پیدا می کند و از این طریق خودشان را برای زندگی آینده آماده
می نمایند .

حضرت امام خمینی رحمه الله که دنیای کودکان را به خوبی درک می کرده اند، معمولا زمینه مناسبی را برای این گونه بازی ها
فراهم می نموده اند .

عیسی جعفری نقل می کند: «زمانی که روزنامه برای امام می بردم، علی را هم می بردم . علی آن جا می ماند و به آقا می گفت: «آقا!
حالا من می خواهم یک روضه بخوانم، حالا شما علی باش من آقا .» می رفت روی صندلی می نشست و بسم الله الرحمن الرحیم
می گفت وحمدش را می خواند و بعد مشتش را گره می کرد و می گفت: من دولت تعیین می کنم، من توی دهن این دولت می زنم .
استقلال آزادی جمهوری اسلامی » .

گاهی به آقا می گفت: «من دکترم، می خواهم معاینه ات کنم .» یک گوشی برمی داشت و می گذاشت روی قلب و سینه امام .» (۳)

دکتر فاطمه طباطبایی نیز در این باره چنین می گوید:

«یک روز که همه دور هم در اتاق جمع بودیم، علی گفت: «من می شوم امام، مادر هم سخنرانی کند، آقا بشوند مردم .» علی از من
خواست که سخنرانی کنم . من کمی صحبت کردم و بعد به آقا اشاره کرد که شعار بده، آقا همان طور که نشسته بودند، شعار دادند
. علی گفت: «نه، نه باید بلند شوید، مردم که نشسته شعار نمی دهند!» بعد «آقا بلند شدند و شعار دادند .» (۴)

عیسی جعفری در جای دیگر، درباره این گونه بازی ها نقل می کند:

«علی خیلی به امام علاقه داشت . در مقابل، آقا هم خیلی به ایشان علاقه مند بودند . روزی نبود که علی امام را نبیند . حتی وقتی
که [امام] قبل از ظهر می خوابیدند، ما مواظب بودیم که مبادا [علی] برود و در بزند و آقا را از خواب بیدار کند . همیشه امام
ساعت یک ربع به دوازده برای نماز بیدار می شدند و وضو می گرفتند . یک روز ساعت یک ربع به دوازده شده بود و ما دیدیم مثل
این که امام هنوز بیدار نشده اند . گفتم: علی! مثل این