پاورپوینت کامل احیاگر فرهنگ اسلام ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل احیاگر فرهنگ اسلام ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل احیاگر فرهنگ اسلام ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل احیاگر فرهنگ اسلام ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

به مناسبت ولادت امام جعفر صادق علیه السلام

دوران امامت امام صادق علیه السلام، مصادف است با ترجمه آثار یونانی و گسترش مبارزات فکری و ایدئولوژیکی و نیز ظهور
مذاهب و مکتب های انحرافی. در طول صد سال گذشته، دستگاه فاسد حکومتی با صرف هزینه های هنگفت، سعی در جعل
احادیث و ایجاد انحراف در مکتب تشیع کرده بود و در حد توان در نشر بدعت ها کوشیده بود. همچنین، از دیدگاه نظری و عملی
در افکار و روش مردم، عقیده ای روشن و دارای خطوط کلی وجود نداشت و آن نتیجه گسترش حکومت عباسیان جدید بود که
مردم را در فساد و تباهی غرق کرده بودند. این کار با تزویر و از طریق جعل حدیث و فتاوی به رای همراه بود. به علاوه، در داخل
امت کشمکش های سیاسی و مذهبی شدید پیدا شد، به طوری که مردم آن سامان فرصت نمی یافتند تا واقعیت اسلام را دریافته یا
آن را زنده نگه دارند.

بنابراین، امام صادق علیه السلام ناچار بود با همه آن تناقضات و امواج منحرف و مخالف، که هستی اسلام را تهدید می کرد، روبه رو
گردد. امام با دوگونه انحراف مواجه بود: انحراف در سطح سیاسی که در هیات حاکمه و حکومت مجسم بود و ناآگاهی و انحراف
عقیدتی. آن گاه که امام علیه السلام، واقعیت امت را از لحاظ فکری و عملی و نیز شرایط سیاسی و اجتماعی و محیطی و قدرت و
امکاناتی را که می توانست با آن مبارزه سیاسی را آغاز کند، شناخت. قیام به شمشیر و پیروزی مسلحانه و فوری را برای برپاداشتن
حکومت اسلامی کافی ندانست; زیرا برپاداشتن حکومت و نفوذ میان مردم، به مجرد آماده کردن قوا برای حمله نظامی هرگز کافی
نیست. بلکه پیش از آن، بایستی سپاهی عقیدتی تهیه می شد که به امام و عصمت او ایمان مطلق داشته باشند و هدف های بزرگ او
را ادراک کنند و در زمینه حکومت، از برنامه او پشتیبانی کرده، دست آوردهایی را که برای امت حاصل می گردید پاسبانی نمایند.

امام علیه السلام در برابر این واقعیت، به ناچار باید برنامه ای جامع تنظیم می کرد که دو هدف را تعقیب کند: اول، تاسیس
پایگاه های مردمی و نفوذ در آن و ارائه روش های عملی برای اصلاح در هنگام انحراف; دوم، تحریک و تقویت وجدان و اراده امت
اسلامی به درجه ای که امت را در برابر تنازل مطلق از شخصیت و کرامت او در مقابل زمامداران منحرف محفوظ نگاه دارد. (۱)

جامعه عصر امام علیه السلام در برنامه ریزی اصلاحی خود برای بناسازی جامعه اسلامی با دو دشواری اساسی روبه رو بود: ۱.
واقعیت فاسد و اوضاع نامطلوب اجتماعی و اخلاقی که اجرای احکام اسلام را با مشکل مواجه می نمود. ۲. مراقبت شدیدی که
پیرامون امام در جریان بود و فشار و شکنجه و تعقیب نسبت به اصحاب و بستگان و طرفداران و پیروان راستین او.

حاصل این محدودیت و مراقبت شدید; پدید آمدن اندیشه های مختلف و گفت وگوهای گوناگون بین شیعیان بود و برای امام
صادق علیه السلام هیچ مجالی به دست نیامد تا صفوف شیعه و عقاید گوناگون مذهبی را که بین آنان وجود داشت، متحد کند. زیرا
تماس با شیعیان دشوار بود و حکومت درباره آنان بسی سخت گیری می کرد. (۲)

در سال ۱۳۵ هجری همزمان با روی کارآمدن عباسیان و به قدرت رسیدن منصور، علویان آزارها و شکنجه های فراوان دیدند.
منصور آنان را داخل ستون ها می گذاشت و به دیوارها میخکوب می کرد و سقف را بر سر زندانیان علوی خراب می کرد.

براساس این اوضاع و شرایط، امام صادق علیه السلام به دو شکل فعالیت خود را آغاز نمود:

اول، فعالیت های جنبشی. یعنی ایجاد رابطه و ارتباط هماهنگ با قوای امت – قوای خارجی و این خود در دو زمینه قابل توجه بود:
الف) توجیه کردن عواطف امت با سیره اهل بیت علیهم السلام ب) تلاش در جهت اعطای قدرت معنوی به ملت با هدف تحقق
اهداف دین اسلام.

دوم، کارهای زیربنایی از جمله ایجاد پایگاه های مردمی متنوع و آگاه به زمان با هدف ارتباط با امام و نظارت بر کار امت. (۳) فعالیت
و تلاش امام علیه السلام برای ایجاد ارتباطی هماهنگ با امت آشکار بود; چه انتقال قدرت که پس از زوال حکومت بنی امیه
مستقیما روی داده بود، امام را از خشم و حمله فرمانروایان و مراقبت شدید آنان در امان نگاه داشت، نیز روی آوری مسلمانان به
فقها و دانشمندان برای شناخت اسلام و احکام دینی در حل مشکلات فردی و اجتماعی آنان، امام را از فشارهای دولت مصون
می داشت.

این عوامل و عواملی از این دست، به امام علیه السلام یاری می کرد تا امور خویش را با روش علنی و ظاهری ادامه دهد بی آن که
فعالیت آشکار خود را با عمل سیاسی بی پرده همراه کند. بلکه، امام فعالیت فکری و عملی و ثمربخش خویش را آغاز که حاصل آن
تربیت بزرگان و فقها و اندیشمندان بزرگی در حوزه فکر و اندیشه و فرهنگ دینی بود.

امام صادق علیه السلام دانشمندان برجسته ای را در زمینه های اعتقادی، علمی، فقهی و… تربیت می نمود و آنان را برای تبلیغ
اسلام و مناظره با مخالفین به سراسر کشور پهناور اسلامی گسیل می داشت. از آن جمله می توان به هشام بن حکم (متفکر و
متکلم معروف)، جابر بن حیان (شیمی دان نامی که او را پدر علم شیمی نامیده اند)، مؤمن الطاق (متکلم معروف)، محمد بن