پاورپوینت کامل زندگی باید کرد … ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زندگی باید کرد … ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زندگی باید کرد … ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زندگی باید کرد … ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

۳۹

آخرین قطعه

جمعه بود، بیست آذر سال هزارو سیصدو شصت . نزدیک ظهر، منتظر آمدن سید بودیم که آن زن آمد . با شکمی برآمده و
چشمانی مضطرب . در سبز رنگ کوچک را کوبید .

«کیه؟» «خانم یک لحظه دم در تشریف بیاورید .»

«سلام بفرمایید» «خانم ببخشید مزاحم شدم من حامله ام و خیلی تشنه . اگر می شود یک لیوان آب خنک به من بدهید .»

زن نگاهی به صورت غرق عرقش کرد و گفت: «بفرمایید تو» ولی زن کنار در ماند . آب را که خورد، روی پله ی کنار در نشست .
نفس نفس می زد و مدام بالا و پایین کوچه رانگاه می کرد . گل دسته های مسجد شروع کردند به قرآن خواندن . حالا زن به ساعتش
نگاه می کرد و قدم می زد . صدای همهمه ای از دور آمد . زن با عجله روی پله نشست . حالا تندوتند لبانش را می جوید و به ساعتش
نگاه می کرد . سیدامام جمعه با همراهانش از آخر کوچه پیدا شدند و زن از جا بلند شد . شستی کوچک سفید را در دستش لمس
کرد . نفس را در سینه حبس کرد و به طرف سید رفت که ناگهان تمام کوچه پر از آتش و دود شد و همه لرزیدیم . گرد و خاک و دود
که خوابید، کوچه پر از مردم شد . مردمی که شیون کنان تکه های چهارده جسد پاره پاره را جمع می کردند . از روی زمین از
بندهای آجری ما که حالا سرخ سرخ شده بودیم .

چند روز بعد بدن های تکه تکه را تشییع کردند، ولی من هنوز یک تکه از بدن مقدس سید! میان بندهای آجری ام داشتم . گفتم:
«آخر چرا ساکتی؟ نگاه کن همه ی دوستانت را بردند و در صحن شاهچراغ دفن کردند .

چرا سروصدایی نمی کنی . چیزی نمی گویی . تا کی می خواهی زیر آفتاب و در هوای باز بمانی . می پوسی، از بین می روی »

گفت «غصه نخور، زیاد طول نمی کشد . آقا خودش سفارش را کرده، حتی برای من یک کفن اختصاصی آماده کرده »

«ولی آخر مگر بقیه ی تکه های بدن آقا را دفن نمی کنند، دیگر چه کسی به سراغ تو می آید؟»

«تو غصه نخور دیوارجان، زیاد مهمانت نخواهم بود، من آقا را خوب می شناسم، حرف هایش رد خورد نداره!»

… هنوز یک هفته از تشییع آقا نگذاشته بود که دیدم دوستان آقا دنبال تکه ی باقیمانده آمدند و تازه فهمید چرا آقا میان کفنش
یک کیسه ی پارچه ای گذاشته بود .

آن روز مردم رفیق مرا، باقیمانده ی آقا سیدعبدالحسین را دوباره تشییع کردند .

نماینده ی ما

پرسان پرسان دفتر آقا را پیدا کردیم . در خانه ی آقا را که زدیم . انگار آقا منتظرمان بود . حتما می شناختمان . سلام کرد، احوال
پرسی کرد و بلافاصله سراغ بچه ام را گرفت . – بچه ات کجاست؟ آوردیش؟ هیچ نگران نباش، خودم تمام خرجش را می دهم .
چشمانم پر از اشک شد و خود را در آغوش پیرمرد نورانی انداختم . بی اختیار یاد حرف مولایم افتادم .

– «هیچ ناراحت نباش به شیراز برو، آن جا نماینده ی ما آقای دستغیب مشکلت را حل می کند .»

چقدر این در و آن در زدم تا توانستم با این بچه ی علیل از روستا خود را به بوشهر برسانم .

وقتی دکتر بوشهر گفت که در بوشهر پسرم درمان نمی شود و باید به شیراز بروم، دنیا برسرم خراب شد . با این نداری چگونه خود
را به شیراز برسانم؟ تازه چطور خرج دوا درمان را بدهم؟!

نیمه شب ناله کنان به در خانه ی مهدی فاطمه (عج) رفتم . در خواب یا بیداری بود که آقا دستغیبش را نشانم داد .

صدای رادیو

آن روز توی سیاه چادر قلیان می کشیدیم که خان به من گفت: «قلیچ پیچ این رادیونو بپیچان ببینم و اخبار ولایات خارجه چنه؟!»

از لابه لای صداهای مختلف گذشتم . داشتم دنبال موج رادیوهای خارجی می گشتم که ناگهان صدایی گرم و محزون از رادیو
پخش شد . خواستم موج را عوض کنم که خان نگذاشت .

«دست نگهدار بینم ای کیه گپ می زنه؟»

صدا حرف از توبه می زد، از حساب و کتاب، از قبر و قیامت و خان بی هیچ حرکتی در حالی که نی قلیان را به چانه اش تکیه داده بود،
گوش می کرد