پاورپوینت کامل گام چندم (هنردیداری) ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گام چندم (هنردیداری) ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گام چندم (هنردیداری) ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گام چندم (هنردیداری) ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

۳۴

یادداشت

در سال جدید قصد داریم برنامه خاصی برای این صفحه داشته باشیم . هنر دیداری شامل بخش های آینه جادو (نقد فیلم و
سینمای ایران و جهان) جعبه جادو (تلویزیون)، سینما در خانه (فیلم های ایرانی و خارجی ویدیویی ویدیو کلوپ های سراسر کشور،
بخش آخر، صحنه، که در آن به تئاترهای ایرانی و بعضا خارجی می پردازیم .

در هر شماره بسته به اهمیت هریک از این بخش ها، تغییر و تحولات مربوط به هنرهای تصویری اعم از تئاتر و سینما و تلویزیون و
ویدیو، چند ستون را به هریک از این بخش ها اختصاص می دهیم . امیدواریم شما عزیزان خواننده هرگونه پیشنهاد یا انتقادی را در
مورد این صفحه دارید، تلفنی یا به وسیله نامه و یا «ایمیل » به ما اطلاع دهید، تا از آن ها استفاده کنیم .

در این شماره با اجازه سردبیر محترم، کمی سخن را به دراز کشیده ایم . در بخش اول به جعبه جادو و در بخش دوم هم به فیلم
«دیگران » – که یکی از فیلم های مشهور سینماست و از سوی جوانان بسیار مورد توجه قرار گرفته است – پرداخته ایم .

موضوعات دینی در تلویزیون

با اینکه شخصا با عنوان فیلم دینی یا سریال دینی مخالفم، زیرا معتقدم هر اثر هنری که با تکنیک بالا و در راستای هنر

متعهد، به فطرت انسان و نسبت او با خدا بپردازد، یک اثر دینی و البته کاملا انسانی است و نیازی به عنوان دینی در این مورد
نیست، اما با این حال ناگزیریم هنگام بررسی این هنر (هنر متعهد) از این اصطلاح استفاده کنیم .

در چند سال اخیر، تلویزیون اقبال خوبی نسبت به ساخت مجموعه ها و فیلم هایی با موضوع فطرت انسان و نسبت آن با دین و
خداوند نشان داده است . البته نتیجه توجه تلویزیون به این امر، اقبال بیشتر مخاطبان این رسانه فراگیری به این موضوعات و
برنامه ها شده است .

این تلاش سیمای جمهوری اسلامی ایران، بسیار قابل تقدیر است . سریال هایی چون «مردان آنجلس » ، و پس از آنان مجموعه هایی
با موضوع زندگی ائمه بزرگوار ما، هم چون سریال امام علی ( علیه السلام)، امام حسن ( علیه السلام)، ولایت عشق (امام رضا (
علیه السلام) و اخیرا سریال هایی با موضوع زندگی و قیام امام حسین ( علیه السلام) چون مختارنامه (به کارگردانی داود
میرباقری) و سریال امام حسین ( علیه السلام) (به کارگردانی شهریار بحرانی) که در حال ساخت هستند، و البته مجموعه هایی که
به صورت مستقیم به قصص قرآنی و زندگی ائمه نپرداخته اند، اما به نسبت میان انسان های هر دوره تاریخی و ائمه هدی توجه
نشان داده اند، مانند سریال پرمخاطب شب دهم (به کارگردانی حسن فتحی)، سفر سبز (به کارگردانی محمدحسین لطیفی) و یا
سریال معصومیت از دست رفته (به کارگردانی داود میرباقری)، و سریال هایی که سال گذشته در این موضوعات از تلویزیون پخش
شدند (سریال هایی با موضوع اصحاب امام حسین ( علیه السلام) چون سلیمان، مختار، یا ام وهب) و دیگر سریال ها که از
ساخته های سال های اخیر تلویزیون بوده اند .

آنچه باید گفت که کارگردانانی که اخیرا به این موضوعات روی آورده اند، برخی با نگاهی سطحی به دین و فطرت انسان، و یا
مسئله تکنیک کار نگریسته اند . یکی از مسائل مهم، بازیگری در این گونه سریال هاست . یک بازیگر حتی اگر هم از لحاظ روحی و
روانی و شخصیتی با شخصیت مورد نظر فاصله بسیار داشته باشد، بازهم باید تکنیک بازیگری اش آن قدر قوی شده باشد که بتواند
در نقش آدم هایی مثبت و فرشته گون نقش بازی کند .

به یاد بیاورید بازی به یاد ماندنی «آنتونی کویین » را در نقش «حمزه » عموی پیامبر، در فیلم «محمدرسول ا …» که گویی یک مسلمان
آن را بازی می کرد و البته نقشی به تمام معنا مثبت بود .

نقش های مثبت در این گونه فیلم ها و سریال ها، کمتر مورد توجه قرار می گیرند . همه با عشق و علاقه شیفته آدم های بد و
منفورترین انسان ها چون معاویه و عمرسعد و عمروعاص و یزید و … هستند، اما کمتر کسی پیدا می شود که به نقشهای مثبت
علاقه داشته باشد .

بازیگران مطرح کشورمان متفقا معتقدند که مثبت بودن نقش افراد در فیلم ها و سریال های دینی، بار دراماتیک نقش منفی را
ندارد و جذاب نیست . آنان در این مورد به بازی زنده یاد مرحوم «مهدی فتحی » در نقش عمروعاص در سریال امام علی ( علیه
السلام) اشاره می کنند .

به نظر نگارنده این مساله از ضعف تکنیک بازیگران ما و یا ضعف درونی (معنویت انسانی و دینی) ایشان ناشی

می شود . مگر نقش حمزه در فیلم محمد رسول ا … مثبت نیست؟ مگر بار دراماتیک کافی ندارد؟ مگر بده بستان بازیگری میان
«آنتونی کویین » و بازیگر نقش ابوسفیان وجود ندارد؟ و تازه مگر آنتونی کویین مسلمان است؟! پس چرا نقش او در این فیلم به
یادماندنی تر از نقش منفی ابوسفیان می نماید؟ آیا این مساله قوت تکنیک بازیگری کویین را اثبات نمی کند؟

یک بازیگر برای اجرای نقش های مثبت، یا باید تکنیک قوی داشته باشد، یا ایمانی چنان که به نقشش به خورد و خلاصه از حیث
ارگانیسم فیزیکی بدن و چهره اش، به نوعی با نقش آن فرد مثبت هم خوانی داشته باشد، و البته با راهنمایی یک کارگردان هنرمند
و با تجربه بازی کند .

نه اینکه مثلا نقش یک دختر جانباز و رزمنده را در سریال «تب » ، – که موضوعی کاملا دینی و معنوی دارد – به بازیگری چون
پرستو صالحی بسپاریم! که نه تکنیک قوی دارد، نه از لحاظ ظاهری و روحیه به نقش چنین دختری بخورد! و باعث شود که فیلم
کاملا مصنوعی جلوه کند .

بد نیست کارگردانان به اهمیت انتخاب بازیگران و بازیگردان در کارشان پی ببرند و یک هم خوانی نسبی بین نقش و بازیگر ایجاد
کنند .

مثلا در سریال معصومیت از دست رفته، اکثر بازیگران انتخاب های مناسبی بودند . نقش ماریای نصرانی که یک نقش کاملا
ثبت بود، برای بازیگری در نظر گرفته شد که فیزیک صورت و حتی منش بازیگری او کاملا با