پاورپوینت کامل جوک جدید چی داری؟! ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جوک جدید چی داری؟! ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جوک جدید چی داری؟! ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جوک جدید چی داری؟! ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

۳۴

در خبرها شنیدیم: «رئیس جمهور افغانستان، فهرست دارایی های خود را منتشر می کند.»

جالب این که این خبر را در جمع شنیدیم و هرکسی از این خبر، برداشتی داشت و چیزی
گفت.

یکی گفت: حتماً مثل حرف بعضی از مسئولان ماست و از همان وعده های آن ها…

یکی دیگر می گفت: از کجا معلوم، فهرستی که می دهد، راست باشد؟!

دیگری گفت: اصلاً چند درصد مردم آن جا، روزنامه خوان هستند؟

یکی هم در این میان گفت: بالاخره، سال پاسخ گویی است. (بعید می دانیم با این حرف،
خواسته باشد به مسئولان محترم، کنایه ای زده باشد! عقیده شما چیست؟)

و یکی در جوابش گفت: البته در ایران ما حرفش هست و در کشورهای دیگر، عملش …

و ما هم برای این که عقب نمانده باشیم، گفتیم: فکر می کردم فقط افغانستان، واحد
پولش دارد از ما پیش می افتد…
یک درد دل

ما که میرزابنویس هستیم دادمان از دست بعضی مسئولان این جریده به آسمان رسیده و
هوارمان سر به فلک کشیده؛ آخر یکی نیست به این ها بگوید که هر نویسنده ای حق خود
را دارد و حق نویسنده، نوشتن است (چه کلام فلسفی ـ فرهنگی ـ حقوقی عمیقی گفتیم) ما
که به اصطلاح نویسنده طنز هستیم، این قدر طنازی نمی کنیم که آنان …

بیت:

طنازی و ناز تو شد عادت هر روز

طنازی و بر من همه جا ناز نمایی!

ایضاً:

هرتیر که درکیش است گربردل ریش آید

هی طنز نویسیم و بینم چه پیش آید!

آری؛ می گفتیم که یکی نیست که به آنان بگوید طنز میرزابنویس جای خودش را دارد؛ اما
مگر به خرجشان می رود؟! ایام شادی، مطلب مان را کنار می گذارند، می پرسیم: چرا؟!
می گویند: مطالبت بی مزه است و خواننده، دنبال مطالب های(!) شاد و پرنشاط و
خنده انگیزناک آورنده است. ما هم چون بار آمده ایم که حرف حق را بپذیریم، کوتاه
می آییم…

ایام عزا هم که جای خودش را دارد…

حالا شما بفرمایید ما چه طوری از حق مان دفاع کنیم؟ به خصوص از حقّی که نداریم
…؟!

اگر ننویسیم چه می شود؟!

بعضی از دوستان و عاشقان سینه چاک ما، که درددل های ما را شنیده و به اعماق
تاریک خانه، حسرت ما راه یافته اند، نمی دانیم این واژه را فرهنگستان ساخته، یا
خودمان؟ به هرحال، دیدیم این جا به درد خوراست، آوردیمش، بارها به گوش ما
خوانده اند که، تو هم برای آنان ناز کن و چند شماره برای شان ننویس! تو نمی دانی
اگر میرزابنویس ننویسد. چه بر سر خوانندگان نشریه می آید! فوراً از خریدن نشریه،
دست می کشند و یک شبه، نشریه را ورشکست می کنند!

اما ما هرچه فکر می کنیم، می بینیم اگر ننویسیم، خودمان ورشکست می شویم…

یک نکته مهم اجتماعی ـ هنری

حتماً برای شما اتفاق افتاده، یا دیده اید و متوجه شده اید که گاهی اوقات که مثلاً
دارید با آقازاده گل و گلاب تان در پارک قدیم می زنید و یک باره بزرگ ترها و بچه ها
را کیم و بستنی و پفک به دست می بینید. خوب، شما هم هوس می کنید؛ البته عالم
بزرگ ترها، همان گونه که خود مستحضرید، با عالم بچه ها کلّی فرق دارد؛ نمی توانید و
نباید که آتو (همان بهانه، به زبان خودمانی مان) دست بچه تان بدهید و بگویید: هوس
پفک کرده ام! پس، بهتر است در این حال از زیرزبان بچه بکشید که حتماً پفک می خواهد
و برایش با هزار منت، که بر سرش می گذارید، پفک بخرید و نوش جان کنید؛ البته
به گونه ای که بچه، اخلاق بابا را ارث نبرده باشد و از قضایا بویی نبرد…

نکته قابل عرض

این نوع رفتار هنرمندانه را در برخی مسئولان عزیزمان بارها دیده ایم و در نوع
خدماتی که به مردم داشته اند … چون مسأله برای ما اظهر من الشمس است، لازم
نمی دانیم به آن بپردازیم.

ادامه اطاله سخن!

اما هدف اصلی ما از این همه سخن چینی (مقصودمان، چیدن واژه ها کنار هم است) این بود
که می خواستیم بگوییم: دلمان هوس کرده در لابه لای سخنان طرب انگیز و جالب و
طنز آمیز خود چند بیتی هم از اشعارهایی(!) بیاوریم که صفحه ما بشود شبیه این بیت
جناب سعدی:

حریف ما خود همیشه دل می برد

علی الخصوص که پیرایه ای بر او بستند!

خلاصه این که، دل ما هوس شعر کرده؛ مطمئنیم که خوانندگان هم دل شان هوس شعر کرده،
حتی اگر چیزی به ما نگفته باشند. اما زبان بی زبانی از هر زبانی، زبان تر است…

نیم مصراع:

… که با من هم دلی داری!

نفرین به دنیای غرب(حالت دیروز)

ای غرب به دنیای پر از ننگ تو لعنت

بر راه تو و رسم تو و رنگ تو لعنت

سازت ننوازد به جز آهنگ غم انگیز

صدبار به ساز تو و آهنگ تو لعنت

زآن سوی جهان می فکنی چنگ بدین سو

بردست دراز تو و بر چنگ تو لعنت

از سنگ تو دنیای تو پرگشته سراسر

ای بر تو و دنیای پر از ننگ تو لعنت

کردی به سیه فخر که رنگ تو سپید است

بر فخرفروشی تو و رنگ تو لعنت

روی تو سپید است و درون تو سیاه است

بر چهره تابان و دل سنگ