پاورپوینت کامل تبری؛ بهترین عامل حفظ هویت ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تبری؛ بهترین عامل حفظ هویت ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تبری؛ بهترین عامل حفظ هویت ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تبری؛ بهترین عامل حفظ هویت ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

۴

اشاره:

دوستی ها و دشمنی ها و تأثیرآن در باورهای ما یکی از مهم ترین مباحث اعتقادی فرهنگ
اسلام است. این مرتبه رفیع تا بدان جاست که وقتی از امام صادق(ع) در این باره سؤال
می شود، ایمان را به جز دوستی و دشمنی نمی شناسد.۱ این حب و بغض ها، که شاکله ایمان
ما را می سازد، آن گاه که جامه عمل بپوشد و بدان ترتیب اثر داده شود، به «تولّی» و
«تبرّی» تعبیر می شود.

درهمین راستا دین اسلام، به ویژه تشیع در طول تاریخ به واسطه این دوخصوصیت مورد
هجمه قرار گرفته و گاه متهم به شرک و گاهی به عنوان خشونت گرا معرفی شده است.
«فلسفه تبری و جلوه های آن» عنوان سخنرانی کوتاهی است که توسط محقق ارجمند،
حجت الاسلام والمسلمین عرفان با هدف تبیین و پاسخ گویی به شبهاتی درباره «برائت»
ایراد گردیده است.

برائت یا تبری از مقوله های اعتقادی ماست و بازتاب های سازنده ای دارد بنابراین
نخست باید شناخت که:

۱. برائت و تبرّی، به چه معنایی است؟۲

۲. شیوه های تبرّی چیست؟

۳. تبرّی چه لزومی دارد؟

اکنون، بسط آن چه گفته شد:

«بریء» به معنی بی زاری جستن و دوربودن است. این واژه با مشتقات آن ۲۵ بار، در ۱۸
سوره، طی ۲۳ آیه در قرآن مجید آورده شده است.

شیوه های تبری

الف) قلبی

قلب انسان کانون تمایلات، مهرورزی ها و کینه توزی ها و محل بروز گرایش هاست؛ از
این رو تبرّی قلبی نقشی سرنوشت ساز در زندگی انسان ها دارد. باید به دشمنان خداوند
متعال، دل نبست و از آنان نفرت داشت. باید به دشمنان اولیای خداوند مهر نورزید و از
آنان در دل بغض داشت. باید از عمل کرد بزه کاران، ناخشنود بود. این سنت خداوند
متعال و پیامبران اوست. حضرت علی(ع) فرمودند: «کسی که از عمل کرد جامعه ای خشنود
باشد، گویا با آنان هم کار بوده است.»۳ و در روایات است که: «ایمان، دوست داشتن و
دشمن داشتن است».۴

ب) زبانی

باید با زبان از دشمنان خداوند و از دشمنان اولیای او تبرّی جست. باید بغض آنان را
فریاد کرد و دشمنی قلبی را به جلوه گذاشت. باید با شمشیر زبان، ریشه های محبوبیت و
مقبولیت آنان را زد؛ البته نه با فحش و رکیک گویی و یاوه پردازی که دین ما با
هرزه گویی و هرزه گرایی و سخن زشت، سر ستیز دارد.

قرآن کریم می گوید: «معبودهای مشرکان را دشنام نگویید، چون ممکن است که آن ها هم از
روی جهل، خدا را که معبود شماست، دشنام گویند.» گفته اند که مسلمانان، بت های
مشرکان را دشنام می دادند، خدا آنان را از این کار نهی کرد؛ مبادا که آن ها خدا را
از روی جهالت، ناسزا گویند.۵

دشنام دراثر نبودن منطق و دراثر زبونی است؛ پس لازم است افراد، تا آن جا که
می توانند، طرف مقابل خود را با منطقی شایسته و بیانی استوار، قانع سازند.۶

حضرت امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: «ناسزاگویی و ناسزاشنوی از اسلام نیست».۷ هم چنین
فرموده اند: «بزرگوار، هیچ گاه فحش نمی دهد».۸

حتی در روایت آمده است: «به بادها ناسزا نگویید؛ چون آن ها فرمان پذیرفته اند،
به کوه ها، به ساعت ها به روزها و به شب ها فحش ندهید، که گنه کار می شوید و ناسزا
به شما برمی گردد».۹ و در روایت دیگری آمده است: «به شیطان فحش ندهید و از شرّ او
به خدا پناه ببرید».۱۰

هم چنین در روایت آمده است: «کسی را که به پیامبری از پیامبران فحش دهد، بکشید و
هرکس به وصی پیامبری ناسزا گوید، حقاً به پیامبر خدا ناسزا گفته است».۱۱

* یک نکته و یک خاطره

در زبان عربی به انگشت اشاره، انگشت «سبّابه» می گویند، چون عرب ها به وسیله
این انگشت، ناسزاهایشان را به دیگران اشاره می کردند. برخی از بزرگان توصیه
کرده اند: به این انگشت، «سبابه» ـ یعنی: بسیار فحش دهنده ـ نگویید و بگویید:
«مسبّحه».

گفتن این خاطره هم خالی ازلطف نیست: در زمان حاکمیت کمونیست ها شهید آیت الله دکتر
بهشتی به همراهی گروهی، به مسکو سفرکردند. در آن جا به دیدن مقبره لنین از رهبران
سابق شوروی رفتند. در آن هنگام، سگی از نزدیکی مقبره لنین گذشته بود و یکی از
همراهان شهید بهشتی، جمله ای گزنده گفته بود شبیه این عبارت که: مثلاً این سگ برای
عرض ارادت آمده و … شهید بهشتی فرموده بود: «ملتی که استدلال و منطق دارد، اهانت
ندارد».

لعن و نفرین

لعن و نفرین از شیوه های پذیرفته شده زبانی برائت است.

فرهنگ اسلامی و اخلاق والای آن، فحش و ناسزاگویی را برنمی تابد، ولی لعن و نفرین را
به جای آن می گمارد تا مرزهای تبرّی، پاس داشته شود؛ دشمنی ها ابزار گردد و دشمنان
نکوهیده شوند.

این اصناف و گروه ها را قرآن کریم لعنت کرده است:۱۲

۱. کفار به طور مطلق (احزاب: ۶۴)

۲. منافقان: (احزاب: ۶۰)

۳. ابلیس (ص: ۷۸)

۴. آنان که خدا و رسول او را اذیت کنند. (احزاب: ۵۷)

۵. اهل افساد و قاطعان رحم (محمد: ۲۳)

۶. آنان که آیات خدا و راه های هدایت را پنهان می دارند. (بقره: ۱۵۹)

۷. ستم کاران (هود: ۱۸)

۸. شجره ملعونه (اسرا: ۶۰)

۹. آنان که به زنان پاک دامن، نسبت زنا بدهند. (نور: ۲۳)

پیامبراکرم(ص) نیز بر افرادی که از رفتن با لشکر اسامه خودداری کردند، لعنت
فرستادند.۱۳

در زیارت عاشورا ۲۲ بار کلمه لعن و مشتقاتش آمده است. واژه لعن و مشتقاتش بیش از
چهل بار در قرآن کریم به کا