پاورپوینت کامل فضیلتی فراموش شده ۱۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فضیلتی فراموش شده ۱۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فضیلتی فراموش شده ۱۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فضیلتی فراموش شده ۱۷ اسلاید در PowerPoint :

۳۴

آیا امروز هم مثل قدیم، همسایه ها از حال هم با خبر هستند؟!

واژه «ساباط» از جمله واژه هایی است که اگر نگوییم مطلقاً مرده ، لااقل به مرگ مغزی
دچار شده است و دیریا زود، آخرین نفس ها را خواهد کشید و برای همیشه به تاریخ
ادبیات واژه ها خواهد پیوست. از آن پس تنها در کتاب های لغت باید آن را پیدا کرد.

دلیل مرگ این واژه آن است که مسّمای آن از بین رفته است.

ساباط چیست؟

احتمالاً سفری به شهرهای کویری مثل یزد یا کرمان داشته و در کوچه های قدیمی آن تردد
کرده اید. برخی از این کوچه ها سقف دارند و این سقف، دیوارهای عرضی دو طرف کوچه را
به یکدیگر پیونده داده است؛ البته در فاصله هایی معین به منظور روشن شدن کوچه این
سقف قطع گردیده و دوباره این سقف تا آخر کوچه ادامه یافته است. به این کوچه ها و به
این سقف ها «ساباط» می گویند. از آن جا که در حال حاضر، مرسوم نیست که کوچه ها را
سقف بزنند و کوچه حالت دالان و راهرو پیدا کند، در حقیقت ساباط سازی منتفی گردیده
است. یعنی مسّمای ساباط از بین رفته و به تبع آن، این واژه هم در محاورات روزمره
کاربردی ندارد؛ هرچند پیران و احیاناً میان سالان با آن بیگانه نباشند، جوانان با
آن آشنا نیستند و دیر یا زود در مجلس ختم این واژه باید شرکت کرد.

دلیل ساختن ساباط

در شهرهای کویری گرمی هوا در تابستان آزاردهنده است. برای جلوگیری از تابش مستقیم
آفتاب بر رهگذرانی که مجبور بودند کوچه های طولانی را در این شهرها ـ آن هم پیاده ـ
طی کنند، راهی جز این به نظر نمی رسیده که کوچه ها سرپوشیده شوند و رهگذر، در کوچه
لااقل در سایه حرکت کند. خداوندی که آفتاب را آفریده راه جلوگیری از حرارت مستقیم
آن را از آدمی نگرفته است. رهگذر در این کوچه ها دور از حرارت گرم روزهای کویری
راه می سپرده و لابد برای شادی روح کسانی که مبتکر ساباط بوده اند، فاتحه ای هم
نثار می کرده است.

دلیل دوم و در واقع دستاورد دوم «ساباط» را باید در نوعی باور فرهنگی مردم جست وجو
کرد. اهالی چنین کوچه هایی با یکدیگر نوعی احساس قرابت و نزدیکی داشته اند؛ احساس
می کردند دل و دیده ای یکسان دارند و اعضای یک خانه اند و در اتاق های مجاور، زندگی
مستقلی دارند. سقف و چار دیواری مشترک، هرگز استقلال زندگی شان را خدشه دار نکرده،
فرهنگشان، دل و دینشان، زبان و آدابشان مشترک است و چون این سقف بر آنان سایه
افکنده محیط زندگی شان نیز نوعی اشتراک و قرابت یافته، با جان و دل پیامدهای این
قرابت را می پذیرند. با آن که فاصله خانه ها زیاد بود، چه بسا خانه ای که در ابتدای
ساباط قرار گرفته با آخرین خانه فاصله چندصدمتری داشت؛ اما میان دل ها فا