پاورپوینت کامل تشویق یک قدم به جلو ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تشویق یک قدم به جلو ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تشویق یک قدم به جلو ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تشویق یک قدم به جلو ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

«تشویق»، برانگیختن و به شوق آوردن است۱؛

«تنبیه»، بیدارکردن و آگاه کردن و ادب کردن و هشیار ساختن است۲. روش تشویق و تنبیه
به کار گرفتن آدابی است برای تحقق این معنا و مفهوم در آدمی، یعنی آدابی برای
برانگیختگی و باز دارندگی برای شکوفا شدن استعدادهای انسان در جهت کمال مطلق.
امیرمؤمنان علی(ع) درباره نقش پاداش و کیفر الهی در تربیت آدمی چنین فرموده است: ۳
«ان الله سبحانه وضع الثواب علی طاعته، والعقاب علی معصیته، ذیاده لعباده عن نقمته،
و حیاشه لهم الی جنّته»
(همانا خدای سبحان پاداش را بر طاعت و کیفر را بر معصیت خود قرار داده است، تا
بندگانش را از عذاب خویش بازدارد و به سوی بهشت روانه سازد.)
پیامبران الهی نیز مردمان را با بشارت و انذار به سوی مقصد کمال راه می بردند و شأن
پیامبراکرم(ص) نیز این چنین بود؛ چنانکه امیرالمؤمنین در این رابطه می فرماید: ۴

«أمین وحیه، و خاتم رسله، و بشیر رحمته، و نذیر نقمته»
(امین وحی اوست وخاتم فرستادگانش، رحمت او را مژده دهنده و از کیفر او ترساننده.)
از این رو هنر مربی برانگیختن و بازداشتن است، یعنی هنر شایق کردن به اتصاف به
کمالات حقیقی و هشیار نمودن در دوری از آنچه که موجب تباهی است. در این میان باید
میان نیکان و بدان و شایستگان و ناشایستگان فرق گذاشت و با هریک به تناسب وضع و
حالش رفتار کرد، و به وسیله تشویق و تنبیه مناسب راه را ظاهر نمود؛ همان گونه که
امیرمؤمنان علی(ع) در عهدنامه خطاب به مالک اشتر این چنین فرمود: ۵
«هرگز نباید نیکوکار و بدکار در نزد تو یکسان باشند که آن رغبت نیکوکار را در نیکی
کم کند، و بدکار را به بدی وادار نماید، و هر یک از ایشان را مطابق کارش جزا ده.»
بنابراین روش تشویق و تنبیه، در میدان عمل به شناخت، ظرافت، و دقتی طبیبانه نیاز
دارد تا نقش خود را در تربیت به درستی ایفا نماید.

«نقش و تأثیر تشویق و تنبیه در تربیت»

در تربیت انسان اصل بر تشویق و ترغیب است. تشویق، عاملی است در برانگیختن آدمیان به
سوی اهداف تربیت و نیز وسیله ای است برای تقویت انسان ها در خیرها و ترغیب به تلاش
بیشتر و فراهم کردن نشاط لازم در تربیت، زیرا انسان به واسطه فطرت خویش، مایل به
کمالات و نیکویی و دوستدار تشویق و قدردانی است. بر این اساس بهترین روش در
برانگیختن انسان ها به سوی کمال و دور کردن از نقص، تشویق و قدردانی است، نه تنبیه
و مجازات. تنبیه و مجازات، فقط آن هنگام به کارگرفته می شود که روش های دیگر نتیجه
ندهد و چاره ای جز آن برای بیداری وهشیاری آدمی و درمان و سامان انسان نباشد.
باتوجه به اینکه در تربیت باید اصل بر تشویق و قدردانی باشد، امیرمؤمنان علی(ع)
فرموده اند:
ضادّوا القسوه بالرقّه۶: از راه نرمی و مدارا با سخت دلی بستیزید.
ضادو الاساءه بالاحسان: ۷ به وسیله نیکی با بدی بستیزید.
تشویق و قدردانی، نیروهای خفته آدمی را برمی انگیزد؛ از این رو نقش تربیتی مثبت
تشویق و قدردانی فقط برای نیکوکاران نیست، بلکه در صورت اصل قراردادن تشویق و به
وجود آوردن قدردانی و فضایی از رحمت و محبت، می توان بدکاران را نیز به درستی
متمایل ساخت و این خود روشی احسن در بیداری و هشیاری آنان است، از این رو است که
امیرمؤمنان علی(ع) در حکمتی نورانی این چنین فرموده است: ۸
«گنهکار را به وسیله پاداش دادن به نیکوکار تنبیه کن»
بنابراین، تشویق فقط نقش قدردانی ندارد، بلکه نقش برانگیختن تحولِ انسان در جهت
مطلوب را دارد. در سخنان امیرمؤمنان(ع) وارد شده است:۹
«نفس های خود را به سوی بهشت مشتاق کنید»
از سوی دیگر نقش تنبیه در تربیت به نوعی ایمن سازی است نه تخریب، چرا که تنبیه در
حقیقت نوعی بیدارسازی و ادب آموزی است تا انسان را از بدی و پلیدی بازدارد، زیرا
انسان پیوسته در معرض اشتباه و خطا و انحراف و گناه است و نفس سرکش انسان تا به دست
خود آدمی مهار نشود، شخص را به سوی گناه و نافرمانی می کشاند. به فرموده آن امام
همام علی(ع): ۱۰
«همانا این نفس به بدی و گناه فرمان می دهد، پس هرکس آن را واگذارد، او را به سوی
گناهان می کشاند» تنبیه به عنوان امری تبعی و نه اصلی، آنجا که راهی دیگر برای
بیدار کردن و درمان نمودن وجود ندارد، به کار گرفته می شود. به بیان آن حضرت(ع): ۱۱
«کسی که با خوشرفتاری اصلاح نشود، با خو