پاورپوینت کامل بال ذکر … ۱۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بال ذکر … ۱۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بال ذکر … ۱۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بال ذکر … ۱۹ اسلاید در PowerPoint :

۸

ذکر، بال پرواز آسمان عبودیت و راه رسیدن به دیدار خدا ـ لقاء الله ـ است. خدا خود
نیز ذکر می گوید؛ او ذاکر انسانی است که او را در همه حال در خوشی و ناخوشی در حال
ایستاده و نشسته و به پهلو خوابیده، با زبان و قلب و اعضاء جوارح یاد می کند؛ زیرا
خود فرموده است که: «فاذکرونی أذکرکم» مرا یاد کنید تا من نیز شما را یاد کنم) در
حدیث قدسی آمده است که مرا در روزگار خوشی و خرمّی یاد کنید تا شما را در روز
گرفتاری تان یاد کنم.
ذکر، راه نجات از زندان غفلت و بی خبری است. خداوند از قرآن، معجزه آخرین پیامبر
خود، با عنوان «ذکر» نام می برد. شاید به این دلیل که تلاوت کلام وحی ما را متحول
می کند، تا از افکار دنیوی نجات پیدا کنیم و متوجه خدا شویم.

شرایط ذکر

خداوند در قرآن خود شرایط ذکر را برای ما بیان می کند. خود به ما می آموزد که چگونه
و با چه حالتی او را یاد کنیم تا از زمره غافلان نباشیم:
«و اذکر ربک فی نفسک تضرعاً و خیفه و دون الجهر من القول بالغدوّ والآصال و لاتکن
من الغافلین.»
(اعراف ـ ۲۰۵)
(پروردگار خود را از روی تضرع و خوف یاد کن و آ هسته و آرام نام او را بر زبان
بیاور و ذکر او را همواره صبحگامان و شامگاهان تکرار کن و هرگز از غافلان مباش.)
در این آیه مبارکه، خداوند اقسام ذکر را در ابتدا برای ما بیان می فرماید. یکی در
دل، یکی به زبان و آهسته و امر می فرماید این گونه او را یاد کنیم. امّا از یک نوع
ذکر دیگر هم به عنوان ذکر به صدای بلند، نام می برد اما به این ذکر امر نکرده و
فرموده دون الجهر (نه به صدای بلند.)
این امر به خاطر این است که ذکر با صدای بلند، ذکر به حساب نمی آید، بلکه چنین ذکری
با ادب عبودیت و آدابی که بنده باید در پیشگاه خداوند رعایت کند، منافات دارد. در
این مورد روایتی هم از سول الله هست که در یکی از جنگ ها با اصحابشان راه می پیمود
تا رسیدند به بیابانی هولناک و شبی تاریک بود. یکی از اصحاب به صدای بلند تکبیر
می گفت. حضرت فرمود: آن کسی را که شما می خوانید، نه دور است و نه غایب.
این گونه ذکر گفتن با حالت اخلاص هم بیش تر تطبیق دارد چون انسان وقتی آرام و یا در
دل از خدا یاد می کند، تنها خود شخص و خدا می داند و او بی هیچ چشمداشتی از بندگان
خدا ذکر می گوید، نه برای خودنمایی.
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می فرمایند:
تضرع از ضراعه به معنای تملق همراه با نوعی خشوع و خضوع است و خیفه یک نوع مخصوصی
از ترسیدن را می گویند و منظور از آن نوعی است که با ساحت مقدس باری تعالی مناسبت
داشته باشد. بنابراین در معنای تضرع میل و رغبت به نزدیک شدن نهفته است و در معنای
خیفه پرهیز و ترس و میل به دور شدن. پس ذکر که با این دو صفت توصیف شده، مثل آن است
که شخص هم چیزی را دوست دارد و تمایل دارد به آن نزدیک شود و هم از آن می ترسد و
از ترس از آن دور می شود. خدا گر چه خیر محض است، و شری در او نیست و اگر شری به ما
می رسد ا