پاورپوینت کامل جرأت دارید این ها را چاپ کنید؟ ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جرأت دارید این ها را چاپ کنید؟ ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جرأت دارید این ها را چاپ کنید؟ ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جرأت دارید این ها را چاپ کنید؟ ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

۶

گفتگو با سیدجواد هاشمی؛ بازیگر و کارگردان سینما و تلویزیون

اول عذر آورد و به خاطر مشغله هایی که به عنوان دبیر جشنواره نواهای حماسی بر دوشش
گذاشته بودند از قبول مصاحبه خودداری کرد،… اما بالاخره متقاعد شد و ما را به
دفترش دعوت کرد. سرساعت رسیدیم، اماجلسه داشت. کمی معطل شدیم و دلخور، هرچند با روی
خوشی که نشان داد و ناهاری که بنا نبود، میهمان او باشیم، جایی برای گله کردن بیشتر
باقی نگذاشت.
از چالش های سینما گفتیم. به بررسی راه حل ها پرداختیم و به کادرسازی و بحث ضرورت
تشکیل گروه های هنری متعهد، و اسم خیلی ها به میان آمد …
فضایی که برای مصاحبه در هر شماره اختصاص داده ایم، به ما اجازه نمی دهد تا همه آن
صحبت ها را برای شما نقل کنیم، مجبوریم قسمت هایی را که فکر می کنیم، اهمیت بیشتری
دارد، چاپ کنیم.
کمبود ها را به لطف خود ببخشید.

خودتان را برای مخاطبان مجله دیدارآشنا معرفی کنید.

ـ سیدجواد هاشمی، متولد ۱۳۴۴، دارای دو فرزند به نام های فاطمه و محسن،
فارغ التحصیل رشته کارگردانی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران هستم. اولین
کار هنری جدی ام را در سال ۱۳۵۸ در سن چهارده سالگی به عنوان یک بازیگر نوجوان در
«حج ابراهیم، حج عاشورا» که در مورد حماسه عاشورا و حج ابراهیمی و پیوند این دو
واقعه بزرگ تاریخی بود، شروع کردم. اولین حضورم در سینما در عرصه دفاع مقدس با فیلم
«پرواز در شب» کار آقای رسول ملاقلی پور بود و اولین حضورم در تلویزیون باز در عرصه
دفاع مقدس و ایفای نقش شهید کشوری در کاری به نام «سیمرغ» بود. آخرین حضورم در
تلویزیون در سریال «دولت عشق» در نقش شهید رجایی بود. آخرین کار هنری که نویسندگی و
کارگردانی آن را به عهده داشتم، فیلم سینمایی «دوئت» است که هنوز اکران نشده و در
مرحله تدوین و ساخت موسیقی و صداگذاری است.

تعریف شما از یک هنرمند ارزشی در حال حاضر چیست؟

ـ من فکر می کنم قضیه ارزش ها بر می گردد به ریشه ها. اگر می بینید تعداد هنرمندان
ارزشی خیلی نیست، به این معنا نیست که ما هنرمند مسلمان کم داریم، نخیر، ما هنرمند
مسلمان به وفور داریم، یعنی معتقدم هنرمندان ما مسلمان هستند و همه قابل احترام؛
اگر در راستای اهداف نظام جمهوی اسلامی قدم بر می دارند. همه هنرمندان ما که زیر
سقف و چتر جمهوری اسلامی در حال انجام کار هنری هستند، محترمند. اما اینکه کدام یک
از هنرمندان ارزشی باشند، بر می گردد به ریشه هایشان، باید نگاه کنیم به خانواده
آدم ها و اینکه چگونه بزرگ شده اند و اینکه این ها چگونه با اسلام و دین و مذهب
آشنایی پیدا کرده اند. از این گونه هنرمندان خیلی داریم. ما بازیگرهای خیلی خوب
مذهبی و ارزشی داریم که البته کم گل کردند. اجازه دهید از فرصت استفاده کنم. من یک
گله از هنرمندان ارزشی دارم. روزی را یادم هست پنج شش نفر از همین ها که امروز هم
دارند فیلم می سازند، می گفتند: هیچ وقت سینمای ارزشی را فراموش نمی کنیم، دست
بدهیم با هم، یادمان باشد آدم هایی را بیاوریم که ارزشی باشند. متأسفم برای آن
آدم های ارزشی که آن روز قول دادند و امروز به بچه های ارزشی در زمینه هنری میدان
نمی دهند. کارگردانی را می شناسم که آن روز قول داد و امروز سراغ بازیگر غیر
معتقد، می رود. خیلی راحت سراغ کسانی می رود که خودش با آ ن ها مشکل دارد؛ متأسفم،
اجازه بدهید یکی دوتا از آن ها را نام ببرم، خیلی با جرأت، چون خیلی دوستشان دارم.
مثلاً آقای جمال شورجه آن ریشه را دارد، ولی چرا باید جمال شورجه به جایی برسد که
فراموش بکند ما بازیگرهایی در این مملکت داریم که این بازیگرها از بُعد مادی با
مشکلات زیادی روبرو هستند. خیلی بچه های ارزشی و خوبی هم هستند، از بعد معنوی خیلی
جلوتر از آدم هایی هستند که در سریال های اخیر، یا فیلم های سینمایی ایشان بازی
کرده اند. یا آقای حاتمی کیا، یادم هست روزی ایشان از نماز جمعه بازیگر انتخاب
می کرد، من نمی گویم این درست است یا نه، دارم سابقه را عرض می کنم. کسی که برای
«دیده بان» از نماز جمعه بازیگر انتخاب کرد، برای فیلم «مهاجر» خانمی را از نماز
جمعه انتخاب کرد، اما بعدها سراغ بازیگرانی دیگر رفت، هرچند که خودش در مصاحبه هایش
گفته بود، من عمداً بازیگری را انتخاب می کنم که بکر و ارزشی باشد.
چرا این ها اصلشان را فراموش کردند؟ من این انتقاد را به این دوستان دارم و تا ابد
هم خواهم داشت و صد البته این انتقاد به خود من هم وقتی کارگردان شدم وارد است. ولی
من پیدا نکردم، چون وقتی کسی که سراغ بازیگران ارزشی نرفت، بر اثر عدم توجه و
فاصله افتادن میان ما و آن ها انگار که ریشه آن ها کنده شده؛ یعنی کسی که در
«دیده بان» بازی کرد، همان یک فیلم را بازی کرده و تمام شد.
اما انتقاد دوم من، از آدم های ارزشی است که در هنر اهل فن نیستند. من عرض می کنم
آقایان! هنر دریایی است که نمی توان در آن آب تنی کرد، باید در آن شنا کرد. برای
همین، از این قافله عقب می افتند؛ آدم های ارزشی به این عرض بنده توجه کنند. انتقاد
من از آن آدم های ارزشی است که وارد عرصه هنر نشدند و به امثال آقای شورجه و آقای
حاتمی کیا دست ندادند و نتوانستند استعدادهایشان را آن قدر بروز بدهند که آقای
حاتمی کیا به جای فلان کس بیاید آ ن ها را انتخاب بکند. چون خودم هم وقتی وارد عرصه
کارگردانی شدم، آمدم دستم را گذاشتم زیر چانه ام، گفتم خب من بیایم از میان آدم های
ارزشی انتخاب بکنم اما دیدم. کسی را که تلویزیون قبولش بکند و حداقل شرایط بازیگری
را داشته باشد، پیدا نمی شود. جالب است بدانید رئیس سابق صدا و سیما رفته بودند قم،
به آقایان علما گفته بودند شما که می گویید چرا ما از خانم های محجبه استفاده
نمی کنیم، آیا اصلاً خانم های محجبه وارد این عرصه می شوند؟ شما خودتان دخترانتان
را می فرستید؟ من خودم به عنوان سیدجواد هاشمی به دخترم اجازه نمی دهم وارد این
عرصه شود، چون عرصه فرهنگی کشور ما متأسفانه شبیه یک باتلاق است و دختر من
نمی تواند نجات دهنده این عرصه فرهنگی باشد، بلکه خودش در این باتلاق فرو خواهد
رفت، به خاطر همین، جرأت این کار را ندارم.

این ها که گفتید چالش های سینمای ارزشی از نظر شما بود، این صورت مسأله است، راه

ـ به اعتقاد من تشکیل گروه های هنری راه حل مناسبی است. هرچند که طول می کشد و
زمان می برد. گروه به معنای تیم های هنری مختلف است. پیشنهاد من تشکیل تیم های
هنری مختلف توسط آدم های ارزشی است.
مثلاًً ما در دانشگاه بگردیم دنبال آدم هایی که معتقدند، ولی امکانات ندارند. آن ها
را در قالب یک گروه هنری ساماندهی کنیم، آموزش بدهیم و در واقع برای آینده تربیت
کنیم.
در اوایل انقلاب در حوزه هنری چندتا از این گروه ها تشکیل شد که هنوز هم الحمدلله
اثراتش ادامه دارد. مثلاًَ یک گروه شعر و شاعری در حوزه هنری داشتیم، خود من عضوش
بودم؛ قیصرامین پور، ساعد باقری، عزیزی، عبدالملکیان، مرحوم سیدحسن حسینی و مرحوم
سلمان هراتی هم بودند.
چون توی حوزه این شکل گرفته بود، همه این ها آدم های ارزشی بار آمدند. ببینید چه
اثری داشت. مثلاً در بازیگرها کسانی چون جعفر دهقان و … این ها همه از حوزه
آمدند. چرا این ها خوب باقی ماندند؟ اگر این گروه های هنری شکل بگیرد، به صورت
گسترده و خودشان، خودشان را حفظ بکنند، یعنی اول از یک جایی این ها حمایت بشوند،
بعد از اینکه حمایت شدند، بگذارند خود این ها نان خودشان را در بیاورند؛ آن وقت
سینمای ما از گروه های ارزشی تغذیه می شود، شعر ما تغذیه می شود، اما اگر کار این
گروه ها ادامه پیدا نکند چه اتفاقی می افتد؟ شما ببینید کتاب هایی که الان در
ارشاد چاپ می شود، چه کتاب هایی است در شعر و شاعری. من نمی خواهم اسم بیاورم. الآن
بچه های ارزشی ما فقط غرغر می کنند. کار ما شده فقط همین. همه اش می گوییم وای دارد
فرهنگ ما سقوط می کند، اما خودمان هیچ قدمی بر نمی داریم