پاورپوینت کامل هنر مداحی ۱۰۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هنر مداحی ۱۰۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هنر مداحی ۱۰۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل هنر مداحی ۱۰۵ اسلاید در PowerPoint :

۶

نشستی با سیدمهدی حسینی، سیدمحمدعلی بابامیری، سیدمهدی میرداماد، حامد حجتی

اشاره

محافل عزاداری حسینی هم واره بستری مناسب و فراگیر برای نشر و ترویج تفکر شیعه بوده
است و این حقیقت در لابه لای برگ های تاریخ، ماندگار است. از آن جا که هیأت های
مذهبی یکی از ارکان جامعه شیعی ماست فرصت ها و تهدیدها همواره در آن بازخوانی
می شود. این که متولیان فرهنگ هیأتی به این آسیب ها و آفت ها آشنا باشند، به یقین
باعث خواهد شد در ارتباط با نسل امروز، نقش تأثیرگذارتری داشته باشند. بر این اساس
با جمعی از شاعران آیینی و اهل بیت در دفتر نشریه نشستی داشتیم، نشستی که به
بازکاوی مسائل هیأت ها بپردازد. شاید نتوانیم حاصل تمام حرف ها و نظرات دوستان را
در این فرصت کوتاه تقدیم کنیم. آن چه می خوانید فقط بخشی است از حرف های دوستان که
بیش تر به رکن مداحی هیأت ها پرداخته اند. اگر توفیق باشد بخش های بعدی این میزگرد
را در شماره های بعد تقدیم خواهیم کرد.

سردبیر

سیدمهدی حسینی ( شاعر)

اگر کتاب های شعر مذهبی را تورق کرده باشید، حتماً با اسم او آشنا هستید. کارهای
ماندگاری از سیدمهدی حسینی در قاموس ادبیات آیینی ما نقش بسته است که حلاوت آن از
برکت نام سیدالشهدا است. سید مهدی حسینی علاوه بر شعر، در آموزش مداحی و فعالیت در
این حوزه تلاش های بسیاری داشته و می توان او را یکی از کسانی دانست که در حوزه
مباحث مربوط به هیأت ، مداحی و شعر صاحب نظر است.

سیدمهدی میرداماد (مداح اهل بیت)

او را حتماً می شناسید. چند شماره قبل مصاحبه مفصلی با او داشتیم. صدای گرم، و
ارائه نوآوری هایی بدیع در مداحی از ویژگی های اوست؛ این در حالی است که بسیار
متواضع و دوست داشتنی است. سید مهدی بسیار با تأمل حرف می زند، سعی می کند گمشده ها
و آسیب های هیأت های مذهبی را با صداقت بگوید و برای تبدیل کردن آن به فرصت های
طلایی، بسیار کوشاست.

سید محمد بابامیری (شاعر)

یکی از کسانی که این روزها شعرهایش را مداحان جوان بیش تر می خوانند و شاید شما
عزیز مخاطب با شعرهایش آشنا باشید سیدمحمد بابامیری است. حرف های شنیدنی او و
دغدغه هایش می تواند سرآغاز حرکتی نو و جدید در ادبیات آیینی ـ هیأت ها و محافل
مذهبی باشد.

هنر آیینی، هنر مذهبی

حسینی

ارایه یک تعریف برای هنر آیینی مشکل است اما می توانیم زمینه ها، ویژگی ها و
نشانه هایش را شناسایی کنیم و بر حسب آن نشانه ها ذهنیتی برای این مخاطبان فراهم
آوریم. در خودِ این اصطلاح «هنر آیینی» حداقل چند گزینه وجود دارد. اصولاًً هنر
باید برگرفته از دو گزینه باشد، اندیشه و مهارت. تعهد، در اندیشه جاری است، و البته
به قول زنده یاد مرحوم حسن حسینی (در کتاب براده ها): «هنر بدون تعهد یا هنر برای
هنر مثل این است که بگوییم نردبان برای نردبان» حالا اگر بخواهیم صفت آیینی به آن
اضافه کنیم در حقیقت تأکیدی است برای تعهدها، تعهدی که از آن بحث می کنیم همان
گنجاندن باورهای خاص است، این در هنر آیینی مجموعه ای از ذوق و فطرت، علم و اندیشه،
مهارت و تخصص است. این ها شالوده ای است که ما هم در ذهن پرورانده ایم و به صورت
عینی در جامعه می بینیم. البته قالب های دیگر هم هستند مثلاً نقاشی، خط، تعزیه،
موسیقی که درون مایه آیینی دارند.

حجتی

یک بحث این جا مطرح می شود که چرا هنر آیینی؟ چرا نمی گویند هنر دینی؟ من برداشتم
این است که کسانی که این نام گذاری را داشته اند تعریفشان از آیین، چیزی فراتر از
دین است. در این صورت خیلی از هنرها در تعریف هنر آیینی می گنجند. حتی بعضی از
سبک های هنری بخشی از هنر آیینی است. یعنی آیین خاصی را از جهت معنوی و مذهبی و
فکری، ترویج می کند. به هرحال وقتی که می گویند هنر آیینی، یا شعر آیینی، همیشه این
سؤال هست که چرا نمی گویند هنر دینی؟

حسینی

یکی از اساتید روی این موضوع بحث کرده، اشاره داشته اند. ما به این دلیل می گوییم
آیینی که خیلی از موارد که جنبه انسانی دارد و ریشه در فطرت دارد، می تواند هنر
آیینی باشد مثلاً شعری را که نصیحت است، نکته اخلاقی در آن هست، با این تعریف
می توانیم شعر آیینی نام بگذاریم. بنابراین «شمول» فکر می کنم مهم ترین دلیل انتخاب
این واژه باشد اما از لحاظ اصطلاحی به این معنا نیست که اگر شعر مذهبی صرف بود دیگر
شعر آیینی نیست.

حجتی

اتفاقاً مقام معظم رهبری در دیداری که با هنرمندان داشتند، فرمودند: هرجا که یک
حرکت انسانی ترویج می شود آن حرکت یک حرکت دینی و انسانی است، پس با این حساب هنر
دینی و آیینی باید مروج انسانیت باشد.

میرداماد

من قبل از این که توضیحات دوستان را بشنوم وقتی بحث هنر آیینی می شد ناخودآگاه ذهنم
سراغ مداحی می رفت. ما در تعریف مداحی می گوییم یک هنر آیینی است … به هر حال
مداحی آیینی ترین هنر است چرا که ما در قالب خاصی حرکت می کنیم؛ یعنی در دایره
چهارده معصوم(ع) کار می کنیم. ولی در قالب شعر شاید بشود بیش تر از این ها کار کرد.
علاوه بر این که مداحی هنر است و تقوا، خصوصاً در مداحی چشم گیرتر است به خاطر همین
عرض می کنم که شاید مداحی در هنرهای آیینی جایگاه ویژه ای دارد.

بابامیری

هر تفکر ماندگار در طول تاریخ از هنر استفاده کرده است. بحث آیینی هم که می آید در
کنار این قرار می گیرد مسئولیت آن هایی که هنرمند آیینی هستند سنگین تر می شود. در
هنر آیینی مسئولیتی که به دوش ما می افتد این است که چه کار کنیم که با ابزار
برّنده ای مثل هنر، اخلاقیات، نیکی ها و مسائل انسانی را فراگیر کنیم، تا هم دین را
در بر بگیرد و هم آیین را. نکته این است که متأسفانه هنر، خیلی جاها در مقوله های
آیینی درست به کار گرفته نمی شود. به خاطر همین کاستی هایی به وجود می آید و این
ضعف کم کم بروز می کند و مشکلاتی را به وجود می آورد. به نظر می رسد وقتی دین را با
چاشنی هنر معرفی نکنیم، شاید شبیه عقاید کهنه جلوه کند و ما همیشه در یک حد بمانیم.
من فکر می کنم اولین کسی که آمد بحث هنر آیینی را مطرح کرد هدف اصلی اش این بود که
چه طور خوبی ها بماند، چه طور خوبی ها گسترش پیدا کند و جذاب تر جلوه کند، و برای
آن ها که می خواهند این را از زوایای مختلف نگاه کنند روز آمد باشد.

حجتی

هنر یک وسیله و فن است به عبارتی دیگر یک مهارت است که هرکسی بخواهد برای ترویج
تفکر خودش از آن استفاده کند نیاز به این دارد که ویژگی هایی را در آن رسوخ دهد.
کسانی که کار مذهبی و دینی و آیینی می کنند در واقع دنبال این هستند که عقاید مذهبی
خود و گرایش های آیینی خود را با ابزار هنر سرایت دهند. وقتی می گوییم هنر مذهبی یا
آ یینی، ذهن آدم ها به سراغ سه چهار تا رشته بیش تر نمی رود که از جمله آن ها مداحی
است در حالی که مداحی به نظر می رسد یک هنر است و البته خیلی ها آن را هنر
نمی دانند. تمام تعاریفی که برای هنر می شود در مداحی فراگیر است. سوال این جاست
چرا خیلی ها در مصادیقی که برای هنر می شمرند به مداحی نمی رسند؟

مداحی یک هنر است

بابامیری

فکر می کنم علتش ابتدایی بودن مداحی در نیم قرن گذشته باشد. اگرچه مداحی در طول
خوانندگی بوده است؛ خوانندگی به شیوه سنتی اش، و به این علت است که به عنوان یک هنر
مستقل به آن نگاه نمی کنند.

حسینی

من اجازه می خواهم به این موضوع از نگاه خودم بپردازم طبق تعریفی که ارائه کردم.
گفتیم نشانه های هنر در مداحی هست. یک مداح از ادبیات و موسیقی استفاده می کند. حتی
از بداهه خوانی که در حقیقت ریشه در موسیقی دارد استفاده می کند. شما وقتی صدایش را
می شنوید و نگاهی که او به مستمع دارد و هنرهای کلامی او برای جذب مخاطب، عنصر صدا
سازی، برای تلقین عاطفی و تأثیر گذاری، این ها نشانه های هنر است. یعنی شما وقتی
می خواهید آواز کار کنید، در اولین قدم می گویند صداسازی کنید. صدا را که ساختید،
توانستید صدا را متناسب با نیاز مخاطب و متناسب با دستگاه های موسیقی پرورش دهید،
می شوید خواننده. خوب این یکی از جلوه های کار مداحی است؛ بنابراین مداحی هنر است.
اما این که چرا مداحی را هنر نمی دانند، من فکر می کنم ریشه در دو موضوع دارد، یکی
این که مداحی یک هنر کاملاً آیینی و مذهبی است. شما ریشه یابی کنید می بینید چند
سال علیه مذهب در ایران کار شده است. بنابراین یک دلیل بی توجهی، یعنی عوامانه جلوه
دادن مداحی باعث شده که در هنر بودنش شک کنند، چون اصالت آیینی دارد. بنابراین، یک
دلیل اجتماعی سیاسی فرهنگی دارد. نکته دیگر که تأثیرگذار بوده است در حقیقت عوامانه
شدن بعضی از مداحی ها است. یک عده از دوستان در این عرصه وارد شده اند بدون این که
آموزه های مداحی را دقیقاً بشناسند و آموزش ببینند و در کنار مهارت، صاحب علم و
اندیشه بشوند. یکی از نشانه های هنر این است که شما علم و اندیشه را با هم داشته
باشید. اگر قرار باشد بر کسی تأثیر بگذاری، باید حرفی برای گفتن داشته باشی. یعنی
باید باور داشته باشی تا بتوانی کار کنی، در حقیقت مداحی یک شکل عوامانه پیدا کرد
البته در بعضی موارد نه همیشه. به همین خاطر شما مستمعان محافل مذهبی را دو گروه
می بینید. یک عده فرهیخته ها هستند که ممکن است یا پای مداحی ننشینند یا جاهای خاصی
بروند، عده ای هستند پای مداح خاص می نشینند یا قالب ها و سبک های خاصی را
می پسندند. این دو دستگی، خبر از این می دهد که در حقیقت همان افراد که ما آن ها را
هنرمند مداح می شناسیم به مداحی نگاه علمی نداشته اند، فقط یک مهارت را یاد
گرفته اند.

میرداماد

اگر بخواهیم موضوع را کامل تر کنیم، باید بگوییم خود مداح ها هم در این که این هنر
است یا نیست مقصرند. خودشان هم هنوز به این نتیجه نرسیده اند که هنر است کلاس و
ویژگی های خاص خودش را دارد. من احساس می کنم خود مداحان هم از جمله دلایلند، در
نگاه اول ظاهراً قدیمی ها خیلی قصیده ها و غزل های نابی در خواندنشان داشتند، اما
خوب که نگاه می کردید می دیدید هیچ نوآوری در آن ها نیست. یعنی ابتکار خاصی در آن
وجود نداشت که ذهن مخاطب معطوف به آن شود.

حسینی

یعنی این هنرگریزی که شما می گویید، از طرف مداح ها بوده است، چون نسبت به هم بدبین
بودند. یک عده از دوستان مداح ما، مداحی را کاملاً هدیه آسمانی می دانند. یعنی
می گفتند این را به ما داده اند، الان متأسفانه، این نگاه عوامانه ای که در مداحی
وجود دارد، در حقیقت دارد گریبان گیر شعر هم می شود. در واقع مداحی های قدیم فاقد
خلاقیت بوده است و بیش تر تعبدی و سینه به سینه بوده است. استاد جلسه یک چیزی را
می گفت شاگرد می پذیرفت و اگر یک جایی هم خلاقیتی در ذهن یک انسان خلاق به وجود
می آمد تصور غالب این بود که به او حواله شده است، اما برعکس استاد «علی انسانی»
می گویند من خیلی از شگردهای هنری را دارم ولی هنوز جایی نگفته ام یعنی برای خودش
یک جاهایی کشف کرده و به عنوان گنجینه در قلبش به امانت سپرده است. حالا کجا قرار
است عرضه کند؟ خدا می داند.

حجتی

براساس این تعریفی که الان از هنر آیینی وجود دارد و ما توانستیم مداحی را جزو هنر
آیینی بدانیم، باید بگوییم سی سال پیش این گونه تعریفی برای هنر آیینی وجود نداشته
است. یعنی هنر برای هنر بوده است. همین الان کسانی که هنر آیینی را مطرح می کنند
محکومند به این که هنر برای هنر را مطرح نمی کنند. در واقع این از برکات انقلاب است
که تعریفی برای هنر آیینی ایجاد شده که ما امروز بتوانیم مداحی را به عنوان هنر
آیینی مطرحش کنیم، حالا وظیفه ما و کسانی که در این قسمت کار می کنند این است که
برای این هنر آیینی تئوری داشته باشیم تا دیگر علی انسانی ها، نگویند من یک
شگردهایی در ذهنم مانده است. باید درباره سبک های هنری در مداحی بحث شود، این
بحث ها خیلی جدی است، یعنی ما الان در حوزه پاورپوینت کامل هنر مداحی ۱۰۵ اسلاید در PowerPoint نیاز به این داریم که تولید
علم کنیم. یک نهضت نرم افزاری داشته باشیم. مداح باید یک هنرمند شیعه شناس باشد.

بابامیری

چاره ای نداریم جز این که در این عصر، مداحی را هنر بدانیم. چون که الان مداحی بعد
از انقلاب، تبدیل شده به پایه یک حرکت آرمانی برای مردم ایران و حتی برای کل
شیعیان، یعنی ممکن است قبل از انقلاب در مجالس اهل بیت فقط یک گریه کردن و عرض ادب
و ثواب بردن بود اما امروز هیأت تبدیل شده به یک قیام بر ضد ناصالحان. در جریان
انقلاب این را دیدیم که از امام حسین(ع) شروع شد و به پیروزی رسید. اگر ما این
مداحی را هنر ندانیم و اگر به صورت یک هنرمند به مداح نگاه نکنیم یک سری مشکلاتی
پیش می آید. جوان امروز در جامعه ای زندگی می کند که به هر مقوله ای از دریچه هنر
نگاه می کند. دیگر آن موقع گذشته که هرچه بگویی بپذیرد. پس ما ناچاریم به مداحی به
عنوان هنر نگاه کنیم و مداح را هنرمند ببینیم.

آسیب شناسی مداحی

حجتی

چون بحث مداحی شده است می خواهیم یک مقدار درباره مداحی صحبت کنیم. بد نیست اگر
بعضی از آسیب های مداحی را بگوییم، گاهی از همین آسیب ها ضربه هایی به پاورپوینت کامل هنر مداحی ۱۰۵ اسلاید در PowerPoint
وارد می شود که خیلی جبران ناپذیر است. این آسیب ها چیست و برایش چه کار باید کرد؟
ما باید برای مداحی یک دکترین جامع داشته باشیم. یک تئوری ناب. یک ساختار منظم. چه
بسا نیاز باشد که جماعتی از مداح های هنرمند و روشن فکر، دنبال این باشند که طرحی
برای این کار بنویسند، مداحی به عنوان یک هنر قابل پذیرفتن است امروز ما وارد دوره
تثبیت شده ایم. الان به هر کسی بگویی مداحی هنر است یا نه؟ می گوید هنر است. در
دوره تثبیت باید به تعریف های ساختاری برسیم. ما برای این که راحت تر به این
تعریف ها برسیم باید آسیب های این کار را بررسی کنیم. بدون تردید پاورپوینت کامل هنر مداحی ۱۰۵ اسلاید در PowerPoint یک هنر
بسیار ارزش مند و عالی و به قول دوستان آیینی ترین هنر است. چون محدوده مقدسی دارد
اگر ما بتوانیم برای پاورپوینت کامل هنر مداحی ۱۰۵ اسلاید در PowerPoint، ساز و کاری مشخص داشته باشیم؛ می توانیم یک جهت
قابل توجهی به آن بدهیم. ولی اگر این آسیب ها شناخته نشود و ما در واقع در گرداب
تعریف ها و تمجیدها و بعضی اتفاقات حاشیه ای بیفتیم مثل خیلی از هنرها افت خواهیم
کرد.

میرداماد

وقتی آسیب ها مطرح شود نقاط قوت هم شناخته می شود. فکر می کنم درست ترین بررسی هر
مقوله ای خصوصاً در بحث هنر از آسیب شروع می شود. اگر مثل نقد شعر و نقد سینما، نقد
مداحی هم داشته باشیم می تواند خیلی راه گشا باشد.

حسینی

بحث را باید با این سؤال آغاز کنیم که آیا آن چه که الان در دنیای مداحی می بینیم
واقعاً همان هنر آیینی است که تعریف کردیم یا نه؟ گفتیم هنر مهارت های خاصی دارد
اندیشه و ذوق و خلاقیت هم دارد. آسیب هایی هم که مداحی را تهدید می کند دوری از
همین موارد است. اولین و مهم ترین آسیب، نگاه سطحی است. سطحی نگری در مداحی به نظر
من بزرگ ترین ضربه ها را به این هنر زده است. یک مداح اگر نگاهش به شعر، سطحی باشد
یعنی به شعر به عنوان یک ماده یک بار مصرف نگاه کند، یا به نوحه ای که به عنوان
مثال امشب فقط در شب شهادت امام جواد(ع) کارش را راه بیاندازد یا قصیده ای که از رو
بخواند و مجلس را راضی کند، و به تبعات بعدی اش کار نداشته باشد، این یک نوع سطحی
نگری است. در سبک ها، وقتی سبک آنالیز نشده باشد. در حقیقت خط قرمزها مشخص نشده
باشد، در نتیجه کار به کپی کاری کشیده می شود. در برنامه کودک سرودی را می خوانند،
دو روز بعد می بینیم آقای مداح برای فلان امام از روی آن سرود ساخته است، با همان
سبک. این در حقیقت هم کپی است و هم عوامانه بودن کار را نشان می دهد. یعنی یک لحظه
تأمل نشده که آیا این مخاطبی که با آن تعریف دارد تلویزیون را می بیند مثلاً فلان
برنامه طنز را یا فلان برنامه کودک را، اگر با آن نگرش، آن صدا و ترانه و سبک را در
مجلس مداحی بشنود چه تعریفی می کند. مداح چون به این سؤال نرسیده جواب هم برایش
ندارد و اصلاً فکر نمی کند که بر مخاطب چه تأثیری دارد. یا شخصی که پای نوارهای آن
طرف آب نشسته، الان می آید در مجلس، همان سبک را دارد با مضامین دیگر می شنود. یعنی
ما هدفمان را گم کرده ایم، برای چه می خوانیم، بر