پاورپوینت کامل «به کجا چنین شتابان؟!» ۱۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «به کجا چنین شتابان؟!» ۱۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «به کجا چنین شتابان؟!» ۱۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «به کجا چنین شتابان؟!» ۱۸ اسلاید در PowerPoint :

۳۸

اشاره

بیست سال پیش، در همین ایران خودمان، تنها دو مجله تخصصی ورزشی بر پیش خوان دکه های
مطبوعاتی خودنمایی می کرد؛ «کیهان ورزشی» وابسته به موسسه کیهان و «دنیای ورزش»،
وابسته به موسسه اطلاعات. این دو نشریه، اگر چه امروز، پس از گذشت سالیان سال، هنوز
به کار خود در عرصه پرهیاهوی ورزش ادامه می دهند، ولی در حال حاضر شاید بتوان گفت
ده ها رقیب ریز و درشت، در قالب روزنامه، ماه نامه و حتی فصل نامه در برابر خود
می بینند.

این همه روزنامه های ورزشی، چه خبره!

راستی تاکنون فکر کرده اید کشوری مثل ایران که به اذعان بسیاری، نسبت به کشورهای
مطرح جهانی و منطقه ای، در عرصه ورزش، حرف چندانی به رغم تمامی استعدادها ندارد،
چرا باید روزانه دارای ۱۴یا ۱۵ روزنامه ورزشی و چندین ماه نامه باشد؟

خودمان را گول نزنیم

بخواهیم یا نخواهیم، باید بپذیریم ورزش در ایران، بسیار مظلوم و نحیف است و تمامی
اعتبارهای جهانی اش، به همان چند مدال در المپیک، پیشتازی نوسانی در کشتی جهان و
تک مدال ها در وزنه برداری و ورزش های رزمی و… خلاصه می شود؛ ولی سیل مطبوعات
ورزشی در کشور به گونه ای است که اگر یک فرد خارجی وارد کشورمان شود و انبوه جراید
ورزشی را ببیند، اگر نداند وضعیت ما در جهان چگونه است، شاید فکر کند ایران قطب اول
ورزش جهان در بیش تر رشته های مطرح است! ایا واقعا این گونه است؟

تکثیر آمیبی

جالب تر از همه آن که مطبوعات ورزشی، برخلاف هم قطاران سیاسی خویش که معمولا عمر
کوتاه تری دارند، پایداری نسبی بیش تری داشته و حتی در برهه هایی نیز به شکل آمیبی
تکثیر می شوند.

عشق است فوتبال!

یکی از نکته های تأسف برانگیز درباره مطبوعات ورزشی داخلی این است که این جراید، به
همه ابعاد ورزش ایران، حتی ورزش های موفق و مدال آور نمی پردازند؛ چرا که همه هم و
غمشان شده فوتبال؛ آن هم فوتبال چند تیم پرطرفدار. تازه، آن هم نه خود فوتبال این
تیم ها؛ بلکه بیش تر، حاشیه های بازیکنان و باشگاه ها!

قدیمی تر های ورزش می گویند ایران، تا پایان جنگ، فقط همان دو مجله معروف ـ که در
آغاز این نوشتار از آن نام برده شد ـ را در عرصه ورزش داشت. پس از جنگ و آغاز زمان
بازسازی و توجه بیش تر به زندگی شهری و مدرن، بویژه پس از دوم خرداد که علاوه بر
کنش ها و واکنش های سیاسی، بر عرصه تولید و عرضه مطبوعات ورزشی هم بی تأثیر نبود،
آرام آرام، سر و کله روزنامه های ورزشی، با آن تیترهای جذاب و جوان پسند پیدا شد.
اندک اندک، شمارشان از ده روزنامه هم فراتر رفت؛ تا جایی که حتی صدای اعتراض
ورزشی نویسان هم به آسمان برخاست. روزنامه ورزشی یا باند قدرت؟!

وضعیت طوری شد که گروهی، مطبوعات ورزشی را به باندهای قدرت تشبیه کردند که می توان
مربی انتخاب کنند، مربی برکنار کنند و حتی در انتخاب مدیر عامل و هیئت مدیره
تیم ها