پاورپوینت کامل تکلیفی که بالاخره روشن شد! ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تکلیفی که بالاخره روشن شد! ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تکلیفی که بالاخره روشن شد! ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تکلیفی که بالاخره روشن شد! ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

۳۲

نرگس پژمرد

اصغر عرفان

نرگس با پشتوانه فیلم نامه ای پرحادثه، شانس میهمانی هر شب خانه ها، مرده دوستی
مردم به نیت آخرین بازی زندگی پوپک گلدره و چند عامل ریز و درشت دیگر، خیلی زود
سرمایه مناسبی از مخاطبان و محبوبیت را برای خود انباشت؛ اما بعد بی خیال از دست
رفتن این ذخیره محدود، فقط از کیسه این پس انداز، بیننده را مجبور به تحمل خود کرد.
برای منِ مخاطب عام؛ از کش دار شدن حرص آور صحنه ها که لابد نتیجه محاسبه دقیقه ای
هزینه های تولید است، و بسته شدن پرونده بازی های خوب در همان یکی دو بازیگر، که
بگذریم، بیش از هر چیز، بی منطقی رخدادهای فیلم، عذاب آور شده بود. با این شیوه،
آستانه تحمل تحقیر شعور حقیر، همان اواسط سریال به پایان رسید و در واقع نرگس شاداب
اوایل سریال خیلی زود پژمرد.

پیدا کنید پرتقال فروش را!

سیدمهدی حسینی

درباره سریال نرگس، حرف و حدیث زیاد است. می شود عینک خوش بینی به چشم زد و چیزی جز
زیبایی در این سریال ندید و بالعکس. اما اگر قرار است واقع بینانه تأملاتی درباره
نرگس» و حواشی آن داشته باشیم، نمی توانیم این نکته ها را انکار کنیم.

۱. ما ملتی احساسی هستیم و به خودمان قبولانده ایم برای مصیبت ها و رنج های قهرمان
فیلم هایی که می بینیم، گریه کنیم! در این سریال هم تا توانستیم، با نرگس و مادرش
همدردی کردیم. اگر رویمان می شد، جلوی برادر و خواهرهایمان، گریه هم می کردیم. ما
که برای مردن مادربزرگ اوشین، به تلخی گریستیم، مگر می توانیم برای نرگس خودمان
بی تفاوت باشیم؟!

تلویزیون هم رگ خواب ما را خوب به دست آورده. بلد است چه جوری ما را بخنداند یا
بگریاند، به همان مهارتی که یک کارگردان توانست در سریال شب های برره، نزدیک به نود
شب ما را از خنده روده بر کند، حالا یک کارگردان کاربلد دیگر آمده و ما را سرگردان
و ویلان اندوه نرگس و لات بازی های شوکت و زن ذلیلی بهروز و… نگه داشته است.

۲. تلویزیون نظیر ندارد یا رقیب؟! با کدام یک موافقید؟ من که با دومی موافقم! نگاه
نکنید که شبکه ها هر شب هر کدام، خودشان را بهترین می دانند؛ این یکی شده شبکه
ملّی، آن یکی جوان، دیگری… به نظر می رسد همه این ها نوعی دعوای زرگری است! اصلاً
رقابتی در کار نیست. شاهد حرف من، این است که سریال ها جوری برنامه ریزی و پخش
می شوند که شما دغدغه این که کدام شان را ببینید، نداشته باشید. به عبارت دیگر،
اصلاً به درد چه کنم؟» دچار نشوید! کافی است از ابتدای شب، به طور منظم، سریال ها
را دنبال کنید. اول شبکه پنج، بعد شبکه سه، بعد شبکه… بنابراین چیزی به نام
انتخاب وجود ندارد و اگر هم هست، به شکل خاصی است، یعنی می توانید تلویزیون ببینید
یا این که آن را خاموش کنید!

۳. اگر سریال نرگس مردم را پای تلویزیون نشانده و این همه از آن استقبال می شود،
بیشتر به این دلیل است که اولاً سریال، هر شبه است و ثانیاً ما مردم سالم و قانع،
تفریحی جز تلویزیون نداریم و اگر بخواهیم تفریح نکنیم، اول تلویزیون مان را خاموش
می کنیم!

ایا تلویزیون یک وسیله تفریح است؟

راستی، مردم از تلویزیون تفریح می خواهند؟ یا این که سردمداران تلویزیون قرار
گذاشته اند جوری برنامه بسازند که مردم از آن ها این جوری بخواهند؟! یعنی توقع
تفریحی بودن؛ این یعنی تحمیل ذائقه و خواسته خودشان بر مردم…

سریال نرگس ثابت می کند که نگاه تلویزیون به برنامه هایش عوامانه است و مردم را تا
حدّ زیادی دست کم گرفته و بیشتر به دنبال ذهنیت های خود است. ظاهراً حداکثر تلاش و
هدف تلویزیون، از ساختن سریال نود شبی، با مقداری شعار و پیام های آن چنانی،
نشاندن مردم پای آن است، به هر ترتیب! و الّا خداوکیلی این داستان نرگس و اندوه
ناتمام او را نمی شد در یک سریال ده ـ بیست قسمتی مطرح کرد؟!

۴. گفتم تلویزیون، رگ خواب ما را می داند و درصدد راضی کردن همه است. مقصودم از
ما»، فقط مردم نیست، همه اقشار است! و الّا داستان عشق خیابانی دو جوان و مابقی
قضایای آن، چه ربطی به بهینه سازی مصرف سوخت و انرژی هسته ای و چه و چه دارد؟ اگر
پشت این کارها هدف مقدس یا تأمل و تفکر ارزشمندی بود، این سریال دچار تناقض های
عجیب و غریب نمی شد؟ برایتان بشمارم؟! مثلاً این که نرگس خانم نمازهای ملکوتی و
آسمانی بخواند، اما قبله اش در همان خانه عوض شود! یا فرزند سه ـ چهار روزه نسرین
خانم، هشت ـ نه ماهه باشد و النگو دستش باشد و سوتی هایی از این دست!

۵. خدا رحمت کند آن نرگس قبلی را، ولی آن ادا و اصول های کاراکتر نرگس، آن
لوس بازی ها، آن مهربانی های افراطی با آن جملات شاعرانه و آسمانی اش مثل عزیز
دلم! قربونت برم! و دائم ماچ کردن نسرین و عذرخواهی های آن چنانی و دل به دست
آوردن ها و… هر شب روی اعصاب ما راه می رفت و ما را حسابی کفری می کرد.

با آمدن نرگس جدید، احساس کردم دیگر از آن لوس بازی های دخترپسند و رفتارهای اوا
خواهری» خبری نیست، هرچند سایه سنگین متن های نویسنده و توصیه های کارگردان بر سر
این نرگس هنوز هست. انگار باید حتماً نرگس، اسطوره باشد و حرف آخر را بزند، غیب گو
باشد، حدس های عجیب و غریب بزند و…

راستی، اگر نرگس های سریال، کمی زمینی تر و عادی تر بودند، به دل مخاطب
نمی نشستند؟!

۶. ممکن است بپرسید تو که میانه ات با سریال نرگس، این قدر شکرآب است، برای چه هر
شب آن را دیدی؟

جواب: شاید خیلی از شما مثل من باشید، یعنی جذب قسمت های اولیه سریال شده باشید که
منطق خاص و جذابیت ویژه ای داشت و بعداً کاملاً آبکی شد. شاید شما هم مجذوب
بازی های برخی بازیگران بویژه حسن پورشیرازی شده باشید و حالا شرطی شده و بر طبق
همان ذهنیت مثبت ـ چه بخواهید و چه نخواهید ـ داستان سریال را دنبال کرده اید.

۷. از سریال های قبل که موجی در جامعه راه انداخت، چه قدر یادتان مانده؟ شبیه کدام
شخصیت های آن سریال شده اید؟ چه قدر دوست دارید باز هم آن ها را ببینید و یا مثل
آن ها باشید؟!

جواب تان معلوم است؛ چون تکلیف بسیاری از سریال هایی که به خورد ما داده می شود،
معلوم است. همه سرنوشتی مشخص دارند، چون با هدف خاصی تعریف و ساخته می شوند: سرگرم
کردن مردم!

ای کاش مسئولان صداوسیمای ما، کمی بیشتر به فکر احساس و شعور مردم می بودند و بیشتر
برای آن هزینه می گذاشتند.

من که تکلیف احساس، شعور و وقت خودم را با برنامه های صداوسیما روشن کردم، شما
چه طور؟!

نرگس؛ موفقی ناکام

سیدمحمدمهدی موسوی

سیروس مقدم، توانست با ساخت سریال نرگس، مردم بسیاری را به خواسته شان یعنی سرگرم
شدن در خانه برساند، و به همین خاطر شاید بتوان او را کارگردان موفقی در این عرصه
دانست. حضور بازیگران فراوان در این سریال هشتاد قسمتی، که البته طولانی بودن فیلم،
اقتضای آن را می کرد، نتوانست چندان به جذابیت فیلم کمک کند. شاید دلیل این مسئله،
ضعف نرگس» جدید در بازی بود، شاید هم در فیلم نامه.

کش دار شدن بیش از حدّ فیلم هم نقطه ضعفی بود که مقدم کوشید با گنجاندن حوادث
زیادی در ساختار فیلم نامه، آن را تا ح