پاورپوینت کامل نشانه ها و نمادهای فرهنگی ۷۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نشانه ها و نمادهای فرهنگی ۷۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نشانه ها و نمادهای فرهنگی ۷۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نشانه ها و نمادهای فرهنگی ۷۸ اسلاید در PowerPoint :

۱۶

خودآگاهی فرهنگی

فرهنگ، بنیان و زیربنای جامعه است و موجودیت اقشار گوناگون وامدار این رکن اساسی و
عنصر حرکت ساز می باشد. برای اجتماعی پویا و رشدیافته، خودآگاهی فرهنگی یک ضرورت
اجتناب ناپذیر است و انسانی که از این آگاهی جوششی و درونی محروم باشد نمی تواند
اهداف و برنامه های نامرئی دشمن را در تهاجم فرهنگی درک کند. در این میان، آنچه
غفلت ها را می زداید، توجه به توانایی ها و نمادهای فرهنگی است. متفکران،
دانشمندان، هنرمندان، معماران و نیز انسان هایی گمنام اما خلاق و مبتکر برای ما
محصولاتی را به یادگار گذاشته اند که سند ماندگار هویت فرهنگی ماست. بی شک، شناسایی
این کوشش ها و ره آوردهای بزرگ آن اسباب بیداری و خودآگاهی فرهنگی است.

حقیقت جویی و فرهنگ

قبل از آنکه دست های مهارت آزموده و اندیشه تداعی پرور، دنیای پیرامون را دستخوش
تحول سازد، چهر ه ای خشن و معماگونه داشت. تجربه تصرف و تدبیر انسان در این محیط
بکر به او آموخت تا در برابر طبیعت نه تنها تأثیرپذیر نباشد، بلکه آن را مطابق با
خواسته های خردمندانه خود بسازد. این میراث، بخش عظیمی از فرهنگ انسانی است و شامل
تمام چیزهای ارزنده ای است که آدمی به طبیعت افزوده است، انسان هایی که این گونه
محیط اطراف خود را ساختند در وهله اول در درون خود تحولاتی به وجود آورده اند، و
نگرش های خود را اصلاح کرده اند. همین تغییرات، تفاوت اساسی بین انسان عصر کنونی
با آدم های عصرِ حجر و ایام جاهلیت پدید آورده است. از آن سو باورهای مذهبی، اخلاقی
و فضلیت های انسانی هریک طی ادوار گذشته بر این روند اثرگذار بوده اند.

یک پرسش

چرا میراث گرانقدر نیاکان نامدار و نکونام ما جلوه و جمالی جاذب یافته اند؟ ایا
آنان درصدد غلبه بر طبیعت و در پی رفاه بودند؟ بدیهی است تکیه بر این هدف زودگذر و
فناپذیر نمی تواند آن خلاقیت ها و توانمندی های علمی و هنری و نمادهای نفیس و
ماندگار را به ارمغان آورد.

آدمی در اعماق وجودش بُعدی از حقیقت جویی دارد. این سرشت چون چشمه ای از درون فطرت
می جوشد و خیر و سعادت می طلبد. مالبرانش می گوید: اگر حقیقت را به دست آورم آن
را رها می کنم تا بتوانم به دنبالش بشتابم. جالب تر از آن قول لسینگ است که
می گوید: اگر خداوند، حقیقت را در دست راست قرار دهد و جست وجوی آن را
در دست چپ و از من بخواهد یکی را انتخاب کنم، دومی را برمی گزینم.

این کاوش مقدس، آثاری جاویدان می آفریند تا آن جا که انسان های سخت کوش و پیگیر حتی
برای رسیدن به آن از رفاه مادی صرف نظر کرده و خطرها را به جان می خرند، تا موفق
شوند نمایشگاهی از عظمت هستی ترتیب دهند.

انسان کمال طلب است و از پل خودهای میرا و فناپذیر عبور می کند تا به چیزی فراتر از
رفاه مادی دست یابد. این گونه تلاش است که به زندگی او معنا می دهد. آثاری که
ابوعلی سینا، حافظ، سعدی و زکریای رازی خلق کرده اند، جلوه های معماری که هنرمندان
گمنام در اماکن مقدس و فضاهای عمومی پدید آوردند و سنت های بومی پاک و ناب که
ارزش ها را ترویج می دهند هیچ گاه اهمیت خود را از دست نمی دهند، چرا که با انگیزه
حقیقت جویی و از اعماق سرشت انسانی سرچشمه گرفته اند. گذر زمان نیز گَرد کهنگی بر
آنها نمی پاشد، چون از ورای زمان و مکان برخاسته اند.

فضاهای فرهنگی

فرهنگ و ارزش های فرهنگی با معماری و شهرسازی ارتباطی متقابل دارند. با توجه به
تأثیر فرهنگ بر ساخته های انسانی می توان گفت، معماری افزون بر آنکه هویتی را ترویج
می کند، از اعتقادات و باورها نیز حکایت دارد و نوع نگرش ها را ترسیم می کند.

در ایران و کشورهایی همچون مصر، سوریه، فلسطین، عربستان و پاکستان که غالباً سابقه
تاریخی و تمدنی باستانی دارند، میراث کهن را در طراحی محیط زندگی به نمایش
گذاشته اند و محیطی را برای زندگی خود به وجود آوررد ه اند که در عین بهره گیری از
ویژگی های گذشته، مخالفت و ضدیتی با اصول دینی ندارد، بلکه مروج فرهنگ اسلامی است.
در واقع اَشکال و موقعیت های ملی و بومی چنان تحت تأثیر مسائل مذهبی و مقدسات هستند
که به نام و شکل و الگوی اسلامی شهرت یافته اند.

معمار مسلمان و هنرمند معتقد می کوشد هنر خود را با سنت الهی حاکم بر جهان هماهنگ
کند و از این رو می توان معماری و فضاهای تاریخی را نماد و نشانه ای از فرهنگ ها و
باورها تلقی کرد. هرمان موتسیوس دانشمند و هنرشناس آلمانی گفته است: معماری وسیله
واقعی سنجش یک فرهنگ است. هنگامی که ملتی می تواند زیباترین معماری را به وجود
آورد، اما هر روز بدترین ساختمان ها را می سازد، دلالت بر اوضاع نابسامان آن جامعه
دارد. هر بنا جزیی از فرهنگ معماری است و این وظیفه را دارد که یک باور و تفکر را
از طریق فرم ظاهری خود عینیت ببخشد.

مسجد جامع، قلب شهر

در معماری اسلامی، عناصر اصلی یا تعیین کننده شهر فضاهایی هستند که عبادت و
یکتاپرستی را ترویج می کنند. در بیشتر شهرهای کهن و قدیمی ایران خصوصاً در نقاط
مرکزی مثل استان یزد، کرمان، اصفهان، قم و سمنان مسجد جامع کاملاً در مرکز شهر قرار
دارد و رابطه مستقیم و وسیعی با تمام محلات، مشاغل و قشرهای اجتماعی دارد. این
مکان، پیوندی کالبدی با بافت مسکونی، خدماتی و بازرگانی اطراف برقرار می کرد و
اگرچه به عنوان یک مرکز مذهبی به شمار می آمد، اما شکل گیری افکار عمومی و
برنامه ریزی برای اینده شهر در آن جا صورت می گرفت.

مسجد جامع به دلیل اینکه رکن اصلی فرهنگ و قدرت مذهبی به شمار می رود نمی تواند در
حاشیه یا با فاصله زیادی از مراکز خدماتی شهر قرار گیرد. در اصفهان، تهران، تبریز و
کاشان، مسجد متصل با بدنه بازار و درآمیخته با کالبد واحدهای معماری ـ شهری سازنده
آن دیده می شود. در این نمونه ها بافت مسکونی مجاور یا پشت بازار از ورودی های
متعدد مسجد جامع به بازار ارتباط می یابند و بدین گونه مسجد بیشترین رابطه مستقیم
را با بافت مسکونی از یک سو و با بافت بازرگانی، خدماتی و اجتماعی از سوی دیگر
برقرار می کند. معمولاً در این گونه شهرها که مثال بارزش زواره و نائین است، مسجد
جامع ضمن قرار گرفتن در کانون اصلی شهر، بافت متراکمی را در اطراف خود جمع کرده
است. در این فرهنگ، مردم احترام و اولویت ویژه ای را برای خانه خدا قائل اند و در
ساخت بناهای خود مراقب اند ارتفاع آنها بالاتر از مسجد نباشد.

مساجد جامع ایران در ارتباط با شرایط جغرافیایی محل سه نوع فضای سرپوشیده،
نیمه باز و باز دارند. در این فضاها معماری گمنام با همکاری اهل محل که معمولاً از
مؤمنین نمازگزار بوده نهایت ذوق و هنر خود را به کار برده تا با آجرکاری، گچ بری،
کتیبه های زیبا، مقرنس کاری و طرح های اسلیمی جاذبه ای خاص به وجود آورد، نمودهایی
ناب که از فرهنگ اسلامی حکایت دارند.

معمولاً مسجد جامع از مهم ترین و نامدارترین آثار معماری شهر به شمار می اید. به
حدی که آوازه پاره ای از شهرهای اسلامی به مسجد جامع آن است، تا جایی که کریستن
پرایس می گوید: مایه سرافرازی بسیاری از شهرهای اسلام این مکان است. در برخی ادوار
تاریخی مسجد جامع چنان شالوده شهر را تحت تأثیر خود قرار می داد که وجه تمایز شهر
از ده و مشخص کننده شهر در میان انواع دیگر سکونت گاه های اسلامی به شمار می آمد.

اصول اعتقادی اسلام بر دانش اندوزی و خردورزی تکیه دارد. همین باور موجب شده است تا
مساجد به کانون آموزش نیز تبدیل شوند، یا حداقل در جوار مسجد مراکز آموزش اسلامی
احداث شود.

فرهنگ اسلامی و سیمای شهری

در معماری اسلامی، افزون بر مساجد، فضاهای دیگر شهر هم از ارزش های فرهنگی الهام
گرفته اند و یا آنکه تداعی کننده برخی فضلیت های اخلاقی هستند.

بسیاری از ویژگی های شهرها در دوره اسلامی چون ساخت شهر، بافت، سیما و نقش شهر
بازتابی از بینش و فرهنگ اسلامی است. شهرهای اسلامی به محلات گوناگونی تقسیم
می شوند که پیروان فرق، اقوام و تیره های گوناگونی را در خود جای داده اند، اما
فضای عمومی شهر از وحدت و انسجام اقشار مختلف حکایت دارد. اصولاً این تنوع از وسعت
نظر اسلام حکایت دارد و اینکه تمام گروه های قومی و تیره ها و صاحبان مشاغل را برای
شکوفایی علمی، فرهنگی و اقتصادی می پذیرد و همین امر مهاجرت معماران، اربابان هنر و
دانش پژوهان را عملی می بخشد. همین افق باز سبب شد مهاجران در بخش هایی از شهر گرد
ایند و محله ای را به وجود آورند و در راسته بازار فضای ویژه ای برای صاحبان حرفه و
مشاغل گوناگون شکل گیرد که خود زمینه ای شد و برای گسترش و رونق شهر.

در پرتو بینش و نگرش اسلامی بین اقشار گوناگون صرف نظر از گرایش های قومی و برخی
معتقدات و آداب و رسوم یک روحیه تعاون، همیاری، انفاق و ایثار به وجود آمد. تأسیس
نهادهای خیریه و به وجودآمدن موقوفات، نمود بارز این ویژگی است.

مجموعه های فرهنگی و مذهبی

در طول زمان در بسیاری از شهرهای ایران بناهای مجموعه ای ساخته شده است که بیشتر
آنها یک نگرش مذهبی و باوری دینی را تبلیغ می کنند؛ مثل آستان قدس رضوی در مشهد که
تقریباً نزدیک به سی بنای مهم را شامل می شود، که هر کدام ارزش فرهنگی هنری والایی
دارند. احداث این مجموعه از قرن اول شروع شده و کار تکمیل آن ادامه دارد. کانون
اصلی این فضاهای جالب بارگاه مقدس حضرت امام رض است. در شهر قم نیز بارگاه حضرت
معصومه فضاهایی را به وجود آورده است که هر کدام از نظر معماری و تزئینات هنری در
ردیف شاهکارهای هنر اسلامی شمرده می شوند. معماران، خطاطان، کاشی کاران،
ایینه کاران و دیگر هنرمندان این مجموعه ها را طی قرون و اعصار، زیبا ساخته و با
جلوه های ذوقی و هنر ویژه تزیین کرده اند.

مجموعه حرم حضرت عبدالعظیم در شهر ری نیز به لحاظ بناهای متعدد از قرن سوم هجری که
آن عالم وارسته در این شهر دفن شد جاذبه های شگفت انگیزی دارد. در عصر صفویه به این
مجموعه بناهایی اضافه شد و در دوران قاجاریه بازسازی و گسترش یافت. نکته درخور تأمل
این است که کانون اصلی این بناها یا مقبره امام معصوم است و یا امامزادگان و سادات
و احیاناً یکی از علما و عرفای مسلمان.

برای مثال:

قزوین: مجموعه بناهای شاهزاده حسین فرزند امام رض .

آران: بقعه محمد هلال فرزند حضرت علی .

اردبیل: بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی.

ماهان: بقعه شاه نعمت الله ولی.

نطنز: بقعه شیخ عبدالصمد نطنزی و بناهای ضمیمه.

بسطام: بقعه امامزاده محمد.

تربت جام: مقبره شیخ احمد جام.

کاشان: مجموعه مشهد اردهال.

منابع

۱. باززنده سازی بناها و شهرهای تاریخی، دکتر محمدمنصور فلامکی.

۲. بینش اسلامی و پدیده های جغرافیایی، دکتر عباس سعیدی رضوانی.

۳. تاریخ هنر معماری در دوره اسلامی، محمدیوسف کیانی.

۴. فصلنامه پژوهش حوزه، ش۲۹، مقاله دکتر حسین خیفر.

۵. نگاهی به نقش معماری در سنجش فرهنگ ملت ها، بورگ گروتر، ترجمه جهانشاه پاک زاد،
روزنامه همشهری، ۱۱/۳/۱۳۸۱، ش۲۷۳۸.

۶. هویت فرهنگی و محیط زندگی، مقاله دکتر محمد تقی زاده، روزنامه اطلاعات،
۱۴/۸/۱۳۸۱، ش۲۲۶۲۳.

۷. تأملی در انسان و فرهنگ، دکتر عبدالحسین زرین کوب، اطلاعات، ۲۹/۷/۱۳۸۳، ش۲۳۱۸۵.

۸. روزنامه جمهوری اسلامی، ۱/۱۱/۱۳۸۰، ش۶۵۴۸.

سوتیتر

انسان کمال طلب است و از پل خودهای میرا و فناپذیر عبور می کند تا به چیزی فراتر از
رفاه مادی دست یابد. این گونه تلاش است که به زندگی او معنا می دهد. آثاری که
ابوعلی سینا، حافظ، سعدی و زکریای رازی خلق کرده اند، جلوه های معماری که هنرمندان
گمنام در اماکن مقدس و فضاهای عمومی پدید آوردند و سنت های بومی پاک و ناب که
ارزش ها را ترویج می دهند هیچ گاه اهمیت خود را از دست نمی دهند، چرا که با انگیزه
حقیقت جویی و از اعماق سرشت انسانی سرچشمه گرفته اند.

فرهنگ و ارزش های فرهنگی با معماری و شهرسازی ارتباطی متقابل دارند. با توجه به
تأثیر فرهنگ بر ساخته های انسانی می توان گفت، معماری افزون بر آنکه هویتی را ترویج
می