پاورپوینت کامل کتابخانه آشنا;معرفی کتاب سیمای امیرمومنان در قرآن ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کتابخانه آشنا;معرفی کتاب سیمای امیرمومنان در قرآن ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کتابخانه آشنا;معرفی کتاب سیمای امیرمومنان در قرآن ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کتابخانه آشنا;معرفی کتاب سیمای امیرمومنان در قرآن ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

نفس در سینه همه شان حبس شد. باورشان نمی شد. دیگر داشت این جور صحنه ها از ذهنشان
پاک می شد. آخر خیلی وقت بود که علی را با شمشیر عریان ندیده بودند. انگار که بدر
است یا احد، حنین است یا خیبر! همه چیز را به بازیچه گرفته بودند. خیال خام برشان
داشته بود…

آن از خلافت و سقیفه. در فدک هم که کاری نکرد. در کوچه هم کشیدیمش، بیعت هم گرفتیم،
خبری نشد، اما چرا؟ چرا حالا این طور برافروخت؟ ایستاد؛ بی درنگ. تیغ از نیام
برکشید. همه بودند. حتی سرداران فاتح ایران و روم، اما هیچ کس جرأت نکرد. حالا این
که از کسی بترسد پیشکش، ملاحظه هیچ کس را هم نکرد؛ نه ملاحظه خلیفه را، نه ملاحظه
ما را، صحابه پیامبر، مهاجر و انصار، کاتبان وحی. مگر ما مشرکان قریش بودیم یا
یهود خیبر که این طور برجست! مگر ما مرتد شده بودیم که این طور شمشیر کشید!

… و شده بودند. خودشان هم می دانستند. قبول داشتند. تا مدت ها پس از آن کسی جرأت
نداشت به چهره علی نگاه کند. شب ها خوابشان آشفته تر شده بود و روزها هم بیشتر به
یاد گذشته می افتادند. درباره کتابت قرآن هم که همه درسشان را حفظ شدند. دیگر به
اندازه دهانشان سخن گفتند و به اندازه گلیمشان پا دراز کردند. فهمیدند که هنوز
قرآن آن قدر تنها نشده است که هر کاری دلشان خواست بکنند.

آن بار هم تقصیر ما نبود. پیشنهاد خود خلیفه بود. بزرگان و علما بودند؛ همه. داشتیم
قرآنی را عرضه می کردیم که در شورا جمع کرده بودیم، شورایی که خود خلیفه گفته بود.
باید قرآنی آماده می شد تا مرجعی باشد برای همه دیگر قرآن ها که شد و شد مصحف امام.
دیگر قرآن ها را بعد از آن، از روی آن نوشتند تا اختلافی در کتاب خدا نیفتد. نتیجه
کار را آوردیم. ایه به ایه و سطر به سطر خواندیم و جلو آمدیم تا رسیدیم به این دو
آیه: ایه ۳۴ و ۳۵ سوره توبه، برائت.

در این دو ایه یک خبر بود؛ خبر رسوایی؛ خبر بدی که تحملش را نداشت. اصلا راستش را
اگر بخواهی با این ایه که نه با کل این سوره مشکل داشت. نه فقط الان که از همان
ابتدای نزول. اول قرار شد دیگری سوره برائت را به مشرکان مکه ابلاغ کند. او که به
طرف مکه راه افتاد پیام آمد که نه! فقط تو ای پیامبر یا یکی از اهل تو، و علی بود
که رفت و آن را بر مشرکان خواند. ایه می گفت ای مومنان بدانید که بسیاری از این
عالمان و راهبان اهل کتاب اموال مردم را به ناحق می خورند و جلوی راه خدا را
می گیرند.

تا این جا حرفی نبود. مشکل قسمت دوم بود که می گفت ای پیامبر به کسانی که طلا و
نقره می اندوزند و در راه خدا انفاق نمی کنند یک مژده بده، مژده دوزخ و کیفر
دردناک! وه که چقدر تلخ و گزنده است طعنه این ایه. به همین هم ختم نمی شد. ایه
بعد رسوا کننده تر بود. روزی را به آنان مژده بده که این گنجینه ها را بر آتش دوزخ
بگدازند و بر پیشانی و پهلو و پشت آنان بگذارند و به آنان بگویند که این ها همان
چیزهایی است که برای خودتان می اندوختید، پس بچشید آنچه را که ذخیره می کردید.

و این ایه در همین دنیا، پیش از آن دنیا، شده بود عذابی برای بعضی ها. در بین
مسلمانان چه کسی بود که دم و دستگاه خلافت را به زراندوزی و سیم سالاری نشناسد. همه
می دانستند. خودش هم قبول داشت. انکار هم نمی کرد. نمی توانست انکار کند. برایش
دلیل هم می آوردند:

پناه بر خدا، کسی که به کلام خدا ایرادی نداشت. همه اش برای این بود که ساحت خلیفه
رسول خدا از تهمت و افترا به دور بماند و بازیچه اغراض سیاسی این و آن نشود. تا
یکی مثل ابوذر و همین علی پیدا نشوند و حرف هایی بزنند و مردم به اشتباه بیفتند.
خوب خلافت خرج دارد. ندارد؟ خراج هم که الحمدلله از اطراف بلاد اسلامی می رسد. ایا
هنوز باید صحابه رسول خدا در مضیقه باشند. پس آن همه شمشیر زدن و سختی کشیدن برای
چه بود؟ نباید بالاخره چیزی به این یاران رسول خدا برسد که دلشان نلرزد و پشتیبان
خلافت اسلامی باقی بمانند. می گویند چرا به خویشانش داده، خوب اگر بویی از اسلام
برده بودند چنین نمی گفتند. مگر کم پیامبر در مورد خویشاوندان و صله رحم سفارش
کرد. از آن گذشته خلیفه مسلمین باید