پاورپوینت کامل داستان دیدار(تردید) ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل داستان دیدار(تردید) ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل داستان دیدار(تردید) ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل داستان دیدار(تردید) ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

۸

ابن خطیب گفت: عثمان چرا به پیشنهاد من عمل نمی کنی؟ هردو اسم کسانی را که دوست
داریم کف دستمان می نویسیم من اسم علی و حسن و حسین و تو هم اسم هرکسی را که دوست
داری بعد هر دو دست هایمان را روی آتش می گذاریم هرکس بر باطل باشد خواهد سوخت.
عثمان ساکت بود و چیزی نمی گفت. سرش را پایین انداخته بود. به گمانم در مذهب خودش
شک داشت. شاید گمان می کرد که مذهب ابن خطیب و یارانش ممکن است درست باشد و او در
مقابل این جمعیت دستش بسوزد و آبرویش برود.

وقتی نجواهای پنهانی تبدیل به فریادهای تمسخرآمیز و طعنه دار شد ناچار فریاد زدم
عثمان چرا معطلی؟ به ابن خطیب نشان بده که نمی ترسی. عثمان نگاهی به من انداخت اما
حرفی نزد. کم کم از گوشه و کنار صداها بلند می شد. یکی داد زد: عثمان! اگر مذهب تو
حق است پس چرا کاری را که از تو خواسته شده انجام نمی دهی.

مردد بود. نمی دانست باید این کار را انجام دهد یا نه. ابن خطیب او را به عمد کنار
مقام ابراهیم خلیل آورده تا پیش این جمعیت آبرویش را بریزد ولی او باید قبول
می کرد؟ همچنان ساکت بود. صداها بلند و بلندتر. شد هرکس از گوشه ای با کنایه چیزی
می گفت: باید با عثمان صحبت می کردم ولی ابتدا باید صدای این جماعت را خاموش کنم.
دیگر نتوانستم تحمل کنم به هرکدامشان چیزی گفتم. این جماعت را فقط با دشنام می شود
ساکت کرد وقتی فریادها و بد و بیراه های مرا دیدند به ناچار سکوت کردند به همه شان
لعنت فرستادم. آن ها ساکت شده بودند، ولی ناراحتی من تمامی نداشت گویی می خواستم
آبروی از دست رفته پسرم را بازگردانم. عصبانی بودم و زبانم به اختیار خودم نبود،
نمی فهمیدم چه می گویم. هنوز ساکت نشده بودم که یکباره دیدم همه جا سیاه شده سیاه
سیاه. فکر کردم لحظه ای بیش نیست و خوب می شود ولی نه، انگار این طور نبود به راستی
هیچ جا را نمی دیدم. ابتدا نخواستم چیزی بگویم ولی بعد از چند دقیقه ای وحشت کردم و
فریاد زدم: وای من کور شدم هیچ جا را نمی بینم! کم کم سکوت شکسته شد و همهمه ها را
می شنیدم. کسی دست مرا گرفت صدایش می گفت عثمان است.

ـ مادر چه اتفاقی افتاده؟

با بغض گفتم: نمی دانم یک باره همه جا تاریک شد هیچ چیزی نمی بینم. شماها
چشم هایتان می بیند؟

صدای چند زن را شنیدم که نزدیک می شدند و بعد زنی که به عثمان گفت: کنار بروید تا
نگاهی به چشم هایش بیندازیم. دستی به چشم هایم خورد و بعد صدای زنانه ای رو به
همراهانش گفت: چشم هایش که سالم است عجیب است!

با زاری و التماس گفتم: خواهش می کنم تنهایم نگذارید. کمکم کنید. خدایا این بلای
ناگهانی چه بود. نمی توانستم از ریزش اشک هایم جلوگیری کنم. دستانم را جلو بردم و
دست یکی از آن ها را چسبیدم. آن ها مرا به خانه بردند.

داستان کورشدن من بر سر زبان ها افتاد و همه داستان مرا برای هم نقل می کردند و
کوری من شده بود خبر اول محافل. روزها درخانه می نشستم و به بیچارگی خودم گریه
می کردم. شب ها هم از فکر و خیال خوابم نمی برد. عثمان بهترین اطبای حله و بغداد را
به بالینم آورد. اما هرکدام پس از معاینه اظهار تعجب می کردند و حرف های همه شان
یکی بود که چشم هایش هیچ عیبی ندارد و ما علت کورشدنش را نمی دانیم. عثمان هم که
خودش ناامید بود بیهوده سعی می کرد به من امید بدهد که تو روزی خوب می شوی و همه
این رنج ها تمام می شود. دنیایم سیاه سیاه شده بود یک دنیای تاریک و بدون نور. از
همه کارهایم بازمانده بودم حتی برای انجام دادن کوچک ترین کارها محتاج کمک نزدیکانم
بودم. احساس بدی داشتم. بارها و بارها آرزوی مرگ کرده بودم ولی مرگ هم به سراغم
نمی آمد. این چه بلای ناگهانی بود که به سرم آمد. زن ها به خانه مان می آمدند و
می خواستند دلداریم دهند اما حوصله هیچ کدامشان را نداشتم می خواستم همه شان بروند
و مرا با رنج هایم تنها بگذارند. <