پاورپوینت کامل راست، شبهه یا دروغ؟! ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل راست، شبهه یا دروغ؟! ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل راست، شبهه یا دروغ؟! ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل راست، شبهه یا دروغ؟! ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

۲۴

اشاره

عظمت قیام عاشورا همواره ذهن، احساس و افکار عموم مردم آزاداندیش و علاقه مند به مکتب تشیع را به خود مشغول داشته است. افزون بر اینان بسیاری از اندیشمندان و پژوهشگران، عمر خویش را صرف شناخت قیام حسینی و تحلیل و بررسی ابعاد مختلف این حرکت بزرگ و الهی امام نموده اند تا ضمن کسب معرفت و بصیرت، سهم خویش را در بزرگداشت این قیام باشکوه ادا کنند.

دشمنان قسم خورده تشیع نیز همواره نگرانی خود را از اقبال عموم به عاشورا ابراز داشته و در این میان بیکار هم ننشسته اند و به هر شکل تلاش داشته اند یا این رود خروشان را از حرکت بازدارند و یا از مسیر اصلی منحرفش کنند و به بی راهه هایی که خود می پسندند بکشانند. از آن جا که در برخی موارد، تلاش دشمن با ناآگاهی، سطحی نگری یا کج فهمی های عده اندکی از مردم هم سو شده، متأسفانه در جریان روایت و توصیف، یا تحلیل جریان عاشورا کج فهمی ها، ناراستی ها و انحرافاتی مشاهده می شود که لازم است اندیشمندان و عالمان دین در کنار تبیین قیام به تنزیه و تطهیر شذوذات و شبهه های احتمالی و انحرافات فکری پیش آمده در این امر بپردازند.

در دهه های اخیر برخی عالمان و عاشوراپژوهان که درد دین داشته و از خشک مغزی و سطحی نگری اطرافیان سخت به تنگ آمده اند زبان به اعتراض گشودند و به خلاف سیلاب پیش آمده و به دنبال رود خروشان عشق و معرفت عاشورایی، چشم به حقیقت اقیانوس دوختند. از میان ایشان از چند شخصیت والا نام باید برد؛ مرحوم محدث نوری که با کتاب لؤلؤ و مرجان (در آداب منبر) به سراغ تحریف زدایی و تطهیر منبر عزای حسینی پرداخت. سپس شاگردش مرحوم حاج شیخ عباس قمی (صاحب مفاتیح الجنان و منتهی الامال) به سیره سلف استادش توجه کرد هم چنین مرحوم شهید مطهری که فریادهایش درباره تحریفات عاشورا موج تازه ای در عصر ما ایجاد کرد و روح تازه ای به اندیشه و قلم عاشوراپژوهان بخشید.

بحمدالله این سیره پس از ایشان هم ادامه یافته و امروزه کتاب های ارزشمند و محکمی در این باره پیش رو داریم. در ذیل برخی شبهه ها و سؤالات مطرح شده را نقل می کنیم تا به سهم خویش گامی در این مسیر برداشته باشیم:

*

داستان سقایی حضرت عباس در کوفه

از جمله تحریف های تاریخی، داستان سقایت حضرت عباس در کوفه است که با استناد به نظرات مرحوم محدث نوری و شهید مطهری می توان به رد موضوع پرداخت:

خلاصه داستان چنین است که می گویند: روزی امام علی بالای منبر خطبه می خواند که امام حسین اظهار عطش کرد و گفت: پدرجان من تشنه ام. حضرت ابوالفضل هم در مسجد حاضر بود. تا شنید که برادرش آب می خواهد دوید پیش مادرش و یک کاسه آب گرفت و برگشت، امام علی بالای منبر بود که پسرش، عباس کاسه آب را بالای سرش گذاشته و در حالی که آب از هر طرف بر دوش و شانه های عباس می ریخت، وارد مسجد شد و رفت به سوی حسین و آب را دو دستی به او تقدیم کرد. امام علی تا این واقعه را دید، چشمانش پر از اشک شد و شروع به گریه کرد. پرسیدند: یا امیرالمؤمنین چرا گریه می کنید؟ فرمود: روزی بیاید که در دشت کربلا فرزندم حسین و اولاد و انصارش را گروهی از این امت محاصره کنند و آب را به روی او ببندند و همین پسرم، عباس در آن روز چنین کند…

ساختگی بودن این داستان چنان واضح و روشن است که نیازی به بحث و بررسی نیست. مرحوم محدث نوری در این باره می نویسد:

… این قصه بر فرض صحت، البته باید در شهر کوفه باشد و اگر هم در مدینه باشد باید در سال اول خلافت مولا علی باشد…؛ عمر شریف حضرت ابی عبدالله هم در آن زمان، بیش از سی سال بود. با این حساب چگونه چنین داستانی می تواند امکان داشته باشد؟! اظهار تشنگی کردن در آن مجلس عام و تکلم کردن در اثنای خطبه که مکروه است یا حرام، با مقام امامت بلکه با اول درجه عدالت، بلکه با رسوم متعارف انسانی، هیچ مناسبتی ندارد.

موضوع امان نامه

از موضوعات خواندنی و تأمل برانگیز در حادثه کربلا، امان نامه هایی است که دشمن برای دو یار وفادار امام یعنی علی اکبر و عباس بن علی آورد. متأسفانه برخی از واعظان و مداحان به جای آن که از این موضوع، بهره هایی معنوی برای مخاطب مشتاق فراهم کنند و از معرفت و بصیرت اصحاب خاص امام سخن بگویند، این موضوع مهم را در فضایی عاشقانه و احساسی و به عبارتی بسیار سطحی مطرح می کنند و از آن جا که این موضوع زمینه ساز مجلس گرمی آنان می شود، طبعا شاخ و برگ هم پیدا می کند!

در این که شمربن ذی الجوشن و یا شخص دیگری از طرف ابن زیاد، برای عباس و فرزندان دیگر ام البنین، امان نامه آورد و آنان به شدت شمر و امان نامه وی را رد کرده و از پیش خود با قاطعیت راندند، تردیدی نیست و در بیش تر منابع آمده است، و اما آن دنباله درازدامنی که به این خبر می بندند، باطل است که می گویند امام حسین به حضرت ابوالفضل العباس و برادرانش فرمود: حال که ابن زیاد برای شما امان نامه نوشته است، بهتر است بروید؛ زیرا این قوم جز با من با کسی کاری ندارند و اگر شما بروید در میان سپاهیان ابن زیاد، عزیز و مکرّم خواهید شد و آن وقت دیگر با وجود شما کسی نمی تواند اهل و عیال مرا اسیر کند یا بر سر خواهرم زینب تازیانه بزند!

بی گمان این دنباله را برخی از روضه خوانان کم سواد درست کرده اند و ما هرچه گشتیم، حتی در کتاب های درجه دوم و سوم، خبری از آن نیافتیم، و اصولا معقول نیست که امام حسین به برادرانش بگوید حال که امان نامه آمده است، بروید و برای همیشه منت و وبال این امان نامه ابن زیاد را به گردن بگیرد؛ این حرف ها هرگز در شأن امام حسین نیست. کسانی که این سخنان را به عنوان زبان حال امام حسین نقل می کنند جسورانه به امام حسین افترا می بندند و نادانسته به ساحت مقدس سالار شهیدان توهین می کنند.

ایا یاران امام شب عاشورا پراکنده شدند؟

از برجسته ترین نکات حادثه عاشورا حضور اصحابی است وفادار و صاحب بصیرت که تا پای جان همراه امام شان ماندند و جان به راه او فدا کردند، اما با سطحی نگری و تناقض گویی به نقل مطالبی پرداخته اند که نتیجه ای جز تحقیر و توهین امام یا اصحاب بزرگوارشان نیست و مگر نه این است که امام فرمودند اصحابی والاتر و بهتر از شما سراغ ندارم؟!

از جمله کتاب های مشهور به دروغ پردازی ناسخ التواریخ نوشته محمدتقی سپهر معروف به لسان الملک است. شهید مطهری ضمن معرفی کتاب ناسخ التواریخ سعی دارد پاسخ این شبهه را نیز بدهد:

تنها صاحب ناسخ التواریخ این اشتباه تاریخی را کرده و نوشته است، وقتی امام حسین در شب عاشورا برای اصحاب خود صحبت کرد، عده ای از آنان از سیاهی شب استفاده کرده و رفتند؛ ولی این مطلب را هیچ تاریخی تایید نمی کند. تنها اشتباه صاحب ناسخ است و غیر از او هیچ کس چنین اشتباهی نکرده است و قطعا در شب عاشورا هیچ کدام از اصحاب اباعبدالله نرفتند و نشان دادند که در میان ما، غش دار و آن که نقطه ضعفی داشته باشد، وجود ندارد.

اگر آن چنان