پاورپوینت کامل پیراهنی به رنگ محرم ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیراهنی به رنگ محرم ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیراهنی به رنگ محرم ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیراهنی به رنگ محرم ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۳

چشم هایت را بردار و خواب هایت را گوشه ای بگذار

مسافران عاشورا در راهند.

بوی باران می آید؛ چشم هایت خیال طغیان ندارد؟

صدایی می آید؛ می شنوی؟

صدای سهمگین طبل ها و مویه زنجیرها؟

نه!

این گلوی خونین نینواست که این گونه می نوازد.

پیراهن محرمت کجاست، وقتی تمام خیابان ها مشکی پوشیده اند؟

امروز کوچه کوچه این شهر، کربلاست.

چشم هایت را بردار و ستاره های اشک را روشن کن

مسافران عاشورا آمده اند.

گفتاری از دکتر مرتضی آقاتهرانی

از این که ده میلیون دلار پیشنهاد دادم، غصه می خورم

هیئت؛ شاهراه بندگی

دین، مجموعه ای از اعتقادات، احکام، اخلاق و حالات معنوی است. شما نمی توانید
این ها را از هم جدا کنید. من وقتی می خواهم کاری انجام دهم، باید نیتم خوب باشد؛
اصل کار، پسندیده باشد؛ اعتقاداتم درست باشد. هدفم را بدانم.

برخی از مردم، گوشه ای از کاری را می گیرند و از جوانب دیگر آن غفلت می کنند؛
این ها به مقصد نمی رسند. برای رسیدن، باید بندگی کرد. هیئت های مذهبی یکی از
جاهایی است که می شود در آن، مسیر بندگی را پیمود. در این مجالس، هم عاطفه هست هم
احساس، هم عشق هست و هم اخلاق خوب، هم مردی و مردانگی و فکر درست و اعتقادات صحیح و
هم قرب به خدا. البته بعضی بدسلیقه هستند به یک جبنه کار توجه دارند و جنبه های
دیگر را رها می کنند؛ این ها چون با جامعیت پیش نمی روند، ضرر می کنند.

سال ها پیش در اصفهان، پیش از تولد من، وقتی می خواستند هیئت ها را راه بیاندازند،
برخی از بزرگان علما جلوگیری می کردند، حکم هم می دادند. برخی دیگر از علما اجازه
راه اندازی هیئت را می دادند ؛ ولی به این شرط که فقط به مداحی بسنده نشود، یک
روحانی هم باشد تا برای مردم، احکام و عقاید بگوید. آن ها که هیئت راه می انداختند،
متقی و دین دار و مسجدی بودند و دغدغه امام حسین علیه السلام را داشتند؛ بازی نبود.

هیئت؛ پشتوانه انقلاب

اصلاً آغاز این نظام ما با راه افتادن بچه های مذهبی و هیئتی بود. سال ۴۲ امام(ره)
هیئت های مذهبی را شناسایی می کنند و صحبت های ایشان به هیئت ها کشیده می شود. روز
عاشورا هم عکس های امام را بچه هیئتی ها همراه خودشان در مجالس عزاداری ها
می آوردند. الان هم این طور است؛ اگر بنا باشد حرکت مهمی صورت بگیرد، بچه هیئتی ها
انجام می دهند.

هیئت؛ بایدها و نبایدها

البته هرچیزی آسیب خودش را دارد. از امام علی علیه السلام که دیگر بهتر نداریم؛
ممکن است یک دیوانه ای پیدا شود و بگوید که علی خداست. باید این ها را منصفانه نقد
کرد. این درست نیست که هیئت ها را بکوبیم؛ این ها بچه های خودمان هستند. اگر اشکال
دارند، باید به آن ها بگوییم. باید از سر دل سوزی هم گفت؛ نه از سر نزاع و دعوا. من
که منبری ام؛ تو که مداحی؛ نباید از موضع قدرت با آن ها صحبت کنیم. به همین اندازه
که وقتی او خودخواهی و خودستایی می کند، ناراحت می شویم، او هم همین اشکال را به ما
می کند. از دست دادن جوان و هیئت ها اشتباه است. در کشور ما هرچه اختلاف بیشتر شود
و ما از اهداف اهل بیت فاصله بگیریم، دشمن بیش تر خوشحال می شود. باید به وحدت
بیندیشیم. اعتقادات ما مشخص است. آقا و بزرگان و علما هم، صبحت هایشان را کرده اند.

مجالس، متناسب با سیره اهل بیت

مداحان عزیز، دلسوز، مذهبی و دین دار هم این را می دانند؛ اصول اعتقادی باید مراعات
شود. باید اشعار درست خوانده شود. خدای نکرده حرف لغوی زده نشود. اشعار، کفرآمیز
نباشد؛ از اشعاری در شأن اهل بیت علیهم السلام استفاده شود؛ که خدای ناکرده اگر این
مجالس در شأن اهل بیت نباشد، اصلاً حرمت دارد. باید مجالس ما به گونه ای باشد که با
سیره و روش اهل بیت علیهم السلام، هم خوانی داشته باشد و جنبه الهی پیدا کند.
احساسات مذهبی بچه ها، احیای نام اهل بیت، شاد بودن به شادی اهل بیت و غمگین بودن
به غمشان، عبادت صددرصد است؛ ولی باید مواظبت کرد و دانست که شیطان در کمین است.
باید نظرات آقا را امتثال کرد؛ آقا واقعاً دلسوز هستند؛ پدر مهربانی هستند که
دیگران ندارند. دوستان مداح و بچه های هیئتی، پس از صحبت های آقا، خوشحال شدند؛
می گفتند خیلی وقت بود دلمان می خواست آقا یک چنین صحبت هایی بکند.

وصف زیبایی، یا مدح فضایل؟!

در روایت آمده، خدا رحمت کند کسی را که امر ما را زنده کند. فرموده اند، از حسن های
اخلاقی و فکری و اعتقادی بگویید. مستمعی که نشسته، قیافه حضرت ابوالفضل را که
ندیده، توی مداح هم ندیده ای، پس چرا ابوالفضل دوست داشتنی است؟ جز برای آن صفا و
وفا و آن پای عهد و پیمان بودنش؟!

در خارج، استاد فلسفه ای داشتیم به نام آنتونی برویس که استاد راهنمای من بود.
می گفت، مادرم یهودی است و پدرم مسیحی و خودم بی دین؛ اما چندبار به من گفت: مرتضی!
من به علی عشق می ورزم! او هیچ کدام از این توصیف ها را نشنیده و این تمثال ها را
ندیده بود، فقط یک نهج البلاغه داشت با ترجمه انگلیسی؛ هربار که نگاه می کرد
می گفت: علی عجب آدمی بود، شگفت زده می شد.

حالا که جوان، یکی دو ساعت وقت می گذارد و به هیئت می آید، بد است وقتی که از مجلس
بیرون می رود، نداند ویژگی های امام علی علیه السلام چیست؛ جوان، وقتی کمالات حضرت
را دریافت، خودش به این سمت وسو جهت گیری می کند. اما وقتی که شما به ظواهر تکیه
کردید ـ حالا بر فرض که چنین ظواهری باشد ـ مثلاً این که بگوییم چشمانشان خیلی
زیباست؛ حالا جوان ما باید برود توی شهر، دنبال چشم زیبا بگردد؟ یا باید دنبال
انسان باوفا بگردد؛ انسانی که به عهد خودش عمل کرده؟ جوان باید تلاش کند که خودش را
مثل حضرت عباس، متعهد به فضیلت های اخلاقی کند؛ البته نمی شود عباس شد، اما می شود
در آن راه گام برداشت.

قدر این هیئت ها را بدانیم

گاهی یک جمعیت چندین هزارنفره، پای صبحت ما نشسته اند؛ باید از این مجالی که فراهم
شده، بهره برداری کنیم. امام حسین علیه السلام کس دیگری را ندارد. باور کنید روحانی
یا مداحی که این فرصت را داشته، اما وقت این جمعیت را تلف کرده یا خدای نکرده
حرف هایی زده که اصلاَ غلط بوده است، پشیمان می شود. این شخص چگونه جواب خدا و اهل
بیت را می دهد باید راه را نشان داد.

خیلی خوب است اگر در کنار یک مداح خوب، یک سخن ران خوب و جامع هم باشد. باید این دو
را با هم ترکیب کرد؛ مردم هم استقبال می کنند.

باید داستان اهل بیت را قشنگ و درست گفت. شما به شیوه خود آقا نگاه کنید! وقتی
م