پاورپوینت کامل بیزارم از هر چه بیزاری ۱۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بیزارم از هر چه بیزاری ۱۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بیزارم از هر چه بیزاری ۱۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بیزارم از هر چه بیزاری ۱۹ اسلاید در PowerPoint :

۲۶

از امام حسن عسگری(علیه السلام) : نقل است که علی بن حسین(علیه
السلام) گفت: «از آن بیزارم که خدا را برای
منظورهای خودم و برای پاداش او عبادت کنم تا همچون بنده آزمند مطیعی باشم که اگر به
طمع بیفتد عمل می کند و اگر چنین نباشد از کار باز می ایستد و از آن نیز بیزارم که
او را از ترس بندگانش عبادت کنم تا همچون بنده بدی باشم که اگر نترسد، کاری
نمی کند.» گفتند: پس برای چه خدا را بندگی و عبادت می کنی؟ گفت: برای اینکه خدا به
خاطر نعمت ها و بخشش هایش شایسته عبادت است».*

می خواستم درست بیندیشم، به تو پناه آوردم. سراغ از گفته هایت گرفتم تا از لابه لای
آنها دستی به سر و روی افکارم بکشم و دیگر پرسشی برایم بدون پاسخ نماند. ابومحمد!
به خدا قسم که بسیار گشتم، هنوز هم می گردم. به خدا قسم که من هم دوست دارم همین
باشم که تو می گویی، اما قصه آدم را چه کنم؟

ذهن من پر است از خاطره های دور و نزدیک. یاد قصه خلقت آدم که می افتم پشتم
می لرزد. لحظه همدوشی شیطان با او و حوا را که به یاد می آورم، از خودم می پرسم
چگونه می توان به پناه رسید در حالی که سقوط در کمین است؟ یاد هبوط که می افتم
پلک هایم خشک می شود و هراس سقوط دامنم را می گیرد.

من مخلوقم و قانون خلایق، اطاعت است و اطاعت با عبادت است که گل می کند. تا به حال
بسیار گشته ام و بسیار هم از تو شنیده ام. مثلاً به همین عبادت که می رسی، می گویی
به زیادی نماز و روزه نیست. به خاطراتم که برمی گردم، می بینم اصلاً زیاد
نخوانده ام؛ اوقاتم پر نیست از مهر و تسبیح. بیگانه نیستم، اما آشنایی چندانی هم
ندارم و فقط به این می اندیشم که این زیاد نخواندن ها را تا به حال با چه چیزی
جبران کرده ام.

به اینجا که می رسم، یاد ترس آدم می افتم لحظه ای که از بهشت رانده شد. ترس کمی
نبود! چه دریا دل بود که توانست این سقوط را تحمل کند. با خودم می گویم دیدی ترس
چقدر بد طعم است. یاد بدی که می افتم از خودم می پرسم با چقدر خوبی می توان رنگ بدی
را شست.

وای! خدا به داد لحظه ای برسد که به یاد بهشت می افتم؛ آن درختان، آن نهر های جاری،
آن سلسبیل و زنجبیل و کافور، آن حوری و غلمان، مگر رهایم می کنند؟ یاد آنچه بخواهی
حاضر است، آهنگ جاودانه ذهنم شده است و از خودم می پرسم که ایا من شایسته این همه
هستم که برای به دست آوردنش تلاش کنم؟ و بعد یاد نمره امتحان می افتم و یاد
اعتبارهای این دنیا که…

شایستگان چه می کنند که حریر و استبرق می پوشند و نقره بر دست می کنند و ملایک به
گردشان می چرخند؟ امام نازنینم! بارها به خودم گفته ام که من هم می توانم به این
بهشت داخل شوم، ولی آخرش که چه؟ ایا وقتی کنار آب های روان قرار می گیرم، از خودم
نمی پرسم خدا در کجای این تلاش من قرار داشت؟

اما نمی توانم از این همه خوبی بگذرم. برای به دست آوردنش حاضرم شب و روزم را به
عبادت سپری کنم، اگر بهشت حاصل عبادت باشد. تا حالا دیده ای که بگ