پاورپوینت کامل صدای نیایش ماهی ها به گوش نمی رسد;معرفی و نقد کتاب وقت نیایش ماهی ها ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل صدای نیایش ماهی ها به گوش نمی رسد;معرفی و نقد کتاب وقت نیایش ماهی ها ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل صدای نیایش ماهی ها به گوش نمی رسد;معرفی و نقد کتاب وقت نیایش ماهی ها ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل صدای نیایش ماهی ها به گوش نمی رسد;معرفی و نقد کتاب وقت نیایش ماهی ها ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۶

وقت نیایش ماهی ها نوشته مصطفی جمشیدی داستانی است که ساختار مدرن آن و نوع روایت
ویژگی خاصی دارد. نویسنده کوشیده کاری ضد کلیشه ارائه دهد به همین دلیل نوشتن
خلاصه ای منسجم از این داستان کار ساده ای نیست.

نویسنده یا راوی می خواهد داستانی درباره مهدویت بنویسد. با فردی به نام صافی
قرارداد می بندد و تعریف داستانش را از سال ۱۳۵۴ شروع می کند. به عقیده او آن سال
از نظر وقایع تاریخی مهم است. چون جاسم بندری درِ معدنی که چشم بادامی ها از آن به
بهانه تولید سیمان سوءاستفاده می کنند را می بندد. و چند ماه زندانی می شود. در آن
مدت شخصی نامه ای از جاسم به پسرش زائر می آورد که بعداً معلوم می شود پنج سال قبل
مرده بوده است. زائر ذوق ادبی دارد و به مباحث مهدویت علاقه مند است. پدرش را به
عنوان یک قهرمان ملی قبول دارد پدری که همه حرف هایش را با او در میان می گذارد از
خواب هایش می گوید که یک جوکی هندی دنبالش می کند ولی به او نمی رسد. از سفرهایش با
ناخدا یونس حرف می زند. زائر معلمی به نام حقیقت دارد که از اقوام عَلَم است اما به
خاطر بعضی مسائل سیاسی به خور تبعیدش کرده اند کم کم انقلاب می شود، جنگ پیش
می اید، زائر مسئول جهاد بندر می شود رمان جنوبی را می نویسد همان سال ها قرار
می شود فیلم قصه جاسم را بسازند. کارگردان با زائر ارتباطی مداوم و تنگاتنگ برقرار
می کند. در یکی از این دیدارها ماجرای دختر چینی را به زائر می گوید که مسلمان و
شیعه شده و به دنبال موعود است. کارگردان می خواهد قصه او را نیز بسازد بعد هم حرف
منبری که در مسجد گوهرشاد است پیش می اید و ماجرای ناخدایونس که یادآوری می کند
منبری از بندر توسط پرتغالی ها به یغما رفته و سر از موزه لوور درآورده سپس خاطرات
سرباز کیان مهرامیدی را می خوانیم که برای خودش خیال پردازی می کند و از ماشین ژیان
و حال و هوای شارجه و امیران عرب می گوید. و همین طور بازتاب ماجراهای داستان تا
سال ۱۳۸۵ ادامه دارد و در انتها صافی خود را صوفی و حقیقت راوی معرفی می کند.

سرگردان در راه بین فرم و تکنیک

وقت نیایش ماهی ها با عنوانی نمادین و فضاهایی متفاوت و سمبلیک به نبرد خیر و شر و
مقوله انتظار می پردازد.

نویسنده عقیده دارد: «این داستان بازتعریفی است از جست وجوی انسان برای یافتن درمان
دردهایش. قهرمان رمان نوجوانی است که پیش از انقلاب اسلامی در معرض دردها و آلام
بسیاری قرار می گیرد. این نوجوان ۱۴ ساله با راهنمایی های معلمش و با توسل به
معنویات سعی می کند در راه کمال و سعادت معنوی گام بر دارد.

داستان با دغدغه راوی آغاز می شود. قرار است کاری نمادین بنویسد که ضمن عبور از
دنیای رئال، به حقیقتی قدسی برسد. حقیقتی که در مقوله انتظار آخرین بشر می گنجد.
فضای داستان متعلق به جنوب ایران است با شخصیت هایی مثل جاسم، زائر حقیقت، ناخدا
یونس وعبدالرحمان که هر کدام در ذهن نویسنده شخصیتی مثبت و اسطوره ای دارند.

و قرار است هر یک مفهومی ماورایی را به مخاطب القا کنند. و در مقابل آنها افرادی
مثل چشم بادامی ها، جوکی هندی، و در لایه درونی داستان شخص شاه، و وابستگانش مانند
ژاندارم و آن سرباز قرار می گیرند. اما به نظر می رسد که هیچ یک از این شخصیت ها
کاملپرداخته نشده اند. و نویسنده بنا به هر دلیلی نخواسته بیش از این به آنها
بپردازد. مثلا ًچرا عبدالرحمان با عالم غیب ارتباط دارد؟ یا جاسم به چه دلیلی باید
جاودانه شود ؟ ایا صرفاً بستن در معدنی که چشم بادامی ها محصولات آن را غارت
می کردند برای این جاودانگی کفایت می کند؟

یا سؤال دیگری که در ابتدای کتاب برای خواننده مطرح می شود این است که چرا نویسنده
روی سال ۵۴ تأکید می کند؟ «فصل دوم یا سوم را این طور می خواهم شروع کنم سال ۵۴
است. ۵۴، ۵۴، ۵۴،… چند تا ۵۴ می گویم که بفهمم آن سال ها چی بودند. کجا رفتند و
چطور شدند.» ولی با همه این تأکیدها تصویر واضحی از آن سال ها ارائه نمی دهد؟

تصویری که فرد خالی الذهن را قانع کند و او را تا انتهای داستان پیش ببرد. همین
موضوع مخاطب را با اهالی خور و حتی با اشخاص داستان بیگانه کرده است تصویر ها و
فضاهایی که بیش از عینی و ملموس بودن ذهنی و گنگ اند.

نکته دیگری که به این بیگانگی دامن می زند فرم و تکنیک داستان است نویسنده، اول شخص
داستان خویش است کسی که با صافی قرارداد می بندد تا برایش یک رمان دینی با رویکرد
مهدویت بنویسد. کار را تا چند صفحه به صورت روایی می نویسد. و بعد داستان در قالب
نامه پیش می رود.

داستانی که بین حال یعنی ماجرای راوی و صافی و گذشته خور معلق است سپس موضوع نقد
مخاطبان پیش می اید که از جاهای دور و نزدیک و در حین نوشته شدن کار آن را نقد و
بررسی می کنند و راوی نیز در همان جا به سؤال های آنان پاسخ می دهد که این پرسش و
پاسخ می تواند دفاع قبل از نقد تلقی شود. قالب های بعدی خاطره نویسی، فیلم نامه،
شعر و حتی داستان کوتاه است. در لابه لای این قالب ها می توان به حکایت های مربوط
به امام زمان و ماجرای آن جوکی هندی نیز اشاره کرد. به نظر می رسد آقای جمشیدی
حرف های بسیاری برای گفتن داشته و کوشیده تا حد ممکن آنها را در این رمان بگنجاند
از طرف دیگر نخواسته به اطاله کلام مبتلاً شود و همه حرف هایش را تیتروار وگذرا
مطرح کرده است.

به همین دلیل از ارائه تصاویر داستانی باز مانده و این موضوع داستان را قدری
آسیب پذیر نموده است.

اما نکته ای که خود راوی هم به اهمیت آن توجه دارد ماجرای منبر است سوژه ای که
می تواند به داستان غنا و رنگ و بویی تازه ببخشد منبری که برای امام زمان ساخته شده
تا او بعد از ظهور بر آن بنشیند و خطابه کند منبری که بار اعتقادی یک ملت را در بر
دارد و در انتها به دست اجانب می افتد ولی باز هم مختصرگویی راوی کار را خراب
می کند.

شاید اگر این داستان به صورت خطی نوشته می شد و نویسنده فقط به حال و هوای مردم خور
می پرداخت، یا اگر منحصراً در موضوع منبر قلم می زد موفق تر بود. از قالب های اضافی
کاسته می شد و مخاطب راحت تر با آن کنار می آمد.

در کل احساس می شود کار شتاب زده نوشته شده یا این که داستان در میان فرم و تکنیک
گم شده اس