پاورپوینت کامل قصه های دورآباد;مهمان زمستانی ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قصه های دورآباد;مهمان زمستانی ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قصه های دورآباد;مهمان زمستانی ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قصه های دورآباد;مهمان زمستانی ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

۳۸

کدخدا با چندگونی سیب و پرتقال که بار الاغش کرده بود از باغ به طرف خانه آمد (نخیر یادم هم نرفته بگویم یکی بود یکی نبود یک روستایی بود که خیلی دور بود این روستا از بس که دور بود اسمش را گذشته بودند دورآباد بلکه این بار خواستم تنوعی به کار داده باشم) جلوی در که رسید گونی ها را زمین گذاشت در زد و بی آن که منتظر بماند به طرف میدان ده راه افتاد. آن طرف میدان صفدر و نوروز رو به جاده ایستاده بودند. کدخدا پیش آنها رفت. صفدر و نوروز سلام کردند. صفدر گفت: کدخدا گرد و غبارها را نگاه کن.

کدخدا پرسید: گرد و غبارها؟

صفدر گفت: آره دیگر، گرد و غبار معروف که آن پایین است یک گرد و غبار غیر معروف هم که آن بالاست، روی هوا.

کدخدا با دست به پیشانی خود زد: اگر من شانس داشتم کدخدای یک آبادی نزدیک تر می شدم نه دورآباد که صفدرش ابر را نمی شناسد.

نوروز ریز خندید. صفدر چند بار به کدخدا و چند بار به ابرهای سیاهی که یواش یواش به دورآباد نزدیک می شدند نگاه کرد و گفت: آخر کدخدا از وقتی قصه های دورآباد شروع شده ما غیر از گرد و غبار معروف چیزی ندیدیم. توی هر داستان دو سه بار گرد و غبار معروف می اید و می رود نه آبی نه بادی نه بارانی نه برفی… کدخدا انگشت جلوی صورتش گرفت: هیس س س س… می خواهی بهانه دست دیگران بدهی؟ نوروز هنوز می خندید. کدخدا گفت: مرض! تو هنوز می خندی؟

نوروز دستش را بالا گرفت و گفت: رادیو.

کدخدا گفت: می دانم.

نوروز گفت: پس چرا پرسیدی؟

کدخدا گفت: حرف را عوض کن. گرد و غبار معروف به آنها رسید و از میانش نامه رسان سوار بر موتورسیکلتش بیرون آمد. هر سه گفتند: باز هم تو؟!

نوروز پرسید: کی آزاد شدی؟

صفدر گفت: تو دیگر چقدر پررویی؟

نامه رسان گفت: قول دادم دیگر از آن ادا و اطورها درنیاورم.

و از موتورسیکلت پیاده شد.

کدخدا پرسید: حالا چی برایمان آوردی؟

نامه رسان پاسخ داد: دو سه تا نامه از بچه هاتون و…

نوروز حرفش را قطع کرد: چند تا قبض آب و برق و تلفن و همراه طبق معمول

نامه رسان گفت: ای شیطون از کجا فهمیدی؟ و نامه ها و قبض ها را به دست کدخدا داد.

کدخدا یکی یکی نامه ها را نگاه کرد یکی از آنها را به صفدر داد. صفدر نامه را گرفت: از برزو است.

کدخدا قبض ها را هم یکی یکی نگاه کرد. چند تا از آنها را جدا کرد و به صفدر و نوروز نشان داد.

هر سه خندیدند. کدخدا رو به نامه رسان گفت: ما که گاز نداریم.

نامه رسان جواب داد: درست است که حالا گاز ندارید ولی به هرحال باید پیش بینی های لازم جهت آماده سازی زیر ساخت های توسعه صورت پذیرد.

هر سه سرتکان دادند. باز کدخدا گفت: حالا توی هر قبض گاز چند نوشته اند.

نامه رسان گفت: هیچی توی همه قبض ها نوشته است: قابل پرداخت صفر، یارانه تعلق گرفته به شما ۱۰۰ پاپاسی. ناگهان چند قطره باران روی سر و روی نامه رسان و دورآبادی ها چکید. نامه رسان به آسمان نگاه کرد و گفت: ای وای، باران. حتماً تگرگ هم همراهش هست. شاید هم برف باشد فکر کنم طوفان و گردباد و سونامی هم به زودی پیدا می شود. دورآبادی ها به اطراف نگاه کردند. صفدر گفت: کجا؟ نوروز گفت: کو؟ نامه رسان گفت: مگر باران را نمی بینید؟ کدخدا گفت: همین چند قطره؟ نامه رسان گفت: گول این چند قطره را نخور! آن ابرهای سیاه بالای سرت را ببین. با صدای «خِرخِر» هر سه برگشتند و به نوروز و رادیوی توی دستش نگاه کردند. بعد از کلی خِرخِر گوینده رادیو گفت: و اینک اخبار هواشناسی: با رفت و آمدهای مکرر توده های کم فشار و پرفشار بالاخره چند قطره باران چکید. با بارش اولین باران زمستانی کلیه راه های کشور بسته و هم چنین کلیه گردنه های کشور مسدود شدند و تونل های کشور ریزش کردند. همه خطوط تلفن،