پاورپوینت کامل از سرخ و سیاه این حکایت(بخش دوم) ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل از سرخ و سیاه این حکایت(بخش دوم) ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل از سرخ و سیاه این حکایت(بخش دوم) ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل از سرخ و سیاه این حکایت(بخش دوم) ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

۱۸

تربت کربلای حسین هم کشتی نجات است

درباره خواص تربت مقدس امام حسین(ع) سخن زیاد شنیده اید چه بسیار کسان که به تبرک آن را خورده و رخت زندگی به سلامت از طوفان بیماری و هراس مرگ بیرون برده اند. از جمله برکاتی که در تربت امام حسین معلوم شده و به اثبات رسیده اثر شفابخشی و نجات بخشی آن است.

در تاریخ آمده است که شخصی به نام حاج کاظم بوشهری از بندر کویت با کشتی به طرف کراچی حرکت می کند. در بین راه، طوفان شدیدی کشتی را در معرض تهدید قرار می دهد. در این حال ناخدای کشتی اعلام می کند که این حادثه را پیش بینی نکرده بوده ام اما برای رفع آن راه حل مناسبی سراغ دارم هر کس با خود تربت کربلا دارد نزد من بیاورد!

حاج کاظم با تعجب به سراغ ناخدای کشتی می رود متوجه می شود وی مسیحی است تعجبش دو چندان می شود و می پرسد تربت را می خواهید چه کار؟! می گوید: می خواهم بریزم توی دریا؛ چهار طرف کشتی، تا طوفان آرام شود یا به کشتی آسیبی نرساند.

حاج کاظم، تربت را به ناخدای مسیحی می دهد ناخدا فکورانه در آن می نگرد و می گوید: من نمی دانم این چه سری است و چه خاصیتی در این یک مشت خاک نهفته است ولی از پیشینیان آموخته و بارها تجربه کرده ام که این خاک، باعث آرامش امواج متلاطم دریا می شود.

انگیزه های تألیف یک مقتل عاشورایی

مرحوم فرهادمیرزا (معتمدالدوله نشاط) که مردی کتاب خوان، ادب دوست و فرهنگ پژوه بوده صاحب تألیفات متعددی است از جمله هدایه السبیل و کفایه الدلیل (سفرنامه حج) و قمقام زخار و صمصام بتار (مقتل امام حسین و اصحاب بزرگوار ایشان) در مقدمه کتاب مقتل خود در انگیزه نوشتن چنین کتابی ماجرایی شبیه به قصه بالا آورده، بر آن باور، صحه می گذارد.

فرهادمیرزا ضمن گله از نویسندگانی که تاریخ کربلا را با دروغ آمیخته اند، می نویسد:۱

هر یک از محدثان و مورخان، به نحوی تاریخ زندگانی امام حسین(ع) را نوشته اند که اختلافات بسیاری در آن پدید آمده و روایترا نمی توان با هم تطبیق داد. این قصه تا بدان جا رسیده که از شدت روایتمعتبر و نامعتبر، اکنون صحیح و سقیم را نمی توان از هم تشخیص داد و من از عنفوان جوانی در نظر داشتم کتابی خالی از حشو و زواید در حالات و زندگانی آن امام به رشته تألیف درآورم اما به علت کثرت مشکلات و مشاغل دیوانی هیچ گاه فرصت نیافتم و این آرزو «چون طلعت حور همیشه در پرده خفا محجوب و مستور بود» اما هیچ گاه ناامید نشدم. یک بار در عاشورای ۱۲۸۶ه ق به قرآن مجید تفأل زدم ایات آغازین سوره نمل آمد؛ که بشارت به همراه داشت.

پس از چند سال در سنه ۱۲۹۲ توفیق حج بیت الله و زیارت آستان حضرت سیدالانام(ص) نصیب گردید.

در محرم ۱۲۹۳ در هنگام بازگشت، در دریا طوفانی پدیدار آمد مصداق کریمه و جاءهم الموج من کل مکان (یونس، ۲۲) ظاهر شد «چنان که سیصد مایل راه تمام آن بحر زخّار متلاطم و موج بتار متصادم بود!»

در آن لحظه دست توسل به دامن اهل بیت عصمت و طهارت زده، نذر خود (تألیف کتاب مقتل عاشورایی) را به یاد آوردم و عهد کردم اگر از دهر فرصتی و در عمر مهلتی باشد این خدمت به پایان آورم بعد از آن از تربت پاک حضرت امام شهید صلوه الله و سلامه علیه به دریا ریختم. همان گاه دریا آرام یافته امواج از هیجان افتاد و در پناه عنایت حضرت باری تعالی به عافیت و سلامت به وطن رسیدم.۲

فرهادمیرزا این شاهزاده قاجار، بعداً به عهد خود وفا نمود و «قمقام فخّار» را که شرح حال مفصل حضرت سیدالشهدا است از سنه ۱۳۰۳ آغاز کرد و ذی الحجه ۱۳۰۴ به پایان رساند.

نکته جالب توجه، انگیزه نویسنده در تألیف این کتاب است که در حقیقت نوعی آسیب شناسی و زدودن تحریفات عاشورایی است که در زمان ناصرالدین شاه و پیش از او آغاز شده و در کتاب هایی چون ناسخ التواریخ تألیف محمدتقی سپهر و فرزندش نمود یافته بود.

دو حکایت خواندنی از عصر ناصری

حال که از عزاداری در زمان حکومت ناصرالدین شاه سخن به میان آمد، بگذارید دو حکایت کوتاه هم در این باره نقل کنیم و دامن سخن برچینیم.

ناصرالدین شاه از حکام ستمگری بود که روحیه های متضادی داشت و به عبارتی «جامع اضداد» بود از یک سو شراب نوشی و شکنجه و قتل بزرگانی چون محمدتقی خان امیرکبیر و امثال او برایش عادی بود، از سوی دیگر گاه رقیق القلب می شد و شعر می سرود و به آستان اهل بیت عرض ارادت می کرد. او به هنر شبیه خوانی و تعزیه علاقه بسیاری داشت و به همین خاطر دستور داد امکانات راه اندازی تعزیه در سطح وسیع فراهم گردد. ساخت «تکیه دولت» در تهران دقیقاً به همین دلیل صورت گرفت.

رونق مجالس عزاداری و تعزیه در این عصر دو نتیجه مهم در پی داشت: اول ظهور نوحه خوانان، روضه خوانان و واعظانی چیره دست که موسیقی و هنر کلامی (خطابه) در منبر آنان نمود خاصی داشت و دوم تعزیه پردازان و شبیه خوانانی که با بهره مندی از موسیقی ایرانی اشعار تعزیه را اجرا می کردند. بنا به دلایل یاد شده موسیقی که در این دو رشته نمود خاصی داشت رونق گرفت و ناصرالدین شاه از عاملان اصلی حفظ این هنر ملی و آئینی شد.۳

با ذکر این مقدمه به نقل دو حکایت کوتاه می پردازیم.

حفظ حرمت امامزاده با متولی است

در تاریخ آمده است تاج نیشابوری (تاج الواعظین) که از واعظان معروف بوده است به دلیل تأثیر صوت و اطلاعات وسیعی که داشته سرآمد اهل منبر در زمان خود بوده است. به همین دلیل همگان آرزو داشتند پای منبر او بنشینند، نیز صاحبان و بانیان مجالس عزاداری برای پرشور شدن مجلس خود همواره سعی داشته اند به هر قیمتی شده او را دعوت کنند. حال ببینیم میرزا علی اصغر اتابک، صدراعظم وقت برای دعوت تاج نیشابوری برای مجلس خود چه بهایی پرداخت.

صدراعظم مطلع شد که تاج الواعظین به تهران آمده و در حجره ای واقع در یکی از مساجد بازار تهران منزل کرده است فوراً برای او پیغام فرستاد و از او