پاورپوینت کامل ۷۲ پرواز عاشقانه (بخش دوم) ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ۷۲ پرواز عاشقانه (بخش دوم) ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ۷۲ پرواز عاشقانه (بخش دوم) ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ۷۲ پرواز عاشقانه (بخش دوم) ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

ـ انس بن حارث بن نبیه بن کاهل بن عمرو بن صعب بن اسد بن خزیمه:

گفت: از رسول اکرم که حسین بن علی۷را در آغوش داشت شنیدم می فرمود:

«إنّ إبنی هذا یقتَلُ بأرضٍ مِن أرضِ العراق ألا فَمَن شهده فَلْینْصُره»

«این فرزندم حسین۷ در منطقه ای از سرزمین عراق به شهادت می رسد. آگاه باشید! هر کس او را درک کند، باید به یاری اش بشتابد.»

زمانی که حسین۷ را در کربلا مشاهده کرد به یاری اش شتافت. رخصت نبرد خواست. سالخورده بود و این گونه رجز می خواند:

قد عَلمتْ کاهلها و دودان

و الخندفیون و قیس عیلان

بأنّ قومی آخه للأقران

تیره های کاهل و دودان و فرزندان خندف و قیس و عیلان، گواهی می دهند که قوم من به هنگام نبرد، دشمنِ جانِ پهلوانند.

ـ حبیب بن مظاهر:

جزء صحابه پیامبر بود و در کلیه جنگ ها و در رکاب علی۷ به مبارزه پرداخته بود.

در کربلا هدایت جناح چپ سپاه امام حسین۷ بر عهده اش بود. شهادتش امام حسین۷ را در هم شکست و فرمود:

«عند الله أحسب نفسی و حماه أصحابی»

«خود و یاران مدافع خویش را نزد خدا ذخیره می نهم.»

ـ مسلم بن عوسجه اسدی:

از جمله افراد کوفه بود که به حسین۷ نامه نوشت و بدان وفا کرد:

در کربلا در سمت چپ سپاه حسین۷ حضور داشت و آنچنان جانانه جنگید که مانندش را سراغ ندارند.

سرانجام مسلم بن عبدالله بن ضبابی و عبدالرحمان بن ابو خشکاره جبلی در کشتنش با یکدیگر هم دست شدند.

ـ ابو ثُمامه، عمرو صائدی:

از رزم آوران عرب و بزرگان شیعه و یاران امیرالمؤمنین بود و در جنگ های حضرت شرکت داشت… سپس در کنار امام حسین۷ قرار گرفت.

پس از اقامه نماز به امام حسین۷ عرضه داشت: ای اباعبدالله! تصمیم گرفته ام به یارانم بپیوندم و برایم ناخوشایند است که پس از شما زنده بمانم و تنهایی و بی کسی و کشته شدن شما را ببینم!»

بر اثر جراحات فراوان، ضعف بر وجودش غالب شد و سرانجام قیس بن عبدالله صائدی، پسر عمویش، که با وی دشمنی داشت او را به شهادت رساند.

ـ شوذب بن عبدالله هَمْدانی شاکری:

برای رساندن نامه مسلم و دعوت نامه های مردم کوفه به امام حسین۷ از کوفه به مکه آمد و با امام ماند تا کربلا. جنگ که در گرفت از همان ابتدا به نبرد پرداخت. قهرمانانه جنگید و به فیض شهادت نایل آمد!

ـ عبدالرحمن اَرجی:

از جمله فرستادگان امام به همراه مسلم به کوفه بود که بعداً به خدمت امام بازگشت و در شمار یاران ایشان در آمد. با مشاهده صحنه جنگ از امام اجازه میدان خواست… رخصت گرفت و رجز خواند که:

صبراً علی الأسیاق و الأسِنّه

صبراً علیها لِدخول الجنّه

در برابر شمشیر ها و نیزه ها صبر و شکیبایی خواهم کرد، صبری در مقابل آن ها برای ورود به بهشت…

ـ سیف بن حارث بن سُرَیْع بن هَمْدانی جابری و مالک بن عبدالله:

پسر عموی هم بودند. در دهم محرم، زمانی که بی کسی و تنهایی امام حسین۷ را دیدند، گریه کنان به حضور امام رسیدند شرمنده از این که امام در محاصره دشمن است و چیزی بیش از جان خود برای دفاع ندارند.

به اتفاق هم به نبرد پرداختند و سرانجام با شهادت، رخت از دنیا بربستند.

ـ ابو عمره، زیاد هَمْدانی صائدی:

اهل نیایش بود و شب زنده داری. در عاشورا به شدت مبارزه می کرد و هرگاه بر عده ای یورش می برد همه را پراکنده می ساخت. سپس نزد مولایش امام حسین۷ باز می گشت که:

أبشر هُدیَت الرُشد یابن أحمدا

فی جنّهِ الفردوس تَعلوا صَعّدا

یعنی: ای فرزند رسول خدا! تو را مژده باد که همه را به هدایت رهنمون گشتی و در بهشت برین در بهترین جایگاه قرار دادی.

ـ عمروبن عبدالله هَمْدانی جندعی:

در رکاب اباعبدالله مبارزه کرد و بر اثر زخم کاری سرش از اسب به زمین افتاد. مردان قبیله اش او را از صحنه بیرون بردند و پس از یک سال و بر اثر همان ضربت به شهادت رسید. در زیارت ناحیه مقدسه می خوانیم: «السّلام علی الجَرح المُرتَث عَمرو الجندعی»

ـ سوّاربن منعم بن جالس بن ابو عمیر بن نَهِم هَمدانی نهدی:

قبل آغاز نبرد به حضور امام حسین۷ شرفیاب شد. در نخستین حمله به مبارزه پرداخت، زخمی شد و از اسب بر زمین افتاد. عصر عاشورا اسیر شد و ۶ ماه بعد به شهادت رسید.

«السّلام علی الجریح المأسور، سوّار بن أبی عمیر النَهْمی» (زیارت ناحیه مقدسه)

ـ بُرَیْر بن خُضَیْر هَمْدانی مشرقی:

در اوج تشنگی مولای خود رخصت خواست تا با سپاه دشمن سخن بگوید. یزید بن مَعقِل به مجادله با او پرداخت. به مباهله دعوتش کرد تا از خدا بخواهند شخص درغگو را مشخص نماید و آن کس که بر حق است فرد نا حق را به قتل برساند.

دو ضربه میان شان رد و بدل شد! ضربه خفیف یزید بر بریر و ضربه کاری «بریر» بر سر یزید. طوری که کلاهخودش شکافت و تیغه شمشیر به مغزش رسید.

سرانجام «لعب بن جابر عمرو أزدی» بر «بریر» حمله برد و او را به شهادت رساند.

ـ نافع بن هلال جملی:

دشمن را یارای مقابله تن به تن با او نبود. از هر طرف به او یورش برده و چنان او را زیر باران سنگ و سر نیزه گرفتند که بازوانش در هم شکست و او را به اسارت گرفتند. سرانجام شمر، او را به شهادت رساند و در حالی که نافع به او می گفت: «… سپاس خدایی را که شهادت ما را به دست بد نهادترین آفریدگانش قرار داده!»

ـ حجّاج بن مسروق بن جُعف بن سعد العشیره مَذْجِحی جُعفی:

جنگ که در گرفت به خدمت امام حسین۷ رسید و رخصت میدان خواست. جنگید و با تنی آغشته به خون از میدان به نزد امام بازگشت که:

فَدَتْک نفسی هادیاً مهدیاً

الیوم ألقی جَدَّک النبیّا

ثمّ أباک ذی الندی علیّاً

ذاک الَذّی نَعرفه الوصیّا

«جانم به قربانت که هدایت کننده و هدایت شده ای، امروز به دیدار جدّت، پیامبر۹ خواهم شتافت، سپس پدرت علی۷، آن انسان بزرگواری که او را وصیّ پیامبر می دانم، ملاقات می کنم.»

به میدان بازگشت و مبارزه کرد تا شربت شهادت نوشید!

ـ یزید بن مُغْفِل بن جُعف بن سعد العشیره مَذجحی جُعفی:

از دلاوران شیعه، شاعری نامی و از یاران امیرالمومنین۷ بود. پس از گرفتن اجازه میدان از امام حسین۷ با این رجز به سمت میدان تاخت:

أنا یزید و أنا ابن مُغْفَل

و فی یمینی نصل سیف منجل

أعلو به الهامات وسط القسطل

عن الحسین الماجد المفضل

«منم یزید فرزند مغفل که تیغه شمشیری برّاق در کف راست دارم. در میان این گرد و غبار سرها را پرتاپ می کنم و دشمن را از حسین والا تب