پاورپوینت کامل ادیان و مذاهب در کشور میانمار ۷۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ادیان و مذاهب در کشور میانمار ۷۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ادیان و مذاهب در کشور میانمار ۷۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ادیان و مذاهب در کشور میانمار ۷۰ اسلاید در PowerPoint :

۲۸۱

سرزمین طلایی

جمهوری سوسیالیستی متحده برمه(میانمار)، با ۶۷۶۵۵۲ کیلومتر مربع وسعت، در منطقه
جنوب شرق آسیا واقع است. این کشور از مشرق با هندوستان و بنگلاش و از جنوب غربی با
جمهوری خلق چین هم مرز و نیز دارای ساحلی طولانی در خلیج بنگال و دریای آندمان
است.۱

برمه در عرض جغرافیایی ۱۰ تا ۲۸ درجه شمالی و طول جغرافیایی ۱۹ تا ۱۰۱ درجه شرقی
قرار دارد. طول خاک آن از شمال به طرف جنوب ۱۲۹۰ کیلومتر و عرض آن از شرق به غرب در
پهنترین قسمتها ۸۰۵ کیلومتر است.

این کشور حدود ۵۶۰۰ کیلومتر خاکی و ۱۹۳۰ کیلومتر ساحل دریایی دارد. طولانی ترین مرز
برمه ۲۱۹۵ کیلومتر با جمهوری خلق چین است. برمه با کشور تایلند ۱۷۹۹ کیلومتر، با
هندوستان ۱۴۸۷ کیلومتر و با بنگلادش ۷۰ کیلومتر مرز مشترک دارد و همچنین در مشرق با
لائوس هم مرز است.

جمعیت

براساس آخرین آمار و سرشماری، جمعیت میانمار ۵۵ میلیون برآورد گردیده است.۲

اقوام و نژادها

اکثر مردم این کشور از نژاد برمه ای اند، لکن اقوام و نژادهای مختلف دیگر نیز در
این کشور زندگی می کنند. در این کشور از چهارده قوم آثار تمدن به جا مانده است.
علاوه بر این، مردمانی از نژادهای تبتی، هندی و تایلندی نیز به این کشور مهاجرت
کرده اند و در آن زندگی می کنند.

قبل از استقلال کشورهای شبه قاره هند، تعداد فراوانی از اتباع هندی و بنگالی به
برمه مهاجرت نمودند. تعدادی ایرانی نیز از یک قرن و نیم پیش در برمه زندگی می کردند
که اکنون تنها اندکی از اعقاب آنان باقی مانده اند.۳

سوابق تاریخی برمه

برمه کشوری باستانی است. نخستین سکنه این سرزمین، در سالهای اولیه مسیحیت در برمه
اقامت گزیدند. اعقاب برمه ای های فعلی در قرنهای یازدهم تا سیزدهم میلادی، پادشاهی
پاگان را بنیانگذاری کردند.۴مهم ترین آثار و نشانه های اولیه تمدن و فرهنگ در این
سرزمین، مربوط به همان دوران است.

برمه ایها در این دوران از نظر کشاورزی، سیستمهای آبیاری و معماری بسیار پیشرفته
بودند. هنوز هم ویرانه های بسیاری از معابد بودایی پادشاهان پاگان در گوشه و کنار
این سرزمین دیده می شود که بعضی از آنها نظیر معبد آناندا پاگودا از شاهکارهای
معماری جهان محسوب می شود.

دامنه جنگ و سلطه انگلستان بر کشور هند که از سالهای ۱۸۲۴ تا ۱۸۸۵م ادامه داشت،
کشور برمه را نیز در برگرفت که به طور کلی سبب نابودی رژیم امپراتوری شد و برمه به
عنوان قسمتی از شبه قاره هند، جزو مستعمرات انگلستان قرار گرفت.

زبان و خط

مردم برمه بیش از یک صد نوع گویش مختلف دارند، اما زبان رسمی آنان بودایی
است.۵رسم الخط زبان برمه ای سابقه ای کاملاً متفاوت دارد. این رسم الخط، از زبان
پالی در جنوب هندوستان گرفته شده و شباهتهای بسیاری با کتابت «تلوگو» دارد. زبان
انگلیسی هم به طور گسترده ای در این کشور به کار می رود که مربوط به دوران سلطه
انگلیس است.

ادیان و مذاهب

در برمه بودیسم دین رسمی کشور است، ولی پیروان سایر مذاهب و ادیان نیز در اجرای
مراسم مذهبی خود آزادند.۶۸۵ درصد مردم برمه بودایی، هفت درصد مسلمان، چهار درصد
هندو و دو درصد مسیحی اند.۷دو درصد باقی مانده را نیز آیینهای بودایی چینی،
تائوئیستی، کنفوسیوسی و نیاکان پرستی تشکیل می دهند. کثرت پیروان بودایی را در همه
جای این کشور می توان به خوبی مشاهده نمود، زیرا تقریباً هر روستا و دهکده ای لااقل
تأمین هزینه یک مدرسه مذهبی را به عهده دارد. پاگوداها، یعنی معابد بودایی در سراسر
برمه علیا و سفلا به چشم می خورد. راهبان بودایی که «پونچی» نام دارند، همه جا در
بین مردم دیده می شوند.۸

بودیسم

هر چند بوداییان برمه پیرو آیین بودا هستند، از آیین خالص بودایی پیروی نمی کنند.
زیرا قبل از ورود آیین بودا به برمه، مردمان این سرزمین به نوعی عقاید بومی که بر
استغفار و شفاعت طلبی و ادای قربانی برای ارواح(تاتها ) تمرکز یافته بود، ایمان
داشتند و اعتقادات فوق هنوز هم در بسیاری از قبایل کوهستانی رواج دارد.

در بودیسم مفهومی به نام احترام به بودا وجود دارد. بوداییان این وظیفه را با رفتن
مقابل مجسمه بودا یا درخت بودا یا محلی گنبد مانند در معابد که خاکستر مردگان در آن
دفن می شود یا پاگودا انجام می دهند. آنان در مقابل آن مجسمه بودا، حال عبادت و دعا
به خود می گیرند. بوداییان دائماً هشدار می دهند که عبادت این اشیا مورد نظر نیست.۹

احترام به مجسمه بودا، تنها تلاش برای یادآوری عظمت و آموزه های صاحب مجسمه است.
بوداییان با احترام به مجسمه چیزی از او نمی خواهند، فقط به او احترام می گذارند و
از او تشکر می کنند که راه حقیقت را کشف کرده و به آنها نشان داده است. به نظر
بوداییان در این شیوه، احترام گذاشتن احترام گذارنده است که سود حاصل می کند، افکار
و گفتار او با اندیشیدن به بودا پاکیزه می شود و قدرت معنوی برای گام نهادن به راه
بودا را پیدا می کند. این کار همانند احترام به بنای یادبود کشتگان جنگ است. به
عقیده بوداییان افرادی که در زمینه فکری و روحی به پیشرفت رسیده اند، ممکن است جهت
تمرکز دیگر نیازی به مجسمه نداشته باشند، اما این کار برای کسانی که فکر خود را
توسعه و رشد نداده اند، ضروری است.

اهدای گل

در کشور میانمار و نیز سایر کشورهای بودیستی، بوداییان پیرو جوان و حتی کودک، به
مجسمه بودا یا به اماکن مقدس بودایی گل هدیه می کنند یا چراغی در آنجا روشن
می نمایند یا عود می سوزانند. کودکان از اینکه گلها را بچینند و دسته دسته کنند تا
برای هدیه به بودا آماده شود، لذت می برند. آنها در این برنامه ضمن آشنایی با مفهوم
زیبایی، یاد می گیرند بخشنده باشند، تحرک داشته باشند و بالاتر از همه به بودا و
گوداما و سانگا احترام بگذارند. آنها بعد از اهدای گل به مجسمه بودا، با ظرف کوچکی
چندبار به سر مجسمه آب می ریزند.

ازدواج در بودیسم

آنچه به عنوان مراسم ازدواج در سایر ادیان وجود دارد و روحانیان نقش ویژه ای در آن
دارند، در بودیسم دیده نمی شود. مانکهای بودایی برخلاف کشیشهای مسیحی در مراسم
عروسی شرکت نمی کنند و برای متبرک شدن جشن، نیازی به وجود آنها نیست.

در بعضی مراسم ازدواج، دسته ای از دختران که لباس سنتی سفید بر تن دارند، با هم
آیاتی مقدس را به زبان پالی قرائت می کنند که «جایامانگالاگاتا» نام دارد و برترین
فضایل بودا را برمی شمارد. گاهی در مراسم ازدواج خطبه سنگالا نیز برای زوج جوان
قرائت می شود که بیان وظایف زن و شوهر درباره یکدیگر از دیدگاه بوداست.

آداب اموات

برای بوداییان تشییع جنازه مانند مراسم ازدواج ساده و آسان است. اگر یک بودایی از
دنیا برود، خویشاوندان نزدیک وی تعدادی مانک را به خانه نو گذشته یا به قبرستان
دعوت می کنند تا مراسم را اجرا کنند. مانکها ابتدا تعویذات سه گانه و سپس مفاهیم
پنج گانه را قرائت می کنند. سپس فرزندان یا خویشاوندان نزدیک متوفا، لباسهای سفید
به مانکها هدیه می کنند که ثواب این کار به درگذشته هدیه می شود. بوداییها مرده را
سه روز نگهداری می کنند.

خاکسپاری یا سوزاندن

در تمدن بودیستی فقط در یک مورد در خصوص تعیین تکلیف برای اجساد مردگان اظهار نظر
شده و آن هم خطبه مرگ بودا به نام «ماها پارینی» است. در آن خطبه آمده است که
آناندا از بودای در حال مرگ پرسید: تکلیف ما در قبال جسد انسان کامل که همان بودا
باشد، چیست؟ بودا جواب داد که او را همانند شاه بزرگ (کاکاواتی راجا) بسوزانند. غیر
از این جمله، در متون بودیستی چیزی در خصوص اجساد ذکر نشده است. امروز نیز بوداییان
می توانند مردگان را بسوازنند یا به خاک بسپارند.

در صورت سوزاندن جسد، بعضی خاکسترهای باقی مانده را در یک ظرف نگهداری می کنند یا
در ستونی که به یادبود مرده بنا شده قرار می دهند. محل خاکستر بودا و بعضی از
مقدسان به صورت زیارتگاه درآمده است. بوداییان معتقدند مشاهده چنین اماکنی به انسان
آرامش و اطمینان می دهد و یاد و خاطره آن بزرگان، او را برای پیمودن راه آنها تشویق
می کند. این معنا در خطبه مرگ بودا نیز آمده است.

نثار ثواب به درگذشتگان

بوداییان معتقدند که انسان بعد از مرگ دوباره زنده می شود و این مردن و زنده شدن
همیشه ادامه می یابد، مگر آنکه کسی به نیروانا برسد که دیگر از چرخه رنج آور مرگ و
زندگی نجات می یابد. آنها معتقدند که زنده ها می توانند با نثار ثواب به مرده
شادمانی ببخشند. ثواب در بودیسم «پونا» نام دارد.

امروزه هنگام ادای جمله انتقال ثواب به مردگان، آب را از کوزه ای پر به ظرفی دیگر
می ریزند تا پر شود، اما این در متون بودایی ریشه ندارد. در کشورهای بودایی صدقه به
مانکها یک وظیفه دینی است. آنان پس از دریافت صدقه برای مردگان دعا می کنند.
بوداییان زمان خاصی برای ارسال ثواب به مردگان ندارند، اما به صورت سنتی برنامه
منظمی برای آن ایجاد شده است. روزهای سوم، هفتم، آخر ماه سوم و سالگرد مرگ،
زمانهایی است که به یاد گذشتگان می افتند.

همچنین بوداییان به وجود جن و پری اعتقاد دارند و برای آنها قدرتی محدود قائل اند و
معتقدند که آنها می توانند انسانها را در رسیدن به نیروانا کمک کنند. بوداییها جن و
پری را نیز در ثواب کارهای خود شریک می کنند.

روحانیت بودیسم

پیروان بودا چهار دسته اند: روحانییان مرد، روحانیان زن به نام «یامن» و «مای
تیلا»، و مردان و زنان عادی.۱۰کسی که وارد مسلک روحانیت می شود باید لباس مانکی
بپوشد، موی سر و صورت بتراشد و لباس نارنجی روی شانه چپ قرار دهد و همزمان به مانکی
که مجری برنامه است، با زانو زدن و خم شدن ـ در حالی که کف دستها را روی هم گذشته و
بلند کرده ـ احترام بگذارد و متون بودایی را به زبان پالی قرائت کند.

مانکها عموماً با تراشیدن موهای سر و ابرو، پارچه ای نارنجی رنگ به تن می کنند و هر
روز صبح زود با حضور در معابد، مورد احترام مردم قرار می گیرند و نذرهای آنها را که
بیشتر برنج و مواد غذایی است دریافت می دارند. روحانیان زن هم صبح زود بعد از قرائت
تعریف بودا در معابد خود، برای گرفتن نذرهای مردم دست جمعی به صف می ایستند و هدایا
را دریافت می دارند. روحانیان بودایی نمی توانند ازدواج کنند.

بزرگ ترین معابد در برمه در پایتخت(رنگون) است و Shuda gon نام دارد و هر روز مورد
بازدید هزاران نفر از سراسر جهان قرار می گیرد. روحانیان بودا ارتباط خوبی با مردم
و حکومت دارند. حکومت هم پیشنهادهایی را از روحانیان معروف بودایی می گیرد و به
آنها عمل می کند. بوداییان در یکی از ماههای سال روزه می گیرند و مراسم خاصی انجام
می دهند. البته فصلهای عبادی دیگر هم وجود دارند که در آن ماهها روحانیان تبلیغ
خاصی می کنند و مردم را به عمل فرا می خوانند.

جشنواره

در کشور برمه مردم بودایی جشنهای مختلف برگزار می کنند، اما بزرگ ترین و مشهورترین
جشنواره های میانمار در ماه آوریل است.۱۱در این ماه که هوا بسیار گرم است، در مدت
پنج روز جشن، هر کسی