پاورپوینت کامل وقفه مع الدکتور الذهبی فی کتابه «التفسیر و المفسرون» ۸۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وقفه مع الدکتور الذهبی فی کتابه «التفسیر و المفسرون» ۸۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وقفه مع الدکتور الذهبی فی کتابه «التفسیر و المفسرون» ۸۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل وقفه مع الدکتور الذهبی فی کتابه «التفسیر و المفسرون» ۸۹ اسلاید در PowerPoint :

المستخلصه:

تعرّض الدکتور الذهبی فی کتابه «التفسیر و المفسرون» الی جمله من عقائد الشیعه
الامامیه، و قد أساء فهمها و لم یوفَّق الی عرضها بشکلها الواقعی، و من جملتها:
مسأله التقیه، حیث صوّرها تصویراً خاطئاً، فأحببنا أن نقف عند هذه المسأله لنثبت
أنها من المسائل المشترکه التی یقرّها القرآن الکریم و الشریعه المقدسه بل هی من
الامور الفطریه التی یلجأ إلیها کل انسان عاقل فی ظروف الخطر. و هی ـ فقهیاً ـ
خاضعه للأحکام الخمسه حتی أنها قد تکون محرَّمه فی بعض الظروف.

و قد عانی الشیعه الامامیه أتباع مذهب أهل البیت(ع) علی مرّ التاریخ ظروفاً قاسیه
ألجأتهم الی تطبیق هذا الحکم الشرعی فأصبحوا معروفین بالتقیه لا سیما من قبل الحکام
الظالمین وقد شوَّه الظالمون صوره التقیه فی أعین الناس لیشوهوا من خلال ذلک صوره
مذهب أهل البیت(ع)، و مما یؤسف له أن الدکتور الذهبی قد ابتعد عن المنهج العلمی فی
عرضه لهذه المسأله.

الکلمات المفتاحیه: التقیه، الشیعه الامامیه، الذهبی.

نبذه عن الدکتور الذهبی:

الاسم: محمدحسین الذهبی

الولاده: ولد فی جمهوریه مصر العربیه فی محافظه کفر الشیخ سنه ۱۳۳۴ هـ ق ـ ۱۹۱۵ م.

دراسته: بدأ بحفظ القرآن الکریم فی قریته ثم درس فی مدینه دسوق ثم فی معهد
الاسکندریه الدینی ثم فی کلیه الشریعه حیث حصل علی العالمیه سنه ۱۳۵۸ هـ ق و کان
ترتیبه الأول. ثم حصل علی الدکتوراه من کلیه اصول الدین سنه ۱۳۶۶ هـ ق فی علوم
القرآن و الحدیث.

المناصب التی شغلها: عُیّن أول أمره خطیباً و إماماً بمساجد الأوقاف، ثم مدرّساً
بمعهد القاهره الدینی ثم أستاذاً بکلیه أصول الدین بالأزهر.

عیّن أمیناً عاماً مساعداً لمجمع البحوث الاسلامیه ثم عمیداً لکلیه اصول الدین ثم
أمیناً عاماً لمجمع البحوث الاسلامیه ثم وزیراً للاوقاف و کان قد شغل منصب رئیس قسم
الشریعه فی کلیه الحقوق العراقیه«سابقاً».

وفاته: اختطف و قتل فی شهر رجب عام ۱۳۹۷ هـ ق ـ ۱۹۷۷ م و قد اختلفت الاقوال فی سبب
اختطافه و اغتیاله و قدقیل إن السبب هو: أن تذهب و تختفی معالم السرقات التی کانت
بیدیه وثائقها منذ کان وزیراً للأوقاف.

مؤلفاته: له العدید من الکتب و المقالات فمن جمله کتبه:

۱. مقدمه فی علم التفسیر.

۲. مقدمه فی علوم القرآن.

۳. مقدمه فی علوم الحدیث.

۴. مشکلات الدعوه و الدعاه.

۵. أثر إقامه الحدود فی استقرار المجتمع.

۶. الاسرائیلیات فی التفسیر و الحدیث.

۷. الاحوال الشخصیه: دراسه مقارنه بین أهل السنه و الشیعه الجعفریه.

۸. الاسلام و أهل الذمه.

۹. نور الیقین من هدی خاتم المرسلین.

۱۰. الاتجاهات المنحرفه فی التفسیر: و هو الکتاب الذی ذکر فی مقدمته أن تلمیذه
الدکتور رمزی نعناعه قد سرقه منه أیام کان مشرفاً علی رسالته الجامعیه ثم طبعه
باسمه بعد أن غیرّ عنوانه الی«بدع التفسیر».

۱۱. التفسیر و المفسرون: و هو أهم کتبه و أشهرها حیث صار مصدراً للتدریس فی کثیر من
الجامعات، و لأهمیه هذا الکتاب فقد قام باختصاره ثلاثه من الباحیثن تحت
عنوان«المختصر المصون من کتاب التفسیر و المفسرون».۱

و لأهیمه الکتاب تعرّضنا فی هذه المقاله لبعض الأخطاء الجسیمه التی وقع فیها المؤلف
عندما عرض لعقائد الشیعه الامامیه الاثنی عشریه فأجببنا الاشاره الی بعضها بشکل
موجز و سریع.

و له مجموعه من المقالات فی مجله«الوعی الاسلامی» و مجله «المعارج».

نقد: و قد وجدنا رسالتین للماجستیر تتعرض للذهبی

و کتابه«التفسیر و المفسرون» بالنقد: الاولی للدکتور برومند من کلیه الالهیات فی
جامعه طهران و الثانیه للباحث محمد حسن المددی الموسوی من جامعه فردوسی فی مشهد.

الذهبی و عقاید الشیعه الامامیه:«التقیه نموذجاً»:

بعد هذه النبذه الموجزه و السریعه عن الدکتور الذهبی، نقف قلیلاً عند نقطه مهمه
أکدّ علیها الذهبی فی کتابه«التفسیر والمفسرون» عند تعرضه لعقائد الشیعه، حیث قال:

أشهر تعالیم الامامیه الاثنی عشریه:

۱. العصمه ۲. المهدیه ۳. الرجعه ۴. التقیه.

و أما التقیه: فمعناها المداراه و المصانعه و هی مبدأ أساسی عندهم و جزء من الدین
یکتمونه عن الناس فهی نظام سرّی یسیرون علی تعالمیه، فیدعون فی الخفاء، لإمامهم
المختفی و یظهرون الطاعه لمن بیده الأمر، فاذا قویت شوکتهم أعلنوها ثوره مسلّحه فی
وجه الدوله القائمه الظالمه».

و هنا نقف عند جمله من الامور:

لم یذکر الدکتور الذهبی المصدر الذی اعتمد علیه فی بیان أشهر تعالیم الامامیه
الاثنی عشریه.

من الواضح لمن یراجع کتب العقائد عند الامامیه فانه سیجد أن أشهر عقائد الامامیه لا
تنحصر بهذه الأربعه و هذا یدل علی أنه ربّما یرید بها: الامور التی انفردت بها
الامامیه و خالفت أهل السنه فیها.

مسألتا (التقیه) و (المهدیه) لیستامن مختصات الامامیه کما سنبین فیما یخص(التقیه)
من بحثنا هذا.

لقد صوّر التقیه علی انها«نظام سرّی» هدفه انتهاز فرصه ضعف الدوله للثوره علیها و
القیام ضدها ممّا یصورها و کأنها حرکه هدّامه فیجعل المسلمین یتعاملون بحذر شدید من
الشیعه الامامیه و یخافونهم.

لا ندری عند ما قال بأن الامامیه ـ من خلال التقیه ـ عندما تقوی شوکتهم یقومون فی
وجه الدوله القائمه الظالمه؛ ما هو المانع من القیام أمام دوله ظالمه؟

إلاّ أن یقول لنا بأن الاسلام قد فرض علی المسلمین القبول بالحاکم و لو کان ظالماً
و هذا مالا نقبله عقلاً و شرعاً و هذه آیات القرآن الکریم و الأحادیث تذم الظالمین
و الرکون إلیهم«ولاترکنوا الی الذین ظلموا فتمسکم النار» و اذا کان الشیعه لا
یقلبون بالظلم فهذا من مفاخرهم. ثم الشیعه لم یکونوا عبر التاریخ یسعون الی السلطه
و انما رفضوا الظلم.

۶.لم یذکر ادلهً علی ادعاءاته الکثیره و اکتفی بالقول عن الامامیه بأنهم«یستدلون
علی کل ما یقولون و یعتقدون بأدله کثیره غیر أنها لا تسلم لهم و لا تثبت مدّعا هم و
نحن نمسک عنها و عن ردّها خوف الإطاله»۲و هذا کلام غیر مسؤول و لاعلمی، فکیف یجوز
سرد الشبهات والادعاءات ثم ترک الاشاره الی الادله و مناقشتها خوف الاطاله؟!!

۷. ذکر دلیلاً واحداً یخص التقیه و هو«الظن» بقوله:

«و نحن لا نظن أن الأئمه کانوا یلجأون الی هذه التقیه۳… والظن لایغنی من الحق
شیئا.»

۸. و حاول أن یصوّور الشیعه الامامیه بأنها حرکه باطنیه تخفی حقیقتها لا سیما اذا
عاشوا مع السنه فقال:

«فان عاشوا وسط السنیین فباطنهم لأنفسهم و ظاهرهم التقیه» و اکتفی بهذا من غیر
توضیح و لا دلیل.»

و الحقیقه ان الباطن لا یعلمه إلاّ اللّه تعالی و نحن مأمورون بالظاهر. و لئن أخفی
بعض الشیعه عن بعض إخوانهم السنه بعض معتقداتهم فان ذلک إنما لأجل أن إخوانهم لا
یتحملون هذه المخالفه و لم تسع صدورهم أن تفسح مجالاً للدفاع عنها، و الاستدلال
علیها. فدفعوا ثمناً باهضاً بسبب ذلک.و قد خلط بین الفرق الباطنیه التی تخفی کتبها
و عقائدها وبین الشیعه الامامیه الذین أثروا المکتبه الاسلامیه بکتبهم التی تبین
عقائدهم.

نصّ غریب

یؤسفنی أن أنقل ما ذکره الدکتور الذهبی فی کتابه و هو یتحدث عن عقائد الامامیه فجاء
بهذا النص الغریب حیث یقول:«و قبل أن أخلص من هذه العجاله أسوق لک کلمه أنقلها
بنصها عن أبی المظفر الإسفرایینی فی کتابه «التبصیر فی الدین» قال:

واعلم ان الزیدیه و الإمامیه منهم، یکفّر بعضهم بعضاً و العداوه بینهم قائمه دائمه،
و الکیسانیه یعدون فی الامامیه متفقون علی تکفیر الصحابه. و یدعون أن القرآن قد غیر
عما کان و وقع فیه الزیاده و النقصان من قبل الصحابه. و یزعمون أنه قد کان فیه النص
علی إمامه علی فأسقطه الصحابه منه، و یزعمون أنه لا اعتماد علی القرآن الآن و لا
علی شیء من الأخبار المرویه عن المصطفی(ص) و یزعمون أنه لا اعتماد علی الشریعه التی
فی أیدی المسلمین، و ینتظرون إماماً یسمونه«المهدی» یخرج و یعلمهم الشریعه، و
لیسوا علی شییء من الدین و لیس مقصودهممن هذا الکلام تحقیق الکلام فی الامامه ولکن
مقصودهم إسقاط کلفه تکلیف الشریعه عن أنفسهم حتی یتوسعوا فی استحلال المحرمّات
الشرعیه، و یعتذروا عند العوام بما یعدونه من تحریف الشریعه و تغیر القرآن من عند
الصحابه، و لا مزید علی هذا النوع من الکفر، إذ لا بقاء فیه علی شییء من الدین»۴

اشتمل هذا النص الغریب علی اتهامات خطیره ألخصّها فی هذه النقاط:

۱. الزیدیه و الامامیه یکفّر بعضهم بعضاً.

۲. انهم متفقون علی تکفیر الصحابه.

۳. انهم یدّعون وقوع الزیاده و النقصان فی القرآن الکریم. و انهم یزعمون ان
الصحابه أسقطوا من القرآن الکریم النص علی إمامه علی(ع).

۴. لا یعتمدون علی شیء من الاخبار المرویه عن المصطفی(ص).

۵. لایعتمدون علی الشریعه التی فی أیدی الناس.

۶. ینتظرون إماماً یسمّونه«المهدی».

۷. لیسوا علی شیء من الدین.

و أسقطوا عن انفسهم کلفه تکلیف الشریعه لیتوسعوا فی استحلال المحرّمات الشرعیه.

و الجواب و المناقشه لهذه الدعاوی الخطیره یستلزم کتاباً موسعاً یخرجنا عن حدود هذه
المقاله، و لهذا کنت أتردّد حتی فی التعلیق علی هذا النص الغریب، و أن اکتفی بالأسف
و الأسی علی هذه الأقلام غیر المسؤوله کیف تخدم أعداء الاسلام من خلال تمزیق الأمه
الاسلامیه العظمیه. و تشویه صوره أتباع أئمه أهل البیت(ع) بجمله من الافتراءات،
ولکن سأُشیر فی عجل الی بعض النقاط أداء لواجبنا فی الدفاع عن الحق:

۱. لم یعتمد الذهبی فی نقله لهذا النص(و ما اشتمل علیه) علی مصادر الشیعه الامامیه،
کما یقتضیه منهج البحث العلمی.

۲. التکفیر لم یکن یوماً من الأیام شعاراً لشیعه أهل البیت(ع) بل هو شعار شرذمه
مزّقت الأمه الاسلامیه و أذاقتها الویلات و المصائب و لا تزال، و خیر شاهد علی ذلک
ما یجری فی العراق من قتل الابریاء بعد تکفیر هم و هذا الفکر (التکفیری) بعید عن
روح الاسلام العظیم و عن فکر أهل البیت(ع) الذین رفعوا شعار«اذهبوا فأنتم الطلقاء»
و قال الشاعر فی حق أهل البیت(ع):

ملکنا فکان العفو منّا سبحیه (فلمّا ملکتم سال بالدم أبطحُ)

فحسبکم هذا التفاوت‘ بیننا (و کلُّ إناء بالذی فیه ینضحُ)

فأسسوا أسُس الرحمه و الموده بین أبناء الأمه الاسلامیه.

۳. یعتبر القرآن الکریم المصدر الاول للتشریع فقد اعتنی به الشیعه الامامیه أیمّا
عنایه و عقیدتهم بسلامته من التحریف قد امتلأت بها الکتب و المدوّنات و یشهد
تاریخهم بذلک و قد دافعوا عن أنفسهم تجاه هذه التهیمه الظالمه بما لا مزید علیه من
التألیفات.

۴. و أما احترامهم لصحابه النبی(ص) المخلصین الذین بذلوا أنفسهم و أموالهم فی سبیل
إعلاء کلمه الحق، فمن الواضحات و یشهد لهم زیارتهم لقبورهم و الدعاء لهم و هذه
المسأله مذکوره فی کتبهم ولکن هذا لا یعنی أن جمیع الصحابه بلا استثناء عدول
منزَّهون عن الذنوب و المعاصی و الأخطاء، و القرآن الکریم و السنه الشریفه قد شهدا
بهذه الحقیقه، و قد أشبعت هذا المسأله بحثاً لأهمیتها و خطورتها. و خلاصه القول ان
احترامنا للصحابه لا یمنع من مناقشه أفعال بعضهم علی ضوء القرآن الکریم و السنه
الشریفه و التاریخ و العقل السلیم.

۵. و أما«انهم لا یعتمدون علی شیء من الأخبار»، فشیعه أهل البیت هم أول من حافظ علی
الاخبار و دوّنها حیث کان المنع من تدوین الحدیث!! و هم یفتحزون بأنهم حملوا رایه
السنه و تدوینها و الدفاع عنها و لم یحرقوها أو یمنعوا منها و هذه کتب الحدیث
الشریف قد حفظت ذلک التراث العظیم فالکافی لوحده یضم اکثر مما حوته الصحاح
السته…کل ذلک لانهم باشروا تدوین السنه الشریفه فی زمن النبی(ص) و کتاب علی(ع)
أفضل شاهد علی ذلک. و بهذا التراث استغنوا عن الرأی و القیاس.

۶. و أما«أنهم لا یعتمدون علی الشریعه» فلا أدری أین هذا فی کتبهم الفقهیه أم
الکلامیه ام الاخلاقیه…؟!!

و أذا أردنا أن نوجّه کلامه جهه یمکن قبولها فنقول:

لعله یقصد أن بین الشیعه من لم یلتزم بالشریعه فاذا کان هذا مراده فان هذه المشکله
موجوده بین أبناء الامه الاسلامیه علی اختلاف مذاهبها و لیس الذنب علی الاسلام اذا
لم یلتزم المسلم بشریعته و هذا یدعونا الی التکاتف و التآزر فی سبیل تطبیق الشریعه
السمحاء و التزام جمیع المسلمین بها و مواجهه الغزو الثقافی الذی یهدد أبناء الامه
الاسلامیه …علی أننا نجد بعد انتصار الثوره الاسلامیه المبارکه فی ایران اتجاهاً
عاماً نحو الاسلام و تطبیق الشریعه، و صحوه إسلامیه عالمیه بل وجدنا إقبالاً کبیراً
علی الاسلام و محاوله التعرّف علی فکر أهل البیت(ع) الذین یمثلون روح الاسلام
المحمدی الأصیل.

۷. و من الظلم الفادح أن یوصف أتباع مدرسه أهل البیت(ع) بأنهم (لیسوا علی شیء من
الدین) و قد قدَّموا أنفس ما عندهم فی سبیل الدین اقتداءً بامامهم أمیرالمؤمنین(ع)
شهید المحراب و ابنه الامام الحسین(ع) شهید کربلاء.

۸. و أما (المهدی) (ع) فقد سمّاه جده رسول الله(ص) و لم یسمّوه هم، و قد تعلموا من
النبی(ع) و الائمه(ع) أهمیه انتظار المهدی و التمهید لظهوره و مسأله المهدی من
الامور المتفق علیها بین المسلمین و من مفاخر الاسلام الذی أمر بالعدل و القسط و
وعد بأن یسودا فی الارض علی ید الامام المهدی(عج) بعد أن ملئت ظلماً و جوراً«لیظهره
علی الدین کله و لو کره المشرکون».

و أختم هذه المناقشه السریعه بالأسف و الأسی علی هذه الکلمات التی سطرّها الذهبی فی
کتابه و أختم بالقول«إنا للّه و إنا إلیه راجعون».

و أرجع إلی أصل البحث حول التقیه.

تأکید الذهبی علی مسأله التقیه:

و عند ما کان یستعرض أهم کتب التفسیر عند الامامیه الاثنی عشریه کان یتوقف لینقل
مقتطفات ترتبط بهذه العقائد التی ذکرها و من جملتها مسأله(التقیه) و نحن نشیر الی
بعضها حیث یقول الذهبی:

«تفسیر الحسن العسکری:

ـ التقیه: و هو یعترف بها و یدین بها…۵

مجمع البیان لعلوم القرآن للطبرسی:

ـ التقیه: و لما کان الطبرسی یقول بمبدأ التقیه، فانا نجده یستطرد الی الکلام فیها
و یؤید مذهبه عند ما فسر قوله تعالی فی الآیه«۲۸» من سوره آل عمران…