پاورپوینت کامل مروری اجمالی بر آثار مهدویاز غیبت کبری تا قرن هفتم هجری ۷۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مروری اجمالی بر آثار مهدویاز غیبت کبری تا قرن هفتم هجری ۷۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مروری اجمالی بر آثار مهدویاز غیبت کبری تا قرن هفتم هجری ۷۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مروری اجمالی بر آثار مهدویاز غیبت کبری تا قرن هفتم هجری ۷۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۷۵

مقدمه

الف) پیدایش و رشد

امام حسن عسکری(ع) در سال ۲۶۰ق به شهادت رسید . بعد از شهادت وی جز عده ای محدود از
ثقات اصحاب و خواص دوستانش کسی از فرزند او اطلاعی نداشت و بدین جهت پیروانش به
چندین گروه تقسیم شدند. نوبختی در فرق الشیعه گوید: بعد از وفات امام حسن عسکری(ع)
شیعه به چهارده فرقه تقسیم شدند . جمعیت کمی از شیعیان گفتند که امام حسن عسکری(ع)،
فرزندی به نام مهدی(عجل الله فرجه الشریف) دارد که موعود و غایب و از نظر و امام
دوازدهم شیعیان است . آن جمعیت کم هم کاملاً در تقیه و تحت فشار مخالفین بودند و
نمی توانستند عقیده خودشان را به راحتی اظهار کنند. حسن بن موسی نوبختی و
سعدبن عبدالله اشعری که در همان عصر می زیسته اند از شیعیان نقل می کنند که: برای
ما جایز نیست درباره امام غایب بحث کنیم و در جست وجویش باشیم، زیرا جانمان در معرض
خطر قرار می گیرد.

این توضیحات مشخص می کند که معتقدان به وجود فرزند امام حسن عسکری(ع) در زمان غیبت
صغری کاملاً در اقلیت بودند ؛ و بدین جهت هم چندان مورد توجه دیگر فرقه های اسلامی
واقع نمی شدند و بحث و انتقادهای زیادی در عقیده شان به عمل نمی آمد. کتب و رسائلی
که در این دوران توسط شیعیان اثناعشری نگاشته شده حاکی از این مدعاست . از جمله این
کتابها می توان به کتاب غیبت نعمانی اشاره کرد که در آن از بحثهای مفصل و دامنه دار
سراغی نیست. در این کتاب به ذکر روایاتی که دلالت دارند ائمه(ع) دوازده نفرند و زمین
هرگز از امام خالی نمی شود و نیز به ذکر روایات غیبت اکتفا شده است . گاهی هم که
بحثی به میان آمده، به جوابهای ساده و کوتاه بسنده شده است .

اما با گذر زمان و گسترش مذهب امامیه در بین مسلمانان، کم کم بر تعداد عقیده مندان
به حضرت مهدی(ع) و غایب از نظر بودن آن بزرگوار افزوده می شود. از طرف دیگر، شاهد
گسترش مخالفان آن حضرت هستیم و این مسئله به خوبی در کتابهایی که در آن عصر نگاشته
شده، نمایان است.

کتابهای عصر غیبت تا قرن هفتم

با گسترش مذهب حقه اثناعشریه اعتقاد به مهدویت و امام زمان، مهدی موعودA، به عنوان
امام زنده گسترش یافت و این مرهون تلاشها و فداکاریهای علمای بزرگ شیعه در گسترش و
دفاع از عقیده حقه مهدویت است. نظر اجمالی به کتابها و رساله هایی که در این زمینه
در این دوران تألیف شده، به خوبی این حقیقت را آشکار می کند.

در این دوران ما شاهد کتابها و رساله هایی هستیم که روات و محدثان اخبار نبوی۶ و
ائمه اطهار(ع) در آنها به طور کافی و شافی به این موضوع پرداخته اند. در اینجا به
بعضی از مهم ترین این کتابها که اکنون در دسترس همگان است اشاره می کنیم.

کتاب شریف اصول کافی (کتاب الحجه) تألیف مرحوم کلینی (م۳۲۸ یا ۳۲۹ق). کتاب کافی از
چند کتاب تشکیل یافته است. کتاب چهارم آن پیرامون حجت و یک صد و سی باب است و هر
باب آن متضمن روایاتی خاص درباره حجت است . کتاب کافی از منابع بسیار مهم در این
زمینه به حساب می آید و به گفته علامه ذوالفنون آیت الله حسن زاده آملی، امامیه را
در امامت اثنی عشر و در اصالت و غیبت دوازدهم آن حضرت صاحب الامرA کتاب کافی، کافی
است.»

کتاب غیبت نعمانی، تألیف محمدبن ابراهیم بن جعفر ابوعبدالله نعمانی از مشایخ
عظیم القدر امامیه و معاصر کلینی و ابن عقده است که زمان غیبت صغری را درک کرده
است. کتاب غیبت نعمانی از کتب قدیم معتمد نزد همه علمای شیعه و از اجل کتب است و
در جلالت او کلام شیخ مفید(ره) کافی است که در آخر باب سوم ذکر امام قائمA از کتاب
ارشاد فرمود: هر کس اخبار غیبت امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) را می خواهد،
به کتاب غیبت نعمانی رجوع کند که در این باب کتاب جامعی است .

کمال الدین وتمام النعمه، تألیف مرحوم شیخ صدوق ابن بابویه (م۳۸۱ق). شیخ صدوق(ره) این
کتاب را در شصت و دو باب درباره حضرت مهدی(ع) تألیف کرده است و همه این ابواب،
روایات مرویه از رسولالله(ص) و اوصیای احدعشر اوست. ایشان در باب علت تألیف کتاب
می نویسند:

انگیزه من در تألیف کتاب آن بود که چون آرزویم در زیارت علی بن موسی الرضا(ع)،
برآورده شد، به نیشابور برگشتم و در آنجا اقامت گزیدم و دیدم بیشتر شیعیانی که نزد
من آمد و شد می کنند در امر غیبت حیران اند و درباره امام قائمA شبهه دارند و از
راه راست منحرف گشته و به رأی و قیاس روی آورده اند. با استمداد از اخبار وارده از
پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) تلاش خود را در ارشاد ایشان به کار بستم تا آنها را به
حق و صواب دلالت کنم.

کتاب دلائل الامامه، تألیف ابوجعفر محمدبن جریربن رستم طبری آملی. وی از اعظم علمای
امامیه در قرن چهارم هجری است. این کتاب از مصادر شیعه امامیه در امامت و احادیث
مروی در امامت است. نویسنده در آخر کتاب در چند عنوان از قائم آل محمد، مهدی
موعود(عجل الله تعالی فرجه الشریف) سخن می گوید و روایاتی را نقل می کند.

الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، تألیف دانشمند بزرگ و نامور جهان تشیع
ابی عبدالله محمد بن النعمان معروف به شیخ مفید(ره) (۳۳۶ ـ ۴۱۳ق). ایشان در این کتاب
به ذکر حوادث روایاتی پیرامون حضرت ائمه اثناعشریه می پردازد که در نهایت در چند
باب احادیث و روایاتی را پیرامون امام عصرA می آورد.

در این زمینه کتابهای روایی دیگری نیز مانند کتاب غیبت عبدالله بن جعفربن حسن حمیری
نگاشته شده است که ذکر آنها را به مجالی دیگر وامی گذاریم.

کم کم با فاصله گرفتن از عصر غیبت صغری و طولانی شدن غیبت کبری، ما شاهد کتابها و
رساله های کلامی متعدد هستیم که اعلام و بزرگان شیعه آنها را تألیف نموده اند. سنخ
این دست از کتابها با کتابهایی که قبلاً ذکر کرده ایم تفاوت چشمگیری دارد. موضوع
این کتابها ذکر روایات نیست، بلکه مطالب آنها به صورت مباحث کلامی تنظیم شده است.
تعدادی از این کتابها پیرامون مسئله امامت به طور عام است که در ضمن هم به مسئله
غیبت امام زمان و مهدویت پرداخته اند. اما برخی دیگر از کتابها به طور خاص به مسئله
مهدویت پرداخته اند که در ذیل به تعدادی از این دو دسته کتابها و رساله ها اشاره
می کنیم.

کتاب غیبت نعمانی، تألیف احمدبن ابراهیم نعمانی (م۳۲۹ق).

کتاب غیبت، تألیف محمدبن قاسم بغدادی، از مشاهر متکلمان امامیه و معاصر ابن همام
(م۳۲۸ق).

کتاب غیبت، تألیف مظفرعلی بن حسین همدانی.

کتاب غیبت، تألیف حنظلهبن زکریابن یحیی بن حنظله تمیمی.

احمدبن محمدبن عمران، معروف به ابن جندی، کتابی درباره غیبت امام زمان نگاشته است.
نجاشی در این زمینه می نویسد: ابن جندی استاد من است و کتابهایی نوشته که از جمله
آنها کتاب الغیبه است. او در سال ۳۹۶ق وفات نموده است.

قرنهای پنجم و ششم، قرنهای رشد و گسترش مذهب حقه اثناعشریه است. در این دوران ما
شاهد بالندگی و گسترش روزافزون مذهب شیعه هستیم. دورانی که در آن بزرگان شیعه همچون
شیخ مفید(ره)، سید مرتضی(ره) و شیخ طوسی(ره) به عنوان استادان بلامنازع در مرکز خلافت اسلامی
(بغداد) و دیگر شهرها مطرح شده اند. حتی خلفا طبق نظر این استادان بزرگ بعضی اشخاص
را تکفیر و بعضی را طرد کرده اند. اجرای اعدام ابن ابی العزاقر از این موارد است.

این جایگاه بالای شیعه از نظر سیاسی و اجتماعی در عراق و ایران در دوران دیالمه که
محب اهلبیت(ع) بوده اند به اوج خود رسیده است. با گسترش مذهب شیعه بحث پیرامون
مهدویت نیز به طور روزافزونی گسترش یافت.

از جمله خصوصیات دیگر این دوران، مخصوصاً در قرن پنجم، رواج و رونق بازار علوم و
معارف و به کار افتادن مدارس اسلامی و مجامع علمی و مذهبی است. در این عصر انواع
مجادلات و مناظرات علمی میان علما و فقها برقرار گشت، به طوری که فن خلاف و مناظره
در این قرن بیش از هر دوره ترقی کرد. در این دوره شیعه و سنی مخالفتهای خود را با
یکدیگر سخت بروز دادند و حتی چندین مرتبه در بغداد و دیگر شهرهای اسلامی، بین آنها
جنگ درگرفت و جمع بسیاری کشته شدند.

به طور طبیعی یکی از مباحثی که بحثهای زیادی را در این دوران ایجاد کرده، مسئله
مهدویت است. در واقع می توان گفت بحث امامت و به خصوص مهدویت همانند دیگر زمانها
یکی از ارکان اصلی مذهب اثناعشریه در آن دوران به حساب می آمد. لذا کتابها و
رساله های بسیار مهم و گرانسنگی در این دوران نوشته شده که به تعدادی از آنها اشاره
می کنیم:

شیخ مفید(ره) کتابها و رسائل متعددی در زمینه غیبت تألیف کرده است . مرحوم نجاشی
کتابهای زیر را از جمله کتابهای شیخ مفید(ره) می شمارد: کتاب الایضاح فی الدمامه، کتاب
النقض علی ابن عباد فی الامامه، کتاب المسائل العشر فی الغیبه، کتاب مختصر فی
الغیبه، کتاب جوابات الفارقیین فی الغیبه، کتاب نقض الامامه علی جعفربن حرب، کتاب
النقض علی الطلحی فی الغیبه، کتاب النقض علی غلام العجرانی فی الامامه، کتاب النقض
علی النصیبی فی الامامه، الرد علی الکراییسی فی الامامه، کتاب الجوابات فی خروج
المهدی، کتاب الرد علی ابن رشید فی الامامه، کتاب الرد علی ابن الاخشید فی الامامه،
کتاب العهد فی الامامه.

این تعداد کتاب و رساله از شیخ مفید(ره)، نشانه رواج و گسترش تفکر امامت و مهدویت در
جامعه اسلامی آن روز است.

سید مرتضی نیز کتابهایی پیرامون امامت و مهدویت نگاشته است . گسترش اندیشه مهدویت
در زمان این بزرگوار نیز ادامه پیدا کرد و دایره رد و ایراد باز هم تا حدودی توسعه
یافت. لذا سید مرتضی(ره) کتاب مهم و ارزشمند شافی را در چند مجلد تألیف کرده و در آن
تمام مسائل امامت را مورد بحث و بررسی قرار داده و اشکالات و ایرادات مخالفان را
پاسخ داده است. ایشان علاوه بر کتاب شافی کتابی هم درخصوص غیبت به نام المقنع تألیف
نموده است.

بعد از آن دو بزرگوار، منصب زعامت و ریاست امامیه به شیخ طوسی(ره) محول شد. در زمان
ایشان دیگر مذهب شیعه اثناعشریه، کاملاً معروف و مورد توجه همگان قرار گرفته و
مناقشات مذهبی مخصوصاً در مسئله امامت به اوج خود رسیده بود. در واقع در اثر مساعی
و فداکاریهای آن دانشمند مبارز و استادان از خودگذشته اش، شیعه دوازده امامی که تا
مدتی قبل فرقه گمنامی شمرده می شد، به یک مذهب علمی و فعال و مبارز تبدیل شد.
تبلیغات شیخ و استادان فداکارش به حدی مؤثر واقع شد که اذان رسمی شهر بغداد بر طبق
عقیده شیعه گفته می شد، و بر در اکثر خانه های شیعیان نوشته بود: محمد و علی بهترین
مردم هستند.

طبیعی می نماید که در چنین اوضاع و احوالی، فرقه های دیگر اسلامی بیکار نمی نشینند
و درصدد رد و نقض دیدگاههای شیعه برمی آیند. شیخ طوسی(ره) در این زمان به علت جلالت و
عظمت شأن معنوی و علمی از طرف خلیفه وقت، القام بامرالله، کرسی کلام را رسماً به
عهده گرفت و در چنین موقعیت حساسی به پیکار علمی و دفاع از عقیده شیعه مشغول گشت.

شیخ طوسی در این زمینه کتاب شافی استادش سید مرتضی را تلخیص کرد و در جلد اول و
چهارم آن کتاب به طور مستند درباره امام زمان بحث نمود . علاوه بر آن، وی کتاب
جداگانه ای در زمینه مهدویت به نام الغیبه تألیف کرد. ایشان در مقدمه کتاب
می نویسد:

شیخ بزرگوارم به من دستور داد که کتابی درباره غیبت صاحب الزمان و سبب دوام غیبت و
پاسخ شبهات مخالفان بنویسم. من با وجود کمی فرصت و ناراحتی روحی و موانع روزگار
خواهش او را پذیرفتم و به طور اختصار آن مطلب را تعقیب خواهم کرد.

با مرور اجمالی به کتاب الغیبه ایشان می توان فهمید که تمام هم و غم ایشان رفع و
دفع شبهاتی بوده که از جانب فرق اسلامی از قبیل زیدیه ، کیسانیه، ناویسه، واقفیه،
فطحیه، اسماعیلیه و دیگر فرق اسلامی در آن زمان مطرح می گردید.

کتابهای دیگری نیز در ا