پاورپوینت کامل شخصیت پیامبر اعظم (ص) از منظر نهج البلاغه ۱۱۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شخصیت پیامبر اعظم (ص) از منظر نهج البلاغه ۱۱۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شخصیت پیامبر اعظم (ص) از منظر نهج البلاغه ۱۱۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل شخصیت پیامبر اعظم (ص) از منظر نهج البلاغه ۱۱۱ اسلاید در PowerPoint :

۸۱

چکیده:

توجه به شرایط جهانی عصر بعثت از منظر حضرت علی(ع) فوائد و آثار ارزشمند انقلاب عظیم
نبی مکرم۶ را آشکارتر می سازد.

از سخنان امام علی(ع) در نهج البلاغه پیرامون شخصیت نبی گرامی اسلام (ص) استفاده می شود
که: خداوند تعالی پیامبر اکرم (ص) را از دودمانی پاک برای هدایت بشر برانگیخت و بعثت
آن اعظم نیز مهم ترین رویداد تاریخ انسانیت است.

واژه های کلیدی: امام علی(ع)، اسوه حسنه، بعثت نبی گرامی۶، سیره نبوی، صفات پیامبر
اعظم (ص)، نهج البلاغه.

مقدمه

قرآن کریم می فرماید:

لقد کان لکم فی رسول اللّه أسوه حسنه لّمن کان یرجو اللّه والیوم الآخر وذکر اللّه
کثیراً[۱]

البته برای شما در زندگی رسول خدا سرمشق نیکویی است برای آنها که امید به رحمت
خداوند و روز رستاخیر دارند و خدا را بسیار یاد می کنند.

از آنجا که نبی گرامی اسلام (ص) اسوه حسنه و الگوی مناسب برای همه انسانها در همه
اعصار است، باید در پی شناخت آن شخصیت عالی مقام و سیره آن فرستاده الهی باشیم. با
توجه به اینکه نزدیک ترین انسانها به نبی گرامی اسلام (ص) و آگاه ترین انسانها به
شخصیت آن پیامبر اعظم (ص)، امام علی(ع) است، بهترین راه برای شناخت پیامبر اعظم (ص) مراجعه
به سخنان گهربار امام علی(ع) می باشد.

امام علی(ع) در بیان ارتباط خود با نبی گرامی اسلام (ص) می فرماید:

و قد علمتم موضعی من رسولالله (ص) بالقرابه القریبه و المنزله الخصیصه[۲]

شما به خوبی موقعیت من را از نظر خویشاوندی و قرابت و منزلت و مقام ویژه نسبت به
رسول خدا (ص) می دانید.

نهج البلاغه اقیانوس بی کرانی است از معارف الهی و قرآنی. از جمله دُرهای گرانبها
در این بحر مواج مطالبی است پیرامون معرفی نبی گرامی اسلام (ص). ابن ابی الحدید
می گوید:

وقتی از استادم ابوجعفر درباره ذیل خطبه ۱۰۶ نهج البلاغه پرسیدم که من کلمات و
خطبه های اصحاب را دیده ام، ولی هیچ کدام پیامبر (ص) را این گونه که علی(ع) با عظمت یاد
کرده مطرح نکرده اند و مانند او به پیامبر دعا نکرده اند، او در پاسخ گفت: صحابه در
کجا کلام مدونی دارند تا از آن فهمیده شود که چگونه از پیامبر (ص) یاد کرده اند؟ سپس
گفت: علی به پیامبر (ص) ایمان قوی داشت و قویاً او را تصدیق می نمود و به او یقین راسخ
داشت و در راه او هیچ تردیدی نداشت و در راه اجرای خواسته های او بود. با تمام این
اوصاف، او رسول خدا (ص) را بسیار دوست می داشت؛ زیرا با او نسبت نزدیک داشت و زیر نظر
او تربیت یافته بود و موقعیت ویژه ای نزد او داشت که دیگر اصحاب نداشتند. به این
ترتیب شرافت پیامبر (ص) برای علی(ع) هم هست، زیرا آن دو یک روح در دو بدن بودند. پدر
آنها یکی بود (زیرا ابوطالب کفیل پیامبر (ص) بود) و از نظر اخلاقی با هم تناسب داشتند.
علی آرزو داشت دعوت اسلام فراگیر شود، پس چگونه پیامبر را تعظیم و احترام نکند و در
اعلای کلمه او تلاش ننماید.[۳]

ما در این نوشتار بر طبق نهج البلاغه، نسخه صبحی صالح، نگاهی به شخصیت نبی گرام
اسلام (ص) و بعثت آن حضرت خواهیم داشت.

شخصیت نبی گرامی اسلام (ص)

امام علی(ع) درباره دودمان پاک نبی گرامی اسلام (ص) بیاناتی دارد و از آن جمله
می فرماید:

فاستودعهم فی افضل مستودع و اقرهم فی خیر مستقر، تناسختهم کرائم الاصلاب الی مطهرات
الارحام. کلما مضی منهم سلف قام منهم بدین الله خلف حتی افضت کرامه الله سبحانه و
تعالی الی محمد(ص) فاخرجه من افضل المعاون منبتا و اعز الارومات مغرساً من الشجره
التی صدح منها انبیاءه و انتجب منها امناءه. عترته خیر العتر و اسرته خیر الاسر و
شجرته خیر الشجر[۴]

خداوند نطفه پاک پیامبران را در بهترین جایگاه به ودیعت نهاد و در بهترین مکانها
آنها را مستقر ساخت، صلب کریم پدران آنان را به رَحِم پاک مادران منتقل نمود. هرگاه
یکی از آنان بدرود حیات می گفت، دیگری بعد از او برای پیشبرد دین خدا به پای خاست.
تا اینکه این منصب بزرگ نبوت از جانب خداوند ـ سبحانه و تعالی ـ به محمد(ص) رسید. او
را از بهترین اصلها و مکانها که با ارزش ترین روییدنیها از آن به دست می آید
استخراج کرد و نهال وجود او را در اصیل ترین و عزیزترین سرزمینها غرس کرد و
شاخه های هستی او را از همان درختی که پیامبران را از آن آفرید به وجود آورد. از
همان شجره ای که امینان درگاه خود را از آن برگزید. فرزندانش بهترین فرزندان اند و
خاندانش بهترین خاندان و دودمانش بهترین دودمان ند.

منصب نبوت که مقام وساطت میان خداوند و بندگان اوست باید دارای ویژگی و خصوصیات
والا باشد تا امر وصایت و هدایت الهی به خوبی محقق گردد. نقص و عیب در دودمان مانع
از تأثیرپذیری از تعالیم الهی می شود. خواجه(ره) در بحث لزوم عصمت می گوید:

و یحب فی النبی العصمه لیحصل الوثوق فیحصل الغرض و عدم السهو و کلما ینفرعنه من
دنائه الاباء و عهر الامهات.[۵]

پیامبر باید معصوم باشد تا سخنان او قابل اعتماد بوده و از این رهگذر هدایت مردم که
همانا غرض از ارسال رسل بود حاصل گردد و پیامبر نباید دچار سهو گردد و نباید صفاتی
که باعث نفرت مردم می گردد از قبیل پستی پدران و ناپاکی مادران داشته باشد.

این نظر مورد تأیید شارح قوشجی اشعری نیز قرار گرفته[۶] و دیگر متکلمان اسلامی از
جمله فاضل مقداد بر این نکته تأکید دارند.[۷]

ذیل آیه کریمه «لقد جاءکم رسول من انفسکم»[۸] از نبی گرامی اسلام (ص) نقل شده است:

نسباً و صهراً و حسباً لیس فی آبائی من لدن آدم سفاح و کلنا بنکاح[۹]

از جهت نسبی و سببی و حسبی در میان پدران من از حضرت آدم(ع) هرگز ناپاک دامنی نبوده و
تمام دودمان ما از راه نکاح مشروع بوده است.

بر پاکی مادران و اجداد مادری آن حضرت (ص) نیز تصریح شده است؛ از جمله:

کتب للنبی علیه الصلاه والسلام خمسمأه ام فما وجدت فیهن سفاها و لاشیئاً مما کان من
امر الجاهلیه[۱۰]

برای نبی گرامی اسلام که بر او درود و سلام خدا، باد پانصد مادر نوشته شده که هرگز
در میان آنان ناپاک دامنی و آنچه در زمان جاهلیت رواج داشته پیدا نکردم.

تربیت مخصوص نبی گرامی اسلام (ص)

امام علی(ع) درباره تربیت ویژه نبی گرامی اسلام از دوران کودکی می فرماید:

لقد قرن الله به صلی الله علیه و آله من لدن ان کان عظیماً اعظم ملک من ملائکته
یسلک به طریق المکارم و محاسن اخلاق العالم لیله و نهاره[۱۱]

از همان زمان که رسول خدا (ص) را از شیر گرفتند، خداوند بزرگ ترین فرشته از فرشتگان
خویش را مأمور ساخت تا شب و روز وی را به راههای بزرگواری و درستی و اخلاق نیکو سوق
دهد.

اما مراد از «اعظم ملک» را می توان از سخنان امام صادق(ع) به دست آورد. حضرت ذیل آیه
کریمه «و کذلک اوحینا الیک روحاً من امرنا»[۱۲] می فرماید:

خلق والله اعظم من جبرئیل و میکائیل و قد کان مع رسول الله۶ یخبره و یسدده و هو مع
الأئمه یخبرهم و یسددهم[۱۳]

به خدا سوگند، مخلوقی است بزرگ تر از جبرئیل و میکائیل و او همواره با رسول خدا (ص)
بود و او را آگاه ساخت و راهنمایی می نمود. او با امامان هست و آنها را آگاه
می سازد و راهنمایی می نماید.

از امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب(ع) نقل شده که فرمود:

سمعت رسول الله یقول: ما هممت بشیء مما کان اهل الجاهلیه یعملون به غیر مرتین کل
ذلک یحول الله بینی و بین ما ارید من ذلک[۱۴]

از رسول خدا (ص) شنیدم که فرمود: هیچ گاه نخواستم کارهای رایج در زمان جاهلیت را انجام
دهم مگر دو بار که در هر بار خداوند میان من و آنچه می خواستم حائلی قرار داد.

و امام صادق(ع) در باره تربیت ویژه نبی گرامی اسلام می فرماید:

ان الله ادب محمداً (ص) فاحسن تأدیبه[۱۵]

خداوند محمد(ص) را ادب نمود و چه خوب او را تربیت کرد.

بعثت پیامبر اکرم (ص)

در عظمت بعثت همین بس که خداوند متعال می فرماید:

لقد الله علی المومنین اذ بعث فیهم رسولا ۶من انفسهم یتلو علیهم آیاته یزکیهم و
یعلمهم الکتاب و الحکمه و ان کانوا من قبل لفی ضلال مبین[۱۶]

خداوند بر اهل ایمان منت نهاد که رسولی از خود آنها در میان آنان برانگیخت که بر
آنها آیات خدا را تلاوت کند و نفوس آنها را از نقص و آلایش پاک گرداند و به آنها
احکام شریعت و حقایق حکمت را بیاموزد، هر چند قبل از آن در گمراهی آشکار بودند.

همان گونه که در این آیه کریمه برای تبیین عظمت بعثت نبی گرامی اسلام به شرایط مردم
در عصر بعثت توجه داده شده، در سخنان امام علی(ع) در نهج البلاغه نیز وضعیت جهان در
عصر بعثت مورد عنایت قرار گرفته است.

جهان در عصر بعثت

الف) وضعیت جهان از نظر دینی و اعتقادی

امام(ع) در ترسیم وضعیت دینی جهان درعصر بعثت در موارد متعددی از تعبیر قرآنی «فترت»
از آیه کریمه «یا اهل الکتاب قد جاءکم رسولنا یبین لکم علی فتره من الرسل»[۱۷]
استفاده نموده اند و از جمله می فرمایند:

ارسله علی حین فتره من الرسل و طول هجعه من الامم قد درست منار الهدی و ظهرت اعلام
الردی[۱۸]

هنگامی خداوند رسالت را برعهده پیامبر اکرم (ص) گذارد که مدتها از بعثت پیامبران پیشین
گذشته بود و ملتها در خواب غفلت فرو رفته بودند.

راغب در معنای فترت می گوید: فتور آرامش پس از تندی و ملایمت پس از شدت و سستی بعد
از توان و قدرت است. خدای تعالی می فرماید: ای اهل کتاب، رسول ما آمد تا در روزگاری
که پیامبری نبود برای شما دین را بیان کند؛ یعنی مدت زمانی که (پس از حضرت عیسی)
هنوز پیامبر خدا (ص) نیامده بود.[۱۹]

ابن اثیر می گوید: فترت فاصله زمانی بین دو رسول است؛ آن زمانی که رسالت در آن قطع
شده است، مانند فاصله بین عیسی و محمد(ص).[۲۰]

امام علی(ع) در ترسیم عقاید مردم درآن عصر می فرماید:

و اهل الارض (الارضین) یومئذ ملل متفرقه و اهواء متشتته و طریق (طوائف) متشتته بین
مشبه لله بخلقه او ملحه فی اسمه او مشیر الی غیره[۲۱]

در عصر بعثت مردم دارای مذاهب پراکنده و خواسته های گوناگون و جمعیتهای متشتت
بودند. گروهی خدا را به مخلوقاتش تشبیه کردند و عده ای در اسمای او تصرف نمودند و
جمعی هم معبودهای دیگری غیر از خدای یگانه داشتند.

سه طایفه ای که امام (ع) بیان نمودند با آیات کریمه قرآن نیز تطابق دارد:

گروه اول: «مشبه لله بخلقه». آنان کسانی بودند که صفات مخلوقات را برای خداوند ثابت
می دانستند. قرآن کریم می فرماید:

و قالت الیهود عزیر ابن الله و قالت النصاری المسیح بن الله ذلک بافواهم یضاهئون
قول الذین کفروا من قبل قاتلهم الله انی یوفکون[۲۲]

یهود گفتند عزیر پسر خداست و نصارا گفتند مسیح پسر خداست. این سخنی است که آنها با
زبان خود می گویند. این سخن کافران پیش از آنها نیز هست. خدا آنان را بکشد؛ چگونه
از حق منحرف شده اند و به خدا دروغ می بندند.

گروه دوم: «او ملحد فی اسمه». مجلسی در شرح این عبارت می گوید: «اسمی که شایسته
مقام خداوند نیست را بر او اطلاق می کنند و به او نسبت می دهند و یا اسم خداوند را
بر دیگران اطلاق می کنند.»[۲۳]

گروه سوم: «او مشیر الی غیره» یعنی کسانی که غیر خداوند را در امور مؤثر و مستقل در
تأثیر می دانستند، مانند دهریه که طبیعت و حرکات فلکی را مؤثر می دانستند و یا
ثنویه که برای عالم دو مبدأ قائل بودند و یا بت پرستان که برای بتهای خود تأثیر
قائل بودند.

امام(ع) درباره رواج بت پرستی در میان مردم عرب می فرماید: «و انتم معشر العرب علی شر
دین و شردار والاصنام فیکم منصوبه»[۲۴] و در جای دیگر می فرماید: «والاصنام
معبوده.» [۲۵]

تاریخ نویس معروف عرب، کلبی، که در سال ۲۰۶ هجری وفات یافته می نویسد:

کعبه در حقیقت بت خانه خدایان اعراب جاهلی بود و هر قبیله ای در آنجا بتی داشت و
بالغ بر ۳۶۰ بت به اشکال گوناگون در این خانه بود. حتی نصارا هم در آنجا بر روی
ستونها و دیوارها صورت مریم و عیسی و تصویر فرشتگان و داستان ابراهیم را ترسیم کرده
بودند.[۲۶]

امام(ع) در ترسیم وضعیت دین شبه جزیره عرب در آن روزگاران می فرماید:

ان الله بعث محمداً (ص) و لیس احد من العرب یقرأ کتابا ولا یدعی نبوه[۲۷]

خداوند هنگامی محمد(ص) رابه نبوت مبعوث ساخت که هیج کس از عرب کتب آسمانی نداشت و
ادعای نبوت نمی نمود

و در جای دیگر می فرماید:

و لیس احد من العرب یقرأ کتاباً و لا یدعی نبوه و لا وحیاً[۲۸]

جهل و گمراهی مردم شبه جزیره عرب و سرتاسر دنیا را فرا گرفته بود در ایران باستان
ثنویت و شرک فراگیر بود. در روم باستان تا پیش از مسیحیت، دین رسمی بت پرستی بود و
مسیحی شدن روم به معنای خضوع بت پرستی در برابر خداپرستی نبود، بلکه مسحیت تسلیم
بت پرستی و مسیحی بت پرست شده بود و در سایر نقاط جهان، اعتقادات شرک آلود و خرافی
بر مردم حاکم بود.[۲۹]

ب) وضعیت اجتماعی در عصر بعثت

امام (ع) در ترسیم زندگی و معیشت سخت آن دوران می فرمایند:

و انتم معشر العرب علی شر دین و شردار منیخون بین حجاره خشن و حیات صم تشربون الکدر
و تأکلون الجشب[۳۰]

خداوند رسول خدا را فرستاد، در حالی که شما جمعیت عرب بدترین آیین را داشتید و در
بدترین سرزمینها و میان سنگهای خشن و مارهای خطرناک زندگی می کردید و آبهای آلوده
می نوشیدید و غذاهای ناگوار می خوردید.

شارح بحرانی می نویسد: از عربی پرسیدند: شما از چه حیواناتی در بیابان برای خوراک
استفاده می کنید؟ وی در پاسخ گفت: ما هر موجودی را که روی زمین حرکت می کند
می خوریم مگر ام جبین (به خاطر تلخ بودن مادّه سمی در سر این حیوان) را.[۳۱]

امام (ع) درباره رواج قتل و خونریزی بین مردم می فرمایند:

تسفکون دماء کم و تقطعون ارحامکم[۳۲]

پیوسته خون یکدیگر را می ریختند و پیوند خویشاوندی را قطع می نمودید.

و در بیان بی نظمی و هرج و مرج اجتماعی در عصر بعثت می فرماید:

ارسله علی حین فتره من الرسل و طول هجعه من الامم و انتشار من الامور و تلظ من
الحروب، والدنیا کاسفه النور ظاهره الغرور علی حین اصفرا و ایاس من ثمرها و اغورار
من ورقها و من مائها قد درست منار الهدی و ظهرت اعلام الردی فهی متجهعمه فی وجه
طالبها ثمرها الفتنه و طعامها الجیفه و شعارها الخوف و دثارها السیف[۳۳]

هنگامی خداوند رسالت را بر عهده پیامبر اکرم (ص) گذارد که مدتها از بعثت پیامبران
پیشین گذشته بود و ملتها در خواب عمیقی فرو رفته بودند. فتنه و فساد جهان را فرا
گرفته بود و کارهای خلاف در میان مردم منتشر بود و آتش جنگها زبانه می کشید. دنیا
بی نور و پر از مکر و فریب گشته بود. برگهای درخت زندگی به زردگی گراییده و امید
باروری آن قطع شده بود و آب حیات زندگی به زمین فرو رفته بود. مناره های هدایت به
کهنگی گراییده و پرچمهای هلاکت و بدبختی آشکار شده بود. دنیا با قیافه ای زشت و
کریه به اهلش می نگریست و با چهره ای عبوس با طالبانش روبه رو بود. میوه درخت دنیا
فتنه بود و طعامش مردار. در درون وحشت و اضطراب و در برون شمشیر حکومت می کرد.

در خارج از عربستان هم شرایط اجتماعی بهتر از شبه جزیره نبود و دو امپراتوری بزرگ
ایران و روم از دیر زمان در ستیزه و جنگ بودند و نظم اجتماعی مبتنی بر تبعیض و فساد
بر آنها حاکم بود.[۳۴]

بشارت به ظهور نبی گرامی اسلام (ص)

پس از پایان دوران تاریک و جاهلیت و غلبه یأس و نومیدی، توجه به این نکته ضروری است
که با تمام این شرایط سخت و رقت بار، بارقه امیدی در اعماق جان بندگان صالح خدا
درخشش داشت و آن امید به آمدن نبی خاتم۶ بود. امام(ع) در این باره می فرمایند:

الی ان بعث الله سبحانه محمداً رسول الله ۶لا نجاز عدته و انتمام نبوته مأخوذاً علی
النبیین میثاقه، مشهوره سماته[۳۵]

تا اینکه خداوند محمد رسول الله۶ را برای وفای به عهد خویش و کامل کردن نبوتش مبعوث
ساخت و این در حالی بود که از همه پیامبران درباره او پیمان گرفته شده و نشانه هایش
مشهور بود.

از امام علی(ع) ذیل آیه ۸۱ سوره آل عمران روایت شده است که:

ان الله اخذ المیثاق علی الانبیاء قبل نبینا یخبروا اممهم بمبعثه و نعته و یبشروهم
به و یأمرهم بتصدیقه.[۳۶]

خداوند از پیامبران بیش از پیامبر خود عهد گرفته است که به پیروان خود بشارت آمدنش
را بدهند و صفات و مشخصاتش را بیان کنند و آنان را به تصدیقش امر نمایند.

اهداف و فوائد بعثت در بعد اعتقادی و دینی

امام علی(ع) یکی از فوائد بعثت را هدایت و راهنمایی مردم می شمارد:

و اشهد ان محمداً عبده و رسوله ارسله بالدین المشهور والعلم المأثور والکتاب
المسطور و النور الساطع و الضیاء اللامع والامر الصادع، ازاحه للشبهات و احتجاجاً
للبینات و تحذیرا بالآیات و تخویفاً بالمثلات[۳۷]

گواهی می دهم که محمد(ص) بنده و فرستاده اوست، وی را با دینی آشکار و با نشانه و
آیینی راستین و کتابی نوشته شده و نوری درخشان و روشنایی تابنده و امری آشکار و
بی پرده فرستاد تا شبهات را از بین برد و با دلایل روشن استدلال کند و به وسیله
آیات الهی مردم را از مخالفت خدا بر حذر دارد و از کیفر گناهان بترساند.

و در این باره می فرماید:

ارسله بوجوب الحجج و ظهور الفلج و ایضاح المنهج، فبلغ الرساله صادعاًبها و حمل علی
المحجه دالاعلیهاو اقام اعلام الاهتداء و منار الضیاء، و جعهل امراس الاسلام ومتینه
و عری الایمان وثیقه[۳۸]

پیامبر اکرم (ص) را با برهانهایی روشن و پیروزی بر کفر و شرک و آشکار نمودن راه راست
گسیل داشت و پیامبر نیز رسالت حق را آشکارا ابلاغ نمود و انسانها را به جاده حق
رهنمون شد. پرچمها