پاورپوینت کامل سیره تبلیغی پیامبر اعظم (ص)در توحید و معاد ۶۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیره تبلیغی پیامبر اعظم (ص)در توحید و معاد ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیره تبلیغی پیامبر اعظم (ص)در توحید و معاد ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیره تبلیغی پیامبر اعظم (ص)در توحید و معاد ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

۳۱

چکیده

پیامبر اعظم (ص) طی ۲۳ سال بعثت نورانی خود از همه ظرفیتها برای دعوت به دینداری و نفی
شرک استفاده نمود. در این میان دو اصل تفکیک ناپذیر مبدأ و معاد، از خدا بودن و به
سوی او بازگشتن، همواره در رأس دعوت آن حضرت قرار داشت. رسول خدا (ص) هرگز بر سر این
دو اصل مداهنه و تسامح نکردند و با قاطعیت بر آن پافشاری می نمودند. این نوشتار
نگاهی گذرا بر این تلاش ارزشمند دارد.

واژه های کلیدی: پیامبر اکرم (ص)، سیره تبلیغی، توحید، معاد.

مفهومشناسی

سیره در لغت

سیره بر وزن «فعله» که در زبان عربی بر نوع وکیفیت عمل دلالت می کند، از سِیْر به
معنای رفتن، سیر کردن در زمین در روز یا شب، حرکت کردن، گذشتن و عبور کردن
می آید.[۱] سیره بر حالت و چگونگی حرکت نیز دلالت دارد. راغب اصفهانی در مورد کلمه
سیره می نویسد:

سیره حالت درونی است که انسان و غیر انسان، نهاد و وجودشان بر آن قرار دارد، خواه
غریزی و خواه اکتسابی باشد، چنان که می گویند فلان شخص سیره و شیوه ای نیک یا زشت
دارد.[۲]

سیره در اصطلاح

نخستین تاریخنویسان در مورد پیامبر اکرم (ص)، آثار خود را با عنوان سیرهالنبی
نامگذاری نمودند. مراد ایشان شرح وقایع زندگی پیامبر بود که در ضمن به سبک و رفتار
آن حضرت هم دلالت داشت. اما آنان ملتزم نبودند فقط به گزارش این بعد بپردازند. کتاب
السیرهالنبویه ابن هشام از این دست است. پس سیره در اصطلاح به معنای سبک، شیوه و
روش زندگی در ابعاد مختلف است.[۳]

تبلیغ در لغت

واژه های گوناگونی در فرهنگهای مختلف برای امر پیام رسانی به کار می رود، مانند
تبلیغ، دعایه، اعلام، دعوت، آوازه گری و پروپاگاند.[۴]

واژه دعوت از نظر تعداد بیش از واژه تبلیغ در آیات قرآن به کار رفته است. در نامه
پیامبر اکرم (ص) به پادشاهان مصر و ایران، همین تعبیر آمده است: «ادعوک بدعایه
الاسلام.»[۵] در آیاتی که واژه دعوت به کار رفته، بر محتوای تبلیغ بیشتر تأکید شده
تا اصل رساندن پیام، مانند: «یدعوا الی دار السلام»،[۶] «یدعون الی الخیر»،[۷]
«ادعوا الی الله علی بصیره»،[۸] «ادعوکم الی النجاه»،[۹] «لتدعوهم الی صراط
مستقیم».[۱۰]

در زمینه واژه تبلیغ، لغت نامه های عربی چنین آورده اند: بلوغ و ابلاغ یعنی رسیدن
به انتهای مقصد، اعم از اینکه مقصد مکان باشد یا زمان یا امری معیّن.[۱۱]دهخدا
آورده است: «تبلیغ یعنی رساندن، خواندن کسی به دینی، عقیده ای، مذهبی، مسلکی و
روشی، کشیدن کسی به راهی که تبلیغکننده قصد دارد.»[۱۲]

تبلیغ در اصطلاح

تعاریف مختلفی برای واژه تبلیغ شده است.[۱۳] تبلیغ در بهترین و اصولی ترین شکل آن
یک فعالیت آموزشی است که به منظور نشر دانش و آگاهیهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و
نشر ارزش و سجایای اخلاقی صورت می گیرد.[۱۴] در این تعریف جنبه مثبت تبلیغ مورد
توجه قرار گرفته است، در صورتی که پیام رسانی اعم است از اینکه در جنبه ارزش باشد
یا ضدارزش.

تبلیغات، کوشش کم و بیش عمدی و سنجیده ای است که هدف نهایی آن نفوذ در عقاید یا
رفتار افراد برای تأمین مقاصد از پیش تعیین شده است.[۱۵] تبلیغ اسلامی مشتمل بر
خصوصیاتی است که آن را از تبلیغ عام جدا می کند. در تعریف تبلیغ اسلامی آورده اند:

هو العلم الذی به نعرف کافه المحاولات الفنّیه المتعدده الرامیه الی تبلیغ الناس
الاسلام بما حوی من عقیده وشریعه واخلاق[۱۶]

دانشی است که به وسیله آن کلیه تلاشهای هنری در جهت ابلاغ اسلام به مردم از نظر
عقیده، مذهب و اخلاق صورت می پذیرد.

پیشینه تبلیغ

تبلیغ به درازای تاریخ حیات بشر وسعت دارد. هنگامی که تنها دو نفر روی کره خاکی
بودند، یکی از آنان پیامبر بود و رسالت تبلیغی داشت:

«ولقد بعثنا فی کل امه رسولاً ان اعبدوا الله واجتنبوا الطاغوت؛[۱۷]ما در هر امتی
رسولی برانگیختیم که خدای واحد را بپرستید و از طاغوت اجتناب کنید.»

حضرت نوح می گفت: «ابلّغکم رسالات ربی وانصح لکم؛[۱۸] پیامهای پروردگارم را به شما
می رسانم و اندرزتان می دهم.»

حضرت هود می گفت: «ابلغکم رسالات ربی وانا لکم ناصح امین؛[۱۹] پیامهای پروردگارم را
به شما می رسانم و برای شما خیرخواهی امینم.»

حضرت صالح گفت: «لقد ابلغتکم رساله ربی ونصحت لکم؛ من پیام پروردگارم را به شما
رساندم و خیر شما را خواستم.»

امیرالمؤمنین(ع)می فرماید: «اصطفی سبحانه من ولده (آدم) انبیاء اخذ علی الوحی میثاقهم
وعلی تبلیغ الرساله امانتهم؛[۲۰] خدای سبحان از فرزندان آدم، پیامبرانی را برگزید و
از آنان به زبان وحی پیمان گرفت که امانت او را نگاه دارند و حکم خدا را به دیگران
برسانند.»

علاوه بر دعوت مشترک انبیای الهی به توحید و یکتاپرستی، هر پیامبری با توجه به
شرایط زمانی و مکانی خود، روی محورهایی تأکید می ورزید و آن را تبلیغ می کرد. زمینه
انحراف امتها یکسان نبوده است. انبیا چونان طبیبی مهربان بیماران خود را با تشخیص
درد و تجویز داروی مناسب با بیماری معالجه می کردند.

به عنوان مثال در دعوت ابراهیم(ع)، تکیه بر مبارزه با خرافه و خضوع در برابر ستارگان،
در دعوت لوط، انحراف جنسی و اخلاقی، در دعوت شعیب، بدعتهای اقتصادی، در دعوت صالح،
مبارزه با دنیاگرایی و رفاه زدگی، و در دعوت موسی، مبارزه با جهل، استضعاف و
نیرنگ بازی مورد توجه است.

اهمیت تبلیغ در سیره نبوی

پیامبر اکرم (ص) از آغاز رسالت خویش تا واپسین روزهای حیات به امر مهم تبلیغ مبادرت
ورزیدند. اولین خطابه رسمی پیامبر (ص) در دعوت عمومی از کوه صفا بر بالای سنگ بلندی
آغاز شد.[۲۱] تبلیغ پیامبر در طول دوران رسالت هرگز تعطیل نشد و حتی آن حضرت در
دوران تبعید در شعب ابی طالب، مردم را به اسلام دعوت می نمود.[۲۲] سفرهای تبلیغی
پیامبر به شهرهای اطراف مانند طائف،[۲۳] اعزام مبلغانی مانند مصعب بن عمیر به
یثرب،[۲۴] و تبلیغ در ایام ویژه مانند ایام حج، شاهد اهمیت این امر است.

قرآن کریم مهم ترین وظیفه پیامبر را تبلیغ و رساندن پیام الهی به مردم می شمارد:
«ان علیک الاّ البلاغ».[۲۵] نبی مکرم اسلام (ص) فرمودند: «انّما انا مبلِّغ والله
یهدی؛[۲۶] من تنها ابلاغ کننده هستم و خداوند هدایت می کند.»

قرآن کریم در یک اصل کلی می فرماید:

«و من احسن قولاً ممّن دعا الی الله و عمل صالحاً و قال انّنی من المسلمین؛[۲۷] و
کیست خوشگفتارتر از آن کسی که به سوی خدا دعوت نماید و کار نیک کند و بگوید من از
مسلمانانم.»

مراد از «من احسن قولاً»، شخص رسول خدا (ص) است، هر چند لفظ احد عمومیت دارد و شامل
همه کسانی می شود که به سوی خدا دعوت می کنند. اما در بین داعیان ممکن است افرادی
یافت شوند که برای رسیدن به هدف فاسد به سوی خدا دعوت کنند و روشن است که چنین
دعوتی احسن القول نیست. از این رو دنبال آیه شرط «و عمل صالحاً» را اقامه نموده
است. عمل صالح کشف می کند که صاحب آن نیت صالح دارد. عمل صالحی که دلالت بر اعتقاد
حق و التزام به آن نداشته باشد، احسن القول نیست. از این رو شرط سوم آورده «و قال
انّنی من المسلمین»، اعتنا به اسلام داشته باشد. «قال» به معنای رأی و اعتقاد
است.[۲۸]

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «خیار امّتی من دعا الی الله تعالی وحبَّب عباده الیه؛[۲۹]
برگزیدگان امت من کسانی هستند که به سوی خدای تعالی فرا می خوانند و بندگانش را
محبوب او می سازند.» در بیان دیگر فرمودند: خداوندا، به جانشینانم رحم کن؛ «اللهم
ارحم خلفائی.» پرسیدند: جانشینان شما چه کسانی هستند؟ فرمودند: «الذین یبلّغون
حدیثی وسنّتی ثم یعلّمونها امّتی؛[۳۰] کسانی که گفتار و کردار مرا تبلیغ می کنند و
آنها را به امت من می آموزند»

برخی تعابیر به کار رفته در کلمات نورانی رسول خدا (ص) در زمینه اهمیت تبلیغ و ترویج
دین و حقوق مبلغ عبارت اند از:

۱. بهترین مردم: «المعلّمون خیر الناس کلّما اخلق الذکر جدّوده؛[۳۱] آموزگاران
بهترین مردم اند. هرگاه یاد خدا کهنه شود، آن را تجدید و احیا می کنند.»

۲. مورد غبطه انبیا و شهدا:

الا احدثکم عن اقوام لیسوا بانبیاء ولا شهداء یغبطهم یوم القیامه الانبیاء والشهداء
بمنازلهم من الله علی منابر من نور، قیل: من هم یا رسول الله، قال: هم الذین یحببون
عباد الله الی الله ویجبون الله الی عباده؛[۳۲]

آیا به شما خبر دهم از مردمانی که از انبیا و شهیدان نیستند، اما روز قیامت آنان به
جایگاه اینان غبطه می خورند که بر منبرهایی از نور قرار دارند. گفته شد: یا
رسول الله! آنان کیستند؟ فرمود: افرادی که خدا را در نظر مردم و مردم را در نظر خدا
محبوب سازند.

۳. ثواب آزادی برده: «من دعا عبداً من شرک الی الاسلام کان له من الاجر تعلق رقبه
من ولد اسماعیل؛[۳۳] هر کس بنده ای را از شرک به اسلام فرا خواند، برای او مزدی
مانند آزاد ساختن بنده ای از فرزندان اسماعیل است.»

۴. شرکت در ثواب متعلّم: «من علّم علماً فله اجرمن عمل به لا ینقص من اجر
العامل؛[۳۴] هر کس دانشی را به دیگران بیاموزد، برای اوست پاداش آنکس که بدان عمل
کند، بدون آنکه از پاداش عملکننده کم شود.»

سیره تبلیغی پیامبر اعظم (ص) در دعوت به توحید

دعوت به توحید در رأس اهداف همه انبیا و نبی مکرم اسلام است. قرآن کریم پیامبر
اکرم (ص) را مظهر یک موحد کامل معرفی کرده و می فرماید: «ان صلاتی ونسکی و محیای و
مماتی لله رب العالمین؛[۳۵] همه شئون زندگی من برای پروردگار جهانیان است.» از این
رو آن حضرت می فرمود: «ما قلت و لا قال احد قبلی قط کلمه افضل من لا اله الا
الله[۳۶] نه من کلمه ای بالاتر از لا اله الا الله گفته ام، نه هیچ گوینده ای قبل
از من چنین گفته است.»

قرآن کریم در یک اصل کلی به آن حضرت می فرماید:

فلذلک فادع واستقم کما امرت ولا تتّبع اهوائهم وقل آمنت بما انزل الله من کتاب
وامرتُ لا عدل بینکم الله ربنا وربکم ولنا اعمالنا ولکم اعمالکم لا حجه بیننا
وبینکم الله یجمع بیننا والیه المصیر.[۳۷]

این آیه کریمه به تعبیر برخی مفسران از مشکل ترین آیات نازله بر پیامبر اسلام (ص) و
بی­نظیر می باشد.[۳۸] آیه متضمن ده نکته اساسی است:

۱. «فادع». متعلق دعوت در سایر سوره ها آمده است، «ادع الی سبیل ربک»، «داعیاً الی
الله باذنه»، «ادع الی ربک»، «دعاکم لما یحییکم»، «ادعوا الی