پاورپوینت کامل تأملی در اتهام خشونت به پیامبر اعظم (ص) ۹۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تأملی در اتهام خشونت به پیامبر اعظم (ص) ۹۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تأملی در اتهام خشونت به پیامبر اعظم (ص) ۹۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تأملی در اتهام خشونت به پیامبر اعظم (ص) ۹۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۹

چکیده

پیامبر اعظم (ص) به نص قرآن، پیامبر رحمت و پیام آور صلح و صفا بود. در برابر خشونت
دیگران از قهر و خشونت بهره نگرفت. اما عده ای ناجوانمردانه پیامبر صلح و رحمت را
به خشونت متهم کرده اند. این مقاله ضمن توصیف مفهوم خشونت و محورهای اتهام خشونت به
پیامبر اعظم (ص)، بی اساسی این اتهامات را تبیین نموده و نشان داده شده که جعل احکام
جزائی و کیفری در اسلام برای جلوگیری از نابهنجاریهاست و احکام دفاعی اسلام که با
اهداف دفاع از جان، مال و تجاوز بیگانگان تشریع شده، رهیافت مهم عقل و شرع است و
حتی دستور به قتل بعضی از دشمنان سرسخت یهودی نیز در مقام دفاع بوده است، بنابراین
هیچ کدام از محورهای اتهام خشونت به پیامبر اعظم (ص) از مصادیق خشونت محسوب نمی گردد.

واژه های کلیدی: خشونت، دفاع مشروع، قوانین جزایی و کیفری.

پیامبر اعظم (ص) به نص صریح قرآن پیامبر رحمت و پیام آور صلح و صفا بود.[۱] نرم خویی
پیامبر اعظم (ص) هدیه ای الهی بود:

به لطف و رحمت الهی با آنان نرم خو و پر مهر شدی و اگر درشتخوی سخت دل بودی بی شک
از پیرامون تو پراکنده می شدند.[۲]

همین نرم خویی و رفتار مسالمت آمیز پیامبر (ص) یکی از راهکارهای بسیار موفق آن حضرت در
جذب مردم و تسخیر قلب ها بوده است. خدای متعال در آیه دیگر از رأفت، رحمت و مهربانی
و دلسوزی پیامبر اعظم (ص) این گونه یاد کرده است:

به راستی که پیامبر از میان خودتان به سوی شما آمده است که هر رنجی که شما می برید،
برای او گران می آید، و سخت هواخواه شماست و به مؤمنان رئوف و مهربان است.[۳]

پیامبر اعظم (ص) خود فرموده: «پروردگارم مرا به مدارا و نرمی با مردم دستور فرمود،
همان گونه که به انجام واجبات امر فرمود.»[۴]

پیامبر اسلام (ص) در برخورد خشونت آمیز دیگران نیز از قهر و خشونت بهره نگرفت. وقتی
پیامبر اعظم (ص) در مکه برای دعوت مردم به خداپرستی ظهور کرد، با عکس العمل شدید قریش
مواجه شد و قریش از هیچ گونه آزار و شکنجه، اهانت و افترا دریغ نورزید و او را فردی
کذاب، ساحر، مجنون و… معرفی کردند، ولی عکس العمل پیامبر (ص) این بود که: «بارالها،
قوم من را بیامرز که آنان نادان اند.»[۵] عبدالله ابن مسعود نقل می کند که من دیدم
که قوم پیامبر (ص)، او را مضروب ساخته و خون آلود می کردند، ولی او خونها را از صورتش
پاک می کرد و می گفت: «بارالها، قوم من را بیامرز که آنان نادان اند.»[۶] آیا چنین
پیامبری را می توان به خشونت متهم ساخت؟ عده ای ناجوانمردانه پیامبر مهر، صلح، رحمت
و رأفت را به خشونت متهم کرده اند. در این مقاله به نقد و بررسی مواردی که به عنوان
خشونت به پیامبر اعظم (ص) نسبت داده اند می پردازیم و در آغاز توضیح مختصری درباره
مفهوم خشونت خواهیم داد.

۱. تحلیل مفهوم خشونت

واژه خشونت به معنای درشتی و زبری، ضد لینت و نرمی است.[۷] «خشن العیش: زندگی سخت
شد،[۸] الخشونه ضد النعومه.[۹]» دانشمندان جامعه شناس و حقوقدان، هر کدام تعریف
جداگانه ای از خشونت دارند و تعریف جامعی ارائه نشده است. برخی خشونت را به
شیوه های خلاف نرم و یا برخلاف طبع و نرم فرد و جامعه تفسیر کرده اند.[۱۰] و برخی
دیگر خشونت را سوء استفاده از قدرت معنا کرده اند.[۱۱]

برخی دیگر گفته اند: هر حمله غیرقانونی به آزادیهایی که جامعه رسماً یا ضمناً برای
افراد خود قائل گردیده، خشونت است.[۱۲] گاه خشونت به معنای قاطعیت و عدم چشم پوشی
از خطاهای متهمان و مجرمان به کار می رود. این کاربرد در مقابل رفتار سهل انگارانه
مجریان قانون… به کار می رود. کاربرد دیگر واژه خشونت، معادل با نابردباری مذهبی
و تحمل ناپذیری فکری و عدم مماشات با رقبای سیاسی… در قبال بردباری مذهبی یا
سیاسی (دیگر پذیری) به کار می رود[۱۳] خشونت یعنی، تحمیل یا حذف دیگران به دلایل و
روشهای غیرقانونی و غیر منطقی… .[۱۴]

۲. محورهای اتهام خشونت به پیامبر اعظم (ص)

الف. قوانین اسلام و خشونت

آیا تشریع و اجرای قوانین جزایی که پیامبر اسلام آورده، مانند حدود، قصاص و جهاد
خشونت نیست؟ در پاسخ توجه شما را به اصول زیر جلب می کنم:

قانون بازدارنده

یک: اصولاًجعل احکام جزایی و کیفری با هدف جلوگیری از نابهنجاری ها و حاکمیت عدالت
و تأمین مصالح فردی و عمومی به وجود می آید. از این رو در قرآن از اجرای قانون قصاص
به عنوان حیات اجتماعی یاد شده است: «ولکم فی القصاص حیاه یا اولی الالباب»[۱۵] از
سوی دیگر برخورد با مفسدان و قانون شکنان ایجاب می کند که قانون بازدارنده تشریع
شود. واقعیت این است که تشریع برخی از قوانین به منظور جلوگیری از نابهنجاریها و
قانون شکنیها، اجرای عدالت، برقراری امنیت و دفاع از حقوق اکثریت مردم و دفاع از
نظام مشروع صورت می گیرد. چه بسا انسانهایی که قرآن از آنها به عنوان حیوان یاد
می کند[۱۶] و امنیت مردم را در خطر می اندازند، رأفت و مهربانی و هدایت در آنان
تأثیر ندارد و نیاز به راهکارهای بازدارنده دارند که همان قوانین جزایی و کیفری
است. برخی از نظریه سازان غربی مثل هابز که انسان را ذاتاً مغرور و خودخواه
می داند، قدرت دولت را وسیله مهار خودخواهی بشر می داند. وی معتقد است که انسان به
طور طبیعی همواره با همنوعان خویش در جنگ است و در نتیجه، وجود یک دولت
تام الاختیار برای مهار کردن این خودخواهیها الزامی است.[۱۷] طبیعی است یکی از
راهکارهای مهم کنترل دولت از جنگها و نزاعها، بهره گیری از قوانین بازدارنده است.
بر همین اساس است که در همه جوامع قوانین کیفری، زندان، ندامتگاهها و… وجود دارد.
اصولاً اگر در جوامع، قوانین جزایی و کیفری و دفاعی وجود نداشته باشد، چگونه
می توان جامعه مبتنی بر مدارا و آرامش را به وجود آورد؟ همان قانونگذارانی که
نظریه پردازان نفی خشونت هستند، قوانین به ظاهر خشونت آمیز را نیز وضع کرده اند که
از آنها به عنوان خشونتهای مشروع یا خشونتهای قانونی یاد می شود. تشریع این دسته از
قوانین حکایت از آن دارد که این دسته از قوانین یا از مصادیق خشونت نیستند و با این
نوع خشونتها مشروع می باشد.[۱۸]

تسامح در اثبات جرم

دوم: اسلام در اثبات جرم از عنصر تسامح بهره گرفته است. اسلام سعی دارد با طرح برخی
از شرایط از اثبات جرم جلوگیری نماید تا زمینه اجرای قوانین از بین برود. چنان که
برای اثبات جرم زنا شهادت چهار نفر عادل را شرط دانسته است،[۱۹] که اثبات جرم را به
حداقل برساند.

سوم: قاعده «دَرء» در باب حدود، بیانگر رأفت و رحمت الهی است. این قاعده بدان
معناست که هرگونه احتمال شبهه، مانع تحقق اجرای حدود الهی است. پیامبر اعظم (ص)
می توانست به گونه دیگری جعل احکام کند تا به راحتی جرم اثبات شده و قوانین اجرا
شود. ولی اثبات جرم با شرایط خاص حکایت از آن دارد که رأفت الهی بر غضب او پیشی
گرفته است: «رحمتی وسعت کل شیء»،[۲۰] «و ما ارسلناک الا رحمه للعالمین».[۲۱]

ز آنکه این دمها چه گر نالایق است
رحمت من بر غضب هم سابق است[۲۲]

برنامه های خشونت زدایی

چهارم: در تعالیمی که پیامبر اعظم (ص) آورده اجرای قوانین جزایی و کیفری اولین راهکار
نیست، بلکه آخرین راهکار است. در اندیشه دین، حکومت وظیفه دارد که با اتخاذ
سیاستهای منطقی به فقرزدایی پرداخته و زمینه های بزهکاری اقتصادی را از بین ببرد.
امام علی(ع) خطاب به مالک اشتر می فرماید:

به کارگزارانت حقوق مکفی برسان تا به آنان در اصلاح نفس کمک کند و از دست درازی به
اموال مردم که در اختیارشان است بی نیازشان سازد.[۲۳]

همچنین حکومت وظیفه دارد که با طرح سیاستهای کلان فرهنگی به آموزشهای اخلاقی توجه
نموده و به اشاعه و گسترش باورهای دینی مانند خدامحوری، معادباوری و معنویت گرایی
بپردازد که اینها عوامل مهم جرم زدایی است.

ایجاد تسهیلات برای ازدواج و برنامه های سازنده جهت استحکام نظام خانوادگی، یکی
دیگر از رسالتهای نظام می باشد. نظارت عمومی که از آن به عنوان امر به معروف و نهی
از منکر یاد می شود، نقش بنیادی در جزم زدایی دارد. از سوی دیگر، رهبران دینی وظیفه
دارند که با هدایت و موعظه از عوامل جزم زا جلوگیری کنند. در اسلام جرم نوعی بیماری
است که اسلام به پیشگیری از آن اهمیت خاص داده است.

عفو حاکم و توبه بزهکار

پنجم: عفو از سوی حاکم اسلامی و توبه از سوی بزهکار، دوعامل مهم جلوگیری از اثبات و
اجرای حدود است. اگر برخی احکام جزایی اسلام با راههایی مانند اقرار، ثابت شود و
بزهکار توبه کند حد جاری نمی شود.[۲۴] از سوی دیگر، حاکم شرع بر اساس مصلحت فردی و
اجتماعی می تواند برخی از بزهکاران را عفو کند.[۲۵]

با توجه به مطالب فوق باید گفت: تشریع احکام جزایی و کیفری و اجرای آن خشونت نیست،
زیرا تشریع این دسته از احکام به منظور جلوگیری از قانون شکنی و تجاوز به حقوق فردی
و اجتماعی و با اهداف تربیتی و اخلاقی صورت می گیرد. در اسلام قوانین کیفری، نه با
هدف انتقام بلکه برای احیای بشریت و پاکسازی جامعه از نابهنجاریها شکل می گیرد.
شاید بر همین اساس باشد که امام صادق(ع) اجرای حدود را مانند آب بارانی دانست که به
جامعه حیات می بخشد و پاکیزگی می دهد. اگر یک حد از حدود الهی در زمین جاری شود،
پاک کننده تر و نافع تر از بارانی است که چهل شبانه روز ببارد.[۲۶]

با توجه به شرایطی که شرع برای اثبات جرم و اجرای حدود لحاظ نموده، عملاً شرایط
تحقق موضوع جرم کمتر اتفاق افتاده و در اثبات جرم تسامح مد نظر قرار گرفته است.
واقعیت نیز آن است که احکام جزایی از مصادیق خشونتهای غیر مشروع نبوده و خردمندان
اجرای آنها را معقول و منطقی می دانند و برخی رأفت بیش از حد را عامل جنایتها و
نابهنجاریها می دانند.

رأفت بیش از حد باعث شده، ترس مردم از محاکمه و مجازات از بین برود به طوری که در
سالهای پس از انقلاب فرانسه، دسته های سارقین در روستاها و شهرها به راهزنی و چپاول
و سرقت علنی پرداخته و با خیال راحت از مردم سلب امنیت می نمودند.[۲۷]

برخی چون منتسکیو بر حتمیت و قطعیت مجازات تأکید داشتند و با مجازاتهای افراطی
مخالفت می کردند و برخی نیز معتقدند که هر چه کفه مجازات سنگین تر باشد، در منحرف
کردن مجرم بالقوه از بزهکاری موثرتر است.[۲۸]

بیان این مطلب ضروری است که در نود و چهار کشور جهان اعدامها قانونی بوده و در برخی
از کشورها اجرا می شود. آمریکا از کشورهایی است که اعدام در آن قانونی است. عناوین
مجرمانه مانند قتل، زنای به عنف، لواط، احراق عمدی، قتل مأمور مسلح، هواپیماربایی
و… مستوجب اعدام است.[۲۹] امروز در اکثر حوزه های ایالات متحده آمریکا، اعدام
قانونی است و آمار نشان می دهد که روز به روز بر تعداد اعدام شدگان اضافه
می شود.[۳۰]

ب. جهاد اسلامی و خشونت

تشریع احکام جهادی و دفاعی اسلام نیز از مصادیق خشونت نیست. بی تردید جنگهای غیر
مشروع و تجاوز منفورترین پدیده هایی هستند که همگان از آن نفرت دارند و اسلام نیز
آن را غیر مشروع خوانده و همگان را به صلح و همگرایی فراخوانده است. سفارش اسلام به
صلح، نشان دهنده آن است که اسلام پرچم دار صلح بوده و قوانین خشونت آمیز تشریع
نکرده است. زیرا بین دعوت به صلح و تجویز خشونت تضاد وجود دارد.

احکام دفاعی اسلام که با اهداف دفاع از جان، مال و دفاع در برابر تجاوز بیگانگان و
دفاع از نظام و… تشریع شده، رهیافت مهم عقل و شرع است. از سوی دیگر دفاع از جان و
مال… فطری بوده و با نظام آفرینش همسوست. آیا حیوانات مانند زنبور عسل، به دفاع
از خود می پردازند؟ آیا اگر قانون دفاع تشریع نمی شد و خردمندان بر لزوم بهره گیری
از آن اتفاق نداشتند، بشر شاهد جنایات و قتل عامها… بیشتر از این نبود؟! آنچه
جوامع بشری را در طول تاریخ تهدید می کرده و امروزه نیز تهدید می کند، تجاوز و
جنگهایی غیر مشروع است. خلط دو مقوله تجاوز و دفاع سبب شده است که برخی تصور کنند
احکام دفاعی اسلام خشونت است، غافل از اینکه آنچه در اسلام مشروعیت دارد دفاع است.
در اسلام دفاع ارزشمندترین پدیده است که در آیات[۳۱] و روایات به آن تصریح شده است.
امام علی(ع) از جهاد به عنوان عامل عزت و حفظ قدرت در برابر دشمن یاد کرده[۳۲] و آن
را بابی از ابواب بهشت خوانده است[۳۳] و ترک جهاد را مایه ذلت دانسته است.[۳۴]
اسلام، ذلت و تسلیم شدن در برابر ستمگران را نپذیرفته، می فرماید:

«ای پیامبر با کافران و منافقان به جهاد برخیز و بر آنان سخت بگیر.»[۳۵] «هرکس به
شما تعدی کرد و حمله ور شد مقابله به مثل کنید.»[۳۶]

اظهار عجز پیش ستمگر ز ابلهی است اشک کباب باعث طغیان آتش است

دفاع از مظلومان که اسلام بدان سفارش کرده است، از سوی خرد و خردمندان نیز پذیرفته
شده است.

مطابق عقل سلیم مظلومانی که مورد تجاوز ظالمان قرار گرفته اند و هستی آنها در معرض
نابودی قرار دارد مجازند و حق دارند تا برای سرکوبی مهاجم دست به سلاح برده و دفع
شر نمایند.[۳۷]

ج. دستور قتل بعضی دشمنان یهودی و اتهام خشونت

در کتابهای تاریخی قضایایی نقل شده است که پیامبر اعظم اسلام (ص) به کشتن بعضی دشمنان
سرسخت یهودی دستور صادر فرموده اند. دشمنان اسلام این قضایا را مستمسکی جهت
متهم کردن پیامبر رحمت به خشونت گرایی قرار داده اند. در حالی که این دشمنان به نص
صریح تاریخ افرادی بودند که با جنایات و تجاوزات فیزیکی و فکری خود امنیت و آسایش
جامعه اسلامی را به خطر انداختند و عکس العمل پیامبر اعظم (ص) در مقابل آنان برای
صیانت از امنیت جامعه و به منظور دفاع انجام گرفته است. اینک این قضایا را نقل
می کنیم و سپس به تحلیل آنها خواهیم پرداخت:

۱ـ ج. دستور به قتل کعب ابن اشرف

کعب ابن اشرف یکی از سرسخت ترین دشمنان اسلام بود. در اشعارش پیامبر اسلام را هجو
می کرد و مشرکان و عرب را به جنگ با وی تحریک می کرد. پس از جنگ بدر وی به عنوان
فرستاده بزرگ یهود به سوی قریش، به مکه آمد و قریش را برای جنگ با مسلمانان و
خونخواهی کشتگان بدر تحریک می کرد و چون در اشعارش پیامبر (ص) را هجو می کرد و به
اصحاب وی و م