پاورپوینت کامل شاخصه های عدالت گستری در حکومت دینی ۱۰۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شاخصه های عدالت گستری در حکومت دینی ۱۰۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شاخصه های عدالت گستری در حکومت دینی ۱۰۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل شاخصه های عدالت گستری در حکومت دینی ۱۰۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۱۰

هدف از تشکیل حکومت دینی

عدالت، ریشه در فطرت انسان دارد و هر انسانی به طور فطری تشنه عدالت است. این تشنگی و
شیفتگی از اعماق وجود او نشئت می گیرد. عدالت، قانونی است فراگیر که همه ابعاد زندگی آدمی
را دربرمی گیرد و نظام هستی نیز بر محور آن می چرخد. اگر در جامعه ای حق هر صاحب حقی به
او برسد، عدالت اجتماعی در میان افراد آن جامعه رعایت شده است. عدالت اجتماعی مفهوم
بسیار گسترده ای دارد که همه ابعاد روحی، جسمی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، قضایی و… را
دربرمی گیرد. عدالت، صدای بلند فطرت الهی انسان است که در پهنه زمین و در طول تاریخ، تنها
با گوش جان شنیده می شود. عدالت رمز و راز پیدایش و پایداری هستی است و جهان طبیعت بر
پایه آن استوار است: «بِالعَدْل قامَتِ السَّمواتُ وَ الارضُ».

اندیشه بنانهادن جامعه و مدینه ای بر بنیان محکم عدالت، از جمله مسائلی است که به اندازه تاریخ
قدمت دارد و اندیشمندان بسیاری بدان پرداخته اند. ناتوانی بشر از خارج ساختن مفهوم عدالت از سطح
ذهن و عملی کردن آن در متن جامعه، دست یابی به این هدف را به صورت آرمان بشری درآورده است.

آنچه دوام و بقای حکومت ها به آن وابسته است، ایجاد زمینه هایی جهت بر پایی قسط و عدل در
جامعه است. حکومت دینی با فراهم آوردن زمینه عدالت گستری و از بین بردن فقر و تبعیض در جامعه و
با وسعت بخشی به معیشت افراد، رشد و کمال حقیقی انسان را در امور مادی و معنوی تضمین می کند.
عدالت، جایگاه والایی در حکومت دینی به ویژه در حکومت آرمانی آخرالزمان دارد.

حضرت مهدی(عج) که طرحی نو در مدینه فاضله مبتنی بر عدالت درمی اندازد، خود با نام عدل؛
یعنی «العَدْلُ الْمُنتَظَر» معرفی شده است.

هنر حضرت مهدی علیه السلام که خود مظهر عدل است، در اظهار عدل است و همو وعده «لِیُظْهِرَهُ
عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ» را جامه عمل می پوشاند و مظهر عدل و مُظهر عدل نیز می گردد.

پیام متن:

حکومت دینی و ایجاد زمینه های برپایی قسط و عدل در جامعه.

مفهوم شناسی عدل

واژه شناسان، عدل را به معنای برابری، همسانی و همانندِ مساوات گرفته و گفته اند: عدل و عِدل؛
در معنی نزدیک همند، ولی عَدل در چیزی است که تساوی آن با بصیرت درک شود و عِدل در
مورد چیزی است که تساوی آن با حس فهمیده می شود.

راغب اصفهانی می گوید:

عدل، عدالت و معادله؛ واژه هایی هستند که معنای مساوات را دربرداند، پس عدل تقسیم
مساوی است و بر این اصل روایت شده است: «باالعدل قامت السموات و الارض؛ بر اصل عدل
آسمان و زمین برپا شده است».

در مجموع می توان گفت که در بیان عدالت؛ رعایت تساوی و نفی هر گونه تبعیض، رعایت
حقوق افراد و دادن حق به حق دار و قرارگرفتن هر چیزی در جای خود، از بهترین تعریف هاست
که شامل جمله معروف «العَدلُ اِعطاءَ کُلَّ ذی حقٍ حقَّهُ» و سخن ارزشمند امیر المومنین علیه السلام «وضعُ کلِ
شَئٍ فی مَوْضِعِهِ» هم می شود.

عدل چه بود؟ آب ده اشجار را

ظلم چه بود؟ آب دادن خار را

عدل وضع نعمتی در موضعش

نه به هر بیخی که باشد آب کش

مولان

در واقع میان دو مفهوم عدل و قسط تفاوت هایی وجود دارد؛ قسط آن است که حقوق دیگران
رعایت شود و تجاوزی در آن صورت نگیرد. در حالی که عدل، رعایت اعتدلال و برابری در تمام
امور بنابر احوال آنهاست و افزون بر رفتار، به گرایش ها، خواست ها و احساسات درونی نیز
توجه دارد.

پیام متن:

رعایت تساوی و ادای حقوق دیگران و نفی هر گونه تبعیض.

ارزش عدل

از اصول و سنت های تغییرناپذیر الهی حاکم بر هستی، اصل عدالت است. اهمیت این موضوع، در
سیره رهبران دینی تاریخ نمایان است، چنان که حضرت علی علیه السلام می فرماید: «العدل اساسٌ به قِوام
العالَم؛ عدل پایه و ستونی است که هستی بدان پابرجا و استوار است.» به عقیده حضرت علی علیه السلام ، حتی
پایه های آبادانی و گسترش شهرها نیز وابسته به اجرای عدالت است: «ما عُمّرتْ البُلْدانُ بمثل العدل؛
هیچ چیز مانند عدل باعث آبادانی شهرها نیست».

در اصل، عدالت موجب بقای دولت ها و ضامن پیشرفت ملت هاست. اگر جامعه و ملتی خود را با
این اصل هماهنگ سازد، با کل هستی هماهنگ و هم آوا می شود و ماندگار و پویا خواهد ماند.

قرآن مجید در آیه هیجدهم سوره آل عمران مهم ترین تعبیر خود را از ارزش عدالت بسیار
شفاف نشان می دهد؛ آنجا که پروردگار عالم، خود را اولین اقامه کننده عدل معرفی می کند و اینکه
خود و فرشتگان و صاحبان دانش، گواه این ماجرا هستند.

در فرهنگ قرآنی به رفتار عادلانه در روابط اجتماعی، اهمیت به سزایی داده شده است. در گفتار،
روابط خانوادگی، در صدازدن افراد، در اصلاح بین دو گروه از مسلمانان، در برخورد با یتیمان
و… رعایت عدل و برابری سفارش شده است.

استاد مطهری درباره جایگاه عدل در قرآن، می گوید:

در قرآن از توحید گرفته تا معاد و از نبوت گرفته تا امامت و زعامت و از آرمان های فردی گرفته
تا هدف های اجتماعی، همه بر محور عدل استوار شده است، عدل قرآن؛ همدوش توحید، رکن
معاد، هدف تشریع نبوت و فلسفه زعامت و امامت، معیار کمال فرد و مقیاس سلامت
اجتماع است.

اهمیت و ارزش عدل و احسان در فرهنگ شیعه را در گفت و گویی که میان امام صادق علیه السلام با
شخصی، در حضور اسماعیل بن مسلم رخ داده است، آشکارا می توان دید. اسماعیل بن مسلم
می گوید:

او از امام پرسید: یابن رسول الله، جمع بین این دو آیه چگونه است: «إِنَّ اللّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ
اْلإِحْسانِ» (نحل: ۹۰) و «أَمَرَ أَلاّ تَعْبُدُوا إِلاّ إِیّاهُ» (یوسف: ۴۰). حضرت فرمود: آری هیچ امری
در میان بندگان خدا، جز اجرای عدل و احسان نیست.

پیام متن:

عدالت، عامل بقای دولت ها و معیار کمال فرد و مقیاس سلامت اجتماع.

عدالت در قرآن و روایات

جایگاه و تأثیر عدالت در سطح اجتماع از منظر قرآن تا آنجاست که خداوند در آیات متعددی به
طور قاطع به آن فرمان می دهد: «اِنَّ اللهَ یأْمُرُ بِالْعَدلِ؛ خداوند به دادگری فرمان می دهد». (نحل: ۹۰)

بدین منظور، به جامعه اسلامی یادآور می شود که بدی ها و دشمنی های مخالفان، نباید شما را
از راه عدالت بیرون برد، بلکه باید با دشمنانتان نیز عادلانه رفتار کنید.

وَ لا یَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلی أَلاّ تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوی. (مائده: ۸)

و البته نباید دشمنی گروهی شما را برآن دارد که عدالت نکنید، عدالت کنید که آن به تقوا
نزدیک تر است.

بر همین اساس، یکی از اهداف عمده پیامبران را اقامه عدل و قسط می شمارد و می فرماید:

لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَ الْمیزانَ لِیَقُومَ النّاسُ بِالْقِسْطِ. (حدید: ۲۵)

به راستی پیامبران خود را با دلایل آشکار روانه کردیم و با آنها کتاب و ترازو را فرود آوردیم تا
مردم به انصاف برخیزند.

این اصل قرآنی، یعنی اجرای عدالت کامل در جامعه بشری، در سیره عملی رسول خدا صلی الله علیه و آله
آشکار بود. امام محمد باقر علیه السلام در این باره می فرماید:

«بَطَلَ ما کانَ فی الجاهلیّهِ و اسْتَقبَلَ الناسَ بالعدلِ».

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله رسوم جاهلیت را از میان برد و با مردم از روی عدالت رفتار کرد.

از نظر امام علی علیه السلام ، اصلی که می تواند تعادل اجتماعی را حفظ کند و همه را راضی نگه دارد،
به پیکر اجتماع سلامت و به روح اجتماع آرامش بدهد، عدالت است.

در جامعه متعادلی که همه افراد از مهم ترین ارزش های اجتماعی، مانند قدرت و ثروت و
موقعیت به طور یکسان برخوردار شوند و تنها در اختیار افراد خاصی نباشد، بی گمان میان بیشتر
مردم آن جامعه همدلی و روحیه «اخوت» برقرار می شود. بر این اساس، از امام علی علیه السلام نقل شده
است که «العدل مألوف؛ عدالت، دلپذیر و عامل الفت است».

در حقیقت، قوام نظام بسته به تعدیل و کارآیی همه بخش های آن است؛ مثلاً با اصلاح بخش نظامی و
کارآمدساختن آن و در عین حال وجود تبعیض در بخش قضا و حقوقی جامعه، حیات اجتماعی سامان
نمی یابد و یا با اداره مسائل بخش قضایی بر اساس عدل، در عین فساد و بی عدالتی در قسمت اقتصادی و
تجاری، جامعه صلاح نمی پذیرد. منظور قرآن از اینکه تأکید می کند: «لِیَقُومَ النّاسُ بِالْقِسْطِ» یا «اقسطوا و
اعدلوا» یا «قَوّامینَ بِالْقِسْطِ»، عدالت اجتماعی فراگیر در همه بخش هاست.

پیام متن:

۱. تأکید قرآن بر عدالت؛

۲. اجرای عدالت در همه بخش های نظام.

عدالت، بنیاد حکومت اسلامی

نقطه مقابل عدالت اجتماعی، ظلم و بی عدالتی است که هلاکت و نیستی حکومت را در پی دارد.
ظلم و پای مال کردن حقوق دیگران، موجب دگرگونی نعمت های الهی و برانگیختن خشم و
غضب الهی است. امام علی علیه السلام فرجام بد ظلم را در یک کلمه خلاصه فرموده است: «الجورُ مُمْحاهٌ؛
جور و ستم، محوکننده است».

ظلم، عمر دولت را کوتاه و حیات امت را محو می سازد.

بنابراین، تحقق عدالت اجتماعی به عنوان یکی از اهداف بعثت انبیا و حکومت دینی بسیار
حایز اهمیت است؛ تلاش صادقانه و پی گیر انبیا و جانشینان آنان برای تشکیل حکومت، فقط
برای برپایی عدالت اجتماعی در تمام زمینه ها بوده است.

آنان به دنبال ریاست، فزون طلبی و رفاه و آسایش دنیوی و شخصی نبوده اند و حکومت برای
آنان هدف نبود، بلکه آن را ابزاری برای اجرای قانون و احقاق حق محرومان می دانستند که «لَقَدْ
أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَ الْمیزانَ لِیَقُومَ النّاسُ بِالْقِسْطِ». (حدید: ۲۵)

اصولاً شأن دین از ایجاد حکومت و دخالت انبیا در سیاست و مبارزات خستگی ناپذیر آنان با
مستکبران و زورگویان و سرمایه داران، تنها در همین [زمینه] قابل تحلیل و توجیه است. اگر آنان [فقط[
مأمور تأمین آخرت بودند، مزاحمت معاندان و مخالفان در راه رسالت، با آنها بی معنی و بدون وجه بوده
است. وضع قوانین و مقررات اسلامی اقتضا می کند که پیامبر مأمور تشکیل حکومت باشد؛ چراکه اجرای
بعضی از قوانین مخصوصا قوانین مالی، بدون حکومت ممکن نیست. تشکیل حکومت حق برای
جلوگیری از ظلم و جور و اقامه عدالت اجتماعی که بزرگانی، مانند: سلیمان بن داود و رسول اکرم صلی الله علیه و آله و
ائمه علیهم السلام برای آن کوشش می کردند، از بزرگ ترین واجبات و اقامه آن از والاترین عبادت هاست.

پیام متن:

حکومت و رهبری دینی، ابزاری برای اجرای عدالت.

کارگزاران عدل گستر

یکی از نیازهای حکومت های دینی برای برقراری عدالت در جامعه، تربیت مهره های کارآمد و
کارگزارانی عادل است. نبود چنین افرادی، زیان های جبران ناپذیری در ابعاد گوناگون اجتماع به
همراه دارد.

در سوره فرقان و طه، به اهمیت یاران توانمند در کنار رهبران اشاره شده است. حضرت
موسی علیه السلام از خدا می خواهد که وزیری برای او از خانواده اش قرار دهد. «واجعل لی وزیرا من اهلی؛
برای من دستیاری از کسانم قرار ده.» (طه: ۲۹)؛ چون برای اجرای مأموریتش، پشتوانه محکمی
می خواست. در سوره فرقان این مفهوم به شکل واضح تری آمده است:

وَ لَقَدْ آتَیْنا مُوسَی الْکِتابَ وَ جَعَلْنا مَعَهُ أَخاهُ هارُونَ وَزیرًا. (فرقان: ۳۰)

و به یقین، ما به موسی کتاب عطا کردیم و برادرش هارون را همراه و دستیار او گردانیدیم.

این آیه نشان می دهد خداوند برای مأموریت فرهنگی، دو قدرت به موسی علیه السلام داده است:
یکی کتاب و دیگری پشتوانه محکمی چون هارون برای وزارت.

افزون بر قرآن، در سیره پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و ائمه اطهار علیهم السلام نیز شواهد بسیاری در اهمیت گزینش نیرو،
پیش از هر گونه کار اصلاحی مشاهده می شود. امام مهدی(عج) نیز از اهمیت این امر به خوبی، آگاه
است، ایشان می خواهد آرمانی ترین نظام عادلانه را در جهان ایجاد کند، ازاین رو باید ریشه ها را محکم و
نیروهای لازم را پرورش دهد؛ زیرا هر اندازه آرمان انقلابی والاتر باشد، به مهره های نیرومندتری نیاز
است. درباره ویژگی کارگزاران مهدی(عج) در روایتی از امام صادق علیه السلام چنین می خوانیم:

نشان سجده بر پیشانی آنها نقش بسته است، آنان شیران روز و زاهدان شبند، دل هایشان مانند
پاره های آهن است و هر کدام از آنها توان چهل مرد را داراست.

حضرت مهدی(عج) یارانش را در همه شهرها می پراکند و به آنها دستور می دهد که عدل و احسان
را شیوه خود سازند و آنان را فرمانروایان کشورهای جهان می گرداند و به آنها فرمان می دهد که شهرها را
آباد سازند. طبیعی است در حکومتی که حضرت مهدی(عج) رهبری آن را بر عهده دارد، کارگزاران و
مسئولان آن حکومت نیز، باید از بزرگان و نیکان امت باشند. ازاین رو می بینیم در روایتی اعضای
دولت مهدی را از پیامبران و جانشینان آنان، تقواپیشگان و صالحان روزگار، امت های پیشین و از
سران و بزرگان اصحاب پیامبر خدا صلی الله علیه و آله می دانند که نام برخی از آنان بدین قرار است:

حضرت عیسی علیه السلام ، هفت نفر از اصحاب کهف، یوشع وصی موسی علیه السلام ، مؤمن آل فرعون،
سلمان فارسی، ابودجانه انصاری، مالک اشتر نخعی و قبیله همدان و در برخی روایت ها نام
مقداد نیز آمده است.

رفتار و اهداف امام زمان(عج) به عنوان انسانی کمال یافته، به همراه یاران خالص و کامل خود در
عرصه فردی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی به تدریج نهادهای قدیمی و ضعیف را اصلاح
می کند یا تغییر می دهد و نهادهای جدیدی پدید می آورد و ساختارهای نوینی را پایه گذاری می کند. آن
ساختارها کم کم، تعداد انسان های کامل و نوآور را بالا می برد و اهداف جامعه مهدوی را تحقق می بخشد.

پیام متن

۱. لیاقت و کارآمدی کارگزاران؛ ۲. نیروسازی برای تصدی پست های
حکومتی.

وجود عدالت در هیئت حاکمه

برای تحقق عدالت دلخواه قرآن، حاکم باید دارای شایستگی های لازم برای رساندن جامعه به
این هدف را داشته باشد. این ویژگی ها را نه تنها حاکم، بلکه باید همه مسئولان دولت اسلامی، به
تناسب مسئولیت و وظیفه شان دارا باشند. به تعدادی از این ویژگی ها اشاره می کنیم:

۱. علم و آگاهی از قوانین و مقررات اسلامی، به ویژه در بعد اقتصادی

چنان که در قرآن کریم آمده است:

قالَ اجْعَلْنی عَلی خَزائِنِ اْلأَرْضِ إِنّی حَفیظٌ عَلیمٌ. (یوسف: ۵۵)

یوسف گفت: مرا بر خزانه های این سرزمین بگمار که من نگهبانی دانا هستم.

آنچه بر زمامدار اسلامی شرط است، داشتن آگاهی و بینش صحیح و برخاسته از متون دینی و
سیره پیشوایان الهی است.

۲. اعتقاد به تأثیر اسلام

افزون بر بینش صحیح، کارگزار باید به توانایی و اثرگذاری قوانین اسلام در صحنه عمل ایمان
داشته باشد. حضرت علی علیه السلام در این باره می فرماید: «لا یَعْدِلُ اِلاّ مَن یَحْسُن العدلَ؛ تنها کسی می تواند در
جهت تحقق عدالت قدم بردارد که آن را نیکو بداند».

کسی که چنین اعتقادی نداشته باشد، حضورش در نظام اسلامی و انگیزه اش از پذیرفتن
مسئولیت؛ یا رسیدن به ریاست است یا رفاه مادی، ازاین رو انتظار تحقق عدالت از او نمی رود.

۳. عدالت

اسلام برای پذیرش مسئولیت های مختلفی چون: امامت جماعت، قضاوت و ولایت بر جامعه،
عدالت را شرط می داند؛ گرچه جایگاه عدالت در هر یک متفاوت است. کسی که گرفتار هواهای
نفسانی است و هنوز در وجود خود تعادل و توازن برقرار نکرده است، چگونه می تواند رسالت
نعمت هدایت جامعه را بر عهده گیرد و با عدالت رفتار کند؟

اجرای عدالت، حرکت ظاهری و باطنی حاکم را در جاده اعتدال و انصاف می طلبد. حاکمی
که عادل است و شهوت و جاه طلبی و منفعت خواهی را با تکیه بر ایمان و تقوای راستینش کنترل
می کند؛ به تعبیر امام علی علیه السلام حکومت را امانت می داند، نه طعمه و موقعیت ویژه برای گردآوری
مال، آنجا که می فرماید:

لا یقیم امر الله سبحانه الا من یصانع و لایضارع و لایتبع المطامع.

امر (دین) خدا را فقط کسانی می توانند برپا دارند و احکام خدا را عمل کنند که سازش نکنند و
همرنگ جماعت نشوند و در پی مطامع نباشند.

پیام متن:

۱. علم و آگاهی کارگزاران از قوانین اسلامی؛

۲. کارگزاران و دوری از شهوت و جاه طلبی و افزون