پاورپوینت کامل سیری در گلشن راز و سعادت نامه شبستری ۷۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیری در گلشن راز و سعادت نامه شبستری ۷۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیری در گلشن راز و سعادت نامه شبستری ۷۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیری در گلشن راز و سعادت نامه شبستری ۷۰ اسلاید در PowerPoint :

۵۷

پیرامون شبستری

شیخ سعدالدین محمود شبستری، از عارفان و شاعران قرن هشتم هجری است. محل تولد وی،
«شبستر»، در هشت فرسخی تبریز است. در ایام ولادت شیخ محمود، تبریز شاهد طلوع قدرت
مغول بود که غلبه آنها، نوعی هرج و مرج فکری را نیز به وجود آورد و مدتی بین آیین اسلام و
نصارا و بودا، در دربار ایلخانان کشمکش سختی وجود داشت. سرانجام، در سال ۶۹۶ که در آن
هنگام شیخ شبستری کودکی بیش نبود، غازان اسلام آورد و این کشمکش خاتمه یافت.

شیخ محمود شبستری به انواع علوم ظاهری و باطنی، آراسته بوده است. در فنون حقایق و معارف
صوری و معنوی، وی را در عصر خود از مشرق تا مغرب، نظیر نبوده و تصانیف عالی از ایشان بر صفحه
روزگار به یادگار مانده، یکی از آن جمله، کتاب گلشن راز است و دیگری سعادت نامه.

شبستری، از قراری که خود می گوید مردی با اسم و رسم بوده و شهرتی داشته است، اما بارها
از این شهرت بیزاری می جوید و آرزوی گمنامی می کند تا مبادا او را نیز با مدعیان ارشاد و خامان
ره نرفته و داعیه داران خانقاهی اشتباه کنند.

و شاید به علت همین آشفته بازار تصوف بوده است که سرانجام شیخ گوشه آرام و دورافتاده
شبستر را بر محیط پر رونق خانقاه های تبریز که خالی از روی و ریا نبود و نقشبندی ظاهر، نشانی
از صدق و صفای باطن نداشت، ترجیح داده است. بارها از متصوفه همزمان خود انتقاد می کند و
بسا خرقه را که مستوجب آتش می داند و در این صوفی وشان، دردی نمی بیند. شبستری اهل
روی و ریا و لاف و گزاف نیست، بلکه نشان انسان واقعی را آشنایی با حق و حقیقت و حق پرستی
و دوری از شهوات و پرهیز از تحسین عامه مردم و تمجید این و آن می داند و خودنمایی و
مردم فریبی و عجب و پندار هستی را سد راه حقیقت می شمارد.

کوتاه زمانی پس از تصنیفِ گلشن راز شبستری در اوایل قرن هشتم، شهرت آن بالا گرفت و
تا میانه های قرن دهم، شماری از عرفای ایرانی، چه سرشناس و چه گمنام، نزدیک به سی شرح بر
آن نوشتند.

گلشن راز برای نخستین بار، آن گاه توجه خاورشناسان غربی را به خود جلب کرد که سیّاحان
فرانسوی ـ شاردن و برنیه ـ در اوایل قرن هیجدهم از ایران دیدار کردند و از شهرتی که این کتاب
در محافل علمی به عنوان «جامع الحکمه» داشت گزارش کردند. پس از آن، منتخباتی از گشن راز
را تولوک به سال ۱۸۲۱ در کتاب سوفیسموس خود ترجمه کرد. به دنبال آن در سال ۱۸۲۵م. همین
شخص، یک سوم گلشن راز را در «گلچینی از عرفان شرقی» به آلمان برگرداند. گلشن راز، آن گاه
در روند اصلی تحقیقات اسلامی غرب، وارد شد که متن فارسی آن در سال ۱۸۳۸م. همراه با
ترجمه منظوم آلمانی آن، از یوزف فن هامر ـ پورگشتال منتشر شد. همین متن فارسی در سال
۱۸۸۰م. تجدید نظر و با چند نسخه خطی دیگر که به نظر فُن هامر نرسیده بود، مقابله و همراه با
ترجمه ای به انگلیسی از ای. اچ. وینفیلد در انگلستان انتشار یافت.

پیام متن:

مروری بر عظمت علمی و شهرت شیخ محمود شبستری.

شیخ محمود شبستری و زیبایی آفرینش

زیبایی آفرینش از منظر قرآن، عارفان و دیگران.

از نگاه قرآن، آفرینش زیباست. آنچه خداوند آفریده است، چون بر اساس حکمت و
مصلحت است، نیکو و تمام عیار است. در آیه هفتم سوره سجده می خوانیم: «الَّذی أَحْسَنَ کُلَّ شَیْءٍ
خَلَقَهُ؛ خداوند، کسی است که خلقت همه چیز را زیبا و نیکو قرار داده است».

علامه طباطبایی رحمه الله در تفسیر این آیه می گوید:

دقت در خلقت اشیا که هر یک دارای اجزایی متناسب با هم است و اینکه در آن اجزا،
وسایل رسیدن به کمال و سعادت نهاده شده است، این معنا را می رساند که هر یک از
موجودات برای خودش دارای حسنی است که تمام تر و کامل تر از آن، برای موجود تصور
نمی شود. هیچ موجودی بدان جهت که موجود و مخلوق است، متصف به بدی نمی شود؛
به دلیل اینکه خدای تعالی هر موجودی را نیکو خوانده و فرموده است: «الَّذی اَحْسَنَ کُلَّ
شَی ءٍ خَلْقَه» که اگر این فرمایش خدا را با آیه دیگرش که فرمود: «اَللّه خالِقُ کلِّ شَی ءٍ؛
خداوند، آفریننده هر چیزی است» (زمر: ۶۲) ضمیمه کنیم، این نتیجه به دست می آید که
آفرینش، ملازم با حسن است و هر مخلوقی بدان جهت که مخلوق است، زیباست.

همچنین، در تفسیر مجمع البیان، ذیل آیه «اَلّذی اَحْسَنَ کُلَّ شَی ءٍ خَلْقَهُ» آمده است: از ابن عباس
روایت است: خداوند هرچه را آفرید، نیکو آفرید. بنابراین، آفرینش همه پدیده ها و موجودات
زنده، حتی آفرینش سگ نیز نیکو و تفکر برانگیز است؛ چرا که همه آنها بر اساس حکمت، لباس
هستی پوشیده اند و با این بینش، زشتی و بیداد، نه مورد پسند خداوند است و نه آفریده او.

عارفان و بزرگان دین نیز در نگاهی دقیق و با الهام از مکتب وحی، به شکوه و زیبایی آفرینش
اعتراف کرده اند. حکیم نظامی گنجه ای در این باره می گوید:

در عالَمِ عالَم آفریدن

به زین نتوان رقم کشیدن

حرفی به غلط رها نکردی

یک نکته درو خطا نکرد

در صنع تو کآمد از عدد بیش

عاجز شده عقل علت اندیش

ترتیب جهان چنان که بایست

کردی به مثابتی که شایست

صدرالمتألهین شیرازی نیز در اسفار خویش، به نقل از محی الدین عربی چنین می گوید:

خداوند، جهان را در نهایت استواری و کمال و دقت آفریده است. چنان که ابوحامد غزالی
گوید: در عالَم امکان، شگفت انگیزتر و زیباتر از این جهان نیست.

از جبران خلیل جبران نیز در این باره نقل است: «این جهان، جهان کاملی است. عین کمال و
شگفتی است. رسیده ترین میوه باغ خدا و شاهکار اندیشه هستی است».

شکوه و زیبایی آفرینش، از نگاه شاعر و عارف بزرگی چون شبستری نیز پنهان نمانده است.
وی در این زمینه این گونه می سراید:

وجود آنجا که باشد محض خیر است

اگر شری است در وی آن ز غیر است

بدان، ایزد تعالی خالق اوستز نیکو هرچه صادر گشت نیکوست

جهان جمله فروغ نور حق دانحق اندر وی ز پیداییست پنهان

شبستری در منظومه «سعادت نامه» خویش می گوید:

گفت بابا فرج که: بد خود نیست

وانچه بد دیده ای تو آن بد نیست

از حکیم ای عزیز بد ناید

هر چه او کرد آنچنان باید

پیام متن:

از نگاه قرآن و عارفان و بزرگان، جهان هستی، زیبا و کامل و نیکوست.

نگاهی فراگیر، شرط پی بردن به زیبایی آفرینش

اگر نگاه ما به جهان هستی، وسیع و جامع نباشد و به پدیده های آفرینش جدا از مجموعه نظام
هستی نظر افکنیم، برخی مسائل در نظر ما شر و ناموزون می نماید و در نتیجه بر تفسیری درست
از آنها ناتوان خواهیم بود. به عنوان مثال: اگر به پدیده هایی چون سیل و زلزله و مصیبت ها و
ناگواری ها، ناقص و مستقل از مجموعه آفرینش نگاه کنیم، به توجیه درستی از آنها نمی رسیم.
در نتیجه، از آنها به عنوان اموری شر و زشت یاد می کنیم. در صورتی که اگر نگاه مان به جهان،
فراگیر و حکیمانه باشد، همه این بی نظمی های ظاهری را تابع نظمی عمیق می دانیم که برای بقای
آفرینش و مصلحت هایی برتر لازم و بایسته اند.

ویل دورانت می نویسد:

آن که تمام اشیا را در سیر خود مجبور می بیند، لب به شکایت نمی گشاید؛ زیرا او اشیا را از
نظر ابدیت نگاه می کند و می داند که بدبختی های او در نظام کلی عالم بدبختی نیستند. او
ترکیب و تتابع ابدی عالم را صحیح می داند و تمام اشیا را اجزای یک نظم ابدی می بیند.

اسپینوزا نیز در این باره می گوید:

هر چه در عالَم به نظرمان بیهوده و پوچ یا بد می آید، برای آن است که آگاهی ما درباره
اشیا، جزئی است و از نظم و توافق کل عالم طبیعت بی خبریم. نیز برای آن است که خیال
می کنیم همه اشیا بر وفق عقل ما ساخته شده است. در حقیقت، آنچه را عقل ما بد می داند،
در مقایسه با قوانین کلی طبیعت بد نیست، بلکه از آن جهت بد است که با قوانین طبیعت
خاص ما، در صورتی که جداگانه در نظر بگیریم، سازگار نیست.

شبستری هم نگاهی جامع و فراگیر به جهان داشته است. او چون با نیت قضاوت درباره
آفرینش، به مجموعه جهان هستی نظر می کند، هر چیز را در جایگاه واقعی خویش می داند و در
نتیجه، به زیبایی آفرینش اقرار می کند و می گوید:

جهان چون زلف و خال و خط و ابروست

که هر چیزی به جای خویش نیکوست

و به قول حکیم قاآنی شیرازی:

نسبت اشیا به اشیا چون دهی

بینی آن یک را قبیح این را حسن

لیک چون کُل را سراپا بنگری

جمله را بینی به جای خویشتن

الکساندر پوپ در این زمینه می نویسد:

طبیعت، سراسر هنر است، اما سرّ آن بر تو مکشوف نیست. اتفاق و تصادف، همه طرح و
هدایت است که از دیده ها پنهان است و ناموزونی ها، تمام هماهنگی است که هنوز شناخته
نشده است. شر و بدی های جزئی در نظام کل، همه خیر محض است و برخلاف غروری
که آدمی را فراگرفته است و با وجود این عقل خطاکار، یک حقیقت چون آفتاب، روشن
است و آن این است که هر چه هست، همه در جای خود نیکوست.

شبستری، افزون بر آنکه در جهان هستی هر چیز را به جای خویش و زیبا می داند، ذرات عالم
وجود را چنان به هم پیوسته و متحد می بیند که به عقیده وی اگر حتی ذره ای از آن حذف شود، در
مجموعه جهان آفرینش خِلل و نقصان پدید خواهد آمد. او در این باره چنین می سراید:

اگر یک ذرّه را برگیری از جای

خِلل یابد همه عالم سراپای

همه از ذات خود پیوسته آگاهوز آنجا راه برده تا به درگاه

به زیر پرده هر ذره پنهانجمال جان فزای روی جانان

و این خود، دلیلی دیگر بر زیبایی آفرینش است که در آن، حتی حساب یک ذره نیز شده است
و اینکه همین یک ذره، چنان با مجموعه آفرینش درهم تنیده و متحد و در عین حال با اهمیت
است که نبود آن، موجب نقصان در سراسر جهان هستی خواهد شد. به گفته یکی از نویسندگان:

همه چیز در عرصه نظام هستی، به طور کامل به هم پیوسته اند. اساس و شالوده نظریه
پیوستگی، بر این استدلال استوار است که هر موجود زنده، از مقصود و معنای ژرف و عمیقی که
بر ما پوشیده است، پیروی می کند. اگر عالم هستی را یک پازل تصور کنیم، قطعه های این پازل به
طور دقیق و کامل، با یکدیگر مطابقت می کنند و یک مجموعه را تشکیل می دهند. به اعتقاد من،
جهان ما به جز کامل بودن، چیز دیگری نمی تواند باشد.

پیام متن:

۱. برای پی بردن به زیبایی آفرینش، باید به مجموعه آن نگریست، نه به
گوشه ای از آن؛

۲. اجزای جهان هستی، چنان به هم پیوسته اند که حذف حتی ذره ای از آن،
موجب ایجاد نقصان در مجموعه آن است.

جهان زیباست، چون آفریده خداست

آفرینش، ترسیم قلم قدرت پروردگار است که بر اساس مشیت، حکمت و مصلحت خداوند به
ظهور رسیده است. در قرآن کریم می خوانیم: «اللّهُ خالِقُ کُلِّ شَیْءٍ؛ خداوند آفریننده همه چیز است.»
(زمر: ۶۲) بنابراین، در مجموعه آفرینش، چیزی به نام «زشتی» و «شر» وجود ندارد؛ زیرا آنچه در
عالم وجود به ظهور می رسد، چون به اذن و مشیت پروردگار و نیز به همراه حکمت و مصلحت
اوست، زیباست و از زشتی به دور؛ اگر چه عقل آدمیان قادر به ادراک آن نباشند. به عقیده پُستمن:

زندگی کردن در جهانی که عاری از حوادث و وقایع تصادفی است و در پس هر جریانی
اعم از طبیعی یا اجتماعی، معنا و مفهومی قرار دارد و هر حادثه و رویدادی دارای هدفی
است، لااقل از دیدگاه تئوری، موهبتی است بی نظیر و تحفه و ارمغانی است که فقط از
جانب دین و معارف دینی و الهیات به انسان هدیه شده است.

بر ای