پاورپوینت کامل ضرب المثل های فارسی ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ضرب المثل های فارسی ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ضرب المثل های فارسی ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ضرب المثل های فارسی ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

۱۸۸

«از پشت خنجر زد»

منافقان همواره در لباس دوستی جلوه می کنند و زمانی که اعتماد طرف مقابل را جلب کردند،
در فرصت مناسب، از پشت خنجر می زنند و آدمی را از پای درمی آورند. افراد منافق به گفته
تاریخ، هرگز روی خوش ندیده اند و اگر هم چند صباحی از باده غرور و خیانت سرمست
باشند، دیری نمی پاید که آن شهد گذرا، به زهری جانکاه و جانگداز مبدل می شود. اکنون
ببینیم ریشه تاریخی این ضرب المثل چیست؟

هنگامی که ذونواس، پادشاه یمن، موسوم به حنیفه بن عالم را به قتل رساند و به دستیاری
بزرگان کشور بر مسند سلطنت قرار گرفت، چون پیرو آیین موسی بود، در مقام آزار و کشتار
امت مسیح برآمد. وی ظلم و شکنجه را به جایی رساند که سرانجام، پادشاه حبشه که مسیحی
بود، درصدد رویارویی برآمد و یکی از سرداران نامی خود، به نام اریاط را با هفتاد هزار سپاه
به کشور یمن اعزام کرد. در جنگ بین این دو، ذونواس شکست خورد و اریاط زمام امور یمن
را در دست گرفت. دیرزمانی از امارت اریاط نگذشت که یکی از سرداران سپاه او، موسوم به
ابرهه که نسبت به وی حسادت می کرد، لشکری فراهم آورد و متوجه صنعا، پایتخت یمن
شد. از آنجا که اریاط مردی سلحشور و شجاع بود و ابرهه یارای مقابله با او را نداشت، به
غلام خود غنوده دستور داد که در میدان کارزار او را به جنگ و جدال مشغول دارد، تا وی از
پشت به او حمله کند و او را از بین ببرد. زمانی که ابرهه و اریاط مقابل هم قرار گرفتند، اریاط
با شمشیر چنان بر فرق ابرهه نواخت که تا نزدیک ابروی وی شکافی عظیم برداشت. در
همین هنگام، غنوده نامردانه اریاط را از پشت خنجر زد و به قتل رسانید. سرانجام، ابرهه به
علت این حیله و خیانت، در واقعه عام الفیل و حمله به مکه شکست خورد و بنابر آیه های
قرآن: «از جانب خداوند، پرندگانی از سوی دریا فرا رسیدند و با سنگریزه هایی که به منقار
داشتند، به لشکریان ابرهه هجوم بردند و آنها را هلاک کردند».

غنوده نیز به سرنوشت شومی دچار شد و به وضع فجیعی به قتل رسید. اندیشمند بزرگ
اسلام، حضرت علی علیه السلام در این زمینه می فرماید: «چیزی سخت تر و مهم تر از دشمنی
پنهانی ندیدم».

پیام متن:

۱. منافقان بیشتر در لباس دوستی جلوه می کنند.

۲. چیزی سخت تر و مهم تر از دشمنی پنهانی وجود ندارد.

«از کوره در رفت»

این ضرب المثل، بیشتر در مورد افرادی به کار می رود که سخت خشمگین می شوند و حالتی
غیرارادی و دور از عقل و منطق به آنها دست می دهد. در چنین مواقعی، چهره آنان پرچین و
سرخ می شود، رگ های پیشانی و شقیقه آنها ورم می کند، فریادهای هولناک می کشند و
خلاصه رفتار جنون آمیزی از آنها سر می زند. از حضرت علی علیه السلام در این باره روایت است:
«زنهار از خشم؛ زیرا آغاز آن دیوانگی و انجامش پشیمانی است».

اما درباره ریشه این ضرب المثل باید گفت: کوره آهنگری که در قدیم با زغال سنگ و
زغال چوب و در عصر حاضر، با برق و نفت و گاز روشن می شود، برای جدا کردن آهن از
سنگ و گداختن آهن به کار می رود. در کوره، آهن را تا آن اندازه حرارت می دهند که به شکل
مذاب درآید و از آن، برای ساختن ابزار مورد نیاز زندگی استفاده می کنند. برای گداختن آهن،
قاعده بر آن است که درجه حرارت کوره آهنگری را کم کم بالا می برند، تا آهن سرد، رفته
رفته حرارت بگیرد و مذاب شود؛ زیرا بعضی آهن ها این خاصیت را دارند که اگر یکباره در
معرض حرارت شدید قرار گیرند، سخت گداخته و با صداهای مهیبی منفجر می شوند و از
کوره در می روند، یعنی به خارج از کوره پرتاب می شوند. افراد زود واکنشی و عصبی مزاج،
اگر حوادث ناگهانی به آنان روی آورد، آتش خشم و غضب شان چنان زبانه می کشد که
همانند آهن گداخته، از کوره اعتدال خارج می شوند و کارهایی دور از انتظار دیگران، از آنها
سر می زند که پس از فروکش کردن غضب، از کرده خود پشیمان می شوند. بنابراین، اصطلاح
«از کوره در رفتن» در مورد افراد تندخو که توانایی کنترل اعصاب را ندارند، در معنا و مفهوم
مجازی به کار می رود.

پیام متن:

۱. افراد خشمگین، حالتی غیرارادی و دور از عقل و منطق دارند.

۲. افراد زودرنج و عصبی، هنگام رویارویی با حوادث پیش بینی نشده،
از حد اعتدال رفتاری خارج می شوند.

۳. پشیمانی، سرانجام عصبانیت.

«اشک تمساح می ریزد»

گریه دروغین را در اصطلاح، به اشک تمساح تعبیر کرده اند. به عبارتی، گریه و اشکی که نه از
سر دل سوزی، بلکه از رهگذر ریا و نیرنگ باشد، تا به این وسیله گریه کننده به مقصود رسد و
نیت بد او عملی شود. برای مثال، مرد ثروتمندی می میرد و فرزند یا فرزندانی از خود باقی
می گذارد. مفت خوران و افراد نابکار که همه جا و همه وقت چون علف هرز، سبز می شوند،
در ماتم او اشک حسرت می ریزند تا با جلب اعتماد بازماندگان، ارث و میراث مرده را
تصاحب کنند. این گونه اشک های غیرواقعی را در عرف، اشک تمساح گویند. حال ببینیم که
علت ضرب المثل شدن این اصطلاح چیست؟ در قدیم معتقد بودند که خوراک تمساح، به
وسیله اشک چشم تأمین می شود. بدین ترتیب که هنگام گرسنگی، به ساحل می رود و مانند
جسد بی جانی چندین ساعت بر روی شکم دراز می کشد. در این هنگام اشک چسبناک و
مسموم کننده ای از چشمانش خارج می شود. حیوانات و حشرات که به طمع تغذیه بر روی
آن می نشینند، به دام او می افتند. در همین موقع، تمساح با یک هجوم آنها را می بلعد و دوباره
این عمل را تکرار می کند.

پیام متن:

اشک تمساح، کنایه از گریه ریاکارانه افرادی است که از این راه،
می خواهند به مقصودشان دست یابد.

«المفلس فی امان اللّه »

کاربرد ضرب المثل «المفلس فی امان اللّه »، زمانی است که شخصی توان ادای بدهکاری خود
را ندارد و همواره خود را در پناه خدا و به دور از تعرض و تعقیب می داند. این عبارتِ مثلی را
به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نسبت می دهند و به این دلیل که واقعه تاریخی آموزنده ای، آن را به صورت
ضرب المثل درآورده است، به شأن نزول آن ا شاره می کنیم:

در حجاز پیش از اسلام، زمانی که بدهکار قدرت ادای دین خود را نداشت، طلبکار
نسبت به او همه گونه حقی داشت. براساس سنتی که در شهر تجارتی مکه حکم فرما بود، اگر
توانگری به دیگری وام می داد و بدهکار در موعد مقرر نمی توانست آن را بپردازد، طلبکار
مجاز بود بدهکار را برده خود کند و او را تا زمان پرداخت بدهی به کار وادارد و یا در بازار
برده فروشان بفروشد. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به دفاع از این افراد مظلوم و بی چیز برخاست و فرمود:
«المفلس فی امان اللّه »، یعنی کسی که از عهده پرداخت بدهی برنیاید، در پناه خداست و
هیچ کس حق ندارد او را شکنجه و آزار کند. جماعت قریش که کاری جز رباخواری و
ریاکاری نداشتند و این هشدار پیامبر و همچنین بقیه حق گویی های او را برخلاف منافع
شخصی و مالی خویش می دیدند، به مخالفت با ایشان برخاستند و او و تمام یارانش را به
منطقه شعب ابی طالب تبعید کردند. سرانجام نیز خدیجه، همسر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله به علت
بیماری و نبودن وسایل درمان و تغذیه، در شعب ابی طالب وفات کرد و همان جا نیز
مدفون شد.

پیام متن:

کاربرد ضرب المثل «المفلس فی امان اللّه »، زمانی است که شخص قادر
به ادای بدهی خود نباشد و خود را در پناه خدا قرار دهد. همچنین کنایه
از آن است که باید با او مدارا کرد.

«امامزاده ای که با هم ساختیم»

بیشترین کاربرد ضرب