پاورپوینت کامل اخلاق پژوهشگری و آسیب شناسی آن ۸۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اخلاق پژوهشگری و آسیب شناسی آن ۸۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اخلاق پژوهشگری و آسیب شناسی آن ۸۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل اخلاق پژوهشگری و آسیب شناسی آن ۸۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۰۴

۱. پاکی دل و جان

پژوهشگر، کسی است که با دانش های اجمالی و مقدماتی و با صرف حوصله و بررسی، در پی کشف
و بازشناسی راست و درست یک حقیقت است. و با داشتن استعداد و توانایی نوشتن، می کوشد
اندیشه تازه ای را در ساحت علم و عمل، بازتاب دهد. بدین ترتیب، برخی کاستی ها را جبران کند یا
راهی تازه و روشن را فراروی دیگران بگشاید.

اگر اخلاق را کنترل غرایز بدانیم، این مهم برای پژوهشگران به ویژه پژوهشگران ساحت دین،
بایسته تر است. او سزاوارتر از دیگران باید غرایزش را مهار کند تا حریم دیگران را از دخالت هواهای
نفسانی خود حفظ کند و در گفتار و رفتار و نوشتارش از رنجش دیگران بپرهیزد. چه نازیباست که
کسی با به دست گرفتن قلم که خدای عزیز بدان سوگند یاد کرده است، نتواند بر نفْس خویش بتازد و
آن را رام و آرام کند.

پژوهشگران دینی باید بیش از دیگران به این باور برسند که حضور در باغ آگاهی و دست رساندن
به خوشه های حقایق، جز با پاکیزگی دل و جان، ممکن نیست. دریافت دانه دانه یا مشت مشت یا
دامن دامن از خوشه های حقایق، به اندازه تهذیب سرشت و روان یک پژوهنده بستگی دارد. هر کس
پاک تر، ذهنْ یافت ها و دلْ یافت های او بیشتر و زلال تر خواهد بود. شرط باریافتن در اندرونی آگاهی،
طهارت دل و جان است که: «لایَمَسُّه اِلاّ المُطَهَّرون؛ جز اهل طهارت به آن دست نرسانند». (واقعه: ۷۹)

گاهی که آب به قوه از چشمه جوشد و کاهی بر او افتد، آب کی گذارد که کاه به چشمه راه
یابد؟

هر چه یک پژوهنده، غرایز خود را با دقت و رقت بیشتری مهار کند، دریافت های ذهنی و قلبی او
دقیق تر و رقیق تر خواهد بود. هر که دلش را از لغزش و بزه اخلاقی باز دارد، بی شک؛ این ترک و
مراقبه بر کمیت و کیفیت معرفت او کارگر خواهد افتاد. «اتَّقُوا اللّهَ وَ یُعَلِّمُکُمُ اللّهُ؛ از خداوند پروا کنید و
خدا ـ بدین گونه ـ به شما آموزش می دهد». (بقره: ۲۸۲)

پیام متن:

پاکی درونی پژوهشگر سبب می شود وی به توفیق حقیقت یابی
نزدیک تر باشد و حریم دیگران را حفظ کند.

۲. تحمل نظر مخالف

تحمل، به معنی تاب آوردن و پذیرای چیزی شدن است. در اینجا مقصود، پذیرای نظر مخالف بودن
و تاب آوردن در برابر مخالفت دیگری است. تحمل، کار سترگ و ارزنده ای است. این، ویژگی آشکارِ
ابرمردان اندیشه و دانش و بینش و عمل؛ یعنی پیامبران و اولیای خداست. نیز نشانه ایمان و جویایی
حکمت، پختگی، خودباوری، اطمینان قلبی، درایت و تدبیر است. از جمله اخلاق شایسته در ساحت
پژوهش به ویژه در پژوهش های دینی، تحمل کردن نظر مخالف و داشتن روحیه نقدپذیری است.
نظر مخالف، به باد مخالف در دریا می ماند؛ ایستادن بر عرشه کشتی و بد گفتن از باد مخالف، تدبیر
نیست. ملوان زیرک آن است که از همان باد مخالف برای پیشروی به سوی مقصد خود بهره ببرد. از
این منظر، باد و نظر مخالف، نعمت است و باید آن را قدر شناخت. ازاین رو، پیشروی و کام روایی یک
پژوهشگر و بالندگی نظریه او، از جمله در تحمل نظر مخالف است. افزون بر این، بر پایه اصل «هیچ
کس مورد پسند همه کس نیست،» همه باید همواره روحیه تحمل را در خود بپرورانند و منتظر نظر
مخالف باشند. در جرگه دانش سالاری و پژوهش محوری، تحمل؛ یعنی منطق شجاعت در برابر نظر
مخالف. همچنین نظر مخالف باید شجاعانه، منطقی، سخن شناسانه و از عناد و حسادت به دور باشد.

هیچ گاه خودباوری پژوهشگر خودساخته، خودباوری تازه واردها را مچاله نمی کند. این اخلاق،
افزون بر اینکه در بهتر شدن نظریه پژوهشگر کارگر است، راه طرح دیدگاه تازه و جرئت یافتن
دیگران به ویژه جوانان را هموار می کند. پژوهشگر وارسته، هرگز از تنفس علمی تازه دیگران
احساس تنگی نفس نمی کند و هیچ گاه حضور دیدگاه جدید را اشغال و اندیشمند تازه نفس را اشغالگر
نمی انگارد. تحمل پژوهشگران فرهیخته کهنه کار همواره گذرگاه پیشرفت پژوهندگان جوان بوده
است.

در قرآن کریم می خوانیم: «أَفَتُمارونَهُ علی ما یَری؛ آیا با آنچه او می بیند، ستیزه می کنید؟» (نجم: ۱۲)
گویا آیه یاد شده، تحمل پیامبر اعظم۶ را به کافران گوشزد می کند. به بیان دیگر، این آیه توبیخانه، بر
تحمل نداشتن آنان خرده می گیرد و می گوید: شما نظر خود را عرضه کردید. پس چرا او نتواند نظر
خود را عرضه کند؟ آیا با آنچه محمد امین می بیند، ستیزه می کنید؟ آیا تنها دیده های او، سزاوار
ستیزه گری است؟ چرا نظر شما از این میان استثنا باشد؟ پس همچنان که او نظر شما را تحمل
می کند، شما هم نظر او را تحمل کنید و دور از منطق، با اصرار و عناد، بگومگو نکنید. همه می دانیم
پژوهشگرانی که در حوزه دانش و پژوهش به اخلاق تحمل شناخته شده اند، ارزشمندتر و گرامی تر از
دیگران هستند.

پیام متن:

با تحمل نظر مخالف، هم می توان از اندیشه های او بهره گرفت و هم
راه را برای بروز اندیشه های دیگر که از عوامل رشد و تعالی پژوهش
هستند، باز کرد.

۳. انصاف ورزیدن

«انصاف، به معنی نصف کردن چیزی و برقرار کردن تساوی و به عدالت رفتار کردن میان دو چیز
است.» «همچنین به سازگاری و توافقی که انسان میان رفتارش و عدالت برقرار می کند، انصاف
گفته می شود. بنابراین، هر کس رفتار خود را با مثال اعلای عدل منطبق کند، منصف است».

از این رهگذر، شایسته است که یک پژوهشگر یک مسئله یا یک موضوع را منصفانه گزینش کند؛
یعنی آنچه را در تخصصش نیست یا نمی تواند یا وقتش را ندارد، انتخاب نکند. همچنین در
روشن سازی یک حقیقت در برابر نوآوری ها و شبهه هایی که اساس دین را هدف گرفته اند، از هیچ
کوششی دریغ نکند و هرگز حقیقت را زیرپای قلم، باطل نسازد یا آن را پشت واژه ها پنهان نکند،
همان گونه که در قرآن آمده است:

وَ لا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْباطِلِ وَ تَکْتُمُوا الْحَقَّ وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ. (بقره: ۴۲)

حق را به باطل درنیامیزد و حقیقت را با آنکه خود می دانید، کتمان نکنید.

لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْباطِلِ وَ تَکْتُمُونَ الْحَقَّ وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ. (آل عمران: ۷۱)

چرا حق را به باطل درمی آمیزید و حقیقت را کتمان می کنید، با اینکه خود می دانید؟

پژوهشگر منصف نیز آن است که:

الف) اگر کسی بر نوشته او نقد و تحلیلی داشته است، از نگاه غیرمنصفانه پرهیز کند.

ب) اگر نوشته ای را برای ارزیابی به او سپردند و نیز در تحلیل و نقد آثار دیگران، دور از انصاف،
ارزیابی نکند.

ج) اگر کسی برای نخستین نوشته اش از او راهنمایی خواست، منصفانه راهنمایی اش کند و ذوق
و شوق کسی را که با بضاعت اندک علمی و ذهنی اش به او پناه آورده است، درهم نشکند و خفه
نسازد؛ زیرا چه بسا او در آینده از حقیقتی پرده بردارد که دیگران نتوانستند به آن برسند.

گاه پژوهندگانی تنها به این خاطر که دیگری از نوشته آنها ارزیابی دل خواهشان را نداشته اند،
بی انصافی می کنند و همه جا درصدد تلافی هستند.

امام علی علیه السلام می فرماید: «الاِنْصافُ اَفْضَلُ الفَضائِل؛ انصاف برترین فضایل است.» پژوهشگر عاقل،
نیکوکار، بخشنده و دانشمند حتی درباره کسانی که در حق او انصاف روا نمی دارند، منصفانه رفتار
می کند و این فضیلت و زینت شخصیت اوست. پژوهشگر منصف، کریمانه برخورد می کند و با دیگران
سر دشمنی ندارند. او در نگاه خود حتی به مخالفت ها و نقدهای دیگران منصفانه می نگرد. از حضرت
علی علیه السلام است که: «اَلُمؤمِن یُنْصِفُ مَن لایُنْصِفُه؛ مؤمن، اهل انصاف است در حق کسی که انصاف
نمی ورزد».

پیام متن:

رفتار منصفانه با دیگران، انسان را از پای مال کردن حق نگه می دارد و
سبب ارزیابی درست از گفته ها و نوشته های دیگران می شود.

پی آمدهای بی انصافی در عرصه پژوهش

امروزه از جمله بی انصافی های معمول در نظام اجرایی مربوط به پژوهش در کشور ما این است که
برخی افراد ناتوان و کم اطلاع از قلم و پژوهش، با اطلاعات سطحی و عرفی، به خاطر روابط و زد و
بندهای مختلف فردی و گروهی، بر پست های پژوهشی تکیه می زنند و درباره نگاشته های علمی
دیگران نظر می دهند. اینان در خانواده پژوهش، به عضو ناخوانده می مانند.

برخی نیز به خاطر قوی بودن غریزه تجارت پیشگی شان، با حضور در جرگه فرهنگ و اندیشه و
پژوهش و با چنگ اندازی بر امتیازهای چاپ و نشر، پژوهشگر را تنها به سود خودشان به ابزار تجاری
تبدیل می کنند و سرنوشت اندیشه و قلم را به بی راهه می برند به بیان دیگر، فرهنگ عمومی را در
تغذیه فکر و دل و جان، نادرست پی افکنده اند، چونان که هر کس برای فکر و دل و جانش، سالانه
تنها پنج دقیقه بر سر سفره کتاب می نشیند! این عمل مانند آن است که به عمد، دیگران را در
گرسنگی و قحطی قرار بدهیم و هیچ به پی آمدهای هولناک آن توجه نکنیم.

امروزه مردم بیشترین وقت خود را به تماشای تصویرها، فیلم ها و برنامه های خوب و بد
می گذرانند و بیشتر به این امور اهمیت می دهند و با اینکه تلویزیون عضو اصلی خانواده نیست،
بیشترین وقت را از افراد خانواده و مردم جامعه می گیرد. در این میان، سوگمندانه ارباب رسانه ها نقش
افراد هوشمند دوراندیش و مشاورهای خوب را در فیلم ها و سریال ها با کتاب خوانی درنیامیختند یا به
منظور الگوسازی، از کتاب خوانی شخصیت های کشوری و بازیگران متعهد و مطرح، برنامه مستقل و
ادامه داری نساختند و در نگاه عموم به ویژه جوانان، تعالی افراد موفق را با کتاب خوانی شان گره نزدند.
این روزها، آن قدر که مردم به صحنه ها، فیلم ها و برنامه های سرگرم کننده تلویزیون دعوت و معتاد
شده اند، به هیچ امر مهم دیگری به این اندازه خوانده نشده اند. برای درک این مسئله، کافی است
تعداد ویدئوکلوپ ها و کتاب فروشی ها و مراجعه کنندگان به هر کدام را مقایسه کنیم.

پس از یاد نبریم که تعالی اندیشه جامعه جز با اندیشه و مدیریت اندیشمندان توان مند و مشارکت
اصحاب قلم فراهم نمی آید.

پیام متن:

حضور افراد کم اطلاع و بی مسئولیت در عرصه اجرایی پژوهش، به
رکود فرهنگ و اندیشه کشور می انجامد.

۴. تواضع

تواضع یعنی افتادگی کردن، فروتنی کردن، سرافکندن و نرمی کردن که در برابر خودپسندی و
فخرفروشی است؛ زیرا خودپسندی، گمان کاذبی است درباره اینکه کسی شایستگی مقام و مرتبه ای را دارد،
در حالی که به راستی چنین نیست. انسان فروتن بر این باور است که بزرگواری، میان مردم تقسیم شده است
و هیچ یک از افراد انسان به تنهایی نمی تواند موجود کاملی باشد، مگر با فضایل دیگران.

شخص متواضع، کسی است که حد خود را بشناسد و چیزی را که ندارد، ادعا نکند و خودپسند
نباشد. پس به آنچه دارد، ننازد و تکبر نداشته باشد و با مردم از روی لطف و نرمی رفتار کند.

یک پژوهشگر باید در برابر مردم، دانشمندان و متخصصان هم رشته خود، در نگاه کردن، سخن
گفتن و به کار بردن واژه و رفتار، متناسب، افتاده، نرم و با احترام برخورد کند. پژوهشگر باید در برابر
همه فروتنی و احترام لازم را داشته باشد. در جهل یک پژوهنده، همین بس که همه را جاهل گمان
کند و با خودبرتربینی، دیگران را با رفتاری یا حرفی تحقیر کند و مدرک تحصیلی خود را به رخ
دیگران بکشد یا با طعنه و کنایه، پژوهشگران دیگر را خرد و خوار سازد و از این راه، خود را برتر و
دیگران را کوچک و پست بشمارد.

دور از تواضع و اخلاق پژوهشگری است که مترجمی، تألیف و تحقیق دیگری را دزدی بخواند یا
مؤلف و محققی، ترجمه مترجمی را نشانه تنبلی، راحت طلبی و ناتوانی او در تحقیق، گردآوری
اطلاعات و تحلیل بداند.

خودپسندی و فخرفروشی، ویژه بازار جهل است و تواضع و افتادگی، محصول خرد، دانش،
بینش، تدبیر و خود نیز عنصر اساسی در جذب دل هاست. هیچ گاه کسی با بی حیایی و گستاخی و
بی احترامی به دیگران محبوب نشده است، بلکه همواره افرادی که دور از استحقاق و فروتنی، برآنند
تا همه جا خود را جا کنند، نفرت انگیزند. پژوهشگر به ویژه پژوهشگر دینی، اگر افتاده نباشد، از چشم
همه خواهد افتاد.

پیام متن:

تواضع است دلیل رسیدن به کمال

که چون سوار به مقصد رسد، پیاده شود

صائب

۵. کتمان بهنگام

رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلم فرمود:

اِسْتَعینوا علی اُمورِکم بِالْکِتمانِ فَانَّ کُلَّ ذی نِعمَهٍ مَحْسودٌ.

در کارهایتان از کتمان کمک بگیرید؛ زیرا هر نعمت داری در معرض حسادت است.

بایسته است که یک پژوهشگر آنچه را فهمیده و بدان رسیده است، نزد افراد تنگ نظر مثال یک
گوهر، پوشیده دارد، چنان که یک ثروتمند، ثروت و دارایی خویش را از دست دیگران به ویژه از دزدان
و سفیهان دور نگاه می دارد.

به تعبیر زیبای حافظ:

به پیر میکده گفتم چیست راه نجات

بخواست جام می و گفت راز پوشیدن

مولوی نیز با اشاره به همین نکته سروده است:

گفت پیغمبر که هر که سر نهفت

زود گردد با مراد خویش جفت

و نیز گفته است:

راز جز با رازدان انباز نیست

راز اندر گوش منکر راز نیست

برای بیان اهمیت کتمان در پژوهش و تولید علم، به عنوان یک اخلاق و تدبیر عقلی، داستان
شیخ اشراق را از قلم استاد شهید مطهری گزارش می کنم: «شیخ شهاب الدین سهروردی زنجانی،
معروف به شیخ اشراق، بدون شک از اعجوبه های روزگار است. ذهنی فوق العاده وقّاد و جوال و نوجو
و مبتکر داشته است. تمایل اشراقی در فلسفه، پیش از او حتی در فارابی و بوعلی وجود داشته است،
ولی کسی که مکتبی به نام «مکتب اشراق» تأسیس کرد و در بسیاری از مسائل، راه مکتب اشراق را
از راه مکتب مشاء جدا کرد، این مرد بزرگ بود. وی نزد مجدالدین جیلی (در مراغه)، ظهیرالدین
قاری (ظاهرا در اصفهان) و فخرالدین ماردینی (در عراق) تحصیل کرده و مدتی ملازم ماردینی بوده
است. ماردینی می