پاورپوینت کامل اخلاق فرهنگی; چیستی پزشکی و مفاهیم اساسی آن ۸۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اخلاق فرهنگی; چیستی پزشکی و مفاهیم اساسی آن ۸۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اخلاق فرهنگی; چیستی پزشکی و مفاهیم اساسی آن ۸۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل اخلاق فرهنگی; چیستی پزشکی و مفاهیم اساسی آن ۸۰ اسلاید در PowerPoint :

۵۰

آشنایی با موضوع و مفاهیم اساسی دانش پزشکی و بررسی مبانی آن، مقدمه ای ضروری برای درک
محتوای درست این حرفه است. دانش پزشکی از دانش های اولیه بشر به شمار می آید و با وجود
پیشرفت های بسیار در این زمینه هنوز بیشتر مردم با مسائل حیطه پزشکی ناآگاهند و همچنان با
دیدی سنتی و سطحی به این دانش می نگرند. هنوز برخی پزشکی را در دارو و درمان محدود
می دانند و از گستره و شاخه های پزشکی ـ به ویژه در قرن بیستم ـ چیزی نمی دانند.

پزشکی با دگرگون کردن نگرش بنیادی به انسان و موضوع های مربوط به او، در حالی به قرن
بیست و یکم گام نهاد که با شتاب فراوان درصدد شناخت جنبه های وجودی انسان است تا با
جامع نگری کامل، نخستین پایه های نهضت تکاملی پزشکی را شکل بدهد. امروز بحث از طب
مکمّل و جای گزین، در کنار روند کنونی طب، بر اثر پذیرش روند تکاملی در زمینه طب امکان پذیر
شده است. به همین دلیل، قرن بیست و یکم را می توان قرن انقلاب نو در تاریخ پزشکی دانست.

در حال حاضر، پزشکی با انبوهی از تولید دانش های گوناگون و ابزار و امکانات فنی روبه روست
که توان تازه ای برای دگرگون ساختن استعدادها و فعالیت های انسان از راه مداخله مستقیم در روان و
بدن انسان، به دست آورده است. توانایی های پزشکی در زمینه مهندسی ژنتیک، تشخیص جنسیت
نوزاد در دوران پیش از زایمان، تشخیص بیماری های ژنتیک پیش از زایمان، شبیه سازی انسان و
دورنمای آن، پیشرفت در زمینه پیوند اعضای بدن و کارهای جراحی روانی، ورود پزشکی نوین را به
یک دوران انقلابی نشان می دهد.

با رشد دانش پزشکی، شاهد دگرگونی اساسی در بسیاری از مفاهیم پزشکی نیز هستیم. در این
میان، دیدگاه دین اسلام درباره این مفاهیم نیز به خوبی بیان شده است. این نوشتار درصدد ارائه
تعریف درست و جامع از پزشکی و سه موضوع اساسی آن؛ طبیب، انسان و سلامتی است.

دانش پزشکی، دانشی فراگیر

پزشکان مسلمان از دیرباز درصدد بیان تعریفی جامع و کامل برای دانش پزشکی بوده اند که به دو
مورد از بهترین آنها اشاره می کنیم:

۱. حکیم ابوعلی سینا در کتاب الارجوزه می گوید:

الطِّبُّ حِفْظُ صِحَّهٍ بُرْءُ مَرَض مِنْ سَبَبٍ فی بَدَنٍ مُنْذُ عَرَض.

پزشکی، پیشه ای است که تندرستی آدمیان را نگاه دارد و چون رفته باشد، باز آرد.

۲. حکیم نظامی نیز در چهار مقاله به دانش پزشکی این گونه اشاره می کند:

طب، صناعتی است که بدان صناعت، صحت در بدن انسان نگاه دارند و چون زایل شود،
باز آرند و بیارایند او را به درازی موی و پاکی روی و خوش بویی و گشادگی.

پیام متن:

دانش پزشکی، مجموعه ای از اقدام ها، رفتارها و رویکردهاست که به
منظور حفظ منافع بیمار، به عنوان فردی از کل جامعه و حفظ مصالح
جامعه به کار گرفته می شود.

دانش پزشکی، دانشی والا

دانش های گوناگونی فراروی انسان وجود دارد که در عین ضرورت، همه آنها در یک سطح از ارزش و
نیازمندی قرار ندارند. به باور همه اندیشمندان بشری، دانش پزشکی از سودمندترین دانش ها و در
میان همه قوم ها و ملت ها نیز دانش پزشکی از شریف ترین دانش ها به شمار می رود. استوتزل در
پژوهشی درباره شغل های مختلف نشان داده است که حرفه پزشکی، به عنوان جاذب ترین، دست
نیافتنی ترین و مورد توجه ترین پیشه ها تشخیص داده شده است. از نظر ۴۸ درصد پرسش شوندگان،
از نظر حیثیت و اعتبار، پزشکی در رأس همه مشاغل است.

ارزش دانش پزشکی را از چند جهت می توان بررسی کرد:

۱. موضوع: با توجه به اینکه ارزش هر علمی به شرافت موضوع و هدف آن علم بستگی دارد، هر
اندازه که موضوع علمی، پراهمیت تر و نتیجه آن، ارزشمندتر باشد، آن علم از جایگاه و بهای بیشتری
بهره مند خواهد بود. از آن جا که تن و روان انسان، هر دو موضوع دانش پزشکی است و انسان نیز
برترین و برگزیده ترین موجود الهی معرفی شده است، دانشی که بتواند سلامت وجود او را به
شایستگی، تأمین کند، پرارج و والا خوانده می شود.

۲. هدف: این دانش در پی حفظ تندرستی یا بازگرداندن سلامتی به آدمی است؛ نعمتی که
بهترین موهبت و مایه کمال زندگی بشر به شمار می رود و رسیدن به نیک بختی و کسب لذت در این
دنیا، در گرو سلامتی کامل است. خواسته ها و آرزوهای انسان بر دو گونه است: لذت؛ خیر و برکت.

این خواسته ها نیز در سایه تندرستی برای انسان دست یافتنی است؛ زیرا لذت دنیوی و خیر و
برکت اخروی تنها با داشتن سلامتی به دست می آید که آن نیز در پی پیشرفت دانش پزشکی تأمین
می شود. امیر مؤمنان علی علیه السلام می فرماید: «با سلامتی، لذت زندگی یافت می شود.» باز از آن
حضرت نقل است: «با سلامتی، لذت بردن کامل می شود».

۳. نیاز: پزشکی با برجسته ترین نیاز انسان یعنی سلامتی سروکار دارد. از این رو، یکی از
کارآمدترین دانش ها که همه افراد بشر در طول زندگی خود کم وبیش به آن نیازمندند، پزشکی است.

غزالی در احیاء علوم الدین نیز به این موضوع چنین اشاره می کند:

نیاز به دانش پزشکی، امری است که دلیل نمی خواهد و احتیاج به این دانش یک نیاز اصیل و
ذاتی بوده و نیاز فرعی نمی باشد که پس از آفرینش انسان و زندگانی وی و مرور ایام به آن نیاز
پی برده باشد، بلکه نیازی است که در ذات انسان نهفته است؛ زیرا هنگامی که انسان به بیماری
یا ناراحتی مبتلا می گردد، دیگر لذتی برای وی در دنیا باقی نمی ماند و دانش پزشکی است که
به عنوان وسیله شفا، سلامتی را به وی باز می گرداند و لذت زندگی را به وی می چشاند.

در حدیثی از امام صادق علیه السلام درباره این نیازمندی بشر می خوانیم:

لایَسْتَغْنی اَهْلُ کُلِّ بَلَدٍ عَنْ ثَلاثَهٍ یَفْزَعُ اِلَیْهِ فی اَمْر دُیناهِمْ و آخِرَتِهِم فَاِنْ عَدِمُوا ذلِک کانُوا
هَمَجاً، فَقیهٌ عالِمٌ وَرِعٌ وَ اَمیرٌ خَیِّرٌ مُطاع وَ طَبیبٌ بَصیرٌ ثِقَهٌ.

مردم هر شهری از سه کس که در امور دنیوی و اخروی به آنان پناه برند، بی نیاز نباشند و اگر
شهرشان از این سه خالی باشد، در شمار فرومایگان باشند: فقیه آگاه و پارسا، فرمانداری
نیکوکار که فرمانش نافذ است و پزشکی آگاه و مورد اعتماد.

پیام متن:

ارزشمندی دانش پزشکی به سبب والایی موضوع آن، یعنی انسان؛
هدف آن، یعنی تأمین سلامتی انسان و نیاز ذاتی و فراگیر بشر به پزشکی
است.

جایگاه دانش پزشکی در دین اسلام

اسلام به عنوان دین کامل، به دانش پزشکی توجه بسیار نشان می دهد، به گونه ای که در میان
آموزه های پیشوایان دینی در زمینه های گوناگون پزشکی، رهنمودهای بسیار گران بها و مؤثری وجود
دارد و این امر، از جامع بودن و ژرفای دین آسمانی اسلام خبر می دهد. با دقت در سفارش های گران
قدر در آیه ها و روایت های فراوان، می توان به آسانی بر حقانیت دین اسلام مهر تأیید نهاد و اطمینان
یافت که اسلام با بیان رسای خود، زندگی دوباره به دانش پزشکی بخشیده و فصل نوینی را فرا روی
این علم گشوده است.

بی گمان، در میان همه دین ها و ملت ها تنها دین اسلام بر ارزش دانش پزشکی به شایستگی
تأکید ورزیده و آن را همتا و همسان دانش دین برشمرده است، چنان که پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم فرمود:

الْعِلْمُ عِلْمان: عِلْمُ الْاَدیانِ و عِلْمُ الْاَبْدان.

دانش (از لحاظ اهمیت و ارزش) بر دو گونه است: دانش دین و دانش بدن.

نظامی نیز با استفاده این حدیث نبوی سروده است:

در ناف دو علم بوی طیب است

کان هر دو فقیه یا طبیب است

می باش طبیب عیسوی هُش

اما نه طبیب آدمی کُش

امام علی علیه السلام نیز فرمود:

الْعِلْمُ ثَلاثَهٌ: الْفِقْهُ لِلاَْدیانِ وَ الطّبُّ لِلَابْدانِ وَ النَّحْوُ للّسانِ.

دانش سه گونه است: دانش فقه برای (حفظ سلامتی) دین، دانش پزشکی برای (حفظ
سلامتی) بدن و دانش نحو برای (حفظ اشتباه در) زبان و گفت وگو.

ارزشمندترین دانش ها، علم دین است که رشد و تعالی زندگی بشر و خوش بختی وی را تضمین و
برنامه ای جامع برای بالندگی وی ارائه می کند. پس از آن، دانش پزشکی در رتبه دوم قرار دارد که با
تأمین سلامتی جسم و جان انسان، وی را برای اجرای آن برنامه الهی آماده می سازد. پس سبب
ارزشمندی این دو دانش بر دیگر دانش های بشری این است که هر دو در تأمین زندگی سالم مادی و
معنوی انسان نقش بسزایی دارند. حکیم میسری با اشاره به این نکته مهم و ظریف سروده است:

پزشکی، دانشش تن را پناه است

و دین، دانستنش جان را سپاه است

تنی باید درست و راست کردار

نه با ریش و نه با درد و نه بیمار

که دین ایزدی بتواند آموخت

به دانش جان خود بتواند افروخت

پزشکی را و دین را گر ندانی

زیان است این جهان و آن جهانی

یکی تن را ز بیماری بسوزد

دگر جان را به دانش برفروزد

پیام متن:

۱. علم دین، ضامن سلامتی روح است و علم طب تأمین کننده سلامت
جسم.

۲. سلامت جسم و سلامت روح، بر یکدیگر اثر گذارند.

پزشکی، معجزه مسیح

حرفه پزشکی، خدمتی والاست که خداوند نیز به دیده احترام به آن نگریسته و آن را معجزه
حضرت عیسی علیه السلام قرار داده است. خداوند در قرآن کریم در دو مورد، از پزشکی و توانایی آن حضرت
در درمان بیماری ها، به عنوان معجزه وی یاد می کند:

۱. و عیسی را به عنوان فرستاده ای به سوی بنی اسرائیل قرار داد که به آنان بگوید: من از
طرف پروردگار شما نشانه ای برایتان آورده ام. من از گِل، چیزی به شکل پرنده می سازم.
سپس در آن می دمم و به اذن و اراده خداوند، پرنده ای می شود و به اذن و اراده خداوند،
کور مادرزاد و افراد مبتلا به پیسی را بهبود می بخشم و مردگان را به اذن خداوند زنده
می کنم». (آل عمران: ۴۹)

۲. به یادآور هنگامی را که خداوند به عیسی بن مریم فرمود: «یاد کن نعمتی را که به تو و
مادرت بخشیدم؛ زمانی که تو را با روح القدس تقویت کردم که در گهواره و به هنگام
بزرگ سالی با مردم سخن می گفتی و زمانی که کتاب و حکمت و تورات و انجیل را به تو
آموختم و هنگامی که به اذن و اراده من، از گِل چیزی به شکل پرنده می ساختی و در آن
می دمیدی و به اذن من، پرنده ای می شد و کور مادرزاد و فرد مبتلا به پیسی را به اذن من
بهبودی می بخشیدی و مردگان را به اذن من زنده می کردی». (مائده: ۱۱۰)

در آن روزگار از میان بیماری ها، کوری مادرزادی و پیسی به خواست خدا و به دست عیسی بن مریم
درمان می شد که معجزه مسیح در شفای آن دو بوده است. حال آن که امروزه با وجود ابزار پیشرفته و
گستردگی دانش بشر در این زمینه، هنوز همگان از درمان قطعی این دو بیماری درمانده اند.

در واقع، علت اصلی معجزه بودن پزشکی برای حضرت عیسی را باید از زبان امام رضا علیه السلام شنید.
هنگامی که ابن سِکّیت از امام رضا علیه السلام درباره معجزه های موسی، عیسی و حضرت محمد صلی الله علیه و آله وسلم
می پرسد که چرا عیسی با معجزه طب، به پیامبری برانگیخته شد؟ امام رضا علیه السلام می فرماید:

خداوند تبارک و تعالی حضرت عیسی را در زمانی به پیامبری برانگیخت که در آن زمان،
آفت ها و بیماری های مزمن (در میان مردم) وجود داشت و مردم نیز به طب احتیاج داشتند.
سپس حضرت عیسی از طرف خداوند با معجزه هایی به سوی مردم آمد که مثل آن
معجزه ها نزد مردم وجود نداشت و با اذن و اراده خداوند با زنده کردن مردگان، شفا دادن
کور مادرزاد و پیسی آمد تا دلیل و حجت را بر آنان تمام کند.

گفتنی است در زمان حضرت عیسی علیه السلام ، طب یونانی به اوج خود رسیده بود و پزشکان
درمان های حیرت انگیزی را انجام می دادند. به ویژه در سوریه و فلسطین که از مستعمره های یونان
بودند، علم طب رواج و رونق خاصی داشت. چون خداوند وی را در این مناطق به نبوت برانگیخت،
حکمت خداوند اقتضا می کرد که معجزه وی شبیه همان طب دانشمندان آن زمان و مشابه شیوه رایج
آن محیط باشد و معجزه وی را در شفای بیمارانی قرار داد که خارج از قدرت پزشکان بود.

پیام متن:

۱. یادآوری خداوند در قرآن از شفای بیماری های غیرقابل علاج به
وسیله حضرت عیسی علیه السلام اشاره به اهمیت علم طب نیز دارد.

۲. مرده زنده کرد عیسی بر نشان

بُد چو شایع علم طب در آن زمان

مولانا

طبیب یا دکتر؛ حکیم یا پزشک

در گذشته به جای کلمه دکتر یا پزشک، واژه های طبیب یا حکیم به کار می رفت که از عنوان های
کنونی برتر و جامع تر به نظر می رسد. کاربرد کلمه دکتر، همزمان با راه اندازی دارالفنون و تشکیل
مدرسه طب رواج یافت. این واژه فرانسوی به کسی اطلاق می شد که بالاترین مرحله های علمی
رشته ای را پشت سر گذاشته و در آن تخصص به درجه نهایی علمی رسیده باشد. بدین ترتیب، این
عنوان در رشته طب نیز به کار می رفت تا آنکه در دوران