پاورپوینت کامل اخلاق در ادب فارسی (تجلی اخلاق و تربیت دردیوان پروین اعتصامی) (۲) ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اخلاق در ادب فارسی (تجلی اخلاق و تربیت دردیوان پروین اعتصامی) (۲) ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اخلاق در ادب فارسی (تجلی اخلاق و تربیت دردیوان پروین اعتصامی) (۲) ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل اخلاق در ادب فارسی (تجلی اخلاق و تربیت دردیوان پروین اعتصامی) (۲) ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

۲۲

تکیه بر تلاش و عمل

برخی از آدمیان، معروفند به انسان های تن پرور و مفت خور. آنها بدون کمترین اراده و تلاشی، خواهان
روزی آماده هستند و چشمشان همواره به دنبال دست رنج دیگران است تا بدون زحمت، از آن
بهره ای ببرند. شأن این گونه انسان ها از دیدگاه پروین اعتصامی از مور نیز کمتر است، چنان که در
حکایتی شنیدنی می گوید:

روزی حضرت سلیمان علیه السلام موری را دید که با زحمت فراوان پای ملخی را به آشیانه می برد. مور
چنان در حال سعی و تلاش بود که حتی از اطراف خود نیز بی خبر شده بود و هرگز پروای از کار افتادن
نداشت. سلیمان نبی علیه السلام که آن همه همت و کوشش را از مور می دید، لب به سخن گشود و در خطاب
به مور گفت:

مرا در بارگاه عدل، خوان هاست

به هر خوان سعادت، میهمان هاست

بیا زین ره به قصر پادشاهی

بخور در سفره ما هرچه خواهی

ز ما هم عشرت آموز و هم آرام

چو ما، هم صبح خوش دل باش و هم شام

مکش بیهوده این بار گران را

میازار از برای جسم، جان را

ولی مور که نمادی از اراده و سخت کوشی و ارتزاق از دست رنج خویش است، به
حضرت سلیمان علیه السلام پاسخ می دهد:

بگفت: از سور، کمتر گوی با مور

که موران را قناعت خوش تر از سور

چو اندر لانه خود پادشاهند

نوال پادشاهان را نخواهند

برو جایی که جای چاره سازی است

که ما را از سلیمان، بی نیازی است

مرا امید راحت هاست زین رنج

من این پای ملخ ندهم به صد گنج

مرا یک دانه پوسیده خوش تر

ز دیهیم و خراج هفت کشور

بدین ترتیب، پروین اعتصامی با بیان این حکایت آموزنده در آخر نتیجه می گیرد که:

گرت همواره باید کامکاری

ز مور آموز رسم بردباری

چه در کار و چه در کارآزمودن

نباید جز به خود محتاج بودن

هر آن موری که زیر پای زوری است

سلیمانی است کاندر شکل موری است

پیام متن

«وَ اَنْ لَیْسَ لِلاِنْسانِ اِلّا ما سَعی؛ برای آدمی، جز آنچه تلاش کرده است، نخواهد
بود». (نجم: ۳۹)

لذت و آسایش واقعی

روح انسان هرچه بزرگ تر شود و تعالی بیشتری یابد، معیار لذت و خوشی آن نیز تغییر می کند.
بر این اساس، چه بسا کارهایی که برای روح های کوچک، لذت بخش و شادی آور است، ولی برای
روح های بزرگ، دردآور یا بی مفهوم. برای نمونه، حضرت علی علیه السلام می فرماید:

لَذَّهُ الْکِرامِ فِی الْاِطْعامِ وَ لَذَّهُ اللِّئامِ فِی الطَّعامِ.

لذت انسان های کریم، در طعام دادن [به دیگران] است و لذت انسان های پست، در طعام
خوردن است.

آن حضرت در ستایش از روح های بزرگ نیز چنین می گوید:

علمی که بر پایه بینش کامل باشد، بر قلب های آنان هجوم آورده است؛ روح یقین را لمس
کرده اند؛ آنچه بر اهل تنعم سخت و دشوار است، بر آنان نرم گشته است و با آن چیزی که
جاهلان از آن در وحشتند، انس گرفته اند.

به عقیده پروین اعتصامی نیز دیدگاه انسان های بزرگ با انسان های حقیر درباره معیار آسایش
حقیقی متفاوت است. وی می گوید:

شنیده اید که آسایش بزرگان چیست:

برای خاطر بیچارگان، نیاسودن

به کاخ دهر که آلایش است بنیادش

مقیم گشتن و دامان خود نیالودن

همی ز عادت و کردار زشت کم کردن

هماره بر صفت و خوی نیک افزودن

ز بهر بیهده، از راستی بری نشدن

برای خدمت تن، روح را نفرسودن

رهی که گمراهی اش در پی است، نسپردن

دری که فتنه اش اندر پس است، نگشودن

پیام متن

روح انسان های بزرگ از لذت های برتر بهره مند است؛ سرخوشی هایی که از
نگاه روح های حقیر، بیهوده و بی مفهوم است.

اعتماد به خداوند

تکیه و اعتماد کردن به پروردگار، آدمی را از دلهره و نگرانی می رهاند و بر اعتماد به نفس وی می افزاید
و نردبان تعالی او می شود، چنان که امام جواد علیه السلام می فرماید: «الثِّقَهُ بِاللّه ِ ثَمَنُ کُلِّ غالٍ وَ سُلَّمُ کُلِّ عالٍ؛
اعتماد به خداوند، بهای هر کالای گران قدر و نردبان هر انسان تعالی جو است.» انسان های متعالی، به
آنچه نزد خداوند است، اعتماد بیشتری دارند تا به آنچه خداوند در اختیارشان می گذارد.
حضرت علی علیه السلام در این باره می فرماید: «ایمان هیچ بنده ای راست نیست، مگر آنکه اعتماد او به
آنچه در دست خداست، بیش از آنچه باشد که دردست اوست».

پروین اعتصامی درباره این موضوع با اشاره به ماجرای مادر حضرت موسی علیه السلام آن گاه که خداوند
به او دستور می دهد موسی که در آن هنگام که طفلی بیش نبود، میان صندوقی بگذارد و به دریا افکند
و در این باره به خدا اعتماد کند؛ زیرا خداوند او را بازخواهد گردانید و از پیامبرانش قرار خواهد داد.

می گوید: خداوند برای آرامش دل مادر موسی علیه السلام به او چنین فرمود:

ما گرفتیم آنچه را انداختی

دست حق را دیدی و نشناختی

در تو تنها عشق و مهر مادری است

شیوه ما عدل و بنده پروری است

سطح آب از گاهوارش خوش تر است

دایه اش، سیلاب و موجش، مادر است

رودها از خود نه طغیان می کنند

آنچه می گوییم ما، آن می کنند

بِه که برگردی به ما بسپاری اش

کی تو از ما دوست تر می داری اش

قطره ای کز جویباری می رود

از پی انجام کاری می رود

ما بسی گم گشته باز آورده ایم

ما بسی بی توشه را پرورده ایم

میهمان ماست هرکس بی نواست

آشنا با ماست، چون بی آشناست

پیام متن

اعتماد بر خداوند، اعتماد و تکیه بر قدرت و حکمت و دانش بی انتهاست که
سبب می شود آدمی همواره پیروز میدان باشد.

پشه غرور شکن

انسان های مغرور و خودپسند به همان اندازه که خود را دُردانه و گوهر نایاب می دانند، آسیب پذیر و
ناتوانند. بسیاری از اینان، حتی در برابر پشه ای نیز می مانند. نمونه ای از این گونه آدمیان، نمرود بود که
بر اثر سرکشی و خودخواهی، سر از ادعای خدا بودن درآورد و دیری نپایید که پشه ای او را از میان
برداشت. پروین اعتصامی به این ماجرا چنین اشاره می کند که:

برق عجب، آتش بسی افروخته

وز شراری، خانمان ها سوخته

خواست تا لاف خداوندی زند

برج و باروی خدا را بشکند

رای بد زد، گشت پست و تیره رای

سرکشی کرد و فکندیمش ز پای

پشّه ای را حکم فرمودم که خیز

خاکش اندر دیده خود بین بریز

تا نماند باد عجبش در دماغ

تیرگی را نام نگذارد چراغ

پیام متن

زاهد غرور داشت سلامت نبرد راه

رند از ره نیاز به دارالسّلام رفت

دوراندیشی و احتیاط در زندگی

زرق و برق دنیا و بی خبری از خطرها و تهدیدهای پیرامون، دام های آماده برای آدمی است. به تعبیر
پروین اعتصامی:

جایی که آب و دانه و گلزار و سبزه ای است

آنجا فریب خوردن طفلان، مُبَرهَن است

بنا به حکایتی منظوم از دیوان پروین اعتصامی، مرغی خانگی روزی جوجه هایش را جمع می کند
و خطر صید و صیاد و دام را به آنان یادآور می شود و به آنها سفارش می کند که هرگز از مادر فاصله
نگیرند و خانه را با همه دل تنگی هایی که ممکن است در آن باشد، به بیرون از خانه ترجیح بدهند:

بی من ز لانه دور نگردید هیچ یک

تنها، چه اعتبار در این کوی و برزن است

از چشم طایران شکاری، نهان شوید

گویند با قبیله ما، «باز» دشمن است

نخجیرگاه ها و کمان ها و تیرهاستسیمرغ را نه بیهده در قاف، مسکن است

پیدا هزار دام ز هر بام کوتهی استپنهان هزار چشم به سوراخ و روزن است