پاورپوینت کامل شکوه آفرینش ـ مورچه ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شکوه آفرینش ـ مورچه ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شکوه آفرینش ـ مورچه ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل شکوه آفرینش ـ مورچه ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

۶

مورچه یکی از اسرارآمیزترین موجودات آفرینش است. موجودی که در قسمت های مختلف از جمله
زیر زمین، بر فراز کوه ها و حتی در قله های سر به فلک کشیده سکونت گزیده و به نماد تلاش برای
انسان های ژرف نگر تبدیل شده است. مطالعه در زندگی مورچه، ما را به حقایقی شگرف رهنمون
می سازد و سبب می شود که انسان باز در برابر شگفتی دیگری از جهان آفرینش تأمل کند و بر
ناآگاهی خویش از جهان پیرامون، بیش از پیش پی برد و سرانجام، در برابر آفریدگار این همه
شگفتی ها سر تعظیم فرود آورد.

مورچه در آیینه ادبیات فارسی

در ادب فارسی، مورچه، موجودی پر تلاش و سخت کوش معرفی شده و به نماد کار و فعالیت سازنده و
همچنین قناعت به شمار می رود.

سعدی، استاد شعر و ادب پارسی به نقل از فردوسی، سخن سرای بزرگ ادب ایران زمین
دراین باره می فرماید:

میازار موری که دانه کش است

که جان دارد و جان شیرین خوش است

پروین اعتصامی سراینده شیرین سخن نیز چنین می گوید:

من دانه ای به لانه کشم با هزار سعی

از پا درافتم به ره اندر، هزار بار

از کار سخت خود نکنم هیچِ شکوهِ ز آنک

ناکرده کار، می نتوان زیست، کامکار

و در جای دیگر چنین آورده است:

من تن به خاک می کشم و بار می برم

از مور، بیش ازین چه توان داشت انتظار

عطار نیز این گونه مور را معرفی کرده است:

مور را بر کوه اگر راهی بود

کوه در چشمش پر کاهی بود

مورچه در قرآن مجید

در کامل ترین کتاب آسمانی، قرآن مجید، سوره ای به مورچه (نمل) اختصاص یافته است و این، بر
اهمیت آفرینش مورچه در دستگاه هستی اشاره می کند.

در بخشی از آیه های این سوره نیز چنین می خوانیم:

و سپاهیان سلیمان از گروه جن و انس و مرغان، تحت فرمان رؤسای خود در رکابش
حاضر آمدند. تا آنکه به وادی مورچگان رسید. موری (پیشوای موران) چون جلال
سلیمان بدید و سپاه عظیم آنان [را] گفت: ای موران، همه به خانه های خود اندر شوید.
مبادا سلیمان و سپاهیانش، ندانسته شما را پای مال کنند. سلیمان از گفتار مور بخندید و
گفت: پروردگار مرا توفیق شکر نعمت خود که به من و پدر من عطا فرمودی، عنایت فرما
و مرا به عمل صالح خالصی که تو بپسندی، موفق بدار و مرا به لطف و مرحمت خود در
وصف بندگان (خاص) شایسته ات داخل گردان. (نمل: ۱۷ـ ۱۹)

امید مجد در ترجمه منظوم خود، این آیه ها را چنین به نظم آورده است:

برفتند و ناگاه دیدند چه؟

یکی سرزمینی پر از مورچه

چو موری، سلیمان بدید و سپاه

بر آن فرّ و شوکت، فتادش نگاه

به موران بگفتا به خانه روید

مبادا که پامال انسان شوید

سلیمان بخندید بر حرف مور

پس آن گاه گفتا به ربّ غفور

من و والدین مرا از کرم

بسی لطف ها کرده ای دم به دم

کنون پس تو توفیق، می ده مرا

که شکرت به جا آورم ای خدا

مرا ساز عامل بر آن راست کار

که آن را پسندی تو ای کردگار

مورچه از دیدگاه امیرمؤمنان علی علیه السلام

امیرمؤمنان حضرت علی علیه السلام ، یکی از راه های خداشناسی را نگرش ژرف به آفریدگان کوچک خدا
از جمله مورچه می داند. آن حضرت در این باره می فرماید:

آیا به مخلوقات کوچک خدا نمی نگرند که چگونه آفرینش آن را استحکام بخشید؟ و
ترکیب اندام آن را برقرار؛ و گوش و چشم برای آن پدید آورد و استخوان و پوست
متناسب خلق کرد؟ به مورچه و کوچکی جثه آن بنگرید که چگونه لطافت خلقت او با
چشم و اندیشه انسان درک نمی شود! نگاه کنید چگونه روی زمین راه می رود و برای به
دست آوردن روزی خود تلاش می کند؟ دانه ها را به لانه خود منتقل می سازد و در جایگاه
مخصوص نگه می دارد. در فصل گرما برای زمستان تلاش می کند و به هنگام درون رفتن،
بیرون آمدن را فراموش نمی کند!

حضرت علی علیه السلام در ادامه می فرماید:

رزق او پذیرفته شده، روزی اش در خور وی رسیده، نعمت دهنده او را وا نگذارد و
پاداش دهنده محرومش ندارد، هر چند بر سنگی خشک باشد صاف و تابان یا بر سنگی
فِسرده در بیابان. و اگر بنگری در گذرگاه های خوراک او که چه سان از بالا و زیر به هم
پیوسته است و آنچه درون اوست از غضروف های آویخته به دنده تا شکم و آنچه در سَرِ
اوست از چشم و گوش هم، از آفرینش او جز شگفتی نتوانی و در وصف او به رنج
درمانی.

حضرت علی علیه السلام پس از بیان این مطالب نغز و دل نشین می فرماید:

اگر اندیشه ات را به کارگیری تا به راز آفرینش پی برده باشی، دلایل روشن به تو خواهند
گفت که آفریننده مورچه کوچک همان آفریدگار درخت بزرگ خرماست، به جهت دقتی
که جداجدا در آفرینش هر چیزی به کار رفته است.

آن امام بزرگوار در خطبه ۱۸۵ با بیان ویژگی های خلقت مورچه، در حقیقت، انسان ها را به
اندیشه ورزی و دقت در آفرینش و شناسایی رازهای طبیعت فرامی خواند تا از این رهگذر، بیشتر بر
بندگی انسان ها بیفزاید.

نگاهی به لانه مورچگان

بناهای مورچگان به شکل ها و طرح های بسیار ساخته می شود و برخلاف لانه های زنبور عسل و
موریانه، در معماری شهر مورچگان که به «مورچه دان» معروف است، گوناگونی به چشم می خورد و
هر دسته از مورچه ها هماهنگ با ساختمان بدنی و روحیات خود خانه خویش را می سازند.

«نه درصد خانه های مورچگان در زیرزمین ها کنده و در همان زیرزمین ها به شاخه های متعدد
تقسیم می شوند. گاهی وقت ها این خانه ها به بیست طبقه در قسمت بالا و چندین طبقه در زیرزمین طبقه بندی
شده و هر طبقه آن یک خط مسیر مخصوص دارد که با توجه به وضع هوای آنجا ساخته شده اند و برای سقف های
گرم آن روزنه هایی گذاشته اند که هوا از آن دریچه ها داخل و خارج می شود».

عمق لانه های زیرزمینی حدود سی تا چهل سانتی متر است. در ضمن این حشره های کوچک نیز
مانند برخی دیگر از انواع حشره ها در تاریکی زندگی می کنند و به همان اندازه ای که روشنایی و نور در
زندگی ما تأثیر لازم دارد و به خانه های ما صفا، نظم و انسجام می بخشد، تاریکی برای مورچه ها
سودمند و آرام بخش است. به همین دلیل، می توان گفت که روز و شب، برای مورچه تفاوت چندانی
ندارد، ولی تغییر فصل ها در زندگی آنها بسیار مؤثر است. در طول روزهای گرم تابستان از بام تا شام
می کوشند تا آذوقه زمستان خود و هم نوعانش را فراهم می سازد.

مور گرد آورد به تابستان

تا فراغت بود زمستانش

سعدی

داستان گنجشک و مور که در ادبیات عامیانه وجود دارد، این نکته را تأیید می کند که مورچه در
روزهای گرم تابستان هیچ گاه از فکر زمستان و سرمای آن غافل نیست و آن زمان که پرندگان به
نغمه خوانی و شادی سرگرمند، به کار و تلاش بی وقفه خود ادامه می دهد. پروین اعتصامی شاعر
گران قدر ایران در شعر گران سنگ خود، بلبل و مور، از زبان مور آن گاه که بلبل در زمستان به دلیل
اندوخته نکردن ذخیره از وی طلب دانه کرد، چنین می گوید:

گفت که در خانه مرا سور نیست

ریزه خور مور، به جز مور نیست

رو که در خانه خود بسته ایم

نیست گه کار، بسی خسته ایم

دانه و قوتی که در انبان ماست

توشه فردای زمستان ماست

رو بنشین تا که بهار آیدت

شاهد دولت به کنار آیدت

چرخ به کار تو قراری دهد

شاخ گلی روید و باری دهد

ما نگرفتیم ز بیگانه وام

پخته ندادیم به سودای خام

مورچه گر وام دهد، خود گداست

چون تو در ایام شتا، ناشتاست

مورچه های غذارسان

برخی از مورچگان وظیفه تأمین غذا را به عهده دارند. آنها در مدخل شکم خود چیزی شبیه به یک
جیب کوچک دارند. این جیب یا کیسه، معده مورچه نیست؛ زیرا غذایی که در آن انباشته می شود،
هضم نمی شود، بلکه برای سیر کردن شکم دیگر مورچه ها نگه داری می شود.

نیفتد با کسی ما را سر و کار

که خود هم توشه داریم و هم انبار

به جای گرم خود، هستیم ایمن

ز سرمای دی و تاراج بهمن

چو ما، خود خادم خویشیم و مخدوم

به حکم کس نمی گردیم محکوم

پروین اعتصامی

می توان این کیسه کوچک را به مشک آب تشبیه کرد؛ زیرا غذایی که مورچه می بلعد، به کمک
مایعات و آنزیم هایی که در دستگاه گوا