پاورپوینت کامل ساده به رنگ آسمان;قناعت در زندگی ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ساده به رنگ آسمان;قناعت در زندگی ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ساده به رنگ آسمان;قناعت در زندگی ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ساده به رنگ آسمان;قناعت در زندگی ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

۲۶

تشنگی به دنیا

هر چه آب به او بدهی، باز هم آب می­خواهد. از خوردن آب سیراب نمی شود. گویی این
تشنگی درونی نمی خواهد هیچ وقت فرو نشیند. می گویند دچار مرض «استسقاء» شده است….

اسم این مرض را شنیده ای؟… مرضی است که در آن، تشنگی، بیمار را از پا می اندازد.
هر قدر هم که آب بخورد، باز هم احساس تشنگی می کند و آب می خواهد. آبی که می خورد،
او را سیراب نمی کند… .

گاهی روح آدم هم همین مرض را می گیرد و دچار عطش بی­پایان می شود. اگر هر چه
بخواهد، برایش آماده کنی بیشتر می خواهد و به آنچه برایش تهیه کردی، قانع نمی شود.
این تشنگی درونی یا همان «حرص و آز» کم کم بر وجود آدمی چیره می شود و سرانجام هم
او را از پا در می آورد.

اگر نفست و روح و روانت را با «قناعت» آشنا کردی، نه تنها زندگی دیگر برایت سخت و
طاقت­فرسا نیست، که لذت­بخش هم هست.

قناعت؛ یعنی انسان به آنچه خداوند از رزق و روزی و امکانات زندگی برایش تعیین کرده
است، قانع و راضی باشد، آرزوهای طولانی و بلندپروازی، حرص ورزی و طمع به مال دیگران
نداشته باشد و در امور زندگی میانه­رو باشد. امام علی(ع) نیز فرموده: «شکرگزارترین
مردم نسبت به نعمت ها، قانع ترین آنهاست و ناسپاس ترین آنان در برابر نعمت ها،
حریص ترین آنها».[۱]

گروهی از مردم به دلیل خوش­گذرانی و ولخرجی، بیش از درآمد خود خرج می کنند و در
نتیجه، هر روز بیشتر از روز قبل بدهکار می شوند تا اینکه زندگی­شان فلج می شود. به
فرموده پیامبر خدا قناعت، ثروتی تمام نشدنی است.[۲]

به راستی، انسان اگر تمام ثروت دنیا و همه امکانات را داشته باشد ولی صفت قناعت در
او نباشد، فقیر و بیچاره است و نه تنها دنیا، بلکه آخرت خویش را نیز از دست می دهد.
امام صادق(ع) فرمود:

به آنچه خداوند قسمت تو کرده، قانع باش و به آنچه دیگران دارند، چشم مدوز و آنچه را
بدان نمی رسی، آرزو مکن؛ زیرا کسی که قانع باشد، سیر می شود و کسی که قانع نباشد،
سیر نمی شود. پس بهره آخرتت را دریاب.[۳]

سعدی می­گوید:

درویشی را دیدم که در آتش می سوخت و خرقه بر خرقه می دوخت و تسلّی خاطر خود را این
بیت ترنّم می کرد:

به نان خشک قناعت کنیم و جامه دلق[۴]

که بار محنت خود بهْ که بار منّت خلق

کسی گفتش: چه نشینی که فلان را درین شهر طبعی کریم دارد و کرَمی عمیم[۵] و میان به
خدمت آزادگان بسته و بر درِ دل­ها نشسته. اگر بر صورتِ حالِ تو مطلع گردد، پاسِ
خاطر عزیزان منّت دارد و غنیمت شمارد. گفت: خاموش که در گرسنگی مردن، به که حاجت
پیش کسی بردن.

هم رقعه[۶] دوختن بِِهْ و الزامِ کنجِ صبر

کز بهرِ جامه، رقعه برِ خواجگان نوشت

حقا که با عقوبت دوزخ برابر است

رفتن به پایمردی همسایه در بهشت[۷]

به راستی تا کجا می خواهیم پیش رویم؟ این روح تشنه کی سیراب می شود؟ آیا این
حرص­ورزی ها برای بیشتر به دست آوردن را پایانی هست؟ آیا تا به حال از خود
پرسیده ایم تا کی این تن رنجور و این روح دردمند باید به دنبال این نفس سرکش بدوند؟
نفسی که حرص می ورزد، طمع می کند و عمر خویش هدر می دهد.

اسب سرکش نفس می تازد و می تازد و ما را در پی خود می کشاند… و ناگاه روزی می رسد
که فرصت های ناب را از دست داده ایم و آن روز، حسرت بر از دست داده ها بر درونمان
می­افزاید؛ آن روز همان روزی است که «یوم الحسره » نام دارد.

خدا را ندانست و طاعت نکرد

که بر بخت و روزی قناعت نکرد

قناعت توانگر کند مرد را

خبر کن حریص جهانگرد را…

درون جای قوت است و ذِکر و نَفَس

تو پنداری از بهر نان است و بس

کجا ذکر گنجد در انبان آز؟

به سختی نفس می کند پا دراز

ندارند تن پروران آگهی

که پر معده باشد ز حکمت تهی[۸]

ساده به رنگ آسمان (۲):

آیه هایی درباره قناعت و ساده­زیستی

۱. لا تَمُدّنّ عَیْنَیْکَ إِلی ما مَتّعْنا بِهِ أَزْواجًا مِنْهُمْ وَ لا
تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَ اخْفِضْ جَناحَکَ لِلْمُؤْمِنینَ. (حجر: ۸۸)

و به آنچه ما دسته هایی از آنان ‍‍‍‍] کافران[ را بدان برخوردار ساخته ایم،
چشم­مدوز و بر ایشان اندوه مخور و مال خویش را برای مؤمنان فرو گستر.

۲. وَ لا تَمُدّنّ عَیْنَیْکَ إِلی ما مَتّعْنا بِهِ أَزْواجًا مِنْهُمْ زَهْرَهَ
الْحَیاهِ الدّنْیا لِنَفْتِنَهُمْ فیهِ وَ رِزْقُ رَبِّکَ خَیْرٌ وَ أَبْقی . (طه:
۱۳۱ )

و زنهار به سوی آنچه گروه هایی از ایشان را برخوردار کنیم ‍]و فقط[ زیور زندگی
دنیاست تا ایشان را در آن بیازماییم. چشم مدوز و [بدان که] روزیِ پروردگار تو بهتر
و پایدارتر است.

۳. فَلا تُعْجِبْکَ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ إِنّما یُریدُ اللّهُ
لِیُعَذِّبَهُمْ بِها فِی الْحَیاهِ الدّنْیا وَ تَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَ هُمْ
کافِرُونَ. (توبه: ۵۵)

اموال و فرزندانشان تو را به شگفت نیاورد، خدا می خواهد در زندگی دنیا به وسیله
اینها عذابشان کند و جانشان در حال کفر بیرون رود.

۴. مَنْ کانَ یُریدُ الْحَیاهَ الدّنْیا وَ زینَتَها نُوَفّ ِ إِلَیْهِمْ
أَعْمالَهُمْ فیها وَ هُمْ فیها لا یُبْخَسُونَ أُولئِکَ الّذینَ لَیْسَ لَهُمْ
فِی اْلآخِرَهِ إِلاّ النّارُ وَ حَبِطَ ما صَنَعُوا فیها وَ باطِلٌ ما کانُوا
یَعْمَلُونَ. (هود: ۱۵ و ۱۶ )

کسانی که زندگی دنیا و زیور آن را بخواهند، ]مزد[ کارهایشان را در دنیا به طور کامل
به آنان می دهیم و به آنان در آنجا کم داده نخواهد شد. اینان کسانی هستند که در
آخرت جز آتش برایشان نخواهد بود و آنچه در دنیا، کرده اند به هدر رفته و آنچه انجام
می داده اند، باطل شده است.

۵. اِعلَمُوا انَّما الحَیوهُ الدُنیا لَعِبٌ وَ لَهوٌ وَ زینَهٌ وَ تفاخُرٌ
بینَکم و تکاثُرٌ فی الاَموال و الاولادِ کَمَثَلِ غَیبٍ اَعجَبَ الکفار نَباتُهُ
ثُمَّ یَهَیجُ فَتَریهُ مُصفَراً ثُمَّ یَکونُ حُطاماً و فِی الاخرهِ عَذابٌ شَدیدٌ
وَ مَغفِرَهٌ مِن اللهِ وَ رضوانٌ وَ مَالحیوهُ الدُنیا الّا مَتاعٌ الغُرور.
(حدید: ۲۰)

بدانید که زندگی دنیا در حقیقت بازی و سرگرمی و آرایش و فخر فروشی به یکدیگر و
فزون­خواهی در اموال و فرزندان است. ]مَثَل آنها[ مثل بارانی است که رستنی آن
]باران[ کشاورزان را به شگفتی آورد. سپس ]آن کشت[ خشک شود و آن را زرد بینی. آن­گاه
خاشاک شود و در آخرت ]دنیاپرستان را[ عذابی سخت است و ]مؤمنان را[ از جانب خدا
آمرزش و خشنودی است و زندگانی دنیا، جز کالای فریبنده نیست.

ساده به رنگ آسمان (۳):
ساده زیستی و قناعت در کلام حضرت علی(ع) (گفتار مجری و زیرنویس)

ـ قناعت مالی است که پایان نمی یابد.[۹]

ـ خوشا به حال پارسایان در دنیا که به آخرت دل­بسته­اند. ایشان گروهی هستند که زمین
را فرش و خاک آن را بستر و آب آن را شربت گوارا قرار داده­اند… .[۱۰]

ـ خوشا به حال کسی که معاد را به یاد آورد و برای روز حساب کار کرد و به گذران روز
[به قدر کفاف] قناعت کرد و از خدا راضی بود.[۱۱]

ـ اگر صلاح نفست را می خواهی، بر تو لازم است که با میانه­رو