پاورپوینت کامل نمای نزدیک;آشنایی با زندگی، خدمات و آثار ارزنده دکتر طاهره صفارزاده ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نمای نزدیک;آشنایی با زندگی، خدمات و آثار ارزنده دکتر طاهره صفارزاده ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نمای نزدیک;آشنایی با زندگی، خدمات و آثار ارزنده دکتر طاهره صفارزاده ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نمای نزدیک;آشنایی با زندگی، خدمات و آثار ارزنده دکتر طاهره صفارزاده ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۰۹

دکتر طاهره صفّارزاده، شاعر، نویسنده، نظریه پرداز، محقق، مترجم و استاد دانشگاه، در روز ۲۷ آبان ۱۳۱۵ در خانواده ای متوسط با پیشینه ای از مردان و زنانی تلاشگر، مردم گرا و ستم ستیز، در سیرجان به دنیا آمد. پدر و مادرش را در پنج سالگی از دست داد و مادربزرگش که چشم پزشک و شاعر بود و در کرمان می زیست، سرپرستی او را بر عهده گرفت. خواهر بزرگ ترش نیز به اشاره مادربزرگ، برای رسیدگی به طاهره ترک تحصیل کرد. او همواره طاهره را فرزند اول خود می دانست. طاهره در شش سالگی تجوید، قرائت و حفظ قرآن را در مکتب محل آموخت. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را نیز در کرمان گذراند.

وی نخستین شعرش را به نام «بینوا و زمستان» در سیزده سالگی سرود که در روزنامه دیواری مدرسه ثبت شد. اولین جایزه همان شعر را که یک جلد دیوان جامی بود، به پیشنهاد استاد باستانی پاریزی (دبیر دبیرستان بهمنیار) از رئیس آموزش و پرورش استان دریافت کرد. در نزد مردم ایران، طاهره صفارزاده با شعر «کودک قرن» شهرت یافت. این شعر که در نخستین کتاب شعر او چاپ شد، توصیفی از وضعیت فرزند یک مادر اشرافی و ترسیمی از انحطاط فرهنگ غرب گرایانه بود.

سال ششم دبیرستان را با رتبه نخست به پایان رساند و در امتحان ورودی دانشگاه، در رشته های حقوق، زبان و ادبیات فارسی و زبان و ادبیات انگلیسی قبول شد. چون در انتخاب تردید داشت، خانواده اش استخاره کردند و سرانجام در رشته زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه شیراز لیسانس گرفت. در این دوران بود که متوجه شد، واحدهای این رشته برای دانشجویان ایرانی کاربردی نیست.

وی پس از سه سال زندگی با همسری معتاد، از وی جدا شد و به همراه فرزندش به تهران مهاجرت کرد. مدتی با کار در یک شرکت بیمه، تدریس زبان انگلیسی و نوشتن داستان برای مطبوعات، زندگی اش را تأمین کرد. هم زمان با بر عهده گرفتن مسئولیت صفحه شعر یکی از مجله ها، به عنوان مترجم متون فنی در شرکت نفت استخدام شد، ولی در پی یک سخنرانی در اردوی تابستانی فرزندان کارگران شرکت نفت، علیه تبعیض موجود و عوامل ستمی که مایه فقر و محرومیت کارگران و فرزندان آنها بود، مجبور شد کار خود را رها کند.

شاعری جهانی

طاهره صفّارزاده مدتی پس از درگذشت فرزندش، برای ادامه تحصیل به انگلستان و سپس به امریکا رفت. در دانشگاه آیووا، هم در گروه نویسندگان بین المللی پذیرفته شد و هم درجه MFA را دریافت کرد.MFA (مخفف Master of Fine Arts به معنی استاد هنرهای زیبا) درجه ای مستقل از PhD است و به نویسندگان و هنرمندانی داده می شود که در یک رشته هنری یا ادبی، مدرک لیسانس دارند و داوطلب تدریس در دانشگاه هستند. آنها پیش از ورود به این دوره تحصیلی، باید از عهده امتحانی جامع برآیند که حتی برای دانشجویان امریکایی دشوار است. در این دوره، شاعران و نویسندگان به جای یادگیری محفوظات، به آموختن نظری و عملی نقد ادبی و اجرای پروژه های ادبی و هنری متنوع شامل مطالعات گسترده درباره آثار نویسندگان و شاعران و هنرمندان می پردازند. آنها باید یک رشته دیگر را هم به عنوان هنر دوم برگزینند. این دوره یک سال بیش از فوق لیسانس است و صاحب این مدرک برای تدریس نظری و عملی در دانشگاه های امریکا، با پایه دکتری استخدام می شود. طاهره صفّارزاده، ضمن گذراندن واحدهای درسی دیگر، برای درس های اصلی «شعر امروز جهان»، موضوع های «نقد ادبی»، «نقد علمی ترجمه» و «سینمای مستند» را انتخاب کرد. سینما را نیز به عنوان هنر دوم برگزید و دو فیلم کوتاه ساخت.

در این دوران، وی در پی دست یافتن به زبان خاص شعری و در نتیجه مطالعاتی پیوسته، موفق شد تعریف ها و نظریه های جدیدی در زمینه هنر به ویژه شعر ارائه دهد. نخستین نمونه این نوع شعرهایش او را به شهرت، اعتبار و احترامی چشمگیر در میان شاعران و نویسندگان کشورهای مختلف جهان رساند و ارتباط های ادبی متقابلی میان او و شاعران و هنرمندان دیگر کشورها پدید آورد. کتاب The Red Umbrella (چتر سرخ) نام مجموعه ای کوچک از شعرهای انگلیسی طاهره صفّارزاده است که دانشگاه آیووا آن را در سال ۱۹۶۸ میلادی چاپ کرده و بسیاری از شعرهای این کتاب، به زبان های گوناگون شرقی و غربی ترجمه شده است. هم اینک شعرهای انگلیسی وی در برخی کشورها به عنوان واحدهای درسی تدریس می شوند. اصل شعرهای انگلیسی یا ترجمه شعرهای فارسی او به زبان های گوناگون، برخی موسیقی دانان را به آفرینش آهنگ هایی براساس آنها برانگیخته است. از جمله یوآخیم ف. و. اشنایدر،[۱] موسیقی دان آلمانی، بر روی ترجمه آلمانی که خانم آن ماری شیمل، خاورشناس و پژوهشگر معروف فرهنگ اسلامی، از چند شعر طاهره صفّارزاده انجام داده، موسیقی نهاده و دیوید فدرولف،[۲] موسیقی دان امریکایی، برای چند شعر از کتاب The Red Umbrella موسیقی ساخته است.

علمی سازی ترجمه

در بازگشت به کشور، به سبب روشنگری های سیاسی صفازاده در ایران و خارج، مشکلاتی برای استخدامش وجود داشت، ولی چون در کارنامه اش از ۴۸ واحد درسی، هشت واحد ترجمه ثبت شده بود و گروه های زبان از کمبود استاد ترجمه برای رشته های زبان خارجی گله مند بودند، در سال ۱۳۴۹ مقامات آن زمان با استخدام او در دانشگاه ملی (شهید بهشتی) موافقت کردند.

دکتر طاهره صفّارزاده، پایه گذار آموزش ترجمه به عنوان یک علم و برگزارکننده نخستین کارگاه «نقد علمی ترجمه» در دانشگاه های ایران است. اگرچه سابقه برگردان آثار ادبی و مذهبی به دویست سال پیش از میلاد مسیح می رسد، تا اوایل سال های ۱۹۶۰ میلادی، ترجمه، حرفه ای ذوقی و غیر دانشگاهی به شمار می رفت و تدریس آن به برنامه های آموزشی دانشگاه های مغرب زمین راه نیافته بود. دانشگاه آیووا به درخواست شاعران و نویسندگان «کارگاه نویسندگی»، اولین مرکزی بود که این درس را در برنامه آموزشی رشته های زبان و ادبیات گنجاند.

صفّارزاده حدود سه سال بعد در کنار نویسندگان دانشجو، از این آموزش جدید، بهره مند شد. استاد انگلیسی زبان، در کلاس، به سبب تنوع زبان های خارجی شرکت کنندگان، متون ترجمه شده را تنها در سطح درستی و بلاغت زبان انگلیسی و بدون مقایسه با متن اصلی بررسی می کرد. صفّارزاده با هدف علمی سازی و سامان بخشی ترجمه در ایران، با موافقت استادش، به جای شرکت در کلاس، به منظور تدوین روشی جامع و کاربردی، به کتابخانه ها و کتاب فروشی ها می رفت و با مطالعه، یادداشت برداری و گردآوری نوشته ها، سخنرانی ها و عقاید صاحب نظران درباره روش ترجمه، سرانجام متد مورد نظر را یافت. براین اساس، از ابتدای تدریس خود در ایران، روشی بر پایه شناخت و تطابق مفهومی، دستوری و ساختاری دو زبان مبدأ و مقصد پدید آورد. این شیوه پیشنهادی، در درسی که سابقه تدریس قانونمند نداشت، الگوی بسیاری از همکاران وی قرار گرفت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، تعیین کتاب ایشان به نام اصول و مبانی ترجمه، به عنوان کتاب درسی، در شناخت نظریه ها و نقد علمی ترجمه، به ویژه برای دانشجویان این رشته مفید افتاد. این کتاب در کارگاه های ترجمه استفاده شد و نقشی مؤثر در ترجمه ایران داشت. چند سال بعد، کتابی در این علم در انگلستان منتشر شد.

شعر طنین، طنین شعر

طاهره صفّارزاده در زمینه شعر و شاعری هم در سایه مطالعات و تحقیقات ادبی در زمینه شعر امروز، به معرفی زبان و سبک جدیدی از شعر توفیق یافت که عنوان «شعر طنین» بر آن نهاد؛ زمزمه ای روشن فکرانه که بی دغدغه وزن، با استعاره ای روشن، حرکتی در ذهن خواننده آغاز کند. این قبیل شعرهای صفّارزاده، با توجه به درون مایه های خود، از گونه شعر مقاومت دینی و طنز سیاسی به شمار می آمد و حکومت پسند نبود. ازاین رو، شعر طنین در آغاز بسیار بحث انگیز شد. سرانجام در سال ۱۳۵۵ به جرم سرودن شعر مقاومت دینی و امضا نکردن برگه عضویت اجباری در حزب رستاخیز، از دانشگاه اخراج شد.

صفّارزاده، در ایام خانه نشینی و با مشاهده پاره ای خیانت های سیاسی و اجتماعی، با توجه به گرایش های مذهبی درونی اش، بیش ازپیش متوجه حمایت خداوند گردید و تحولی شدید در وی ایجاد شد، به گونه ای که در این دوران، تمام وقت خود را صرف خواندن تفسیرها و مطالعات قرآنی کرد. کتاب سَفَر پنجم او که دربرگیرنده اشعار مقاومت با مضمون دینی است، در سال ۱۳۵۶ تنها در دو ماه، به سه چاپ با شمارگان سی هزار نسخه ای رسید.

زیربنای حوزه هنری و مسئولیت های تازه

طاهره صفّارزاده با آگاهی از خلأ فرهنگی نهضت اسلامی، در آغاز نهضت به کمک نویسندگان سرشناس و متعهد مسلمان، مرکزی به نام «کانون فرهنگی نهضت اسلامی» بنا کرد. در مدت مسئولیت او پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، حدود سیصد هنرجو در رشته های سینما، عکاسی، تئاتر، نقاشی، گرافیک، شعر و داستان، به همت استادانی که توقع حق التدریس نداشتند، در آن مرکز آموزش دیدند که اندکی بعد از چهره ها و مسئولان فرهنگی و هنری انقلاب اسلامی شدند. کانون فرهنگی نهضت اسلامی پس از آنکه صفّارزاده آن را به جوان ها واگ