پاورپوینت کامل مولانا و نکته‏ های روان‏شناسی ـ تربیتی ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مولانا و نکته‏ های روان‏شناسی ـ تربیتی ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مولانا و نکته‏ های روان‏شناسی ـ تربیتی ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مولانا و نکته‏ های روان‏شناسی ـ تربیتی ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

۲۷

سازگاری با محیط

سازگاری با محیط، یکی از نشانه های یک شخصیت سالم و بهنجار است. بی تردید، آدمی برای آنکه زندگی را به کام خویش گوارا کند و طعم آسایش را بچشد، ناچار است از برخی امور چشم بپوشد و بعضی مسائل را نادیده بگیرد، و بدین گونه، راه سازگاری را در پیش گیرد. برخی افراد که به دلیل سازگاری نداشتن با جامعه، محیط زندگی خویش را تیره و تار می بینند، چاره کار را در فرار از محیط جست وجو می کنند، غافل از آنکه فرار از مشکلات، بدترین شکل مبارزه با آن است و آدمی هر جا قدم بگذارد، باز هم آنجا را به طور کامل، دلخواه و موافق میل خویش نخواهد دید. مولانا درباره این نکته هشدار داده است و می گوید کسی که در حقیقت، مشکلات او در درون اوست و نه در جهان بیرون به هر جا که بگریزد و پناه آورد، باز هم احساس ایمنی نخواهد کرد:

گر گریزی بر امید راحتی ز آن طرف هم پیشت آید آفتی

هیج کنجی، بی دد و بی دام نیست جز به خلوت گاه حق، آرام نیست۱

باری «انسانی که از نظر اجتماعی رشد یافته، به این نتیجه رسیده است که هر چه روابطش با دیگران بهتر و سالم تر باشد، میزان موفقیت و رضایتش بیشتر است. البته سازگاری با دیگران، با خودبینی و خودمحوری جمع نمی شود. اگر انسان خود را از دیگران برتر بداند، هرگز نمی تواند روابط خوبی با آنان داشته باشد. نخستین و مهم ترین گام برای برقراری یک رابطه خوب و سالم، توجه به دیگران و ارزش قائل شدن برای آنهاست و این وقتی حاصل می شود که شخص، از درگیری های درونی تا حدودی آسوده بوده و از سلامت روان و اعتماد به نفس کافی برخوردار باشد».۲

پیام متن:

۱. سازگاری درست با محیط زندگی موجب گوارا شدن زندگی به کام انسان می شود.

۲. برای سازگاری با محیط، باید برای دیگران ارزش قائل شد و از خودمحوری به دور بود.

فرافکنی

برخی انسان ها همواره برای گرفتاری ها و عقب ماندگی هایشان، دیگران را سرزنش می کنند و آنها را مقصر می دانند و هرگز خطاهای خود را نمی بینند. این گونه انسان ها که به دلیل تنبلی، نداشتن تدبیر صحیح در زندگی، جدّی نگرفتن مسئولیت ها و افراط در تفریح و سرگرمی ها، از قافله زندگی عقب ماندند و با نوعی شکست روبه رو شدند، به جای آنکه عیب کار را در وجود خویش جست وجو کنند، به فرافکنی روی آورده اند و جامعه را مقصر اصلی می دانند و بار همه خطاهایی را که خود انجام داده اند، به دوش دیگران می گذارند، بی خبر از آنکه انسان های بسیاری نیز هستند که با شرایطی مشابه با شرایط آنان (و بلکه بدتر) روبه رو بودند و تنها به دلیل آنکه اهل همت و کار و تلاش بودند، به قلّه موفقیت رسیدند. همین نکته بیانگر آن است که افراد باید ریشه عقب ماندگی هایشان را در خطاهایی که خود انجام داده اند و در غفلت هایشان جست وجو کنند و زبان به سرزنش دیگران نگشایند.

در قرآن کریم نیز می خوانیم برخی انسان ها که در روز رستاخیز گرفتار عذاب الهی می شوند، شیطان را عامل بدبختی و گمراهی خود معرفی می کنند، ولی شیطان در بیانی صریح، از «فرافکنی» آنان پرده برمی دارد و خود آنان را مقصر اصلی معرف می کند. بیان شیطان این است:

إِنَّ اللّهَ وَعَدَکمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَ وَعَدْتُکمْ فَأَخْلَفْتُکمْ وَ ما کانَ لِی عَلَیکمْ مِنْ سُلْطانٍ إِلاّ أَنْ دَعَوْتُکمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لی فَلا تَلُومُونی وَ لُومُوا أَنْفُسَکمْ. (ابراهیم: ۲۲)

همانا خداوند به شما وعده حق داد و من هم به شما وعده [باطل] دادم و تخلف کردم. من بر شما تسلّطی نداشتم، جز اینکه [تنها] دعوتتان کردم و شما پذیرفتید. بنابراین، مرا سرزنش نکنید، بلکه خود را سرزنش کنید.

مولانا نیز با توجه به این حقیقت که آدمی باید ریشه گرفتاری ها و بدبختی ها و شکست های خود را در وجود خویش جست وجو کند، نه در عملکرد دیگران، چنین می سراید:

جُرم خود را بر کسی دیگر مَنِه هوش و گوش خود بدین پاداش ده

جُرم برخود نِه که تو خود کاشتی با جزا و عدل حق کن آشتی

رنج را باشد سبب بد کردنی بد ز فعل خود شناس، از بخت، نی

متهم کن نفسِ خود را ای فتا متهم کم کن جزای عدل را

چون بکاری جَو نروید غیر جَو قرض تو کردی ز که خواهی گرو۳

پیام متن:

فرافکنی؛ یعنی انسان به جای آنکه خود را مسئول عقب ماندگی اش بداند، دیگران را عامل گرفتاری های خویش معرفی کند.

منشأ لذت، امری درونی و قلبی است نه بیرونی

مولانا، خوشی و لذت واقعی را برآمده از دل می داند و اینکه آدمی در صورتی می تواند از زندگی خویش لذت برد که قلب او با پرورش درست، سرچشمه شادی و لذت شود. آدمی تنها در این صورت می تواند در همه لحظه های زندگی احساس لذت و شادمانی کند. چنین کسی به تعبیر مولانا، (بر اثر نگرش درست به جهان پیرامون خویش) حتی در کنج زندان نیز «شاد» و خرسند خواهد بود. مولانا در این باره می گوید:

راه لذت از درون دان نَز برون ابلهی دان جسُتن از قصر و حصون

آن یکی در کنج زندان، مست و شاد و ان دگر در باغ، ترش و بی مراد۴

لطف شیر و انگبین، عکس دل است هر خوشی را آن خوش از دل حاصل است۵

شمس تبریزی در حکایتی می گوید: «عارفی را گفتند سر برآور و به آثار رحمت خدا به اطرافت نظر کن. گفت: اینها، تنها، آثار است، اما گل ها و لاله ها در دل است.»۶ بنابراین، خرسندی واقعی و لذت حقیقی، در فراهم آوردن هر چه بیشتر ثروت های دنیوی و دل سپردن به لذت های مادی، حاصل نخواهد شد، بلکه سرچشمه لذت ها در درون آدمی نهفته است و بدون خرسندی درونی و رضایتمندی قلبی، حتی انبوهی از لذت های مادی نیز برای آدمی خوشایند نخواهد بود.

پیام متن:

۱. خوشی ها و لذت های حقیقی را باید در قلب خویش جست وجو کرد.

۲. آدمی تنها در صورتی از داده های مادی خداوند لذت می برد که قلبی راضی و خرسند داشته باشد.

نعمت غم و اندوه

غم و اندوه، یکی از پدیده های طبیعی روحی است که گرچه به طور طبیعی بر روح و جسم انسان آثار ناگواری برجای می گذارد. در صورتی که آدمی اراده نماید، می تواند، وجود آن را به سود خویش تمام نماید. غم و اندوه در صورتی که به افراط نیانجامد و کنترل شود، ـ همان گونه که مولانا در مثنوی خویش اشاره کرده است ـ می تواند عامل شگرفی برای تعادل روحی و شخصیتی انسان باشد. به تعبیر مولانا، گاهی غم همچون باغبان، شاخه های شادی های فرسوده و زاید را که بر تنه درخت روح سنگینی می کند، هَرَس می کند. در نگاه مولانا برخی وقت ها، غم، همچون ابر سیاه و سنگین بار است که با ریزش باران، گیاهان خشکیده را جان دوباره می بخشد. وی در این باره، می سراید:

فکر غم گر راه شادی می زند کارسازی های شادی می کند

خانه می روبد به تندی او ز غیر تا درآید شادی نو ز اصل خیر

می فشاند برگ زرد از شاخ دل تا بروید برگ سبز متصل

غم ز دل هر چه بریزد یا بَرَد در عوض حقّا که بهتر آورد

قند شادی، میوه باغ غم است این فرح، زخم است و آن غم، مرهم است۷

یکی از نویسندگان در این باره می نویسد: «غم، واکنشی در برابر یک خسران و حادثه دردناک است، ولی سفارش می کنم که شما درها را به روی نعمت و شیرینی که در غم نیز وجود دارد، باز بگذارید. هنگامی که اندوه به صورت تجربه ای درونی است، شما را در ژرفنای سقوط نگه می دا