پاورپوینت کامل نکات تربیتی درباره پرورش فرزندان ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نکات تربیتی درباره پرورش فرزندان ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نکات تربیتی درباره پرورش فرزندان ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نکات تربیتی درباره پرورش فرزندان ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۰۲

توجه به تربیت دینی کودک

فطرت پاک و الهی کودک، زمینه مساعدی برای پذیرش تربیت دینی دارد و والدین نیز باید از این زمینه آماده، نهایت استفاده را ببرند. آنها باید از همان کودکی، ایمان به خدا و سجایای اخلاقی را در فرزندان پرورش دهند؛ زیرا برای ایجاد حس مذهبی و تقویت ایمان کودک، نیازی به استدلال های عقلی و فلسفی نیست، بلکه همان ذات پاک و آسمانی کودک، برای تربیت دین و معنویت کافی است. امام صادق علیه السلام می فرماید:

احادیث و سخنان ما را هر چه زودتر به فرزندان خود بیاموزید، قبل از آنکه مخالفان بر شما پیشی گیرند و دل های کودکان شما را با سخنان نادرست خود پر کنند.۱

برای اینکه کودکان، مؤمن و خداجو تربیت شوند، باید میان آموخته های او و کردار والدینشان هماهنگی باشد. بدین منظور، اسلام از یک سو از والدین می خواهد که با عمل، فرزندان خود را با آموزه های دین آشنا سازند و از سوی دیگر، آنها را به نماز و انجام دادن تکالیف الهی عادت دهند. رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرماید: «کودکان خود را در هفت سالگی به نماز امر کنید».۲

عبادتِ تمرینی کودک و دعا و نیایش او به درگاه خدا، اثر عمیقی بر روح طفل می گذارد. اگر چه ممکن است کودک، معنی و مفهوم کلمات و عبارت های نماز را نفهمد، روی آوردن به درگاه خدا و راز و نیاز با او و استمداد از پروردگار را درک می کند و دلش با یاد خدا و رحمت او اطمینان می یابد و نیز در درون خود یک نیروی پشتیبان و یاری کننده را احساس خواهد کرد. البته والدین نباید در آموزش های دینی و وظایف شرعی عجله کنند و فشار زیادی به کودکان وارد آورند، بلکه بهتر است این آموزش ها به صورت تدریجی و تفریحی به کودکان ارائه شود. والدین نمازخوان، می توانند با یک برنامه ریزی صحیح، کودک را به نمازخوانی عادت دهند یا آنکه درباره روزه، کودکانی را که هنوز به سن تکلیف نرسیده اند، برای سحری بیدار کنند تا به جای صبحانه، سحری بخورند و با این مراسم انس بگیرند. آن گاه هنگامی که توانایی روزه گرفتن پیدا کردند، با هدیه و تشویق، او را در انجام دادن تکالیف و عبادت هایش یاری کنند؟!۳

پیام متن:

برای تربیت دینی فرزند، باید از همان کودکی برنامه ریزی کرد و با تمرین و تشویق، او را در انجام دادن عبادت ها و تکالیفش کمک و راهنمایی کرد.

رعایت عدالت میان فرزندان

مهم ترین نکته ای که باید والدین خانواده های دارای دو فرزند یا بیشتر به آن توجه داشته باشند، رعایت عدالت و برابری میان فرزندان است. احساس تبعیض، آثار منفی بسیاری بر جای می گذارد. بدین ترتیب، کودکی که کمتر محبت می بیند، به خود کم بینی دچار می شود. از این رهگذر، اعتماد فرزندان از پدر و مادر نیز سلب می شود. یکی دیگر از پی آمدهای تلخ تبعیض ها، ایجاد کینه و دشمنی میان فرزندان و شعله ور ساختن آتش حسادت در دل های آنهاست. بنابراین، دختر و پسر بودن، زشت و زیبا بودن، کوچک و بزرگ بودن و سالم و معلول بودن فرزند نباید در میزان توجه و رسیدگی والدین به آنان تأثیر داشته باشد. پیامبر گرامی اسلام امر می کند: «از خدا بترسید و بین فرزندانتان با عدالت رفتار کنید، همان گونه که دوست دارید آنها به شما نیکی کنند.»۴ درباره رعایت عدالت و برابری میان فرزندان، رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «پروردگار دوست دارد که عدالت را بین فرزندانتان رعایت کنید، حتی در بوسیدن آنها».۵

روزی پیامبر گرامی اسلام بین امام حسن و امام حسین علیهماالسلام که کودک بودند، مسابقه دو گذاشت امام حسن علیه السلام برنده شد. پیامبر او را بر زانوی راست خود و امام حسین علیه السلام را بر زانوی چپ نشاند».۶ از این روایت چنین درمی یابیم که پیامبر گرامی اسلام حتی در مسابقه نیز میان فرد برنده که شایسته تشویق بیشتری بود و شرکت کننده دیگر برخوردی یکسان داشت و هر دو را تنها با اندکی تفاوت تشویق کرد و آن اینکه، فرد برنده را روی زانوی راست خود نشاند.

پیام متن:

روا شدن تبعیض میان فرزندان، شعله حسادت را در دل های آنان شعله ور می کند و پی آمدهای ناگواری به همراه دارد.

جایگاه تشویق در تربیت فرزندان

تشویق و تحسین کودکان به خاطر انجام دادن کارهای خوبشان، از روش های بسیار مهم و اثرگذار در تربیت آنان است. بچه ها از تشویق شدن لذت می برند؛ زیرا این امر اعتماد به نفس آنان را بالا می برد و توان و انگیزه بیشتری به آنها برای پرداختن به کارهای نیک می دهد. افزون بر آن، با تشویق، ناامیدی و نادیده انگاشتن توانائی های فردی از وجود فرزندان رخت می بندد و استعدادهای نهفته آنان شکوفا می شود. کودک در خلال تشویق و تأیید بجا، مشکلات و سختی های زندگی را بر خود همواره می کند و با تحمل و پشت سرگذاشتن آنها به موفقیت های بیشتری می رسد. حال در صورتی که احساس کند تلاش او برای انجام دادن کارهای نیک و پسندیده؛ هیچ پاداشی در پی ندارد و هیچ تحسین و تشویقی در انتظارش نیست، انگیزه و اعتماد به نفس خود را از دست می دهد و دچار ناامیدی و عقب گرد اخلاقی می شود. در این میان، باید به زمان و شیوه درست تشویق کردن نیز توجه جدی کرد تا این عامل مهم تربیتی، خاصیت خود را از دست ندهد و به سبب افراط و تفریط و نیز تبعیض آمیز بودن رفتار با فرزندان، اثر منفی بر جای نگذارد پیامبر گرامی اسلام فرمودند: «بدترینِ پدران، کسی است که در محبت و احسان به فرزند خویش، اندازه نگه ندارد و راه افراط را در پیش گیرد».۷

پیام متن:

از ابزارهای مؤثر در تربیت درست فرزندان، تشویق بموقع آنهاست که سبب می شود به اعتماد به نفس بالایی دست یابند و جاده موفقیت را آسان تر بپیمایند. البته در امر تشویق، نیز اعتدال بسیار مهم است.

جایگاه تنبیه و توهین در پرورش کودکان

یکی از مسائل پیچیده تربیتی که دغدغه بیشتر خانواده هاست، روش برخورد مناسب با کارهای ناشایست فرزندان است. معمولاً والدینی که از روش های صحیح برخورد با این رفتارها آگاه نیستند، با توهین و تنبیه می کوشند آنها را هدایت کنند و به اصطلاح به راه بیاورند. باید دانست این کار نتایج سودمندی نخواهد داشت و در روایت های دینی نیز به شدت از آن نهی شده است. حضرت علی علیه السلام می فرماید: «عاقل، به واسطه ادب پند می گیرد، حیوانات هستند که جز با کتک ادب نمی شوند.»۸ پیامبر گرامی اسلام نیز فرمود: «در تعلیم و تربیت مدارا کنید و سخت گیری نکنید.»۹

البته در مواردی که فرد در معرض کجی روی ها و آسیب های بزرگ تری قرار دارد، می توان از تنبیه استفاده کرد، ولی دراین باره به ویژه تنبیه بدنی نیز نباید زیاده روی کرد. «اگر هم کودک، خود به این نتیجه رسید که به واسطه خطاهایی که مرتکب شده، مستوجب عقاب و تنبیه است، کفایت می کند».۱۰

گاهی والدین در کنار تنبیه بدنی، از روش توهین و